Υπάρχουν, βέβαια, κι αυτοί που θέλουν, σώνει και καλά, να μας πείσουν ότι οι αποφάσεις του Ελσίνκι ικανοποιούν τους όρους και τις προϋποθέσεις, που έβαζε παλιότερα το ΠΑΣΟΚ. Αποφεύγουν, όμως, να αναφερθούν σ' αυτές συγκεκριμένα και αρκούνται στο να υπογραμμίζουν τις γενικόλογες και επιδεχόμενες διαφορετικές ερμηνείες διακηρύξεις της απόφασης της Συνόδου Κορυφής. Λες και δε γνωρίζουν ότι, τόσο η τουρκική ηγεσία, όσο και οι ηγεσίες των «μεγάλων» χωρών της ΕΕ έχουν υπογράψει πάμπολλα τέτοια κείμενα. Λες και δε γνωρίζουν ότι όλες αυτές οι χώρες είναι μέλη του ΟΗΕ και υποτίθεται πως δεσμεύονται από τις αντίστοιχες αρχές του Οργανισμού και του Διεθνούς Δικαίου γενικότερα, αλλά δεν έχουν διστάσει, όταν το απαιτεί το συμφέρον τους, να «πετάξουν» τις υπογραφές τους στο καλάθι των αχρήστων ή να διαβάσουν, από την ανάποδη, όλα όσα έχουν υπογράψει.

Είπαμε, όμως, και το ξαναλέμε, η λογική του «μονόδρομου» είναι επικίνδυνη. Ιδιαίτερα, όταν ο μονόδρομος αυτός έχει χαραχτεί από τους ιμπεριαλιστές και ονομάζεται «νέα τάξη πραγμάτων».

Αφήσαμε τελευταίο το θέμα του Κυπριακού -όπως αυτό εμφανίζεται στις αποφάσεις του Ελσίνκι- γιατί, αφ' ενός συγκεντρώνει τις περισσότερες θετικές κρίσεις και αφ' ετέρου, γιατί αποτελεί, ίσως, το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα υποκρισίας και φαρισαϊσμού.

Θεωρείται, ως μεγάλη επιτυχία το γεγονός, πως η ενταξιακή πορεία της Κύπρου αποδεσμεύτηκε από την πορεία επίλυσης του προβλήματος, που βασανίζει 25 χρόνια τώρα το νησί. Δηλαδή, εάν μετά μερικά χρόνια, η Κύπρος ενταχθεί στην ΕΕ και το βόρειο μέρος της είναι ακόμη υπό κατοχή, θα αποτελεί το γεγονός αυτό μια θετική εξέλιξη; Οχι, βέβαια. Το αντίθετο, θα αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της οριστικοποίησης της διχοτόμησης. `Η, μήπως, μέχρι να γίνει η ένταξη της Κύπρου ή και μετά απ' αυτή, οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ θα κάνουν όσα δεν έκαναν, 25 χρόνια μέχρι σήμερα;

Βέβαια, τα παραπάνω, δε σημαίνουν πως υποστηρίζουμε το αντίθετο. Ούτε η μη αποδέσμευση της ενταξιακής πορείας της Κύπρου από την πορεία επίλυσης του προβλήματος, θα ήταν θετική και ωφέλιμη. Τούτο, θα γινόταν δυνατό -παρά τον εξόφθαλμα αρνητικό διεθνή συσχετισμό δυνάμεων- εάν απεγκλωβιζόταν το Κυπριακό από τα δεσμά της ΕΕ, είτε απ' αυτά του ΝΑΤΟ. Εάν, με συνέπεια και επιμονή στο χαρακτήρα του, ως διεθνές πρόβλημα, διεκδικούνταν η εφαρμογή των γνωστών σε όλους αποφάσεων του ΟΗΕ, επιδιώκοντας συμμαχίες και στηρίγματα σε δυνάμεις, που βλέπουν πράγματι με συμπάθεια -τουλάχιστον- την υπόθεση αυτή.

Μάνος εδώ, Μάνος εκεί και Μάνος παραπέρα... Οποιο κανάλι και να παρακολουθείς, να και ένας Μάνος στη μέση. Μόνος ή με παρέα, να μιλά επί παντός επιστητού, αλλά κυρίως να εκθειάζει - ως ο υπεράνω και αντικειμενικός παρατηρητής του συντηρητικού χώρου - την κυβερνητική πολιτική σε διάφορους εξαιρετικά ευαίσθητους τομείς (Κλίντον, Παιδεία, Ελσίνκι κλπ.) και ιδιαίτερα την «υπευθυνότητα» του κ. Σημίτη...

Εκεί, εξάλλου, πρέπει να αναζητήσει κανείς το «μυστικό» της, τηλεοπτικής, επιτυχίας του κ. Μάνου και όχι, βέβαια, στα ωραία του μάτια...

Οσο για το μέλλον του κόμματός του, να τι είπε ο ίδιος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση! «Κοιτάξτε, τα γκάλοπ μάς πάνε πάτο, αλλά εμείς θα επιμείνουμε...».

«Το νέο πλαίσιο δημιουργεί νέες δυνατότητες. Αλλά εξαρτάται από την πορεία το πόσο ικανοποιητικά θα είναι τα αποτελέσματα». Αυτά δήλωσε, προχτές, ο Κ. Σημίτης, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε μια ολοφάνερη προσπάθεια μετριασμού των θριαμβολογικών τόνων, των πρώτων ωρών και ημερών.

Ανεξάρτητα απ' αυτά, όμως, αναρωτιόμαστε, πού βλέπει τις νέες δυνατότητες, τις οποίες δημιουργεί το «νέο πλαίσιο». Μήπως, στο γεγονός, πως ουσιαστικά καταργείται - τουλάχιστον περιορίζεται δραστικά - το «βέτο», σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Διακυβερνητικής, που ξεκίνησε με τη Σύνοδο του Ελσίνκι; Μήπως, στο γεγονός, πως καταργείται ακόμη και η τυπική ισότητα των χωρών - μελών, που ίσχυε μέχρι σήμερα, αφού δρομολογείται νέος τρόπος λήψης αποφάσεων, όπου η κάθε χώρα θα έχει τόσες περισσότερες ψήφους, όσο μεγαλύτερος είναι ο πληθυσμός της; `Η, μήπως, στο γεγονός, πως συγκροτήθηκε η κοινοτική στρατιωτική δύναμη ταχείας αντίδρασης; Εχει, μήπως, την ψευδαίσθηση ο κ. Σημίτης, ότι η δύναμη αυτή θα υπερασπιστεί ποτέ τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα της χώρας; Μα, δε γνωρίζει, πως για άλλους σκοπούς φτιάχτηκε; Δεν του φτάνουν τόσα χρόνια, που είναι η Ελλάδα μέλος στο ΝΑΤΟ και το γεγονός, πως ποτέ δεν έκανε το παραμικρό, έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, για να μην πούμε ότι την υποδαύλιζε;

Κι αυτά είναι ορισμένα μόνο από τα στοιχεία, που καθορίζουν το «νέο πλαίσιο», σύμφωνα με τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι.

Δεν είχε δοθεί στη δημοσιότητα ακόμη η επίσημη απόφαση της Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι και νάτο το πρώτο γκάλοπ! Σάββατο πρωί, ήταν κι όλα έτοιμο. Πότε πρόλαβαν, δε μας λένε. Εκείνο που μας λένε, και εμείς πρέπει να πιστέψουμε, είναι ότι ο ελληνικός λαός, κατά 75% και βάλε, είναι πανευτυχής από το «τρίποντο» Σημίτη- Γιωργάκη κλπ., κι ας μην ξέρει ακόμα τι λέει και πολύ περισσότερο τι κρύβει, αυτή η διαβόητη συμφωνία!

Κι έτσι πετυχαίνουν δυο πράγματα. Οχι μόνο, επιβραβεύει υποτίθεται ο λαός τη συμφωνία, αλλά δεν... πανηγυρίζει η κυβέρνηση, αλλά τα γκάλοπ! Δεν είναι η κυβέρνηση, που επιχειρεί να ενισχύσει την προεκλογική σκακιέρα της, με ομοβροντία παραπλάνησης, αλλά το πράγμα «δουλεύει» μόνο του! Ενας αγωνιώδης αγώνας δρόμου, από αυτούς που τύλιξαν κρίσιμα εθνικά θέματα σε μια κόλλα χαρτί, για να κερδίσουν τις πρώτες εντυπώσεις!

Επειδή, όμως, στόχος τους είναι η ίδια η νοημοσύνη του κόσμου, ας θυμούνται τη λαϊκή ρήση: «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Και δυστυχώς ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα από την τελική έκβαση τόσων και τόσων «εθνικών επιτυχιών»...

Αφού το Σαββατοκύριακο τροφοδότησαν το γνωστό σε όλους κλίμα «ελσίνκιας» θριαμβολογίας και προεξόφλησαν την άνοδο του χρηματιστηρίου, ήρθαν προχτές το απόγευμα, να χρησιμοποιήσουν την άνοδο του δείκτη, για να «επιστρέψουν» τα «κέρδη» και να ισχυριστούν, πως το χρηματιστήριο ανταποκρίθηκε θετικά στις επιτυχίες του Ελσίνκι...

Χτες, όμως, ο δείκτης του χρηματιστηρίου έπεσε. Τι έγινε, τελικά; Σε διάρκεια μιας μόνο μέρας εκτιμά το χρηματιστήριο τον υποτιθέμενο θετικό χαρακτήρα της Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι; Δε σταματάνε καλύτερα, λέμε εμείς, να παίζουν με τις αγωνίες και τις ανησυχίες του κοσμάκη και, ιδιαίτερα, όσων μικροεπενδυτών έχουν εγκλωβιστεί στα «παιγνίδια» της Σοφοκλέους...

Πολλοί ξέρουν περί τίνος πρόκειται, αλλά δε μιλάνε γιατί φοβούνται το στόμα του, είπε την περασμένη Παρασκευή, μιλώντας στους δημοσιογράφους και αναφερόμενος στον Ε. Γιαννόπουλο, ο Θ. Κατριβάνος. Λίγα μόλις 24ωρα μετά, ήρθε ο ίδιος ο καταγγελλόμενος να επιβεβαιώσει την ορθότητα της παραπάνω εκτίμησης, ανοίγοντας ξανά το «στόμα» του και εκπέμποντας, κατά κύματα, μια αποπνικτική μπόχα ελεεινότητας, αθλιότητας, κακοήθειας, συκοφαντίας, σε βαθμό πλήρους αποκάλυψης ενός ατόμου ιδιαίτερα επικίνδυνου για το δημόσιο βίο.

Στο βρώμικο στόχαστρό του κόμματα, άτομα, πολιτικοί, όλοι όσοι τόλμησαν να «τα βάλουν» με την ασύλληπτη ασυδοσία του και με το «μύθο», που ο ίδιος δημιούργησε γύρω από το άτομό του, «κλείνοντας» γύρω του στόματα με πολλούς τρόπους... Αιχμή στις επιθέσεις του, ο «Ριζοσπάστης», το ΚΚΕ και στελέχη του. Ο λόγος, απλούστατος. Ξέρει καλά ότι αυτά τα στόματα δεν μπορεί να τα τρομοκρατήσει, δεν μπορεί να τα φιμώσει και θα συνεχίσουν να φωνάζουν, σε όλους τους τόνους, ότι το «φαινόμενο Γιαννόπουλου» δεν είναι μια απλή γραφικότητα, είναι ένα φαινόμενο επικίνδυνο και στίγμα για οποιαδήποτε κυβέρνηση, που έχει ένα τέτοιο άτομο σε θέση υπουργού και μάλιστα της Δικαιοσύνης!

ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ που άπαντες ανακαλύψανε πρόσφατα ότι οι Ελληνες αγαπούν και εκτιμούν τους Τούρκους και μας το παρουσιάσανε χτες και με τη μορφή γκάλοπ!

Ο τρόπος, που φτιάχνουν τα πράγματα, όπως τους βολεύει κάθε φορά οι ιθύνοντες είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος! Οταν παλιότερα έλεγε κάποιος πως ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν αλλά άλλοι βρίσκονται από πίσω, τον βαφτίζανε... εθνικό μειοδότη σε δευτερόλεπτα!

Τώρα... αλλάξανε τα πράγματα. Μόλις η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο Κλίντον αποφάσισαν αλλιώς, έγινε ξαφνικά της «πολιτικής μόδας» η ελληνοτουρκική φιλία.

Μην εντυπωσιαστείτε, αν στο άμεσο μέλλον δείτε το Υπουργικό Συμβούλιο να τραγουδάει αμανέδες και να «τραβάει» αργιλέ για λόγους συμβολικούς. Με προεξάρχοντα φυσικά τον Γιωργάκη, που και στην Αγκυρα θα πάει και ανέκαθεν συμπαθούσε την ιδέα του αργιλέ ως γνωστόν.

Βέβαια και οι Ελληνες και οι Τούρκοι δε χρειάζονταν τη συμβολή του Ετσεβίτ και του Σημίτη για να αισθάνονται φίλοι. Είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια ανεξάρτητα από αυτούς.

Και εύκολα καταλαβαίνει κανείς, πως όλα αυτά, όχι μόνο εκ του πονηρού είναι, αλλά και «σχέσεις καλής γειτονίας» με «πήλινα πόδια» φτιάχνουν. Φιλίες με μεσολάβηση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως είναι γνωστό, δεν κρατάνε πολύ. Είναι θέμα χρόνου το πότε οι «σύμμαχοι» θα θελήσουν να δημιουργήσουν πάλι προβλήματα.

ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δικαίως ψάχνονται να βρούνε καμιά άκρη μπας και κάνουν και λίγο αντιπολίτευση, διότι άμα συνεχίσουν έτσι, αυτό που θα 'ρθει (άμα έρθει) το Μάρτη δε θα είναι εκλογές αλλά δικομματικά καλλιστεία.

Ας αναλογιστεί ο πρόεδρος της ΝΔ (για να δει τη... δριμύτητα της αντιπολιτευτικής τακτικής του) ότι την ίδια πρόταση κάνει και ο... Κωνσταντόπουλος!

Για πέστε

τι φωνάζετε,

τι θέλατε

να κάνω,

να αντιδράσω

στην ΕΟΚ

και στον

Αμερικάνο;

Ε, σαν πολλά

μου φαίνεται

ζητάτε

από 'να νάνο!

Για πέστε

τι προσμένατε

«όχι» να πω

«βαρόνοι»,

τι με περάσατε,

μωρέ,

για τον

Κολοκοτρώνη;

Ε, σαν πολλά

μου φαίνεται

ζητάτε από 'να πιόνι!

Ο οίστρος