Η κλιμάκωση της προεκλογικής δουλιάς, προκειμένου να ενισχυθεί το μόνο Κόμμα που αγωνίζεται για τους στόχους της γενιάς της Αντίστασης, το ΚΚΕ, αποτέλεσε το βασικό θέμα της χτεσινής συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ), που πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο μετά το 2ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας.
Τα μέλη του ΔΣ κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του μέλους του Τ. Αρχιτεκτονίδη, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή, αλλά και όλων όσοι χάθηκαν μέσα στον περασμένο χρόνο. Η εισήγηση του προέδρου της ΠΟΑΟ Γ. Μωραΐτη, στάθηκε ιδιαίτερα στις πολιτικές εξελίξεις και στις τακτικές που επιστρατεύει ήδη ο δικομματισμός (ρουσφέτι, διαδοχολογία κλπ.), προκειμένου να παραταθεί ο εγκλωβισμός του ελληνικού λαού σε αντιλαϊκές πολιτικές.
Στις τοποθετήσεις αναδείχτηκε η αναγκαιότητα «να ανασκουμπωθούμε στη δουλιά», ενώ μεταφέρθηκαν και εκτιμήσεις από την ΠΕΑΕΑ, τις οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων, των αναπήρων πολέμου, των οργανώσεων των γυναικών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, αλλά και του Συλλόγου Απογόνων και Φίλων της ΕΑ και του ΔΣΕ. Κοινός άξονας όλων ήταν η αναγκαιότητα του έγκαιρου ανοίγματος σε κάθε αντιστασιακή οικογένεια, και η βελτίωση της συνεργασίας ανάμεσα στους διάφορους φορείς.
Φέτος, την πρωτοχρονιάτικη πίτα θα κόψουν μαζί η ΠΟΑΟ και η ΠΕΑΕΑ, στις 10 Γενάρη. Από την πλευρά του ο Σύλλογος Απογόνων και Φίλων της ΕΑ και του ΔΣΕ προγραμματίζει ημερίδα με θέμα τον πολιτισμό και την εκπαίδευση στα χρόνια της Αντίστασης, μέχρι τα μέσα Φλεβάρη. Για τη νέα χρονιά, η ΠΟΑΟ απευθύνει θερμούς χαιρετισμούς σε όλο τον ελληνικό λαό.
Ο Τάκης Αρχιτεκτονίδης, που με τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση εργάστηκε αρκετά χρόνια στο «Ριζοσπάστη», γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Νέα Σάντα Κομοτηνής, από προσφυγική οικογένεια. Τελείωσε το Δημοτικό, πρόλαβε και το Γυμνάσιο στα χρόνια της Κατοχής. Αλλά τα χρόνια εκείνα είχαν τη δική τους λογική και τις δικές τους απαιτήσεις και η οικογένειά του μπήκε στις γραμμές της Αντίστασης, όπως οι άλλοι χωριανοί και το χωριό Ν. Σάντα απόκτησε τις δόξες του. Οι μεταβαρκιζιανές κυβερνήσεις, όμως, δεν μπόρεσαν να ανεχθούν αυτές τις δόξες και προσπάθησαν να διαλύσουν το χωριό, μεταφέροντας όσους έπασχαν από «αριστερή πνευμονία», όπως έλεγαν τότε, στο χωριό Θριλώριο Κομοτηνής.
Εδώ οι δρόμοι της οικογένειας χωρίζουν. Ο Τάκης κατατάχθηκε αρχές καλοκαιριού του 1948 στις γραμμές του ΔΣΕ. Σε μια σκληρή αναμέτρηση με τους αντίπαλους, τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στη Βουλγαρία για θεραπεία. Μόλις έγινε καλά, τοποθετήθηκε ως δάσκαλος στα προσφυγόπουλα. Εδώ, του χρειάστηκαν οι γνώσεις που είχε και μπορούσε να αντεπεξέλθει.
Το 1950, όταν οι αγωνιστές έπρεπε να ανταμώσουν με τις οικογένειές τους, ο Τάκης πήγε στη Ρουμανία, στους γονείς του, όπου και παρέμεινε μέχρι τον επαναπατρισμό του. Δούλεψε, αρχικά ως δάσκαλος στα Ελληνόπουλα, μετά στο Μεταφραστικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ, εργάστηκε στην εφημερίδα «Νέα Ζωή» και τα τελευταία χρόνια πριν από τον επαναπατρισμό του ήταν πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Προσφύγων που διέμεναν στη Ρουμανία. Μπήκε στο Πανεπιστήμιο για νέες σπουδές, αλλά λόγω υγείας δεν μπόρεσε να το τελειώσει.
Ο Τάκης ήταν πολύ ικανός άνθρωπος, τακτικός και φιλήσυχος, αλλά και μαχητικός όταν επρόκειτο να υπερασπιστεί την ιδεολογία του, τα ιδανικά του ΚΚΕ. Ο,τι του ανατέθηκε, το έβγαζε σε πέρας. Προσιτός και αγαπητός απ' όλους, πάντα με το χαμόγελό του.
Ο Τ. Αρχιτεκτονίδης, όπως θα πει ο Γρ. Φώτου πρόεδρος της ΠΕΕΠΠ στον ύστατο αποχαιρετισμό του, δόθηκε ολόψυχα στον αγώνα με το όπλο και τη μόρφωση. Ετσι κατόρθωσε να είναι πιο αποτελεσματικός μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ και να φέρνει σε πέρας αντάξια όσα καθήκοντα του ανατέθηκαν.
Ποτέ δεν αναπτύχθηκαν εκείνες οι δομές της πρόνοιας που θα κάλυπταν και θα πρόσφεραν ανακούφιση σε οικογένειες με άτομα που έχουν αναπηρίες
Σε κρίσιμη κατάσταση εξακολουθούσαν να νοσηλεύονται, μέχρι χτες αργά το βράδυ, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου, ο 74χρονος Μανόλης Σερτζετάκης και ο γιος του, τον οποίο πυροβόλησε και στη συνέχεια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Ενώ η γυναίκα του, την οποία επίσης πυροβόλησε, πέθανε ακαριαία.
Ο 74χρονος, από τους Μαλάδες Ηρακλείου Κρήτης, που έπασχε από πάρκινσον, ανήμπορος και αγανακτισμένος, που δεν μπορούσε να προσφέρει βοήθεια στη γυναίκα του που ήταν κατάκοιτη και τον παραπληγικό γιο του, κατά καιρούς είχε προειδοποιήσει τα άλλα δύο παιδιά του για το τι θα επακολουθούσε.
Ετσι, προχτές την Κυριακή, με το κυνηγετικό του όπλο, πυροβόλησε τη γυναίκα του Γεωργία Σερτζετάκη που σκοτώθηκε ακαριαία. Ο γιος του τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται μαζί με τον πατέρα του στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο.
Με επιστολή που άφησε ο 74χρονος στα παιδιά του εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σ' αυτή την απόφασή του. Σύμφωνα με τον Μανόλη Σερτζετάκη, δεν άντεχε άλλο να φροντίζει τη σύζυγό και το γιο του, ενώ ζήτησε από τα άλλα δύο παιδιά του να τον συγχωρήσουν και να είναι αγαπημένα.
Δεν ήταν μόνο η απροσδιόριστη θλίψη των ημερών - όπως λένε οι ψυχίατροι - που οδήγησε στην τραγωδία του Ηρακλείου.
Υπάρχουν και αίτια που έχουν άμεση σχέση με την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης και ιδιαίτερα στο χώρο της Πρόνοιας, η οποία διαλύθηκε με τους αλλεπάλληλους νόμους της κυβέρνησης. Στη θέση της η κυβέρνηση παρουσίασε το «Πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι» που εφαρμόζουν οι δήμοι και απευθύνεται στην Τρίτη Ηλικία και σε Ατομα με Αναπηρίες, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στις 17.9.2002 σε μια εκδήλωση στο Ζάππειο. Σε εκείνη την εκδήλωση παραδόθηκαν 247 αυτοκίνητα στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» και ο Κ. Σημίτης ανακοίνωσε επιπλέον την ανάπτυξη 80 Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων σε όλη τη χώρα.
Ομως όλα αυτά φαίνεται ότι ήταν περιορισμένα ή έμειναν στα χαρτιά και δεν έφτασαν ποτέ εκεί που τα είχαν ανάγκη.