Θέλουν κάποιοι να μιλήσουμε (το θέλουν πραγματικά;), για τις σχέσεις του δικομματισμού με ορισμένους που υποδύονται τους δημοσιογράφους; Είναι βέβαιοι; Ας κάνουμε ένα πείραμα:

*

«Εκανα τις εν λόγω δημοσιεύσεις και δηλώσεις, μεσούσης της υπόθεσης Οτσαλάν, μετέχοντας σε ένα πολιτικό παιχνίδι παραπλάνησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων, που δημιουργήθηκε από κατευθυνόμενες και ψευδείς "πληροφορίες", τους διακινητές των οποίων κωλύομαι να αποκαλύψω για ευνόητους λόγους (...) Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιήθηκα από τους αρχιτέκτονες αυτής της εκστρατείας λάσπης με τις κατευθυνόμενες ψευδείς "πληροφορίες" με το συκοφαντικό περιεχόμενο, στην οποία δυστυχώς δέχτηκα να συμμετάσχω τυφλωμένος από την πολιτική μου πίστη σε αυτούς, με εξέθεσε ανεπανόρθωτα και με υπέβαλε σε μια δικαστική περιπέτεια, στην πορεία της οποίας οι "φίλοι" μου, αφού υπέθαλψαν τα παραπάνω, με εγκατέλειψαν»!

***

Τι είναι αυτό που μόλις διαβάσατε; Τίποτα λιγότερο από την ομολογία της «σπιουνιάς» του... «ανδρός»!

Είναι η δήλωση της 23/10/2001 στην οποία προέβη ένας «κύριος» (το όνομά του στη διάθεση παντός ενδιαφερομένου) στο δικαστήριο!

Είναι η δήλωση, που αργότερα επικυρώθηκε και στο οικείο αστυνομικό τμήμα (έχουμε και το φωτοαντίγραφο αν χρειαστεί...), με την οποία ο εν λόγω «κύριος» ζήτησε συγνώμη από τους ανθρώπους που είχε σπιλώσει με σειρά δημοσιευμάτων του κατά το έτος 1999, παίζοντας στην υπόθεση Οτσαλάν το παιχνίδι των «φίλων» του...

***

Αυτός ο «κύριος» - ο κατά δήλωσή του: «σπιούνος», «συκοφάντης», «ενεργούμενο», «λασπολόγος» και «βαποράκι» των άθλιων υποβολέων του - αφού έκανε ό,τι έκανε στην υπόθεση Οτσαλάν, δυο χρόνια αργότερα προέβη σε νέο «δημοσιογραφικό άθλο»: Εξέδωσε ένα «πόνημα» όπου - υπό μορφή ασφαλίτικου δελτίου της δεκαετίας του '50 - καταγράφονται δεκάδες δημοσιογράφοι και αντίστοιχα δημοσιεύματα, με ποια κατηγορία νομίζετε; Οτι αυτοί οι δημοσιογράφοι και αυτά τους τα δημοσιεύματα, δεν ήταν φιλικά προς τις ΗΠΑ!

*

Αυτή η «ευγενική» και «ανιδιοτελής» προσφορά προς την αμερικανική πρεσβεία (ή μήπως τα πληρώνει κάτι τέτοια η πρεσβεία;) όταν υπό μορφή βιβλίου παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση, ξέρετε ποιοι παρέστησαν στην παρουσίασή του; Η Δαμανάκη, ο Μπίστης (πολεμικό το βιβλίο, αλλά έχουμε πόλεμο, όπως είπε!), ο Κουναλάκης (δήλωσε απογοητευμένος λόγω του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα...), ο Σωμερίτης (ζήτησε το ασφαλίτικο δελτάριο να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας!), ο Μάνος (που έκανε και τον πρόλογο του πονήματος), μέχρι και ο Μητσοτάκης.

***

Για να καταλάβετε τώρα πώς αξιοποιούνται και από ποιους αξιοποιούνται κάτι τέτοιοι «κύριοι», σημειώστε:

*

Για τον εν λόγω «κύριο» επιστρατεύτηκε μέχρι και κοινή υπουργική απόφαση (ήταν το αντίτιμο για τις «σπιουνιές» του;), υπογεγραμμένη από δυο (παρακαλώ) υπουργούς της κυβέρνησης Σημίτη, που δημοσιεύτηκε με πάσα επισημότητα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, και με την οποία ο εν λόγω «κύριος» διορίστηκε στη θέση του «μετακλητού υπαλλήλου στο Πολιτικό Γραφείο» επιφανέστατου υπουργού της κυβέρνησης Σημίτη...

*

Οσο για τη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές του 2004 (αυτοί οι «κύριοι» δεν πάνε χαμένοι σε καμία κατάσταση...), έντονο υπήρξε το ενδιαφέρον μεγάλου Δήμου της χώρας να εντάξει το συγγραφέα του «χαφιεδοπονήματος» στο πολιτιστικό (!) δυναμικό του... Τελικώς ο «κύριος» εμφανίζεται σήμερα να διευθύνει γνωστή επαρχιακή εφημερίδα, η οποία διατηρεί πολιτικούς δεσμούς με πολιτική οικογένεια της χώρας...

«Ακριβά πληρώνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι τη στρατιωτική συμμετοχή της χώρας μας σε ΝΑΤΟικές αποστολές. Στα 115 δισ. δραχμές εκτιμάται το ετήσιο κόστος».

Τα παραπάνω δε γράφτηκαν σε κάποιο «ρυπαρό κομμουνιστικό» έντυπο. Δημοσιεύτηκαν προ καιρού στον εξόχως φιλοκυβερνητικό «Ελεύθερο Τύπο». Και τα υπενθυμίζουμε διότι έχει παραγίνει τις τελευταίες μέρες η διαρκής υπόμνηση από τους νεοδημοκράτες και τους πασόκους ότι «η ΕΕ δεν επιτρέπει» να δοθούν λεφτά στους αγρότες. Προφανώς, όμως η ΕΕ επιτρέπει να δίνει ο ελληνικός λαός λεφτά στο ΝΑΤΟ.

Ε, λοιπόν, να μια καλή λύση... εξοικονόμησης χρημάτων. Κόφτε κύριοι της κυβέρνησης εκείνα τα λεφτά που πάνε στο ΝΑΤΟ. Είναι ακριβώς τόσα όσα δικαιούνται και ζητάνε οι Ελληνες αγρότες!

Το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα από τις προχτεσινές «εκλογές» στο Ιράκ είναι η δυνατότητα των ΗΠΑ να αξιοποιήσουν πιο έντονα από δω και πέρα το χαρτί της διαίρεσης του ιρακινού λαού. Από τη μία μεριά αυτοί που είτε ως αχυράνθρωποι των Αμερικανών είτε για δικούς τους πολιτικούς λόγους κατέβηκαν στις εκλογές και από την άλλη αυτοί που απείχαν αρνούμενοι να νομιμοποιήσουν τη διαδικασία. Στο επίπεδο των ψηφοφόρων, αυτή η αποχή μεταφράζεται κοντά στο 42% (σύμφωνα με τα επίσημα και άρα ισχνής αξιοπιστίας στοιχεία). Αν μάλιστα σημειωθεί ότι από αυτό το επισήμως καταγεγραμμένο 42% το μέγιστο μέρος του αποτελείται από Σουνίτες, έχουμε μπροστά μας τον πολιτικό χάρτη που διαμορφώνεται στο μετεκλογικό Ιράκ: Μια ολόκληρη και συμπαγής πληθυσμιακή ομάδα Ιρακινών, στέκεται απέξω και απέναντι στην αμερικανική «λύση», και όχι μόνο αυτό αλλά αποτελεί και την πλειοψηφία, αν από το «εκλογικό σώμα» αφαιρεθούν οι κάτοικοι των κουρδικών περιοχών που συμμετείχαν στις «εκλογές».

*

Ούτως εχόντων των πραγμάτων οι πανηγυρισμοί των Αμερικανοβρετανών για τη «νίκη της δημοκρατίας» στο Ιράκ μετά τις «εκλογές», κρύβουν και κάτι το αληθινό: Την ικανοποίησή τους για την... εκλογική «νομιμοποίηση» ενός διχασμού, που πιθανότατα θα οδηγήσει, με λίγη «βοήθεια» αν είναι απαραίτητο, σε εμφύλιο. Τακτική που έχει ακολουθηθεί συχνά, όπως βεβαιώνει η ιστορία του «διαίρει και βασίλευε», από τις εκάστοτε κατοχικές δυνάμεις.