Τετάρτη 2 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Στημένη παράσταση

Οποιος αρνηθεί ότι η διαμορφωθείσα κατάσταση μεταξύ ΟΗΕ και Συρίας, με αφορμή την έρευνα για τη δολοφονία Χαρίρι, δε «μυρίζει μπαρούτι» ψεύδεται. Η βόμβα, που παρέσυρε στο θάνατο, πέρυσι το Φλεβάρη, τον Χαρίρι και δεκάδες άλλους, ήταν το φιτίλι που θα παρέσερνε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή προς ένα νέο βήμα αποσταθεροποίησης.

Η πορεία της έρευνας του ΟΗΕ ήταν προδιαγεγραμμένη. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, όταν επικεντρώθηκε σε όσα υποστήριζε η λεγόμενη «αντισυριακή» αντιπολίτευση στο Λίβανο και σε όσα κυκλοφορούσαν ως φήμες, χωρίς καν να εξεταστούν άλλες πιθανές παράμετροι. Παραδείγματος χάριν, αν και είναι γνωστό ότι ο Λίβανος επί δεκαετίες έγινε πεδίο ακόμη και στρατιωτικής αντιπαράθεσης πολλών ισχυρών ξένων δυνάμεων, όπως το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, η Γαλλία και πολλοί άλλοι, κανένας δε «σκέφτηκε» να ερευνήσει το ρόλο αυτών των δυνάμεων στη σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα, άρα και στη δολοφονία Χαρίρι.

Οι όποιες «ισορροπίες» τηρήθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, προκειμένου όλα τα μόνιμα μέλη να συμφωνήσουν, δεν αλλάζουν την ουσία: Το ψήφισμα 1636 απειλεί με «συνέπειες» τη Συρία, αν δε συμμορφωθεί πλήρως, και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και ανάληψης στρατιωτικής δράσης, εφόσον η απόφαση υπάχθηκε στο άρθρο 7. Ρωσία και Κίνα πέτυχαν, απλώς, να απαλειφθούν οι ευθείες αναφορές στη συριακή ηγεσία, έτσι ώστε να έχουν περισσότερα χρονικά περιθώρια αντίδρασης.

Το ζήτημα δεν είναι το τι αλλά το πότε. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι αποφασισμένη να προωθήσει το σχέδιο για την «ευρεία Μέση Ανατολή», που προβλέπει ανατροπή καθεστώτων και αναδιαμόρφωση συνόρων, έτσι ώστε να είναι απόλυτη κυρίαρχος των ενεργειακών πηγών και δρόμων. Η Αγγλία, ως «πιστός σύμμαχος», παρά τις διαφωνίες στη διαχείριση της κατοχής του Ιράκ, ευελπιστεί, προφανώς, ότι όσο πιο απαραίτητη θα γίνεται η συμπαράστασή του, τόσο θα αυξάνονται τα ανταλλάγματα. Η Γαλλία αποφάσισε να μην εισπράξει μόνη της την αμερικανική οργή, διαφοροποιούμενη κάθετα όπως έγινε με το Ιράκ, και επέλεξε μια τακτική ευαίσθητων «ισορροπιών» ανάμεσα στις «δύο βάρκες». Ρωσία και Κίνα γνωρίζουν ότι μια νέα εστία αποσταθεροποίησης στην περιοχή του Κόλπου πλήττει περαιτέρω τα συμφέροντά τους.

Οσοι πίσω από μια ενδεχόμενη, διπλωματική ή στρατιωτική, επίθεση κατά της Συρίας βλέπουν άλλη μια κυκλωτική κίνηση κατά του Ιράν, δε λανθάνουν. Αλλωστε, το Ιράν είναι κόμβος ενεργειακών δρόμων. Αν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές το ελέγξουν, εκτός των άλλων, μπορούν να ανακόψουν την πορεία οικονομικής ανόδου της Κίνας, αλλά και να πλήξουν καίρια την ΕΕ. Προς το παρόν, αυτές οι αντιθέσεις εκδηλώνονται υπόγεια με «λεκτικές ισορροπίες».

Βεβαίως, η παρατεινόμενη ένταση στην Παλαιστίνη, παρά την ισραηλινή «αποχώρηση» από τη Γάζα, και η κατάσταση στο Ιράκ, εξαιτίας της δράσης της ιρακινής αντίστασης που έχει ανατρέψει τα σχέδια ενός τάχα «εκδημοκρατισμού», προκαλούν πιθανές δυσχέρειες στους ιμπεριαλιστές, ενόψει ενός ακόμη αιματοκυλίσματος. Το αίμα του ιρακινού λαού ίσως καθυστερεί το επόμενο έγκλημα, αλλά η έκφραση αλληλεγγύης στους λαούς που αιματοκυλούν οι ιμπεριαλιστές και του αγώνα ενάντια στην επαναχάραξη συνόρων που επιχειρούν, αποτελεί βασικό παράγοντα που μπορεί να ορθώσει εμπόδια στα σχέδιά τους.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ