«Η Κούβα δείχνει το δρόμο των λαών, κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών». Μ' αυτό το σύνθημα υποδέχτηκε τον Ερμές Ερέρα Ερνάντες, πρέσβη της Κούβας στην Ελλάδα, παρουσία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, πλήθος εργαζομένων της Κεφαλονιάς στην κεντρική πλατεία του Αργοστολίου, χτες το βράδυ, σε εκδήλωση αλληλεγγύης στην Κουβανική Επανάσταση που διοργάνωσε ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης Κεφαλονιάς. Στο χώρο της εκδήλωσης δέσποζε το πανό που έγραφε: «Αλληλεγγύη στην επαναστατική Κούβα, εχθρός των λαών ο ιμπεριαλισμός», με ελληνικές και κουβανέζικες σημαίες να βρίσκονται περιμετρικά του χώρου.

Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος του τοπικού Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου, Διονύσης Γεωργόπουλος ο οποίος επεσήμανε την ανάγκη της αλληλεγγύης στους λαούς που δοκιμάζονται από τους ιμπεριαλιστές, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά - πέρα από τον κουβανέζικο λαό - στους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. Ακολούθησε σύντομο μουσικό πρόγραμμα από συγκρότημα της περιοχής.

Με μια μικρή ιστορική αναδρομή από την προσπάθεια να καταλάβουν το στρατόπεδο Μονκάδα στις 26 Ιούλη του 1953 μέχρι και τη στιγμή που νίκησε ο αντάρτικος στρατός και η Επανάσταση το Γενάρη του 1959, ξεκίνησε την ομιλία του ο πρέσβης της Κούβας, Ερμές Ερέρα Ερνάντες, στην εκδήλωση αλληλεγγύης στην Κούβα.

«Αυτό που φοβούνται, που τους τρομοκρατεί, είναι το παράδειγμα», επεσήμανε ο Κουβανός πρέσβης. «Γιατί το παράδειγμα της Κούβας είναι μια απειλή για το μεγάλο κεφάλαιο επειδή μπορεί να αποδείξει ότι ο σοσιαλισμός λειτουργεί στην πράξη και μπορεί να λύσει το πρόβλημα εκατομμυρίων ανθρώπων, μέχρι τώρα απροστάτευτων, αντικρούοντας έτσι μια ξεπερασμένη φιλοσοφία που ισχυρίζεται ότι ο σοσιαλισμός δεν έχει δυνατότητα να λειτουργήσει και να συναγωνιστεί στον τομέα της ανάπτυξης των εθνών. Γι' αυτό δε σταματούν, και μας επιτίθενται με όλα τα δυνατά μέσα, συμπεριλαμβανομένων των γνωστών τρομοκρατικών ενεργειών, σε διάφορες ευκαιρίες», τόνισε και αναφέρθηκε στο σχέδιο του Μπους για τη λεγόμενη «Βοήθεια για μια ελεύθερη Κούβα».

Σημείωσε μάλιστα ότι η «αμερικανική κυβέρνηση εντείνει τις ενέργειές της σε τρεις βασικούς τομείς: το σκληρό οικονομικό αποκλεισμό, την αύξηση της χρηματοδότησης και την υλική βοήθεια σε μικρές ομάδες μισθοφόρων μέσα στην Κούβα, καθώς και την ανάπτυξη καμπάνιας προπαγάνδας και ψεύδους». Ο Ερμές Ερέρα Ερνάντες πρόσθεσε ότι το νέο κείμενο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα αναγγέλλει «νέα μέτρα» για να «επιταχυνθεί» το τέλος της κουβανικής ανάπτυξης, μεταξύ των οποίων, η απαγόρευση εξαγωγής ιατρικών μηχανημάτων, η δημιουργία ενός διετούς ταμείου 80 εκατομμυρίων δολαρίων για τη στήριξη της αντιπολίτευσης και το δυνάμωμα του οικονομικού στραγγαλισμού του κουβανικού λαού.

«Η Κούβα δε χρειάζεται κανένα σχέδιο βοήθειας για τη μετάβαση γιατί ήδη έχουμε κάνει και συνεχίζουμε να τελειοποιούμε τη δική μας μετάβαση για περισσότερο και καλύτερο σοσιαλισμό», τόνισε χαρακτηριστικά ο Κουβανός πρέσβης. Στη συνέχεια μίλησε για τα επιτεύγματα που έχει σημειώσει η Κούβα στην ανάπτυξη της οικονομίας, στη φαρμακευτική βιομηχανία, στην παραγωγή τροφίμων και κρέατος, πτηνών και χοιρινού, αλλά και στη χαμηλή παιδική θνησιμότητα. Αναφέρθηκε και στα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει για την πραγματική ολοκλήρωση της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, αλλά και για την ανυπολόγιστη βοήθεια που έχει προσφέρει η Κούβα σε μια σειρά χώρες του πλανήτη μας.

Καταλήγοντας, ανάμεσα σε άλλα, τόνισε ότι «ο Μπους αναλαμβάνει να ηγηθεί του παγκόσμιου αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία βομβαρδίζοντας οποιονδήποτε μπορεί να φανεί ύποπτος», ενώ «ο σύμμαχός του, το Ισραήλ, πραγματοποιεί συστηματικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο Λίβανο και τα παλαιστινιακά εδάφη». Μίλησε επίσης και για τους 5 Κουβανούς πατριώτες που βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι στις ΗΠΑ επειδή αγωνίζονταν ενάντια στην τρομοκρατία στη χώρα τους και για την παγκόσμια διοργάνωση κινητοποιήσεων για τους πέντε από τις 12 Σεπτέμβρη μέχρι τις 6 Οκτώβρη.

Η κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης, Αλ. Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, υπογράμμισε εξαρχής: «Η αλληλεγγύη στην Κούβα δεν αφορά μόνο στους κομμουνιστές, στους οπαδούς του σοσιαλισμού, της κοινωνικής επανάστασης.

Αφορά όλους εκείνους που μπορεί να έχουν επιφυλάξεις για το σοσιαλιστικό σύστημα, ακόμα και εκείνους που πιστεύουν στο ανύπαρκτο όραμα ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ειρηνικός και ανθρώπινος. Η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, η πάλη κατά του εμπάργκο, η πάλη για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών πατριωτών, αφορά όλους τους λαούς της γης που συνειδητοποιούν ότι πρέπει να ενισχυθούν τα σταθερά στηρίγματα, να δημιουργούνται νέα εφαλτήρια αγώνα κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Σήμερα οι ΗΠΑ, σε ανοιχτή συμμαχία με το Ισραήλ, προωθούν το αιματοκύλισμα του λιβανέζικου και παλαιστινιακού λαού, όπως έκανε με το λαό του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν. Οπως έκανε και κάνει ο ιμπεριαλισμός από γεννησιμιού του, ανεξάρτητα ποια ιμπεριαλιστική δύναμη έχει την παγκόσμια ηγεμονία. Οσο κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός παγκόσμια, ο πόλεμος και η βία θα είναι στην ημερήσια διάταξη».

Στη συνέχεια αναφερόμενη στο συνεχιζόμενο μακελειό στη Μέση Ανατολή, υπογράμμισε: «Ο πόλεμος σε βάρος του Λιβάνου και της Παλαιστίνης δε γίνεται για να ελευθερωθούν τρεις Ισραηλινοί στρατιώτες, αλλά για κατακτητικούς καθαρά λόγους, για να ενταχθεί πιο αποφασιστικά η Μέση Ανατολή στα συμφέροντα των ΗΠΑ, για να διευθετηθεί η διανομή της λείας και με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης.

Αν ο Λίβανος και η Παλαιστίνη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν είναι οι εστίες αντίστασης στην Ευρώπη και στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βολιβία είναι οι εστίες στη Λατινική Αμερική. Ο κόσμος όμως είναι ένας, ό,τι αφορά μια ήπειρο αφορά όλες. Η αλληλεγγύη στην Κουβανική Επανάσταση δεν είναι θέμα μόνο της Λατινικής Αμερικής, είναι παγκόσμιας σημασίας ζήτημα. Γιατί η Κουβανική Επανάσταση ενέπνευσε και εμπνέει λαούς και κινήματα, σε όλο τον κόσμο. Γιατί κυρίως η Κούβα άντεξε, όχι μόνο στα πρώτα δύσκολα βήματά της, αλλά κυρίως γιατί άντεξε τη λαίλαπα της 10ετίας του '90 όταν αυτή οδήγησε στην ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και στην καπιταλιστική παλινόρθωση στο πιο προχωρημένο φυλάκιο: την ΕΣΣΔ και συνολικά το σοσιαλιστικό σύστημα στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη.

Συστρατευόμαστε με τα κινήματα και τις πολιτικές δυνάμεις που κάνουν πραγματική αντίσταση στον ιμπεριαλισμό. Την έννοια πραγματική την τονίζουμε. Γιατί οι λαοί πρέπει να διαχωρίσουν στη συνείδησή τους τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις από τις αντιθέσεις των λαών με την ιμπεριαλιστική πολιτική, είτε αυτή γίνεται ανοιχτά με κατακτητικό πόλεμο, είτε γίνεται με τα δήθεν ειρηνικά πολιτικά μέσα.

Οι ιμπεριαλιστές τσακώνονται μεταξύ τους για τη μοιρασιά των καρπών της ταξικής εκμετάλλευσης, για τη μοιρασιά της λείας από τις ανισότιμες σχέσεις που έχουν επιβάλλει ανάμεσα στις χώρες».

Σε άλλο σημείο με έμφαση σημείωσε: «Η ένδοξη ιστορία και το θαυμαστό παρόν του κουβανικού λαού αποδεικνύουν κάτι που κανένας λαός και ιδιαίτερα οι κομμουνιστές, οι αντιιμπεριαλιστές, οι ριζοσπάστες, οι αντικαπιταλιστές, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κοινωνικοί λαϊκοί αγώνες, η κοινωνική επανάσταση, όταν είναι πραγματική και δεν οδηγεί σε μια απλή αλλαγή στο πλαίσιο τις ίδιας εξουσίας, συνοδεύεται από την αντίδραση και την αντεπανάσταση.

Η Κουβανική Επανάσταση από τα πρώτα της βήματα, αν όχι από την περίοδο ακόμα της προετοιμασίας της, έδειξε ότι δεν ήταν μια μεσοβέζικη επανάσταση, αλλά πραγματική. Η αντεπανάσταση κυρίως αναπτύχθηκε από τα έξω με προκεχωρημένο φυλάκιο τις ΗΠΑ που δεν ανεχόταν μια αποικία τους να χειραφετείται και μάλιστα να τραβάει μπροστά προς το σοσιαλισμό».

Και κατέληξε: «Εμείς στο πρόσωπο της σοσιαλιστικής Κούβας που αντέχει και προσπαθεί, που έχει δύσκολο δρόμο μπροστά της, βλέπουμε μια αλήθεια, ότι η εποχή μας, παρά τις ανατροπές, παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, δεν είναι πανίσχυρος. Απόδειξη είναι ότι δεν μπορεί με τα συνηθισμένα μέσα να λύνει τις αντιθέσεις και αντινομίες του, γι' αυτό όλο και πιο πολύ χρησιμοποιεί μέσα που ενώνουν τους οργισμένους λαούς στην κοινή τους αντίθεση. Οσο πιο πολύ δυσκολεύεται, τόσο θα γίνεται σχετικά ανίσχυρος αλλά και πιο επικίνδυνος.

Γι' αυτό και όλοι μας, κάθε λαός, και πριν απ' όλους τα κομμουνιστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους, το εργατικό κίνημα, τα λαϊκά κινήματα οφείλουμε να γίνουμε πιο επικίνδυνοι για τον ιμπεριαλισμό. Το μπορούμε».