Associated Press

Από πρόσφατη διαδήλωση στη Σόφια, κατά της ανεργίας που μαστίζει τη χώρα

Η ανεργία στη Βουλγαρία φτάνει το 20% και οι προοπτικές για την ανεύρεση εργασίας, ειδικά για τους νέους, είναι άθλιες. Ακόμα και οι πτυχιούχοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Παράλληλα η φτώχεια απειλεί μια πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, αφού περίπου το 30% των Βουλγάρων βρίσκεται κάτω από το επίσημο όριό της. Ο μέσος μηνιαίος μισθός στον καπιταλιστικό αυτό «παράδεισο» είναι περίπου 140 ευρώ, ενώ η μέση σύνταξη κάτι λιγότερο. Το συλλαλητήριο που πραγματοποίησαν οι συνταξιούχοι στη Σόφια με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης των 800 ημερών «βασιλικής» διακυβέρνησης, ήταν απλώς η υπενθύμιση στην εξουσία ότι εξακολουθούν να υπάρχουν.

Την ίδια ώρα οι τεχνοκράτες και τα λοιπά στελέχη της δεξιάς λαϊκίστικης κυβέρνησης του Σαξκομπουργκότσκι κάνουν το παν για να εξυπηρετήσουν το εγχώριο και (κυρίως) το ξένο κεφάλαιο. Με τις ευλογίες και τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην οποία ελπίζουν να εντάξουν τη χώρα το 2007, συνεχίζουν το γιγαντιαίο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης κρατικών εταιριών και βιομηχανιών που ξεκίνησε πριν από 13 χρόνια. Ηδη ο ιδιωτικός τομέας παράγει το 70% του ΑΕΠ, αλλά οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και οι φίλοι τους στη Σόφια δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν. Φέτος στο στόχαστρο μπήκε το κρατικό μονοπώλιο παραγωγής καπνού «Bulgartabac», και οι Βουλγαρικές Τηλεπικοινωνίες (BTC). Μάλιστα, η κυβέρνηση δε δίστασε να περιορίσει τη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να πουλάει ό,τι θέλει, όποτε θέλει και σε οποιαδήποτε τιμή θέλει.

Ακόμη, η κυβέρνηση ολοκλήρωσε την ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού τομέα και πλέον η σχετική αγορά λειτουργεί σε καθεστώς ελευθερίας με τη συμμετοχή (μάλλον την κυριαρχία) του ξένου τραπεζικού κεφαλαίου. Επίσης, υπό την πίεση των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανακοίνωσε ότι θα ιδιωτικοποιήσει όλους τους σταθμούς διαβίβασης ηλεκτρικής ενέργειας και θα σπάσει τα κρατικά μονοπώλια στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Την ίδια στιγμή σχεδιάζει την «αναδιάρθρωση» και των Κρατικών Σιδηροδρόμων, σύμφωνα με σχέδιο της Παγκόσμιας Τράπεζας, γεγονός που σημαίνει δεκάδες χιλιάδες χαμένες δουλιές μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια...

Οι τεχνοκράτες υποστηρίζουν ότι όλα γίνονται για το καλύτερο, αλλά φυσικά η καθημερινότητα τούς διαψεύδει. Οι περιβόητες ξένες παραγωγικές επενδύσεις δεν έρχονται στους ρυθμούς που είχαν υποσχεθεί, ενώ η αγροτική παραγωγή (από τους πλέον ισχυρούς τομείς της οικονομίας στο παρελθόν) έχει υποστεί τέτοια καθίζηση που ακόμα και η βρετανική εφημερίδα «Financial Times» αναρωτιέται αν η κυβέρνηση θα κάνει κάτι προκειμένου να ανατρέψει την κατάσταση. Ωστόσο, αυτό που μάλλον απασχολεί τον 37χρονο υπουργό Οικονομικών Μίλεν Βέλτσεφ (με θητεία σε σωρεία ξένων τραπεζών και χρηματοπιστωτικών κέντρων) και τους λοιπούς υπουργούς, είναι πώς θα περιορίσουν ακόμα περισσότερο τα κρατικά έξοδα προκειμένου να λάβουν την επόμενη δόση του δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρά οτιδήποτε άλλο... Φυσικά για τα χρήματα που σπαταλά η κυβέρνηση προκειμένου να στείλει μικρό αριθμό στρατιωτών στο Ιράκ ή για να ανανεώσει το οπλοστάσιό της ενόψει της ένταξής της στο ΝΑΤΟ το 2004, ούτε λόγος να γίνεται.

Η καθημερινή ζωή στη Βουλγαρία είναι δύσκολη. Τα νεοφιλελεύθερα μέτρα και οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για τον «εκσυγχρονισμό» είναι προφανές ότι ευνοούν τους προνομιούχους ενώ αφήνουν τους περισσότερους στην τύχη τους. Την ίδια στιγμή, το οργανωμένο έγκλημα επεκτείνει τις δραστηριότητές του, ενώ η διαφθορά στην πολιτική και στην οικονομική ζωή είναι διάχυτη. Το 2002 γίνονταν 130.000 δωροδοκίες κάθε μήνα σε όλη τη χώρα, δηλαδή ενάμισι εκατομμύριο παράνομες συναλλαγές το χρόνο από πολίτες, εταιρίες και λοιπούς «θεσμικούς» παράγοντες. Οι ιδιωτικές εταιρίες, σύμφωνα με στοιχεία του μη κυβερνητικού ιδρύματος «Συνασπισμός 2000», πληρώνουν «μίζα» 7.5 εκατομμυρίων ευρώ περίπου προκειμένου να εξασφαλίσουν συμβόλαια για την εκτέλεση δημοσίων έργων. Ενώ σύμφωνα με την ίδια έρευνα, τα τελωνεία, οι δικαστικοί αλλά και η δημόσια Υγεία θεωρούνται από τους Βούλγαρους ως οι τομείς με τη μεγαλύτερη διαφθορά.

Αυτό είναι τελικά το πραγματικό πρόσωπο του «τεχνοκρατικού νεοφιλελευθερισμού» στην ουσία του σύγχρονου καπιταλισμού, που «πούλησαν» σαν τη λύση όλων των προβλημάτων στο βουλγαρικό λαό. Ακόμα και 1.800 ημέρες να μείνει στην εξουσία ο Συμεών τα πράγματα δε θα καλυτερέψουν.

Αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο στην πλευρά του αμερικανο-ισραηλίτικου μηχανισμού εξουσίας. Είναι μια διαπάλη στα σωθικά του Ισραήλ, μεταξύ του ειρηνιστικού κι ευρύτερου προοδευτικού κινήματος και των ναζιστικών ομάδων εποικιστών δολοφόνων. Αυτές οι ομάδες εμπλέκονται με το επίσημο κράτος σε αξεδιάλυτη ιδεολογικο-πολιτική σύνθεση.