Associated Press

Το ΝΑΤΟ ισοπέδωνε τρένα... για τα «δικαιώματα» των Κοσσοβάρων Αλβανών...

Τέτοιες μνήμες ξύπνησαν χτες, (πέμπτη επέτειο απ' την εξαπόλυση του βρώμικου ακήρυχτου ΝΑΤΟικού πολέμου στην ΟΔ Γιουγκοσλαβία), ακόμη πιο ζωηρές στο μυαλό εκατομμυρίων Σέρβων (και όχι μόνον!). Συντέλεσε, ανάμεσα στ' άλλα, το προ μιας βδομάδας πογκρόμ διώξεων Σέρβων που εξαπέλυσαν (σύμφωνα και με τους ΝΑΤΟικούς στρατηγούς...) «προσχεδιασμένα και καλά οργανωμένα» δεκάδες χιλιάδες Κοσσοβάροι Αλβανοί υπό τα παθητικά, τάχα αμήχανα, βλέμματα των δυνάμεων κατοχής του προτεκτοράτου.

Associated Press

Βομβαρδισμός σπιτιών στο Κάτσακ για τις μετέπειτα ανάγκες «ανοικοδόμησης» των αόρατων «Διεθνών Δωρητών» και του Συμφώνου «Σταθερότητας»...

Και αυτό επειδή οι δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) που προκάλεσαν πριν πέντε χρόνια το θάνατο άνω των 3.000 αμάχων, που τραυμάτισαν σοβαρά στο σώμα 6.000 άλλους πολίτες, που δημιούργησαν νέα πλήθη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, που υπονόμευσαν το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας για πολλές δεκαετίες, δε θα σταματήσουν εδώ. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τις πρόσφατες βαρβαρότητες Αλβανών σε πολιτισμικά μνημεία πολλών αιώνων και η υποκριτική «απογοήτευση» για την αποτυχία των προσπαθειών περί «πολυεθνοτικού» Κοσσυφοπεδίου δεν μπορούν να κρύψουν τη συνέχεια των αποσταθεροποιητικών σχεδίων τους για την ευρύτερη περιοχή (ΠΓΔΜ, Πρέσεβο, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Ηπειρος...). Με τα θύματά τους, (Σέρβους και Αλβανούς) να παίζουν σήμερα το παιχνίδι των ιμπεριαλιστικών κέντρων τροφοδοτώντας οι ίδιοι τα εκρηκτικά σενάρια της απόσχισης. Με τους μεν να παζαρεύουν την καντονοποίηση. Τους δε την «ανεξαρτητοποίηση»...

Πέντε χρόνια μετά τους βομβαρδισμούς, η επαρχία του Κοσσυφοπεδίου (γνωστή στους παροικούντες τη Χερσόνησο του Αίμου ως πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων) δεν είναι πια παρά το προτεκτοράτο του οργανωμένου (και μη) εγκλήματος, της ανεργίας, της φτώχειας που επιδοτούν τα κέντρα σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες. Οσο και να «αυξομειώνεται» κατά διαστήματα η στρατιά της KFOR βρίσκεται στο Κοσσυφοπέδιο για να μείνει... Οχι μέχρι το 2005, οπότε υποτίθεται πως θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για το τελικό στάτους κβο της περιοχής, όπως θα ήθελαν οι πολιτικοί κύκλοι της Πρίστινας... Αλλά για πολλά χρόνια μετά... Το «προδίδουν», ανάμεσα στ' άλλα, τα δεκάδες εκατομμύρια που έλαβε η Μπράουν εντ Ρουτ, η Χάλιμπάρτον και οι άλλες αμερικανικές κατασκευαστικές εταιρίες απ' τη μητρική «Μπους-Τσένι ΑΕ» για την οικοδόμηση της «απόρθητης» αμερικανικής στρατιωτικής βάσης Μπόντστιλ (BONDSTEEL) στο Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου... Οπερ παραδέχτηκαν εμμέσως και οι ίδιοι, με τον Αμερικανό συνταγματάρχη Ρόμπερτ Μακλούρ να γράφει στο επίσημο Δελτίο (Μπούλετιν) του αμερικανικού στρατού (Απρίλη 2002) πως οι μηχανικοί του στρατού σχεδίαζαν την οικοδόμηση μιας βάσης στα νότια σύνορα Κοσσυφοπεδίου - ΠΓΔΜ «μήνες προτού πέσουν οι πρώτες βόμβες στο Κοσσυφοπέδιο»...

Πέντε χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι «ελεύθερο», όπως ισχυρίζονταν τότε οι Μπιλ Κλίντον, Μαντλίν Ολμπράιτ, Τόνι Μπλερ, Τζορτζ Ρόμπερτσον, Χαβιέ Σολάνα, Γιόσκα Φίσερ... Ο δε (τότε) επικεφαλής των αυτονομιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ (νυν παραγκωνισμένος«πολιτικός ηγέτης» ), Χασίμ Θάτσι δεν είναι σήμερα «πρωθυπουργός» στο «ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο». Σαν σε «φάρσα», οι μόνοι εμφανείς ενεργοί πρωταγωνιστές τότε και τώρα που παραμένουν στο προσκήνιο είναι ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, ο μαχόμενος σθεναρά τις κατασκευές των εισβολέων στο δικαστήριο της Χάγης Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και ο «πρόεδρος» του προτεκτοράτου Ιμπραήμ Ρουγκόβα...

Με τη διαφορά πως ο Μπλερ καίγεται σήμερα απ' τις μεγαλύτερες φωτιές που ανάβει η ιμπεριαλιστική πολιτική (και) της βρετανικής μοναρχίας σε Ιράκ, Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία... Πως ο Θάτσι χάθηκε (προσωρινά;) απ' το ενεργό προσκήνιο των εξελίξεων στο προτεκτοράτο μετά τις εκλογές στα τέλη του 2001 που «έδωσαν» στον τάχα «μετριοπαθέστερο» Ιμπραήμ Ρουγκόβα την (έστω και υπό την κηδεμονία ΝΑΤΟ-ΟΗΕ) προεδρία... Και πως σε αντιδιαστολή με τους παραπάνω, ο Μιλόσεβιτς διατηρεί τη μαχητικότητά του και κατακτά το σεβασμό έως και των «δικαστών του», αρνούμενος να παραδώσει τα όπλα στις «σημαδεμένες» αίθουσες του δικαστηρίου της Χάγης.

Απ' το 1999 έως σήμερα, το Βελιγράδι άλλαξε δύο φορές ηγεσία, αλλά δεν απαλλάχτηκε απ' την ομιχλώδη πολιτική των υποχωρήσεων έναντι των απαιτήσεων της Δύσης. Ο τότε πρωθυπουργός (δολοφονηθείς πριν έναν χρόνο) Ζόραν Τζίντζιτς διαχειριζόταν τις απαιτήσεις των εισβολέων (που ο ίδιος ας μην ξεχνάμε προσκάλεσε εν καιρώ βομβαρδισμών!) ξεπουλώντας τις κρατικές επιχειρήσεις στην ντόπια οικονομική ολιγαρχία που αναπήδησε αμέσως μετά τις φλόγες του πολέμου. Ο άλλοτε Πρόεδρος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και πρόσφατα ορκισθείς ως πρωθυπουργός της Σερβίας, Βόισλαβ Κοστούνιτσα, συνεχίζει ακούραστα τις «πατριωτικές» κορόνες κατά Χάγης, παρακαλώντας το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για την επιστροφή των Σέρβων στρατιωτών στο Κοσσυφοπέδιο (που ούτως ή άλλως αναφέρεται στο ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ) και να παζαρεύει το λίκνο των Σέρβων με σχέδια καντονοποίησης...

Παρά τις (εν)αλλαγές των προσώπων, εκείνα που δεν αλλάζουν είναι τα σχέδια και οι απαιτήσεις των εισβολέων. Οσο και να ακολουθήσουν επόμενα τραπέζια συνομιλιών χαμηλής και υψηλής πολιτικής, το Κοσσυφοπέδιο παραμένει δύσκολος «γρίφος».