Η υπόθεση του Κυπριακού ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για να αναδειχτούν εκ νέου οι πολιτικές που πρεσβεύουν κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί, όχι μόνο στην επικράτεια των ενδιαφερόμενων μερών, αλλά και διεθνώς. Δε συζητάμε, φυσικά, για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟικό άξονα του θανάτου. Αυτά είναι δεδομένα και μόνο αφελείς ή συνοδοιπόροι τους τύπου Μπίστη, Δαμανάκη και της συμμετοχικοδημοκρατικής εταιρείας προσπαθούν να διακρίνουν μέσα από «ρεαλιστικές» (ή μήπως μειοδοτικές;) προσεγγίσεις το ενδιαφέρον των παραπάνω, για το καλό (χα-χα-χα) της Κύπρου.

Υπάρχουν όμως κι άλλα ...φρούτα που φορώντας το μανδύα του προοδευτισμού επιχειρούν να επιβάλλουν - μέσω του ΝΑΙ - την ντε φάκτο διχοτόμηση και προτεκτορατοποίηση της Μεγαλονήσου. Αναφερόμαστε στο θλιβερό πρόεδρο των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, παλαιό αριστεριστή(;) Κον Μπετίτ. Ο οποίος, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, απείλησε ότι θα μπλοκάρει την είσοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, αν ο λαός ψηφίσει ΟΧΙ. Είναι ο ίδιος κλόουν που είχε υποστηρίξει ενθέρμως τη σφαγή και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και ο ίδιος που συστοιχίζεται σε κάθε απόφαση των Αμερικανών. Πιστός υποτελής τους εδώ και χρόνια αρκεί να βήξει ο πλανητάρχης και προστρέχει να του παράσχει αντιβιοτικά. Ο εκφυλισμός του (όπως και μεγάλης μερίδας ομοίων του) είναι απίστευτος.

Ατομα που διαμαρτύρονται με τα εγκαταλειμμένα σκυλιά ή από το ξερίζωμα ενός θάμνου, αλλά ζητωκραυγάζουν στη θέα των διαμελισμένων κορμιών των Γιουγκοσλάβων, των Αφγανών και των Ιρακινών από τους βορειοατλαντικούς γκουρού. Η αξιοπιστία ενός ριζοσπαστικού και πολλά υποσχόμενου κινήματος - των οικολόγων - δεν είναι τυχαίο ότι σε ελάχιστα χρόνια έφτασε στο ναδίρ. Παρήγορο το γεγονός των Κυπρίων Οικολόγων που από την αρχή, χωρίς παλινωδίες και μισόλογα απάντησαν μ' ένα ηχηρό ΟΧΙ στο μαϊμουδοσχέδιο του Ανάν, κόντρα στις τρικλοποδιές των αστικών κομμάτων, αλλά σε πλήρη σύμπνοια με το λαϊκό αίσθημα των πολιτών της Κύπρου. Ισως οι οικολόγοι της Κύπρου να μην είχαν την ευκαιρία ν' ακούσουν τις εμβριθείς αναλύσεις του George (και των γιουσουφακίων του) και δεν έλαβαν τη δέουσα (παρα)πληροφόρηση. Ισως πάλι και να τον άκουσαν γι' αυτό και η θέση τους είναι τόσο κρυστάλλινη: Ούτως ή άλλως το σημερινό ΟΧΙ θα είναι ράπισμα πρώτης τάξεως στο ραγιαδισμό, την υποτέλεια και τους φορείς και τους κηδεμόνες τους. Σε Κύπρο και Ελλάδα.