Motion Team

Στιγμιότυπο από την κηδεία του σ. Γιαννούση

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε χτες το μεσημέρι στον Ι.Ν. Κυρίλλου για να παρακολουθήσει τη νεκρώσιμη ακολουθία, ανάμεσά τους αντιπροσωπεία της ΚΟΘ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γραμματέα της Οργάνωσης Κ. Αβραμόπουλο, ο νομάρχης και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, νεολαίοι της ΚΝΕ, πολλοί δικηγόροι, συνάδελφοι του εκλιπόντος, αντιπροσωπεία της δημοτικής παράταξης «ΘεσσαλοΝΙΚΗ ΤΩΡΑ» με επικεφαλής τον Αγάπιο Σαχίνη, εκπρόσωποι μαζικών φορέων και πολλοί άλλοι.

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που αποχαιρέτησε τον νεκρό εκ μέρους της Νομαρχιακής Επιτροπής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, το μέλος του Γραφείου της ΝΕ της ΚΟΘ του ΚΚΕ Σάκης Βαρδαλής που αναφέρθηκε στους αγώνες του Θανάση Γιαννούση στη διάρκεια της Κατοχής και στη μετέπειτα δύσκολη περίοδο, υπογραμμίζοντας, ανάμεσα στα άλλα: «Σεμνός και ανιδιοτελής έτσι όπως ταιριάζει στα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος... Σ' όλη σου τη ζωή πάλεψες αταλάντευτα για τα δίκαια του λαού, για την υπόθεση της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού».

Ο Θανάσης Γιαννούσης γεννήθηκε στο Περιβόλι Γρεβενών το 1917 και ήρθε στη Θεσσαλονίκη μετά από διωγμό που υπέστη η οικογένειά του και ο ίδιος το 1937. Σπούδασε Οικονομικές και Νομικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγο, επιδόθηκε στο Εργατικό Δίκαιο και υπήρξε νομικός συμπαραστάτης σε μεγάλες εργατικές οργανώσεις.

Μέλος της ΟΚΝΕ και, από το 1935, μέλος του ΚΚΕ. Διώχτηκε από τη μεταξική δικτατορία, φυλακίστηκε και βασανίστηκε για τις ιδέες του. Εθελοντής στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ενώ στη διάρκεια της κατοχής καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο για σαμποτάζ. Συγκρότησε με άλλους συντρόφους του αντάρτικη ομάδα στα Γρεβενά και υπήρξε από τα κύρια στελέχη του ΕΑΜ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Η Συμφωνία της Βάρκιζας βρήκε τον σύντροφο Θανάση ΕΛΑΣίτη στην Καβάλα. Μετά τη Βάρκιζα διώχτηκε και βασανίστηκε πολλές φορές. Το 1947 - 1949 εξορίστηκε στη Μακρόνησο και κατά τη διάρκεια της αμερικανοκίνητης δικτατορίας βρισκόταν σε συνεχή διωγμό. Ο Θανάσης Γιαννούσης ως δικηγόρος - εργατολόγος συμπαραστάθηκε σε όλους τους αγώνες της Εργατικής Τάξης.

Από το 1974 ήταν αντιπρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Διατέλεσε μέλος της Γραμματείας του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών και μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης. Από το 1979 έως το 1982 υπήρξε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια διατέλεσε δήμαρχος της πόλης. Κατά τη διάρκεια της θητείας του παρουσίασε σημαντικό έργο. Εδωσε νέα πνοή στην πόλη και κυρίως στη συνοικία. Καθιέρωσε και εφάρμοσε το θεσμό των συνοικιακών συμβουλίων. Συνέστησε και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις λαϊκές συνελεύσεις. Η καθιέρωση των θεσμών αυτών συνέβαλε στη λαϊκή δραστηριοποίηση και τη συμμετοχή στα κοινά. Αναδιοργάνωσε όλες τις υπηρεσίες, δραστηριοποίησε όλο το μηχανισμό του δήμου και εφάρμοσε νέο σύστημα άψογης καθαριότητας.

Ο σύντροφος Θανάσης επί 25 χρόνια έδωσε όλες του τις δυνάμεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υπήρξε πρόεδρος του Συνδέσμου Δήμων Δυτικής Θεσσαλονίκης και αντιπρόεδρος της ΤΕΔΚ Νομού Θεσσαλονίκης.

Επικηδείους εκφώνησαν ακόμη ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης που αποχαιρέτησε όπως είπε τον νεκρό εκ μέρους του δημάρχου και όλων των δημοτικών συμβούλων, συνάδελφοί του εκπροσωπώντας το Δικηγορικό Σύλλογο. Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η ομιλία του Τάσου Ταρπινίδη που μίλησε εκ μέρους των συνεργατών του Θανάση Γιαννούση.

Τα θερμά συλλυπητήριά της στην οικογένεια του Θανάση Γιαννούση εκφράζει η Δημοτική Παράταξη «ΘεσσαλοΝΙΚΗ Τώρα». Στην ανακοίνωση που υπογράφει ο επικεφαλής της παράταξης, δημοτικός σύμβουλος Αγάπιος Σαχίνης, τονίζεται, ανάμεσα στα άλλα: «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, το προοδευτικό κίνημα, αλλά και η πόλη της Θεσσαλονίκης έχασε ένα από τα καλύτερα παιδιά της. Το παράδειγμά του, η ζωή του, η ανταγωνιστικότητά του είναι μία παρακαταθήκη, απ' όπου αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία... Οι Θεσσαλονικείς δε θα ξεχάσουν τη διεκδικητική δράση, τη συλλογική δουλιά στην εποχή που ο Θανάσης Γιαννούσης ήταν δήμαρχος».

Το κείμενο της «Διακήρυξης» - που προκλητικότατα ονομάζουν «μανιφέστο» - θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η έκθεση ιδεών ενός παιδιού, που με την αγνή του καρδιά θέλει να ζήσει σε έναν κόσμο ειρηνικό, δημοκρατικό, ονειρεμένο. Αναφέρει το κείμενο ότι θέλει έναν κόσμο ειρηνικό, συνεργασίας και αλληλεγγύης των χωρών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Μόνο που ένα κόμμα - και δη όταν διακηρύσσει ότι θα αλλάξει τον κόσμο - δεν μπορεί να μιλάει για ονειρικά πλασμένους κόσμους χωρίς να βάζει το καθήκον του αγώνα, χωρίς να αναφέρει ποιος είναι ο κόσμος εκείνος που θέλει. Χωρίς πουθενά να μιλάει για την ταμπακέρα, για το ποιος θα έχει την εξουσία στα χέρια του, ο λαός ή το κεφάλαιο. Το ΚΕΑ, πάντως, ούτε για σοσιαλισμό παλεύει, ούτε ενάντια στον καπιταλισμό αγωνίζεται, με βάση δε τα γραπτά του οι όροι μάλλον δεν υφίστανται καν.