ΤΡΕΞΑΝΕ τόσο γρήγορα τα χρόνια. Και την ερχόμενη Τετάρτη (23-2-2005) συμπληρώνονται 62 χρόνια, που με χαρά ανείπωτη μαθαίναμε το νέο για την ίδρυση της ΕΠΟΝ. Χωρίς να μπορούμε να σκιαγραφήσουμε αυτό που θ' ακολουθούσε.

ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως τα δικά της συνθήματα, αυτά που πρωτοδιαβάζαμε στην Αθήνα τέτοιες μέρες, ξάφνιαζαν, καθώς μια νέα αντιστασιακή οργάνωση μας καλούσε να παλέψουμε ενωμένα για να διώξουμε από τη γη μας τους φασίστες επιδρομείς, αλλά και για να θεμελιώσουμε το νέο κόσμο. Εως τότε παλεύαμε στις γραμμές της ΟΚΝΕ.

ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ, βέβαια, ουρανοκατέβατη η ΕΠΟΝ. Βαθιές οι ρίζες της στους αγώνες του λαού και της νιότης. Βγήκε από τους αγώνες της ΟΚΝΕ, από τους αγώνες της εργατικής τάξης. Ερχεται από τον αντιφασιστικό αγώνα κατά της 4ης Αυγούστου, από το ΟΧΙ του λαού μας ενάντια στο φασισμό.

ΠΕΡΑΣΑΝ δεκαετίες, απ' όταν στον ορίζοντα πρωτοφάνηκε η θρυλική μας οργάνωση. Και τα χρόνια αυτά στάθηκαν διωγμοί άγριοι, κυνηγητά, πέτρινα χρόνια.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ και το προσπαθούν μ' όλα τα μέσα της υποτέλειας και της αμερικανοκρατίας τα αναθρέμματα να βγάλουν από του λαού τη μνήμη τη μεγάλη αυτή σελίδα της εθνικής μας ιστορίας, στην οποία λαμπροί και αθάνατοι είναι οι ηρωικοί αγώνες και οι θυσίες της ΕΠΟΝίτικης γενιάς.

ΓΥΡΕΨΑΝ μ' όλους τους τρόπους να θάψουν την ιστορία της ΕΠΟΝ, να συκοφαντήσουν τα ιδανικά της και να αποκρύψουν την πλούσια και παιδευτική δράση και προσφορά της. Μάταια, του κάκου το προσπάθησαν. Η Εθνική μας Αντίσταση - η ΕΑΜική Αντίσταση - αποδείχτηκε «βάτος φλεγομένη, αλλά μηδέποτε καιομένη».

Η ΘΡΥΛΙΚΗ, η λαοαγάπητη ΕΠΟΝ, με τη λαμπρή ιστορία της, με τη θυελλώδικη δράση της, άντεξε σ' όλη αυτή τη δοκιμασία και τα κυνηγητά που δοκίμασε. Στα χρόνια της Κατοχής είδαμε μερικές «αντιστασιακές» οργανώσεις να εκπέμπουν μηνύματα δήθεν πατριωτικά και να σβήνουν, να χάνονται ύστερα από λίγο για πάντα.

ΠΩΣ βάσταξε η ΕΠΟΝ; Και σήμερα 62 χρόνια είναι παρούσα, ολοζώντανη, είναι πηγή λεβεντιάς, πηγή αισιοδοξίας και αμέτρητου κουράγιου, που κουβαλά στην ψυχή της αυτή η γενιά της ΕΠΟΝ;

ΑΝΤΕΞΕ και βάσταξε η ΕΠΟΝ, γιατί η οργάνωσή μας έπιασε της εποχής εκείνης το μεγάλο μήνυμα. Ενωσε τα νιάτα κι έγινε μια σφιχτοδεμένη γροθιά, που πάλεψε με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία τις σιδερόφραχτες χιτλερικές ορδές.

ΒΑΣΤΑΞΕ, γιατί πρόβαλε καθαρούς, κρυστάλλινους σκοπούς και ιδανικά, που συγκλόνισαν την ψυχή της νέας γενιάς κι έγιναν σ' αυτήν βίωμα δυνατό, ατράνταχτο.

Η ΕΠΟΝ μπόλιασε τα νιάτα με αισιοδοξία κι αποφασιστικότητα, τα τράβηξε από το δρόμο της μοιρολατρίας και της αναμονής. Και τα έφερε στους δρόμους του αγώνα. Πολύμορφος ο αγώνας της ΕΠΟΝ. Ανεμος δημιουργίας και πολιτισμού φύσηξε σ' ολόκληρη την Ελλάδα.

ΜΠΟΡΕΙ να πέρασαν τόσα χρόνια, αλλά ακόμη και σήμερα το μικρό χωριουδάκι θυμάται το πέρασμα και την πολύπλευρη πολιτιστική προσφορά της ΕΠΟΝ. Ο Κ. Καραγιώργης, διευθυντής τότε του «Ρ», ενώ η δικαστική δίωξη της ΕΠΟΝ προετοίμαζε τη διάλυση της οργάνωσης, σε άρθρο του, ανάμεσα στ' άλλα, τόνιζε:

«...Η ΛΕΣΧΗ της ΕΠΟΝ στάθηκε ένα μνημειακό πολιτιστικό έργο για την Ελλάδα. Μπορεί αδίστακτα να πει κανένας ότι όση πολιτιστική δουλιά δεν έγινε στις φτωχές συνοικίες των πόλεων και σ' όλα τα χωριά αφ' ότου υπάρχει Ελλάδα έγινε στα λίγα χρόνια, στα ελάχιστα χρόνια της ΕΠΟΝ...».

ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙΣ τούτες τις μέρες στην ΕΠΟΝ και να θυμίζεις, να μετράς αυτήν τη μεγάλη ώρα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης δεν είναι απλά μια επετειακή αναδρομή. Στάθηκε και μένει πάντα η πιο όμορφη κι ακριβή της ζωής μας καταγραφή. Το αντιστασιακό πνεύμα μένει και θα είναι για την πατρίδα μας κληρονομιά ατίμητη. Προβάλλει μέσα σ' όλη την ιστορία μας σαν κάτι το μοναδικό, το θαυμαστό. Είναι ζωή, είναι αγώνας κι είναι κάλεσμα για το σήμερα.

ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ της νιότης πανοπλία... Πάντα αετόπουλα της ΕΑΜικής Αντίστασης, με της ΕΠΟΝ τα πλούσια σε διδαχές και εμπειρίες μηνύματα. Παρόντες στους νέους αγώνες.