«Αρνηση», «Βραδιάζει», «Ομορφη πόλη», «Καημός», «Ροδόσταμο», «Μέρα Μαγιού», «Βάρκα στο γιαλό», «Του μικρού βοριά»... Δεκαοκτώ αγαπημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, σε στίχους σπουδαίων ποιητών, ερμηνεύει ο Χριστόφορος Σταμπόγλης, με τη συνοδεία του Τάσου Καρακατσάνη στο πιάνο, στο δίσκο «Μίκης Θεοδωράκης από τη φωνή του Χριστόφορου Σταμπόγλη», που κυκλοφόρησε από τη «Λύρα». Ο καταξιωμένος λυρικός τραγουδιστής «ξεναγεί» σε μονοπάτια μεγάλης ομορφιάς, καταθέτοντας μια ιδιαίτερη και γεμάτη συγκινήσεις ερμηνεία. Τραγούδια που έχουν καταγραφεί στη συνείδηση του λαού μας μ' έναν διαφορετικό ερμηνευτικό τρόπο διαφορετικό, παρουσιάζονται από μια σπουδαία φωνή, με τη συνοδεία πιάνου. Οι ερμηνείες του Χρ. Σταμπόγλη, με τρόπο οικείο και γοητευτικό μάς προσκαλούν, για μια ακόμη φορά, ν' ανακαλύψουμε το βάθος και την ομορφιά τραγουδιών, που παντρεύουν τη μεγάλη ποίηση με τη μουσική έμπνευση του Μ. Θεοδωράκη.

«Η επιθυμία μου να κάνω ένα δίσκο με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη συμβαδίζει με την αγάπη μου γι' αυτή τη μουσική, που έχει βέβαια πολύ μεγαλύτερη ιστορία από αυτήν που έχω εγώ σαν επαγγελματίας τραγουδιστής», λέει ο Χρ. Σταμπόγλης. «Την τραγουδώ από παιδί, από έφηβος, βέβαια στο επίπεδο της παρέας, όχι επαγγελματικά. Οταν, πλέον, πήρα αυτό το συγκεκριμένο δρόμο είχα ανέκαθεν την επιθυμία να κάνω ένα δίσκο με τραγούδια του Μίκη, αλλά δεν παρουσιαζόταν η ευκαιρία».

Η περσινή ήταν χρονιά Μίκη Θεοδωράκη για τον λυρικό τραγουδιστή: με μεγάλη επιτυχία συμμετείχε στις παραστάσεις της «Λυσιστράτης», ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκε με τη Δάφνη Ευαγγελάτου ένα κοντσέρτο με έργα του συνθέτη, όπου τραγούδησε τις «Μπαλάντες» και τον «Επιζώντα». «Ηταν μια δοκιμή για μένα για το πώς θα αντιδράσει το κοινό, ακούγοντας τραγούδια του Μίκη από τη φωνή μου», αναφέρει. «Ομολογώ ότι η αποδοχή από το κοινό ήταν παραπάνω από θερμή και συγκινητική». Κι όταν, πλέον, δόθηκε η δυνατότητα για τη δημιουργία ενός δίσκου, μαζί με τον Τάσο Καρακατσάνη, με φωνή και πιάνο, «συνταξίδεψαν» με ενθουσιασμό, μεράκι, αγάπη, στη θάλασσα της ηχογράφησης.

Αναφερόμενος στις δυσκολίες παρουσίασης των τραγουδιών ο Χρ. Σταμπόγλης λέει: «Το μεγάλο στοίχημα αυτής της δουλιάς ήταν όχι μόνο να μην ξενίσεις τον κόσμο που θ' άκουγε τραγούδια, αλλά και να του προσφέρεις μια καινούρια διάσταση. Το θέμα δεν ήταν πώς δε θα κάνεις "κακό" σε κάποια τραγούδια, αλλά πώς θα τους κάνεις και καλό. Με σκέψη, με καρδιά και με μυαλό και από τους δυο μας νομίζω ότι το πετύχαμε. Η ερμηνεία έχει να κάνει πιο πολύ με το πώς σκέφτομαι όχι τόσο τον ήχο, αλλά τη μουσικότητα. Τον τρόπο, δηλαδή, που έκανα τις μουσικές φράσεις πάνω στα έργα, όπου ενυπάρχει βέβαια και η κλασική μου παιδεία και η κλασική εκπαίδευση της φωνής, αλλά ταυτόχρονα και όλο το μουσικό μου παρελθόν, που ξεκινάει πολύ πριν γίνω επαγγελματίας τραγουδιστής. Το λαϊκό δεν το ταυτίζω αποκλειστικά με το μπουζούκι ή με κάποιες συγκεκριμένες φωνές. Θεωρώ ότι η λαϊκότητα υπάρχει μέσα στον ψυχισμό του καλλιτέχνη και αν της επιτρέψει να βγει προς τα έξω γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ερμηνείας του. Μέσα στο δίσκο υπάρχουν τρία τραγούδια, το "Μέρα Μαγιού", το "Ροδόσταμο" και "Ο καημός", που από τη φύση τους, έχουν έναν πιο λαϊκό χαρακτήρα και υπήρξαν τα πιο ακραία σημεία του στοιχήματος. Και είναι πολύ σημαντικά για μένα τα λόγια του Μίκη, όταν άκουσε τραγούδια, ο οποίος είπε ότι δεν έχασαν τη λαϊκότητά τους. Ο Μίκης μού στάθηκε πάρα πολύ στη δημιουργία του δίσκου. Παρακολούθησε την ηχογράφηση, ενώ άκουσε όλο το ηχογραφημένο υλικό από το οποίο κάναμε την επιλογή των τραγουδιών. Εσκυψε πάνω από το δίσκο με στοργή και μεγάλο ενδιαφέρον και είμαι πολύ χαρούμενος που το τελικό αποτέλεσμα τον ευχαρίστησε».

Αξίζει να σημειωθούν τα λόγια του Μ. Θεοδωράκη για το CD: «Από το βάθος και την ουσία της ερμηνείας αποκόμισα την ίδια αυθεντικότητα και - γιατί όχι; - "λαϊκότητα", στην οποία η φωνητική ιδιαιτερότητα του λυρικού ερμηνευτή προσέδιδε ένα νέο χρώμα, διάσταση, ρίγος, συγκίνηση, που όχι μόνο δεν την αναιρούσε αλλά θα έλεγα, χωρίς δισταγμό, ότι την αναγεννούσε με το δικό της τρόπο».

Μόνιμο μέλος της Οπερας του Ντίσελντορφ (όπου αυτή τη σεζόν ετοιμάζει «Ριγγολέτο», «Ιταλιάνα στο Αλγέρι» και στη συνέχεια «Μάκβεθ») και με σημαντική παρουσία σε λυρικές παραστάσεις και ρεσιτάλ στη χώρα μας, ο Χρ. Σταμπόγλης λέει πως «η όπερα είναι μια κατεξοχήν λαϊκή τέχνη. Από είδος λαϊκό κατέληξε - από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα - να περιβληθεί από έναν ελιτισμό, που είναι άκρως καταδικαστέος». Ο καλλιτέχνης, πάντως θεωρεί πως «σήμερα οι άνθρωποι μπορούν να την προσεγγίσουν με μεγαλύτερη ευκολία, απ' ό,τι στα μέσα και μετά του προηγούμενου αιώνα». Οσον αφορά στις δραστηριότητές του στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα θα συμμετάσχει στην παρουσίαση της «Ενάτης» του Μπετόβεν στο Μέγαρο, ενώ το Φλεβάρη θα εμφανιστεί στη Λυρική, στη «Νόρμα». Ακολουθεί η εμφάνισή του, μετά από πρόσκληση, στο Φεστιβάλ του Στρασβούργου, στον «Ντον Τζιοβάνι». Οσον αφορά στις ζωντανές παρουσιάσεις του δίσκου, δηλώνει «απόλυτα διαθέσιμος να γυρίσω οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας, παρουσιάζοντας αυτό το πρόγραμμα, αν υπάρξει κάποιος που θα ήθελε να οργανώσει κάτι τέτοιο».