ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 20 Φλεβάρη 2005
Σελ. /32
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
«Φιλική» πολιτική μόνο για το κεφάλαιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το 2005 είναι χρονιά των μεγάλων αλλαγών, των μεταρρυθμίσεων παντού: Στην οικονομία, στο κράτος, την παιδεία, την υγεία». Μόνο για καθυστέρηση δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τον πρωθυπουργό. Περίπου ενάμισης μήνας έχει περάσει από την πρώτη δήλωση που έκανε ο Κ. Καραμανλής για την καινούρια χρονιά στην εκδήλωση του ΕΒΕΑ και ήδη η κυβέρνηση έχει ανοίξει ολόκληρη σχεδόν τη «βεντάλια» των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών.

Ασφαλιστικό, εργασιακό, αποκρατικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών, γκρέμισμα των όποιων «εμποδίων» στην ελεύθερη δράση του κεφαλαίου κ.ο.κ. Παράλληλα, βέβαια, ανανέωσε το χρονικό ορίζοντα της άγριας λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, τις περικοπές στις κρατικές δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Μέριμνα. Πρόλαβε επίσης στο διάστημα αυτό να δείξει την «ευαισθησία» της και απέναντι στους αγρότες, δίνοντάς τους μια «γερή κλοτσιά» για να πέσουν στο ξεκλήρισμα και στις στρατιές των ανέργων στα αστικά κέντρα...

Η κυβέρνηση εκτιμά ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να «τρέξει» πιο γρήγορα την ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση. «Τώρα και με ταχύτητα. Μεγάλα χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν», υπογράμμισε στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου τον περασμένο μήνα ο Κ. Καραμανλής, καλώντας μάλιστα επιτακτικά τους υπουργούς να αγνοήσουν το «πολιτικό κόστος», δηλαδή τις λαϊκές αντιδράσεις.

Το Μέγαρο Μαξίμου εκτιμά ότι η κυβέρνηση πρέπει να επωφεληθεί από την «πολιτική κυριαρχία Καραμανλή» στη δεδομένη στιγμή, ώστε να δώσει αποφασιστική ώθηση στις «διαρθρωτικές αλλαγές», που ως αποκλειστικό στόχο έχουν να δημιουργήσουν ένα «προνομιακό περιβάλλον» για το κεφάλαιο. Ποντάρουν ακόμα στην πολύτιμη βοήθεια και συναίνεση που προσφέρει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ανοίγει δρόμους και ασκεί πίεση στην κυβέρνηση γιατί «είναι άτολμη», «καθυστερεί και χάθηκε ήδη ένας χρόνος» κ.ο.κ... Υπολογίζουν, επίσης, ότι δε θα συναντήσουν σοβαρή αντίσταση από τα υποταγμένα συνδικάτα, καθώς οι ηγεσίες τους ανησυχούν για την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και έχουν ενσωματωθεί σε ανώδυνους και ατέλειωτους «κοινωνικούς διαλόγους»... Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση βάζοντας όλα τα θέματα «στο τραπέζι», «διευκολύνει» τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες των συνδικάτων να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τα λιγότερο επώδυνα μέτρα για να αποφύγουν τα περισσότερο σκληρά, τα οποία όμως με αυτή την τακτική είναι απλά θέμα χρόνου να «ωριμάσουν»...

Ανατροπές παντού...

Η κυβέρνηση έχει διανύσει τη φάση της καλλιέργειας εδάφους για τις επερχόμενες ανατροπές στις κατακτήσεις των εργαζομένων, αλλά έχει βάλει συγκεκριμένα ζητήματα στην «ημερήσια διάταξη». Στο Ασφαλιστικό, για παράδειγμα, έχει προ πολλού ξεπεράσει τη «διαβεβαίωση» ότι δε θα ανοίξει το θέμα και θέτει με ένταση το ζήτημα της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (βλέπε πρόταση προς την ΟΤΟΕ), αλλά και της μείωσης των δαπανών για τις συντάξεις, μέσω περικοπών σε πρόωρες και αναπηρικές συντάξεις, όπως υπέδειξε η τελευταία μελέτη του ΚΕΠΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κομισιόν σε πρόσφατη έκθεσή της συστήνει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και η κυβέρνηση, όπως έχει αποδείξει, πάντα συμμορφώνεται με τις υποδείξεις των Βρυξελλών...

Αντίστοιχα στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων προωθεί την πλήρη ελαστικοποίησή τους και κατάργηση του 8ωρου όπου έως τώρα δεν έχει καταργηθεί. Ο ασυγκράτητος υφυπουργός Απασχόλησης Γερ. Γιακουμάτος ήταν σαφέστατος: «Θέλουμε να εισαγάγουμε και να αναπτύξουμε πολιτικές αύξησης της μερικής απασχόλησης, ευέλικτα συστήματα εργασίας και διεύρυνση της αγοράς με την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων». Προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών, έσπευσε να διευκρινίσει τι εννοεί με τον όρο «ευέλικτα συστήματα εργασίας»: «Θα μπορούσαν να υιοθετηθούν συστήματα όπως κυλιόμενα ωράρια επιχειρήσεων, τηλεεργασία, κατ' αποκοπή εργασία κλπ.», δηλώνει ευθέως.

Την ίδια στιγμή προσφέρει στην κυριολεξία «γην και ύδωρ» στο κεφάλαιο, στο όνομα του να γίνουν επενδύσεις, που με τη σειρά τους θα φέρουν τάχα θέσεις εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αποφάσεις που πήρε πρόσφατα η Κυβερνητική Επιτροπή για να «ξεμπλοκάρει» εννέα «μεγάλες επενδύσεις» στον τουρισμό. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση εμφανίζεται πρόθυμη να καταργήσει κάθε διάταξη προστασίας του περιβάλλοντος ή ακόμα και αρχαιολογικών χώρων, προκειμένου να γίνουν οι επενδύσεις «πάνω στο κύμα» ή και να αλλάξει τις χρήσεις γης, όπως επιθυμούν οι ιδιώτες. Το ίδιο πνεύμα διαπνέει το νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων, αλλά και τη μεταολυμπιακή χρήση των Ολυμπιακών ακινήτων... Τις επόμενες βδομάδες θα παρουσιαστεί πιο συγκεκριμένα και με χρονοδιαγράμματα το φετινό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τη ΔΕΠΑ και βέβαια την «Ολυμπιακή Αεροπορία» να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ξεπουλήματος.

Ταξικές «αντοχές» της οικονομίας

Γενικότερα, μέχρι τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ έχει πάρει μόνο φιλικά προς το κεφάλαιο μέτρα: Φορολογικός νόμος, «αναπτυξιακός», αδειοδότηση επιχειρήσεων... Οταν πρόκειται για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους επιστρατεύει άλλη μια φορά το σαθρό επιχείρημα των «αντοχών της οικονομίας», τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Η εισοδηματική πολιτική του 2005 θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό 720 εκατ. ευρώ, αποφάνθηκε ο Γ. Αλογοσκούφης. Ξέχασε όμως ότι ο προϋπολογισμός θα χάσει 2,5 δισ. ευρώ(!) την τριετία 2005-2007 λόγω της μείωσης του συντελεστή φορολόγησης των κερδών για τις ΑΕ και ΕΠΕ από 35% σε 25% την επόμενη τριετία. Μείωση που επιβλήθηκε με τον «γαλάζιο» φορολογικό νόμο, ο οποίος ξέχασε να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, όπως προεκλογικά διαβεβαίωνε ο πρωθυπουργός.

Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις για τη συνέχεια. Η κυβέρνηση έχει αναγορεύσει τις επιθυμίες των μονοπωλίων σε στόχους της πολιτικής της! Οταν ο Κ. Καραμανλής δηλώνει στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι «το τρίπτυχό μας είναι "ποιότητα -παραγωγικότητα - ανταγωνιστικότητα"», θυμίζει περισσότερο μάνατζερ πολυεθνικής εταιρίας, παρά ηγέτη χώρας που εκφράζει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού του.

Η συνεπής και «καθαρή» ταξική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, συνέχεια βέβαια αυτής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ρίχνει τις προεκλογικές φιλολαϊκές μάσκες και κονιορτοποιεί τις αυταπάτες που προκάλεσε η αχαλίνωτη δημαγωγία των κυβερνώντων. Η «άρση εμπιστοσύνης» των λαϊκών μαζών προς την κυβέρνηση πρέπει να είναι ένα το κρατούμενο. Το ζήτημα είναι να μην εγκλωβιστούν στο «εκκρεμές» του δικομματισμού, αλλά να τραβήξουν αποφασιστικά μπροστά, στο δρόμο του δικού τους Μετώπου.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

ΠΑΣΟΚ
Αξιωματική συμπολίτευση

Συμμέτοχος στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, συνεχίζει να είναι το ΠΑΣΟΚ και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η «αντιπολιτευτική» στήριξη, που παρέχει στην κυβέρνηση ο Γ. Παπανδρέου, εκφράστηκε για μια ακόμα φορά με τη συνέντευξη εφ' όλης της ύλης που παραχώρησε την προηγούμενη Πέμπτη, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το ΠΑΣΟΚ θα αποδειχτεί άξιος συνοδοιπόρος της κυβέρνησης στην επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στη συνέντευξή του, υπερασπιζόμενος την «ανταγωνιστικότητα» ξεκαθάρισε ότι το κόμμα του είναι υπέρμαχο στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, που απαιτεί ταχύτερες μεταρρυθμίσεις σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αποφασισμένη για μια κοινή πορεία με την κυβέρνηση, ώστε και τις εργασιακές σχέσεις να μετατρέψουν σε «λάστιχο» και τα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης να γκρεμίσουν...

Ισχυρίστηκε ο Γ. Παπανδρέου ότι αν το ΠΑΣΟΚ ήταν «κυβέρνηση δε θα ακολουθούσε την ίδια εισοδηματική πολιτική», αλλά τόνισε ότι οι οποίες παροχές προς το λαό πρέπει να γίνονται: «Μέσα στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, της μείωσης του χρέους μας και της αξιοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών, για να γίνει η οικονομία μας πιο ανταγωνιστική»!! Χρησιμοποιώντας, μάλιστα ο ίδιος τους ισχυρισμούς των κυβερνητικών ετών «Σημίτη», υποστήριξε: «Περιοριστική πολιτική δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να βοηθηθούν τα χαμηλόμισθα στρώματα, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και να υπάρξει μια ανακατανομή του πλούτου πιο δίκαιη για τους ασθενέστερους στην ελληνική κοινωνία»...

Μια ανακατανομή του πλούτου που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ «τροφοδότησαν» με τα «ψίχουλα» των αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, με νέα φορολογία στους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους και απλόχερες φοροαπαλλαγές στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Σύνταξη στα... 70

Η «κοινωνική συνοχή», που θέλει να εξασφαλίσει το ΠΑΣΟΚ, δε θα μπορούσε να αφήσει απ' έξω και την κοινωνική ασφάλιση. Η επιλογή του Γ. Παπανδρέου, στη συνέντευξή του, να καλέσει την κυβέρνηση να ανοίξει το Ασφαλιστικό, μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Εξάλλου είχαν προηγηθεί κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, το προηγούμενο διάστημα, που σχεδόν απαιτούσαν το όσο δυνατόν ταχύτερο άνοιγμα του θέματος. Μάλιστα, ο Γ. Παπανδρέου, στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου του κόμματός του, είχε προτείνει την παράταση του εργάσιμου βίου. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποσαφηνίζοντας τις αντιλαϊκές προθέσεις του κόμματός του για την κοινωνική ασφάλιση, στις 5/12/2004, σε ομιλία του από τα Γιάννενα, είχε αναφέρει: «Η παράταση του χρόνου επιβίωσης του κάθε ατόμου δίνει, ανοίγει, νέες ευκαιρίες αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού». Εντελώς κυνικά, μάλιστα είχε προσθέσει: «Μετά τα 60, μετά τα 70 υπάρχουν ακόμα παραγωγικά χρόνια»!

Ο Γ. Παπανδρέου στηρίζοντας τους αντιασφαλιστικούς νόμους «Ρέππα» πρόσφερε πλήρη συναίνεση στην κυβέρνηση, προκειμένου η τελευταία να προχωρήσει σε νέα αντιασφαλιστική επιδρομή. Μάλιστα επέλεξε να ρίξει στο «τραπέζι του διαλόγου» το θέμα - που κατά τη γνώμη του πρέπει να ανοίξει πρώτο - «του κρατικού πόρου που χρηματοδοτεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ασφαλιστικού συστήματος»... Η μετάθεση της κρατικής εισφοράς στο ασφαλιστικό σύστημα στις πλάτες των εργαζομένων, είναι εξάλλου βασική κατεύθυνση της ΕΕ και το ΠΑΣΟΚ συμβάλλει στην προώθησή της.

Στο πλευρό των ιμπεριαλιστών

Οπως, εμπόδιο το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να σταθεί και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Ο Γ. Παπανδρέου από την πρώτη στιγμή της απόρριψης του διχοτομικού «σχεδίου Ανάν» από τον κυπριακό λαό, σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει την πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ για «επίλυση του προβλήματος», μέσω ενός νέου «σχεδίου Ανάν». Και υπερασπίζεται τις «τεράστιες υπηρεσίες» που πρόσφεραν οι ελληνικές κυβερνήσεις στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Βαλκανική, ισχυριζόμενος ότι η πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν «ευεργετική» για τους λαούς της περιοχής...

Ζητά λαϊκή επικύρωση

Στη συναίνεση που παρέχει στην κυβέρνηση για την επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων, στην προώθηση των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ο Γ. Παπανδρέου επιζητά και την... έγκριση από τη βάση του κόμματός του.

Σήμερα το πρωί τα μέλη του ΠΑΣΟΚ που θα πάρουν μέρος στις εσωκομματικές διαδικασίες του κόμματός τους, για το επικείμενο συνέδριο, θα κληθούν να απαντήσουν μεταξύ άλλων για το αν συμφωνούν ή διαφωνούν ότι «μια κοινωνία αλληλεγγύης μπορεί να συμβιβαστεί με μια πιο ανταγωνιστική οικονομία», για το αν «η γήρανση του πληθυσμού απαιτεί προσαρμογές στο ασφαλιστικό σύστημα», αν πρέπει να καταργηθεί η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, αν πρέπει «να δοθεί η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα»...

Τόσο τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, όσο και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να ξεγελαστούν από τη «συμμετοχική δημοκρατία» του Γ. Παπανδρέου και τις δήθεν φιλολαϊκές κορόνες του. Εξάλλου κλείνοντας τη συνέντευξή του ήταν ξεκάθαρος: «Εμείς θα συνεχίζουμε την πορεία μετεξέλιξής μας, που θα απαντά στις προκλήσεις της παγκόσμιας κοινωνίας, προετοιμάζοντας στην Ελλάδα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα απαιτηθούν στην οικονομία μας, για να είμαστε ανταγωνιστικοί»!!


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Στην ίδια ρότα της διαχείρισης

Μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, να μνημονεύει τον Αρη Βελουχιώτη, τους μαχητές του ΕΛΑΣ κι οτιδήποτε άλλο θεωρεί ότι μπορεί να αποτελέσει δόλωμα για «ψάρεμα σε θολά νερά», μπορεί να περιοδεύει σε κάμπους, εργοστάσια και νυχτερινά σχολεία, θέλοντας να δώσει το στίγμα ενός ΣΥΝ διαφοροποιημένου από αυτόν προ Συνεδρίου, δεν μπορεί όμως να αποκρύψει πως δεν παρεκκλίνει χιλιοστό από την πολιτική κατεύθυνση που του «παρέδωσε» η προηγούμενη ηγεσία προ δύο μηνών.

Ως προς αυτό, υπήρξε σαφέστατος, μιλώντας την περασμένη Δευτέρα σε συγκέντρωση του ΣΥΝ στο γήπεδο του Σπόρτινγκ. Εμφανίστηκε διαπρύσιος κήρυκας της «ενότητας των αριστερών δυνάμεων», φροντίζοντας ευθύς εξαρχής να οριοθετήσει τη βάση πάνω στην οποία αυτή μπορεί να οικοδομηθεί με σαφέστατο ευρωενωσιακό προσανατολισμό - αναφωνώντας «ευτυχώς είμαστε μια δύναμη με ευρωπαϊκό προσανατολισμό» - που πάει χέρι - χέρι με την καταδίκη του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, η οποία ήταν δριμεία, καθώς στη «γραμμή» της ΕΕ εξίσωσε το σοσιαλιστικό σύστημα με βαρβαρότητα, αναφέροντας: «Δεν ξεχνάμε τα μοιραία ατοπήματα, όπως το να διαχωρίζεται ο σοσιαλισμός από την ελευθερία ή το να ακολουθούνται άκριτα αντιλήψεις διεθνών κέντρων. Ο 21ος αιώνας έχει τη δική του Αριστερά. Μόνο που θα είναι μια Αριστερά δεμένη άρρηκτα με την ελευθερία και τη δημοκρατία, χωρίς τις οποίες ο σοσιαλισμός μεταλλάσσεται σε βαρβαρότητα»!

Δεν ήταν, βέβαια, εξίσου επικριτικός σε ό,τι αφορά τον καπιταλισμό και πιο συγκεκριμένα τον ευρωενωσιακό. Διά της μεθόδου της επίρριψης κάθε ευθύνης για κάθε πρόβλημα στις ΗΠΑ, η ΕΕ «έπεσε στα μαλακά» και πάλι. Ακόμα και η αναφορά του σε «κατεστημένες πολιτικές», περισσότερο άλλοθι αποτελεί και όχι μομφή, καθώς συντηρεί αυταπάτες πως στα πλαίσια μιας ένωσης που δημιουργήθηκε για την προώθηση των συμφερόντων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, μπορεί να εφαρμοστούν πολιτικές προς όφελος των λαών της.

Κατά το «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», ο πρόεδρος του ΣΥΝ ζήτησε «μάχη» για «μια άλλη παγκοσμιοποίηση». Οπως πάντα όμως, κανένας προσδιορισμός του περιεχομένου της, ούτε του δρόμου που οδηγεί σ' αυτήν. Νομιμοποιούμαστε να υποθέσουμε πως αυτό το «άλλο» για τον ΣΥΝ δεν υπερβαίνει τα όρια του σημερινού συστήματος, αν κρίνουμε από προτάσεις του όπως αυτή για ένα άλλο Σύμφωνο Σταθερότητας, για ένα άλλο ευρωσύνταγμα, πάντα όμως στα πλαίσια του συστήματος που τα γεννά γιατί τα έχει ανάγκη, αποτελώντας νομοτελειακά «εικόνα και ομοίωσή του».

Κάποια ακόμα στοιχεία της ομιλίας του Αλ. Αλαβάνου που αξίζει να επισημανθούν είναι η απαράδεκτη τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ θύματος και θύτη, όπως την εξέφρασε λέγοντας: «Φτάνει το Ιράκ. Φτάνουν οι δεκάδες χιλιάδες Ιρακινοί νεκροί. Φτάνουν οι εκατοντάδες Αμερικανοί νέοι που επιστρέφουν στις οικογένειές τους μέσα σε φέρετρα»! Αλλά και η εμμονή στην επικίνδυνη για το λαϊκό κίνημα άποψη που θέλει το εθνικό πεδίο πάλης να έχει ξεπεραστεί, προέκταση της οποίας είναι η αντίληψη πως οι αγώνες στα πλαίσιά του είναι ατελέσφοροι. Εκφράζοντας αυτόν τον ισχυρισμό ο Αλ. Αλαβάνος μίλησε για την «αριστερά ως παγκόσμιο υποκείμενο» που θα πρέπει η «σκέψη της να διασχίζει με ευκολία τα εθνικά σύνορα».

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, ο Αλ. Αλαβάνος παρέθεσε προβλήματα, ανέβασε τους τόνους ενάντια στη ΝΔ, αλλά εξέφρασε και την άποψη ότι αυτές οι επιλογές «μοιάζουν με μονόδρομο όσο κυριαρχεί ο σημερινός δικομματισμός» και όχι όσο κυριαρχεί το σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα, που στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας εκφράζεται σήμερα με τον δικομματισμό, αύριο ενδεχομένως με μια διακυβέρνηση άλλης μορφής πάντα όμως στη δική του υπηρεσία. Αυτό το σύστημα βολεύεται πολύ με τέτοιου τύπου εκτιμήσεις.

Οι αναφορές του στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν στη λογική του «αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...». Ο Αλ. Αλαβάνος υπερεκτίμησε το εγχείρημα, λέγοντας πως αποτελεί μικρογραφία του κλίματος της ίδρυσης του ενιαίου Συνασπισμού στις αρχές του '90, αλλά και την ενωτική διάθεση του κόμματός του για την οποία δήλωσε πως βρίσκεται στον γενετικό του κώδικα. Εκτός από τάσεις υπερβολής ο Αλ. Αλαβάνος φαίνεται πως διαθέτει και ασθενή μνήμη, η οποία διέγραψε κιόλας το κάθε άλλο παρά ενωτικό ρόλο που διαδραμάτισαν όσοι συναποτελούν σήμερα την ηγεσία του ΣΥΝ, στις αρχές της δεκαετίας του '90.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΕΠΟΝ 62 ΧΡΟΝΙΑ

(Πλούσιες διδαχές και εμπειρίες)

ΤΡΕΞΑΝΕ τόσο γρήγορα τα χρόνια. Και την ερχόμενη Τετάρτη (23-2-2005) συμπληρώνονται 62 χρόνια, που με χαρά ανείπωτη μαθαίναμε το νέο για την ίδρυση της ΕΠΟΝ. Χωρίς να μπορούμε να σκιαγραφήσουμε αυτό που θ' ακολουθούσε.

ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως τα δικά της συνθήματα, αυτά που πρωτοδιαβάζαμε στην Αθήνα τέτοιες μέρες, ξάφνιαζαν, καθώς μια νέα αντιστασιακή οργάνωση μας καλούσε να παλέψουμε ενωμένα για να διώξουμε από τη γη μας τους φασίστες επιδρομείς, αλλά και για να θεμελιώσουμε το νέο κόσμο. Εως τότε παλεύαμε στις γραμμές της ΟΚΝΕ.

ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ, βέβαια, ουρανοκατέβατη η ΕΠΟΝ. Βαθιές οι ρίζες της στους αγώνες του λαού και της νιότης. Βγήκε από τους αγώνες της ΟΚΝΕ, από τους αγώνες της εργατικής τάξης. Ερχεται από τον αντιφασιστικό αγώνα κατά της 4ης Αυγούστου, από το ΟΧΙ του λαού μας ενάντια στο φασισμό.

ΠΕΡΑΣΑΝ δεκαετίες, απ' όταν στον ορίζοντα πρωτοφάνηκε η θρυλική μας οργάνωση. Και τα χρόνια αυτά στάθηκαν διωγμοί άγριοι, κυνηγητά, πέτρινα χρόνια.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ και το προσπαθούν μ' όλα τα μέσα της υποτέλειας και της αμερικανοκρατίας τα αναθρέμματα να βγάλουν από του λαού τη μνήμη τη μεγάλη αυτή σελίδα της εθνικής μας ιστορίας, στην οποία λαμπροί και αθάνατοι είναι οι ηρωικοί αγώνες και οι θυσίες της ΕΠΟΝίτικης γενιάς.

ΓΥΡΕΨΑΝ μ' όλους τους τρόπους να θάψουν την ιστορία της ΕΠΟΝ, να συκοφαντήσουν τα ιδανικά της και να αποκρύψουν την πλούσια και παιδευτική δράση και προσφορά της. Μάταια, του κάκου το προσπάθησαν. Η Εθνική μας Αντίσταση - η ΕΑΜική Αντίσταση - αποδείχτηκε «βάτος φλεγομένη, αλλά μηδέποτε καιομένη».

Η ΘΡΥΛΙΚΗ, η λαοαγάπητη ΕΠΟΝ, με τη λαμπρή ιστορία της, με τη θυελλώδικη δράση της, άντεξε σ' όλη αυτή τη δοκιμασία και τα κυνηγητά που δοκίμασε. Στα χρόνια της Κατοχής είδαμε μερικές «αντιστασιακές» οργανώσεις να εκπέμπουν μηνύματα δήθεν πατριωτικά και να σβήνουν, να χάνονται ύστερα από λίγο για πάντα.

ΠΩΣ βάσταξε η ΕΠΟΝ; Και σήμερα 62 χρόνια είναι παρούσα, ολοζώντανη, είναι πηγή λεβεντιάς, πηγή αισιοδοξίας και αμέτρητου κουράγιου, που κουβαλά στην ψυχή της αυτή η γενιά της ΕΠΟΝ;

ΑΝΤΕΞΕ και βάσταξε η ΕΠΟΝ, γιατί η οργάνωσή μας έπιασε της εποχής εκείνης το μεγάλο μήνυμα. Ενωσε τα νιάτα κι έγινε μια σφιχτοδεμένη γροθιά, που πάλεψε με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία τις σιδερόφραχτες χιτλερικές ορδές.

ΒΑΣΤΑΞΕ, γιατί πρόβαλε καθαρούς, κρυστάλλινους σκοπούς και ιδανικά, που συγκλόνισαν την ψυχή της νέας γενιάς κι έγιναν σ' αυτήν βίωμα δυνατό, ατράνταχτο.

Η ΕΠΟΝ μπόλιασε τα νιάτα με αισιοδοξία κι αποφασιστικότητα, τα τράβηξε από το δρόμο της μοιρολατρίας και της αναμονής. Και τα έφερε στους δρόμους του αγώνα. Πολύμορφος ο αγώνας της ΕΠΟΝ. Ανεμος δημιουργίας και πολιτισμού φύσηξε σ' ολόκληρη την Ελλάδα.

ΜΠΟΡΕΙ να πέρασαν τόσα χρόνια, αλλά ακόμη και σήμερα το μικρό χωριουδάκι θυμάται το πέρασμα και την πολύπλευρη πολιτιστική προσφορά της ΕΠΟΝ. Ο Κ. Καραγιώργης, διευθυντής τότε του «Ρ», ενώ η δικαστική δίωξη της ΕΠΟΝ προετοίμαζε τη διάλυση της οργάνωσης, σε άρθρο του, ανάμεσα στ' άλλα, τόνιζε:

«...Η ΛΕΣΧΗ της ΕΠΟΝ στάθηκε ένα μνημειακό πολιτιστικό έργο για την Ελλάδα. Μπορεί αδίστακτα να πει κανένας ότι όση πολιτιστική δουλιά δεν έγινε στις φτωχές συνοικίες των πόλεων και σ' όλα τα χωριά αφ' ότου υπάρχει Ελλάδα έγινε στα λίγα χρόνια, στα ελάχιστα χρόνια της ΕΠΟΝ...».

ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙΣ τούτες τις μέρες στην ΕΠΟΝ και να θυμίζεις, να μετράς αυτήν τη μεγάλη ώρα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης δεν είναι απλά μια επετειακή αναδρομή. Στάθηκε και μένει πάντα η πιο όμορφη κι ακριβή της ζωής μας καταγραφή. Το αντιστασιακό πνεύμα μένει και θα είναι για την πατρίδα μας κληρονομιά ατίμητη. Προβάλλει μέσα σ' όλη την ιστορία μας σαν κάτι το μοναδικό, το θαυμαστό. Είναι ζωή, είναι αγώνας κι είναι κάλεσμα για το σήμερα.

ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ της νιότης πανοπλία... Πάντα αετόπουλα της ΕΑΜικής Αντίστασης, με της ΕΠΟΝ τα πλούσια σε διδαχές και εμπειρίες μηνύματα. Παρόντες στους νέους αγώνες.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ