ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ... αξιοπιστία των μεν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τις προάλλες, τα επιτελεία των Βρυξελλών προχώρησαν σε προς τα κάτω διόρθωση των μόλις προ λίγων μηνών προβλέψεών τους για τον φετινό, ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της ευρωζώνης. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, μέχρι τέλος του χρόνου, να υπάρξει και νέα διόρθωση ή το τελικό αποτέλεσμα να απέχει από τις διορθωμένες προβλέψεις. Κι αν αναρωτιέστε, πώς είναι δυνατό να μην μπορούν, Σεπτέμβρη μήνα, να κάνουν μια ασφαλή και ακριβή πρόβλεψη για τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης, η απάντηση είναι απλή: Μια τέτοια πρόβλεψη είναι αδύνατη στον καπιταλισμό. Οπως και ο αντίστοιχος προγραμματισμός. Οι καπιταλιστικές οικονομίες εξελίσσονται μέσα από κύκλους ανάπτυξης, ύφεσης και κρίσης, που κανείς δε γνωρίζει πότε ακριβώς θα εκδηλωθούν, την έντασή τους ή τη χρονική διάρκειά τους. Γεγονός, το οποίο έκανε και κάνει, τουλάχιστον, πολύ ριψοκίνδυνη, αν όχι αδύνατη, την οποιαδήποτε, ακόμη και μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη. Πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει στις σημερινές συνθήκες της προωθούμενης «απελευθέρωσης της αγοράς», με άλλα λόγια της απελευθέρωσης της ασυδοσίας και δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η τεράστια δύναμη, που έχουν οι πολυεθνικές ήδη συσσωρεύσει, πολλαπλασιάζει τις πολύμορφες συνέπειες των όποιων κινήσεών τους, οι οποίες έχουν πάντα αποκλειστικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών τους και όχι την αύξηση του όποιου ΑΕΠ ή την αντιμετώπιση των όποιων κοινωνικών προβλημάτων.

Γιατί σημειώνουμε όλα τα παραπάνω; Για να καταλάβετε ακόμη περισσότερο την ...αξιοπιστία της πρωθυπουργικής «δέσμευσης», ότι το ΑΕΠ της χώρας θα αυξάνεται τα επόμενα τέσσερα χρόνια και, μάλιστα, με ρυθμούς αρκετά μεγαλύτερους απ' αυτό της ΕΕ.

... και η εφαρμογή των δε

Οσο αξιόπιστη είναι η δέσμευση του Κ. Σημίτη, για τους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ, άλλο τόσο είναι και αυτή των υποσχέσεων, για τις αυξήσεις - ψίχουλα στις συντάξεις, στους μισθούς, στα ποσοστά στην Παιδεία, την Υγεία κλπ., κλπ. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο, ότι ακόμη κι αυτές οι πενταροδεκάρες - μπροστά στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες και τον παραγόμενο από τους εργαζόμενους πλούτο - αναφέρονται στο 2008.

Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο, με όσα εξάγγειλε ο Κ. Σημίτης και αφορούν την παραπέρα ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Η πολύ μεγαλύτερη επέκταση της μερικής απασχόλησης (κάτω και από 4 ώρες ημερησίως), η μερική ασφάλιση (ακόμη και με την ώρα) και η μερική (;!) σύνταξη, η μείωση του λεγομένου μη μισθολογικού κόστους κατά 15% (ετήσιο όφελος για τη μεγάλη εργοδοσία, πάνω από 700 εκατ. ευρώ), οι ακόμη μεγαλύτερες επιδοτήσεις προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, η ένταση του ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων, η παραπέρα «απελευθέρωση» των αγορών (ανάμεσά τους και του ωραρίου των καταστημάτων) κλπ., κλπ., θα μπουν για εφαρμογή στο άμεσο προσεχές διάστημα, είτε πριν τις εκλογές, είτε αμέσως μετά, ενώ το εξαγγελθέν, ακόμη περισσότερο αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό φορολογικό σύστημα θα ισχύσει από 1η Γενάρη 2005.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο Κ. Σημίτης μοίρασε προεκλογικές υποσχέσεις σε διαστάσεις ψίχουλων στο λαό, από τη μια (τα οποία θα πάρει πολλαπλάσια πίσω με το άλλο χέρι και, μάλιστα, πριν το 2008) και δεσμεύτηκε συγκεκριμένα, για την άμεση εφαρμογή μέτρων ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, από την άλλη. Αυτή είναι η διαβόητη «χάρτα σύγκλισης».

Καημοί διαχειριστών

Ποιος είναι ο διαχρονικός καημός της ΝΔ; Οτι η κυβέρνηση Σημίτη τής υποκλέπτει τις ιδέες, τις προτάσεις, τα συνθήματα. Τελευταίο «κρούσμα» αντιγραφής προχτές, όταν συνεργάτες του Κ. Καραμανλή διαπίστωσαν έκπληκτοι - όπως έλεγαν - ότι το σύνθημα, που είχε αναρτηθεί την περασμένη βδομάδα σε ομιλία του Κ. Καραμανλή σε κομματικά στελέχη «Ανάπτυξη και ευημερία για όλους», το είδαν να «κοσμεί» τη «Χάρτα Σύγκλισης», που παρουσίασε προχτές ο πρωθυπουργός. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα το παράξενο. Οταν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων προ πολλού έχουν πάψει να έχουν διαφορές πολιτικής, ο μεταξύ τους διαγκωνισμός εξαντλείται στις προπαγανδιστικές μεθόδους παραπλάνησης και χειραγώγησης των λαϊκών μαζών. Είναι αναπόφευκτο, λοιπόν, να συμπίπτουν και στα παχιά λόγια, όπως το παραπάνω κούφιο και απατηλό σύνθημα, και στις ψεύτικες υποσχέσεις, και στο μοίρασμα ψίχουλων στους εργαζόμενους. Είναι καιρός, επομένως, να μπει τέλος στην κοροϊδία, να πάψει το παραμύθι πως «οι πάντες ευημερούν» στον καπιταλισμό και να έρθουν τα λαϊκά συμφέροντα με ορμή στο προσκήνιο.

Φέρνει μόνο φτώχεια

Η κυβέρνηση χρειάστηκε προχτές εκατόν τριάντα σελίδες γραπτού κειμένου για να συγκαλύψει - μέσα από μια φτηνή παροχολογία - μερικούς από τους κεντρικούς στόχους του μεγάλου κεφαλαίου, αυτούς που είναι και η πεμπτουσία της πολιτικής της: Το πώς θα ενταθεί η εκμετάλλευση ενός όλο και μεγαλύτερου αριθμού εργαζομένων, που θα πληρώνονται με όλο και μικρότερο μισθό. Στη σημερινή φάση του οξύτατου ανταγωνισμού τους οι καπιταλιστές αξιοποιούν στο έπακρο τον εφεδρικό στρατό εργατών, τους ανέργους, και με σημαία την αντιμετώπιση της ανεργίας προβάλλουν «λύσεις για την αύξηση της απασχόλησης».

Αυτές τις «λύσεις» έρχεται να νομοθετήσει και η ελληνική κυβέρνηση, σ' αυτές τις «λύσεις» έχουν δηλώσει την ιδεολογική τους συμφωνία όλες οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν δεχτεί σαν ευαγγέλιό τους τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις ειδικότερες αποφάσεις των συνόδων κορυφής, με κεντρική αυτή της Συνόδου της Λισαβόνας. Τη σύνοδο που όρισε ως στόχο να έχει γίνει έως το 2010 η ΕΕ η ανταγωνιστικότερη οικονομία. Σπάζοντας την έννοια της ανταγωνιστικότητας στα μέρη που τη συνθέτουν φτάνουμε αναγκαστικά σ' αυτά που και προχτές ο κ. Σημίτης εξήγγειλε: Ακόμα περισσότερη μερική απασχόληση, μερική πληρωμή, μερική ασφάλιση, μερικές συντάξεις, μισθοί συμπιεσμένοι στα όρια των προγραμμάτων σταθερότητας, δουλιά έως το θάνατο. Δίνουν, μάλιστα, ειδικό βάρος στην τεράστια δεξαμενή εργατικής δύναμης, τις γυναίκες, τις οποίες και επιθυμούν να εντάξουν στην παραγωγή όσο πιο γρήγορα όσο πιο πολλές.

Η κυβέρνηση Σημίτη έχει ήδη μια μακρά ιστορία στην εφαρμογή τέτοιων πολιτικών. Εχει ήδη δώσει στο κεφάλαιο το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις, που άνοιξε διάπλατα το δρόμο για την κατάργηση του σταθερού εργάσιμου χρόνου με πλήρεις αποδοχές. Εχει δώσει ήδη τον ασφαλιστικό νόμο, που στέλνει τους γέροντες από τη δουλιά κατευθείαν στον τάφο. Εχει υπογράψει δεκάδες επιμέρους αποφάσεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφαιρούν κατακτήσεις και προσφέρουν νέες ευκαιρίες κερδοφορίας στο κεφάλαιο.

Τώρα, με το σύνολο της «Χάρτας Σύγκλισης», κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην κλιμακούμενη επίθεση. Σ' ένα κείμενο 130 σελίδων ενσωματώνει όλες τις κατευθύνσεις που υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Ξεκινώντας από τα ζητήματα που αφορούν στην αγορά εργασίας, περνώντας στην Υγεία και στην Πρόνοια, που από κοινωνικά αγαθά μετατρέπονται σε κερδοφόρους για το κεφάλαιο τομείς, στην Παιδεία, που εντέλλεται να παράγει μισοειδικευμένους σύγχρονους σκλάβους, και φτάνοντας στις συντάξεις, που τις στέλνει στο πυρ το εξώτερο. Σε κάθε τομέα που αναφέρεται η «Χάρτα Σύγκλισης» το κοινό στοιχείο είναι κέρδη για το κεφάλαιο, φτώχεια για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα.

Το γεγονός ότι μέσα σε λίγες μέρες η κυβέρνηση επιχείρησε με ένα μπαράζ παροχολογίας να δημιουργήσει «ευνοϊκό κλίμα» για να καλύψει το βάθος της αντεργατικής πολιτικής της, δεν μπορεί παρά να απαντηθεί και με ένα πολύμορφο αγωνιστικό μπαράζ από αυτούς που βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα. Εναν αγώνα που πρέπει να εκφραστεί αποτελεσματικά υπέρ των εργατών και σε πολιτικό επίπεδο. Οσο πιο ισχυρό ΚΚΕ τόσο καλύτερα.