Οταν ξημέρωσε και είδαν οι γείτονες γιορτινά σημαιοστολισμένο το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, που στεγάζει εδώ και μερικά χρόνια την οικογένεια του Θανάση τα 'χασαν! Μα η Εθνική μας γιορτή πέρασε κι αυτός το στόλισε μετά; απόρησαν με το δίκιο τους και στις κουβέντες που έκαναν μεταξύ τους δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το γεγονός.

Η έκπληξή τους έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν στο σημαιοστολισμό προστέθηκαν κι άλλα σημαιάκια με το έμβλημα κόμματος εξουσίας που δε συμπαθούσε πριν και πλαισίωναν τη γελαστή φωτογραφία του αρχηγού.

- Πάει αυτός, του 'στριψε, έκανε κάποιος, χωρίς να γνωρίζει βέβαια ότι εδώ και μήνες ο κάτοχός τους έμεινε άνεργος και ο «νοικοκύρης» του σπιτιού, που συμπτωματικά είναι ένθερμος υποστηριχτής του αντιπάλου κόμματος, τον απειλεί με έξωση και αν ακόμα καταβάλλει τα οφειλόμενα ενοίκια, αδιαφορώντας για το πού θα στεγάσει τ' ανήλικα παιδιά του.

Τα «κοινωνικά σχόλια» άναψαν και οι καλοπροαίρετοι συνομιλητές πάσχιζαν να βρουν σε τι μπορεί να τον ωφελήσει αυτή η συμπεριφορά, να μεταβάλει δηλαδή το διαμέρισμά του σε εκλογικό κέντρο κόμματος, που απ' όσο γνώριζαν, μάλιστα, δεν είχε σε υπόληψη παλαιότερα!

- Κοίταξε τι παθαίνει κανείς, λέει η κοπέλα του φούρνου που γίνεται αποδέκτης όλων των πληροφοριών που έχουν σχέση με τον περίγυρο. Είναι ίσως η μόνη που γνωρίζει ποιος είναι συγκάτοικος ποιου!

Χωρίς να έχει κουτσομπολίστικη διάθεση, μαθαίνει τα πάντα και από συζητήσεις που γίνονται μεταξύ των πελατών και από εμπιστευτικές εξομολογήσεις κάποιων, που τους βαραίνει κάτι μέσα τους και θέλουν έναν άνθρωπο να επικοινωνήσουν. Βέβαια, λίγα μέτρα πιο κάτω είναι η εκκλησία, που διαθέτει όχι έναν, αλλά τέσσερις παπάδες, αλλά πιο πολλοί... εξομολογούνται στο φούρνο παρά στους πνευματικούς!

Από αυτή τη βάσιμη πηγή, λοιπόν, διέρρευσε το μυστικό ότι ο πολύπαθος φαμελίτης σκέπασε το διαμέρισμά του με κομματικά εμβλήματα και σημαίες μιας παράταξης, που καταψήφιζε στο παρελθόν, γιατί ήταν η μόνη που του υποσχέθηκε «πειστικά» ότι όταν έρθει στην εξουσία θα τον τοποθετήσει σε δουλιά!

Δε χρειάζεται τίποτα άλλο ο άνθρωπος παρά ένα τακτικό μεροκάματο και αυτοί του αποκρίθηκαν: - Βάλε τα δυνατά σου να κερδίσουμε και θα γίνει το θέλημά σου. Αυτό ήταν που τον έκανε στόχο στα μάτια των γειτόνων, πριν πληροφορηθούν τι τον ανάγκασε να γίνει «κομματόσκυλο»!

Λίγο το 'χεις να σου βρούνε δουλιά σε μια εποχή που η ανεργία θεριεύει και τρώει τις σάρκες και την ψυχή των νέων, κυρίως;

Και νεκροθάφτης θα γινόταν να ζήσει τα παιδιά του, μα πού ν' τη... μια τέτοια θέση! Εγινε κι αυτή όπως και του σκουπιδιάρη περιζήτητη, κι εδώ χρειάζεται η μεσολάβηση κάποιου «σπουδαίου» για να την αποκτήσεις, τίποτα δε «χαρίζεται». Τα πάντα προσφέρονται με ανταλλαγή! Χωρίς «μέσον» οι πόρτες παραμένουν ερμητικά κλειστές και οι παρακλήσεις πάνε χαμένες, αν δεν υπάρχει μπάρμπας στην Κορώνη! Αυτός ο... αόρατος κλειδοκράτορας γέρος είναι που κάνει τις πιο πολλές προσλήψεις, σκέφτηκε ξανά και ξανά και αποφάσισε να προσχωρήσει στο κόμμα, που του υποσχέθηκε να τον βγάλει από το τραγικό αδιέξοδο της ανέχειας.

Ετσι, σημαιοστόλισε το μπαλκόνι ολόγυρα κι ας μην ήταν δικό του, με αποτέλεσμα οι σχέσεις του με τον ιδιοκτήτη να χειροτερέψουν. Ηδη ειδοποιήθηκε να εγκαταλείψει το διαμέρισμα.

Ας κερδίσουμε τις εκλογές και θα τ' αδειάσω αμέσως. Νίκη χρειαζόμαστε! ΝΙΚΗ! Κι αν δεν έρθει; Το 'παιξε μονά - ζυγά κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Ο θεός είναι μεγάλος. Σ' αυτές τις καταστάσεις ο απελπισμένος παίζει και τη συνείδησή του ακόμα.

Η απογοήτευσή του, βέβαια, θα φτάσει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, αν το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας δεν είναι ευνοϊκό γι' αυτόν. Τότε μαζί με τα σημαιάκια, απερίσκεπτα θα μπορούσε να πέσει και ο ίδιος από το μπαλκόνι!

Και ήρθε επιτέλους η αναμενόμενη ημέρα της κρίσεως που ή θα τον γέμιζε ψυχική ευφορία ή θα μεγάλωνε τη στενοχώρια του. Αφού πρώτα έκανε το δημοκρατικό του καθήκον, όπως και η σύντροφός του - τι κρίμα να μην έχουν ψήφο και τα παιδιά - μάζεψε όλες τις αναιμικές του ελπίδες, που δεν άφηνε ο φόβος που υπέβοσκε μέσα του να ζωηρέψουν και στρώθηκε νωρίς μπροστά στο μαγικό κουτί, περιμένοντας ανυπόμονα ν' αλλάξουν τα πράγματα!!!

Και να! Εφτασε η μεγάλη στιγμή!

Γύρω στα μεσάνυχτα η τιβούλα τον πλημμύρισε χαρά, δείχνοντας παραληρούντα πλήθη να πανηγυρίζουν στους δρόμους και πλατείες, θεωρώντας, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, νικητή το κόμμα για το οποίο έδωσε και τη δική του μάχη ο Θανάσης.

- Γυναίκα αν πάει έτσι ως το τέλος, το πρόβλημά μας θα λυθεί! έμπηξε τη φωνή, αγκαλιάζοντας την τρυφερά, πράγμα που σπάνια συμβαίνει τελευταία, γιατί οι έννοιες βυζαίνουν κάθε διάθεση για αγάπες και χαϊδολογήματα!

- Ευτυχώς ή δυστυχώς που πρόκαμαν και έγιναν τα δυο μας παιδιά, λέει εκείνη με παράπονο. Με τις σημερινές συνθήκες δε θα κάναμε τίποτα, αφού δεν πλησιάζει ο ένας τον άλλο, απόσωσε η γυναίκα κι έδειχνε να μη συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του συζύγου της, κρατώντας επιφυλάξεις και αν ακόμα το κόμμα που υποστήριζαν ερχόταν στην εξουσία.

- Λες και κατέβηκες τώρα από άλλον πλανήτη και δεν έχεις ιδέα για τις υποσχέσεις των πολιτικών. Τα περιβόητα ΘΑ! Πόσο αφελής, είσαι άντρα μου; είπε και κάθισε δίπλα του, κοιτώντας τον στα μάτια που έπαιζαν ανήσυχα εδώ κι εκεί.

Μαζί με τη δουλιά στο εργοστάσιο, έχασε και την ψυχική του γαλήνη! Καθημερινά χτυπάει πόρτες, μα δεν ανοίγει καμιά να του προσφέρει μεροκάματο. Δε ζητάει τίποτα άλλο από το δικαίωμά του στη Ζωή και όλοι θεωρούν το αίτημα σαν ενόχληση. Ουφ κι εσύ! Με πρώτη ευκαιρία «θα σε ειδοποιήσουμε» του λένε κι εκείνος μάταια περιμένει. Καθώς κι ο νοικοκύρης το ΝΟΙΚΙ. Οσο για το σούπερ - μάρκετ, αυτό δεν έχει καθόλου υπομονή. Ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια το ρητό: «Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν».

- Πού θα πάει βρε γυναίκα, δε θα βγει το κόμμα; Τότε θα δεις! Θα γελάσουν τα χείλη μας... Δεν μπορεί να μην εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους σε μένα που τόσα πρόσφερα για την επιτυχία.

Ετσι, άθελά τους, βρέθηκαν καθισμένοι κολλητά στον καναπέ και περισσότερο έμοιαζαν με αδελφάκια παρά με αντρόγυνο. Και καθώς τους έλειπε ύπνος, τ' όνειρο της απασχόλησης έδεσε κι έγινε... πραγματικότητα!

Ούτε κοιμισμένοι δεν μπορούσαν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους για το γεγονός! Αυτό μαρτυρούσαν τα γέλια και τα επιφωνήματά τους, που έγιναν η αιτία να ξυπνήσουν και, το χειρότερο, να βρεθούν μπροστά στην έκπληξη της αντιστροφής των εκλογικών αποτελεσμάτων, σε βάρος πια του δικού τους κόμματος.

Πανωλεθρία! έκαναν και οι δύο με μια φωνή. Πάνε οι ελπίδες μας, ο κόπος, ο σημαιοστολισμός. Δε φτάνανε όλα τ' άλλα, θα έχουμε επιπλέον και τη χλεύη των γειτόνων, πρόσθεσε η γυναίκα απαρηγόρητη. Για δες τους πεινάλες, θα λένε, ψηφίζουν... κεφαλαιοκρατικά!

Πριν ακόμα ανακοινωθούν τα τελικά νούμερα, μέσα στη μαύρη νύχτα, ξεκρεμάσανε από το μπαλκόνι τα σημαιάκια και τις φωτογραφίες του αρχηγού με τ' άλλα εμβλήματα και τα πέταξε στα σκουπίδια ο άνεργος.

Απευθυνόμενος μετά στη συντετριμμένη σύζυγο, προσπάθησε να την παρηγορήσει: Μην κάνεις έτσι γυναίκα, λαθέψαμε δένοντας τον γάιδαρο στα μαρούλια, όμως δεν ήρθε του κόσμου η συντέλεια. Μαζί με τους άλλους απόκληρους θ' αγωνιστούμε για το κράτος - πρόνοια, που δε θ' αφήνει ανυπεράσπιστους τους ανθρώπους του.

- Κατάλαβες, γυναίκα; απόσωσε, παίρνοντας θάρρος από τον ίδιο του τον εαυτό.

- Α, μπράβο, έκανε εκείνη. Ετσι σε θέλω, να στηρίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις και να μη βασίζεσαι σε κανέναν μπάρμπα της Κορώνης. Δεν κάνεις για τέτοια εσύ και, πιότερο με τα μάτια παρά με λόγια, έκλεισαν τη συμφωνία να παλέψουν μαζί με τους άλλους κατατρεγμένους από τη αδικία, διεκδικώντας το δικαίωμα της απασχόλησης. Η αλλαγή που περίμεναν έγινε μέσα τους...

Ο Βαγγέλης Μηνιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1927 και από νεαρή ηλικία άρχισε να γράφει στον τοπικό Τύπο. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με διάφορα περιοδικά, κυρίως με κλαδικά έντυπα, όπως «Η φωνή της ΓΣΕΕ», όπου είχε τη στήλη του χρονογραφήματος και «Η φωνή των φαρμακοϋπαλλήλων», που υπηρέτησε ανιδιοτελώς δεκαετίες, καθότι φαρμακοϋπάλληλος.

Οταν έγινε συνταξιούχος πια, έκανε την παρουσία του στα Γράμματα με δέκα έως τώρα βιβλία, κάποια εκ των οποίων έχουν βραβευτεί.

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της ΕΣΗΕΠ και άλλων πνευματικών ενώσεων.