Αντίθετα, από την πλευρά του ΚΚΕ αμφισβητήθηκαν στη βάση τους οι πολιτικές επιλογές που ακολουθούνται. «Τι μας ωφέλησε η πολιτική που ακολουθείται;» έθεσε εξαρχής το ρητορικό ερώτημα με την ομιλία της η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας ότι αυτή συνίσταται στο ότι η Ελλάδα είναι «δεδομένος σύμμαχος και εταίρος» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οπως επισήμανε, δεν έχει γίνει δεκτή καμία ελληνική θέση τα τελευταία 15 με 20 χρόνια, την ίδια ώρα που το υποτιθέμενο «κοινοτικό κεκτημένο» δε βρίσκει καμία εφαρμογή ούτε στο θέμα της Κύπρου ούτε και στα θέματα του Αιγαίου, ενώ το «διεθνές δίκαιο» γίνεται «λάστιχο» στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Η Αλέκα Παπαρήγα απαίτησε την απαγκίστρωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επιδιώξεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Από την πλευρά του ΣΥΝ, ο Αλ. Αλαβάνος εμφανίστηκε σύμφωνος με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, επαναφέροντας τις αυταπάτες περί μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης - αντίπαλο των ΗΠΑ. Στη συζήτηση παρενέβη και η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη.

Eurokinissi

Με το ερώτημα αυτό η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, έθεσε το θέμα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας επί της ουσίας καλώντας τους απολογητές της ευρωΝΑΤΟικής πολιτικής να αναφέρουν συγκεκριμένα «ποιες ελληνικές θέσεις έχουν γίνει αποδεκτές όχι σε ένα χρόνο, αλλά σε δέκα, δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια, στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ή από τις ΗΠΑ».

Ολόκληρη η ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, έχει ως εξής:

«Σκέφτομαι να ξεκινήσω κάνοντας μία, ας το πω, συνθηκολόγηση, μία προσωρινή παραχώρηση. Να δεχτώ ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αντισταθεί και να αντιδράσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ενώσεων που συμμετέχει, όπως το ΝΑΤΟ, όταν κρίνει ότι μια σειρά αποφάσεων δε συμφέρουν τον ελληνικό λαό, ή δε συμφέρουν την ειρήνη και τη διαφύλαξη των συνόρων στην περιοχή. Να δεχτώ, επίσης, ότι το ίδιο προσπάθησε και έκανε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προσωρινά να δεχτώ ότι είναι έτσι. Βάζουμε, λοιπόν, ευθέως το εξής ερώτημα: Διαπραγματεύεται η ελληνική κυβέρνηση, αντιδρά και αντιστέκεται. Οταν δεν "πείθει" - βάζω εισαγωγικά, γιατί δεν είναι θέμα πειθούς - όταν εν πάση περιπτώσει αυτές οι αντιστάσεις δε λαμβάνονται υπόψη, θα είναι δεδομένη η ελληνική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε συγκεκριμένα ζητήματα, που αφορούν το Κυπριακό, τα Βαλκάνια, το Αιγαίο; Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε το εξής: "Να πούμε και κανένα ΟΧΙ". Βέβαια, δε μας είχε συνηθίσει σε "όχι", στη μακρόχρονη θητεία του.

ICON

Πάρτε την τελευταία δεκαεξαετία. Υπάρχουν σήμερα προτεκτοράτα στα Βαλκάνια; Υπάρχει δρόμος να γίνουν και νέα προτεκτοράτα στα Βαλκάνια και όχι μόνο; Εδώ το Ιράκ τριχοτομείται. Θα μου πείτε ότι το Ιράκ δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης απλώνεται και ως εκεί. Χρόνια τώρα το ΝΑΤΟ αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στον εναέριο χώρο και τη δυνατότητα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια. Οποτε βεβαίως χρειαστεί - εμείς έχουμε συγκεκριμένη θέση γι' αυτό - εξαιρεί τη Λήμνο, σιγοντάρει την ηγεσία της Τουρκίας στις διεκδικήσεις της και βέβαια οι περισσότερες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ είναι ταυτόχρονα και μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ευρωπαϊκή Ενωση τι θέση παίρνει γι' αυτό;

Ας πάρουμε τη θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα θέματα της Μέσης Ανατολής. Πού βρίσκονται οι διαφορές της σε σχέση με την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Ουσιαστικά παρέχεται στήριξη στο Ισραήλ με τη συμμετοχή στο ναυτικό αποκλεισμό του Λιβάνου. Και το λέω αυτό, γιατί είναι και ένα γεγονός που μας ενδιαφέρει και δημόσια μάλιστα διατυπώθηκε από τη Γερμανίδα καγκελάριο ότι η Γερμανία ηγείται της ναυτικής δύναμης στο Λίβανο. Και δεν είναι ειρηνευτική δύναμη αυτή. Και δεν είναι τυχαίο ότι, λίγες μέρες μετά την επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο και τα εγκλήματα που έκανε εκεί και συνεχίζει να κάνει και στην Παλαιστίνη, νότια της Κρήτης πραγματοποιήθηκε στρατιωτική άσκηση της χώρας μας, με δυνάμεις των υπό ένταξη χωρών της Μέσης Ανατολής στο λεγόμενο Συνεταιρισμό για την ειρήνη, στον προθάλαμο δηλαδή του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή και του Ισραήλ, του επιτιθέμενου Ισραήλ. Δεν είδα η ελληνική κυβέρνηση να έχει μια προσωρινή ευαισθησία, έστω αναβολής αυτής της άσκησης.

Υπάρχει πρόβλημα και ένταση με το ζήτημα των πυρηνικών όπλων. Ακουσα τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να λέει να σταματήσει η εξάπλωση των πυρηνικών όπλων. Από εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Δηλαδή, καλώς έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, καλώς έχει το Ισραήλ, καλώς έχει η Ινδία, καλώς έχει το Πακιστάν ή οποιαδήποτε άλλη χώρα. Εμείς - για να το ξεκαθαρίσουμε, για να μην υπάρχει παρεξήγηση - είμαστε εναντίον της ύπαρξης των πυρηνικών όπλων καταστροφής και είμαστε υπέρ όχι να σταματήσει η εξάπλωση, αλλά να καταργηθούν. Να κάνω μια απλή πρόταση. Πείραζε, δηλαδή, έστω και φραστικά, να γινόταν μια προσπάθεια το ελληνικό Κοινοβούλιο και όλα τα εθνικά Κοινοβούλια να μιλήσουν για την απαγόρευση; Από παντού, όμως. Οχι κάποιοι να έχουν, όχι να έχουν οι θύτες και να μην έχουν τα θύματα ή τα αυριανά θύματα. Δε θέλω να σταθώ, διότι υπάρχει μεγάλη ιστορία από τη δεκαετία του '70 για τη συμφωνία κατάργησης και περιορισμού των πυρηνικών όπλων και για την προστασία των δυνάμεων που δεν έχουν πυρηνικά όπλα ή δε θέλουν να αναπτύξουν. Αυτά όλα έχουν καταργηθεί. Και επομένως έχουμε τώρα το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα κλπ., για τους δικούς της λόγους η καθεμία, να θέλει να δημιουργήσει μία ασπίδα προστασίας στον εαυτό της. Αυτό είναι το ζήτημα; Η μη εξάπλωση; Κάποιοι θα έχουν και κάποιοι δεν έχουν; Και αυτοί που τα έχουν ποιοι είναι; Οι αρχάγγελοι; Εμείς, λοιπόν, συμφωνούμε να καταργηθούν, να μην έχει κανένας. Και ας πάμε κοντά στην περιοχή μας: Πλήρης αποπυρηνικοποίηση της Μέσης Ανατολής. Και το Ισραήλ να μην έχει».

Σχολιάζοντας τις απόψεις που θεωρούν θετική τη στάση της ΕΕ στο διεθνή χώρο η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Ας πάμε παρακάτω, για το κοινοτικό κεκτημένο και για το ότι, όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση - γιατί αυτή είναι η ουσία - παρεμβαίνει στις παγκόσμιες υποθέσεις και όταν είναι δεδομένη η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτές τις πρωτοβουλίες, η ειρήνη κατοχυρώνεται. Εχει πολλαπλασιαστεί η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε δυνάμεις κατοχής. Και μάλιστα αυτό θεωρείται ότι είναι θετικό. Συμπληρωματική δύναμη, θέλετε, μη συμπληρωματική θέλετε, ισότιμη δύναμη του ΝΑΤΟ, ισότιμη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών; Επιθετικούς σκοπούς υπηρετεί. Και με την ευκαιρία, κύριε πρωθυπουργέ, διαβάζουμε ότι τώρα πρέπει να αναβαθμιστεί η ελληνική συμμετοχή στο Αφγανιστάν και από τη δεύτερη γραμμή πυρός να περάσουμε στην πρώτη. `Η στη δεύτερη είσαι, ή στην επιμελητεία ή στα μαγειρεία, κατά τη γνώμη μου στρατό κατοχής υπηρετείς. Τώρα έφυγε και δεύτερη δύναμη δεκατεσσάρων Ελλήνων αξιωματικών. Ολα αυτά που είδαμε με τους Γερμανούς στρατιωτικούς στο Αφγανιστάν δεν είναι περιστασιακά. Ιδέα δεν έχουμε τι κάνει η ελληνική δύναμη εκεί. Αν θέλετε, έχουμε ιδέα, αλλά αυτό που λέτε επίσημα. Τι υπηρετεί, πώς υπηρετεί, τι κινδύνους διατρέχει, τι πληρώνουμε, για ποιο σκοπό; Και εσείς ξέρετε και το ΠΑΣΟΚ ξέρει και εμείς ξέρουμε και ο Συνασπισμός ξέρει, αλλά στον ελληνικό λαό όλα αυτά τα εμφανίζετε σαν αναβάθμιση της ελληνικής συμμετοχής και αναβάθμιση της Ευρώπης στις διεθνείς υποθέσεις. Σαφώς εμείς δεν είμαστε ούτε υπέρ της τρίτης, ούτε υπέρ της δεύτερης, ούτε υπέρ της πρώτης γραμμής κρούσης. Είμαστε υπέρ της πλήρους αποχώρησης. Και όλα αυτά λέγονται ειρηνευτικές αποστολές. Κάτω από τις ειρηνευτικές αποστολές υπάρχει το Γκουαντάναμο και όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει.

Με την ευκαιρία, λένε ότι πρόκειται να γίνει άσκηση του ΝΑΤΟ μέσα στο Νοέμβρη όπου θα κάνει μία άσκηση για υποκλοπές πάνω από τη Μεσόγειο και πάνω από τη χώρα μας, με σύγχρονα αεροσκάφη υποκλοπών. Διαβάσαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση ψέλλισε, λόγω του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών, να εξαιρεθούν οι τηλεφωνικές υποκλοπές από την άσκηση. Τώρα θα κάνουν γενικές υποκλοπές και δε θα κάνουν μέσα από τα τηλέφωνα. Και με την ευκαιρία, δεν έχει βγει στο φως της δημοσιότητας. Εχει βγει αλλά καμιά κυβέρνηση δεν το δέχεται. Ποιος έκανε συμφωνίες; Εκανε το ΠΑΣΟΚ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε σε εθνική βάση, είτε ως προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τα ζητήματα των υποκλοπών, των παρακολουθήσεων. Ποιες συμφωνίες έχει δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Αυτά πρέπει να είναι γνωστά. Δεν μπορεί όλη αυτή η ιστορία να μετατρέπεται σε ένα κυνήγι μαγισσών ή στην καλύτερη περίπτωση σαν μια διαμάχη των δύο κομμάτων. Ποιο στόχο έχουν οι υποκλοπές; Εδώ υπάρχουν διεθνείς συμφωνίες και πλήρης νομιμοποίηση. Το ΝΑΤΟ κάνει άσκηση για την πραγματοποίηση των υποκλοπών. Και τώρα θα συζητάμε σε εθνικό επίπεδο να πάρει μέτρα η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Και λένε να κάνουμε και εθνική επιτροπή και να υπάρχει και εθνική συναίνεση για να καταργηθούν οι υποκλοπές. Μας ειρωνεύονται μάλιστα μερικά κόμματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αριστερά και ανανεωτικά, ότι υποτιμούμε τους θεσμούς. Μα, αφού γίνονται ασκήσεις από το ΝΑΤΟ για τις υποκλοπές και η άσκηση είναι επίσημη. Ποια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας θα μας προστατεύσει; Πώς θα προστατεύσει τα πολιτικά, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τα δικαιώματα της ατομικής ζωής; Εχουν τελειώσει αυτά».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στις εξελίξεις στο Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τονίζοντας: «Ας πάμε τώρα στο θέμα του Κυπριακού. Για εμάς έχει χαθεί ήδη ο διεθνής χαρακτήρας. Την ευθύνη έχει η προηγούμενη κυβέρνηση - σε ό,τι μας αφορά -, δεν είναι η σημερινή κυβέρνηση αποκλειστικά υπεύθυνη. Φυσικά έχει τη συνδρομή της και η σημερινή κυβέρνηση. Εχει αποδιεθνοποιηθεί κυριολεκτικά. Και ό,τι προωθείται αυτή τη στιγμή δεν απέχει, όπως είπα και προηγούμενα, από το "σχέδιο Ανάν". Το πράγμα είναι πάρα πολύ σοβαρό, είναι σκοτσέζικο ντους.

Εάν η Ευρωπαϊκή Ενωση πάρει σωστή θέση για το Κυπριακό θα είναι από σπόντα και όχι από αρχές. Ομως, μην το αποκλείσουμε και ας αξιοποιήσουμε και τις πόρτες βέβαια. Θέση αρχών δεν πρόκειται να πάρει, θα είναι σε σχέση με την Τουρκία.

Ομως, τα πράγματα είναι επίσης σοβαρά και σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι εμείς είμαστε υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης των δύο χωρών, όχι μόνο στο επίπεδο λαών, που για εμάς είναι πάγια θέση, αλλά και στο επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων. Θεωρούμε ότι οι λαοί έχουν κοινά συμφέροντα να παλέψουν για βαθιές αλλαγές στη χώρα τους και έχουν και κοινό αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού. Ομως, μιλάμε για ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία των δύο χωρών σε επίπεδο κρατών. Δεν έχουμε κανένα λόγο να αξιοποιούμε τίποτα για να οξύνουμε τις αντιθέσεις. Ομως, και εδώ υπάρχουν όρια. Για εμάς, η επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας στα 12 μίλια είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Βεβαίως, η άσκηση αυτού του δικαιώματος είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Ομως, τα ζητήματα έχουν σχέση με τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου και συνδέονται και με την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Δεν είναι μόνο ελληνοτουρκικό ζήτημα. Και όλα αυτά τώρα τα περί Δικαστηρίου της Χάγης, κλπ., που είπε ο κ. Παπανδρέου, είναι για να βρεθεί ένας τρόπος να "επιλυθεί" το ζήτημα και να πούμε ότι είναι νομικό το θέμα, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς και να είμαστε δεδομένοι στο εκάστοτε Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο θα τοποθετηθεί - υποτίθεται - με ένα διεθνές δίκαιο το οποίο έχει γίνει "λάστιχο". Ο διάλογος πρέπει να υπάρχει, να συνεχίζεται, με στόχο τον αμοιβαίο σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας και εδαφικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των δύο χωρών. Δεν αναγνωρίζουμε - και το λέμε - μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων ούτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε στις ΗΠΑ, ούτε πουθενά. Και μ' αυτή την έννοια, δεν αναγνωρίζουμε τη Δήλωση της Μαδρίτης και τα Συμπεράσματα του Ελσίνκι του 1999 για το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Δε θα επαναφέρω άλλες θέσεις που έχουμε για τις ξένες βάσεις, κλπ. Παραμένουν για μας, αλλά δε νομίζω ότι αυτή την ώρα θα τις ακούσει κανείς. Απορρίπτουμε την τεχνική συμφωνία στο Αιγαίο και να πω το τυπικό τώρα, "διεκδικούμε λύση για το Κυπριακό στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και σε αντίθεση με το σχέδιο Ανάν"».

Η Αλ. Παπαρήγα σχολιάζοντας τις ομιλίες του πρωθυπουργού αλλά και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, από τις οποίες προέκυπτε εφησυχασμός για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, υπογράμμισε:

«Υπάρχουν ορισμένα προβλήματα στην περιοχή που μας απασχολούν πάρα πολύ. Δεν πρέπει να αφαιρούμαστε από το γεγονός ότι η περιοχή που ζούμε - και δεν είναι μόνο η Ευρώπη, αλλά και η περιοχή του Αιγαίου, της Μεσογείου κλπ. - είναι μια περιοχή που περικλείει πάρα πολλούς κινδύνους. Αυτό το λέω γιατί, κύριε πρωθυπουργέ, και με την ομιλία σας καθησυχάζετε τον ελληνικό λαό, λέγοντας ότι το θέμα είναι να λειτουργήσουν τα όργανα, να συζητήσουμε, κλπ. Ο κ. Παπανδρέου προσθέτει να γίνονται πολλά αεροπορικά ταξίδια, να ταξιδεύει συνέχεια ένας πρωθυπουργός - και μετά να λέει ότι είναι εκτός Ελλάδας - για να λύνει τα προβλήματα. Καθησυχάζουμε, λοιπόν, τον ελληνικό λαό και τους γειτονικούς λαούς ότι υπάρχουν δίκαια πράγματα, ότι θα καθίσουμε σ' ένα τραπέζι, ότι θα πείσει ο ένας τον άλλο, ότι θα υπάρξουν αποφάσεις και ότι όλα βαίνουν καλώς. Λέμε, λοιπόν, τι προβλήματα υπάρχουν:

-- Υπάρχει η πολιτική διάσπαση της Μέσης Ανατολής που ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και εδώ σιγοντάρει και η Ευρωπαϊκή Ενωση - αναμειγνύεται - και η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει λόγο. Δεν αρέσει στην ελληνική κυβέρνηση - και της προηγούμενης και της σημερινής - αυτό, αλλά είναι δεδομένη, δε θα αντιδράσει.

-- Επίσης, υπάρχει ανταγωνισμός, από πού θα περάσουν οι αγωγοί του φυσικού αερίου ή του πετρελαίου και πού θα κατασκευαστούν τα έργα. Είναι ένας ανταγωνισμός, ο οποίος μπορεί να μετατρέψει τους λαούς σε θύματα. Και δεν είναι μόνο οικονομικός ανταγωνισμός, με συνέπεια τις κοινωνικές αδικίες, αλλά μπορεί να γίνει και στρατιωτικός.

-- Το κύριο πρόβλημα που εμφανίζεται σήμερα στην περιοχή είναι η σχέση Τουρκίας-Ιράν-Ιράκ, σε σχέση και με τους αγωγούς. Η Τουρκία εκβιάζει γιατί φοβάται τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, αυτόνομου κουρδικού κράτους και εκβιάζει ανοιχτά και έχει πλάτες σ' αυτούς τους εκβιασμούς.

Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Η Τουρκία μπορεί να πάρει ανταλλάγματα και στο Αιγαίο και στην Κύπρο και, ενδεχομένως, με συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν και στη Θράκη. Βάζουμε το "μπορεί", γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο, αλλά δεν μπορούμε να αισθανόμαστε καθησυχασμένοι. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να παίξει ούτε με τη Θράκη ούτε με τα θέματα της μειονότητας και αρνούμαστε να χρησιμοποιείται η μειονότητα από τον καθένα.

Ας πάρουμε, όμως, τους κινδύνους που επίσης συνεπάγεται η πολιτική που λέμε "Ενεργειακή Κοινότητα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη". Εμείς υποδηλώσαμε από την πρώτη στιγμή πως πέρα από το γεγονός ότι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν είναι τριακόσιες, δεν είμαστε αντίθετοι να υπάρχουν αγωγοί - ίσα ίσα οι αγωγοί μειώνουν το κόστος - αλλά δεν μπορούμε να δούμε το ζήτημα τεχνικά, γιατί το κόστος δε θα μειωθεί γιατί θα είναι οι επιχειρηματίες που κινούν την υπόθεση και ανεβάζουν το κόστος - δεν είναι το κράτος, δεν είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις - αλλά πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά: Η Ελλάδα έχει γίνει ένα πεδίο μιας τέτοιας αντιπαράθεσης, που δεν είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της χώρας μας και των λαών της περιοχής. Εχει εκδηλωθεί η σαφής αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών για την υλοποίηση της συμφωνίας του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και δε φοβούνται τόσο το πετρέλαιο, όσο το φυσικό αέριο. Εδώ, και αν λειτουργήσουν αυτοί οι αγωγοί, αναβαθμίζεται η σημασία του Αιγαίου, της Θράκης, της Μακεδονίας και της Κύπρου για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία και την περιοχή του Καυκάσου. Εδώ, όμως, αυτά εμπλέκονται με πολιτικά προβλήματα της περιοχής.

Θα μου πείτε, μα οι αγωγοί χρειάζονται. Ναι, αλλά δεν μπορεί να συζητάμε για την εξωτερική πολιτική, ενώ συζητάμε για πολιτικά ζητήματα, γιατί δεν είναι μόνο η οικονομική συνεργασία. Η οικονομική συνεργασία έχει και στρατιωτικό εποικοδόμημα και πολιτικό, για να μην πω ότι έχει και πολιτιστικό, κλπ. Και μπορεί να έχει και καλό εποικοδόμημα, αλλά και κακό. Εν πάση περιπτώσει, όταν υπάρχουν όλες αυτές οι αντιθέσεις, δεν μπορεί να καθησυχάζουμε τον ελληνικό λαό ότι όσο περισσότερο η Ελλάδα συμμετέχει στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις, από χέρι αυτό την οδηγεί στην ειρήνη και στην αναβάθμιση. Εμείς είχαμε προειδοποιήσει από το 2005 ότι θα ζήσουμε μια ένταση ανταγωνισμού για τον ουσιαστικό έλεγχο των μετοχοποιημένων ήδη επιχειρήσεων της ΔΕΗ και των ΕΛΠΕ, από ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους και μάλιστα είχαμε αναφερθεί και στην επίσκεψη του κ. Αλογοσκούφη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι Αμερικάνοι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τον έλεγχο της ΔΕΗ. Το αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, είναι να ενταθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας. Κι ενώ πραγματικά μπαίνουμε στο "κλαμπ" - ας πούμε - το διεθνές των συνεργασιών, η ενεργειακή μας εξάρτηση μεγαλώνει. Οι ιδιωτικές επενδύσεις - όπως είπα και προηγουμένως - σε σταθμούς παραγωγής θα πάνε προς τις χώρες με φθηνότερο κόστος ηλεκτροπαραγωγής, δηλαδή στη Σερβία, στο Κοσσυφοπέδιο, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία. Η ουσιαστική κατάργηση των τελών διέλευσης θα αυξήσει το μερίδιο των προμηθευτών σε βάρος της εγχώριας παραγωγής ενός εμπορεύματος στρατηγικής σημασίας. Η ευθύνη του σχεδιασμού θα μεταφερθεί σταδιακά σε περιφερειακό και ευρωενωσιακό επίπεδο για να υπάρξει ενιαία παρακολούθηση, πράγμα φυσικό. Γι' αυτό λέμε ότι θα αυξηθεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας - και εδώ θα έχει και άλλες συνέπειες, θα θυσιαστούν οι ανάγκες του λαϊκού καταναλωτή και τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ενεργειακό τομέα - αλλά και θα αναπαραχθούν πάρα πολλές αντιθέσεις στρατιωτικοπολιτικές.

Να πάρουμε υπόψη: Τον Ιούνη έγινε το δημοψήφισμα στο Μαυροβούνιο που κήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία. Εγινε ένα ακόμα επικίνδυνο βήμα για την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων. Στη Σερβία γίνονται εκβιασμοί και με οικονομικές κυρώσεις και από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είπα για την παράδοση καταζητούμενων στο Ποινικό Δικαστήριο σκοπιμότητας της Χάγης. Βλέπετε, όλα αυτά εμπλέκονται μέσα σε οικονομικούς και άλλους στόχους. Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί εντείνονται, με αφορμή επίσης τη στάση που κρατάει η Σερβία στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Και ας μην κοιτάξουμε τώρα τι έγινε προσωρινά. Κάνουν το δημοψήφισμα και τους ενδιαφέρουν οι εκλογές. Το θέμα του Κοσσυφοπεδίου θα ανοιχτεί. Και το να λέμε τώρα, να μην αλλάξουν τα σύνορα και το ένα και το άλλο, αφού αλλάζουν συνεχώς και έχουμε προτεκτοράτα. Εμείς για άλλη μια φορά θα επαναλάβουμε τη θέση μας ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Σερβίας, όπως προβλέπει ακόμα και αυτό το ψήφισμα του 1999 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ήταν ένα ψήφισμα που δεν ήταν στις καλές περιπτώσεις και ούτε είχε, στο σύνολό του, θετικά σημεία».

«Τελειώνω βάζοντας ένα ακόμα ζήτημα, το οποίο και λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορώ να το αναπτύξω, είναι όμως γνωστό. Μετά από μια περίοδο μείωσης των δαπανών παγκοσμίως, των στρατιωτικών δαπανών εννοούμε, οι δαπάνες αυτές παρουσιάζουν, σύμφωνα με το Ερευνητικό Ινστιτούτο της Στοκχόλμης, σημαντικές αυξητικές τάσεις. Δε θα σταθώ σε νούμερα. Η χώρα μας δαπανά σημαντικά ποσά για στρατιωτικές δαπάνες, που σύμφωνα με κυβερνητικές αποφάσεις την επόμενη δεκαετία θα δαπανηθούν 26 δισεκατομμύρια ευρώ μόνο για εξοπλιστικά προγράμματα. Δυσβάστακτο βάρος. Με ποια έννοια; Δεν είναι όλα για την αμυντική ικανότητα της χώρας. Εμείς δε θα είχαμε καμία αντίρρηση, στα πλαίσια αυτού που λέμε μιας πολιτικής όπου η Ελλάδα δεν ήταν δεδομένη στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά θα ήταν δεδομένη στην υπεράσπιση της άμυνάς της, πραγματικά να γίνει μια αναλυτική συζήτηση τι χρειαζόμαστε σήμερα, τι εκσυγχρονισμούς, τι καινούρια ενδεχομένως οπλικά συστήματα. Και υπάρχει και έμψυχο και ειδικευμένο δυναμικό στις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας που μπορεί να έχει αποφασιστικό ρόλο σε αυτό και να στηριχτεί και η κρατική αμυντική βιομηχανία. Ανεξάρτητα εάν διαφωνούμε με το σύστημα της χώρας, με τον εσωτερικό της προσανατολισμό, η αμυντική της ικανότητα μας ενδιαφέρει απολύτως. Κι εδώ μπαίνει ένα ζήτημα κι εγώ τώρα τελευταία το συνειδητοποίησα περισσότερο: Σε μια σειρά από Κοινοβούλια των χωρών, αυτών των χωρών που με τις κυβερνήσεις τους είμαστε "σύμμαχοι", συζητούνται. Ερχεται η κυβέρνηση και λέει αυτούς τους εξοπλισμούς αποφάσισα, αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα αποφάσισα να πραγματοποιήσω, αυτά να αγοράσω και τεκμηριώνει και γίνεται μια συζήτηση. Στην κυπριακή Βουλή γίνεται, στο αμερικάνικο Κογκρέσο γίνεται. Οχι ότι η συζήτηση θα άλλαζε τους προσανατολισμούς, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν ήταν μια μαύρη τρύπα εδώ πέρα. Εδώ δε γίνεται ούτε συζήτηση. Και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να γίνονται στη Βουλή συζητήσεις και μάλιστα σε ορισμένες από αυτές παραλίγο και ελπίζω να μην εκτροχιαστεί η συζήτηση μέχρι τέλους και να αναπαράγουμε τα τηλεοπτικά παράθυρα εφ' όλης της ύλης. Να γίνεται μία συζήτηση. Διαφωνούμε; Διαφωνούμε. Με γεια μας, με χαρά μας. Τουλάχιστον, όμως, εμπλουτίζουμε και εμείς τις γνώσεις μας. Μαθαίνουμε τι λέτε εσείς, τι λέει το ένα και τι το άλλο κόμμα. Στο κάτω κάτω ξεκαθαρίζουμε πού συμφωνούμε, πού διαφωνούμε και γιατί διαφωνούμε. Τέτοια συζήτηση δε γίνεται. Η κατάσταση είναι τραγική. Οι πολεμικοί εξοπλισμοί αυξάνονται, ενώ υποτίθεται ότι διανύουμε τη "λεωφόρο της ειρήνης και της δημοκρατίας". Ε, βεβαίως, τώρα βρήκαμε την τρομοκρατία και όλα δικαιολογούνται!

Ανακεφαλαιώνοντας: Θα ήθελα, κύριε πρωθυπουργέ, να δείτε ορισμένα ζητήματα πάρα πολύ σοβαρά. Είναι μεγάλα ζητήματα. Εχουν σχέση και με τη θέση μας. Εμείς θέλουμε να ξέρουμε τι συμφωνίες για υποκλοπές, για παρακολουθήσεις, κλπ. έχουν γίνει. Θέλουμε να ξέρουμε τι γίνεται με τις φυλακές της CIA στην Ελλάδα, τι γίνεται με την παράδοση των προσωπικών δεδομένων των ταξιδιωτών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με βάση ένα τυπικό νομικό κενό ακυρώθηκε, απ' όσο ξέρουμε, η συμφωνία. Η Κομισιόν δεν μπόρεσε να διαμορφώσει συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα λέει ότι θα γίνει σε εθνικό επίπεδο. Θέλουμε να ξέρουμε, διότι η κατάσταση πια είναι ανεξέλεγκτη. Θα μου πείτε: Τώρα τις συμφωνίες κοιτάς, αφού το ΝΑΤΟ κάνει ασκήσεις για επίσημες υποκλοπές; Εν πάση περιπτώσει, ναι. Να ειπωθεί η αλήθεια στον ελληνικό λαό: "Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είμαστε δεδομένοι".

Εμείς δε θεωρούμε ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δεν πρέπει να είμαστε δεδομένοι. Ομως, να ανοίξουν τα χαρτιά. Οχι γενικά πράγματα! Ποια δημοκρατικά δικαιώματα; Δεν υπάρχουν! Και μιλάμε για την κοινωνία των πολιτών και για τους θεσμούς. Αυτά έχουν τελειώσει. Οποιοι θεσμοί φτιάχνονται είναι θεσμοί των κοριών και των υποκλοπών!».