Φασιστικής έμπνευσης επιχείρηση εμπρησμού κατά των γραφείων της ΚΟ Μαγνησίας του ΚΚΕ (Αντωνοπούλου 41) πραγματοποίησαν «άγνωστοι» χτες τα ξημερώματα της Δευτέρας 18 Αυγούστου, ανάβοντας φωτιά στο ισόγειο και στο 2ο όροφο του κτιρίου, με αποτέλεσμα να προξενήσουν, ευτυχώς, μικρές ζημιές, κυρίως σε ταμπλό και έντυπα υλικά του Κόμματος. Με ανακοίνωσή της η ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ καταδικάζει την εμπρηστική ενέργεια, ενώ σήμερα αντιπροσωπεία της θα καταθέσει μήνυση κατά αγνώστων και θα ζητήσει από το νομάρχη, ενόψει των βουλευτικών εκλογών, να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να προληφθούν και να χτυπηθούν «εν τη γενέσει τους» παρόμοιες ενέργειες.

Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση - καταγγελία, η ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ αναφέρει:

Η «επιχείρηση» απέτυχε και οι ζημιές ήταν μηδαμινές, αλλά παραμένει το γεγονός ότι για άλλη μια φορά το ΚΚΕ βρίσκεται στο στόχαστρο αντιδραστικών κύκλων και των εκτελεστικών τους οργάνων.

Η φασιστικής έμπνευσης επίθεση κατά των γραφείων του ΚΚΕ έρχεται σε μια εποχή που ενισχύονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και δυναμώνει η αντιλαϊκή επίθεση σε όλους τους τομείς... Μέσα σ' αυτό το αντιδραστικό περιβάλλον είναι καθαρό λοιπόν ποια είναι η κατεύθυνση και ποιος ο σκοπός παρόμοιων αντι-ΚΚΕ ενεργειών. Τους φοβίζουν η ύπαρξη, η δράση και η πρόταση του Κόμματος της εργατικής τάξης. Γιατί, οι όποιοι «γνωστοί - άγνωστοι» γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πρόταση του ΚΚΕ για Μέτωπο Αντιμονοπωλιακό, Αντιιμπεριαλιστικό, Δημοκρατικό για Εξουσία Λαϊκή είναι πρόταση ρεαλιστική. Ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των ΕΒΕ...

Οι «εγκέφαλοι» των αντιδραστικών κύκλων και τα εκτελεστικά πιόνια τους τρέμουν μπροστά στην επικείμενη ενίσχυση του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές... Και έχουν κάθε λόγο οι «εμπνευστές» και οι «εκτελεστές» παρόμοιων αντι-ΚΚΕ ενεργειών να μη θέλουν ισχυρό ΚΚΕ, γιατί δεν επιθυμούν ισχυρή τη φωνή του λαού, δυνατούς και αποτελεσματικούς τους αγώνες του.

Ομως κάνουν λάθος αν πιστεύουν ότι θα κατορθώσουν να τρομοκρατήσουν τους φίλους και τα μέλη του ΚΚΕ. Τους κομμουνιστές, όχι μόνο δεν τους φοβίζουν παρόμοιες ενέργειες, όχι μόνο δεν τους πτοούν, αλλά τους ατσαλώνουν ακόμη περισσότερο. Τραμπούκικες και προβοκατόρικες πράξεις, ιστορικά, ποτέ δεν μπόρεσαν να πνίξουν το δίκιο και την πρόοδο. Απέτυχαν παταγωδώς και τελικά συνέβη ακριβώς το αντίθετο, τονίζεται.

Η ΝΕ καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ να εντείνουν τη δράση τους και να ενισχύσουν την πολιτική δραστηριότητα της Οργάνωσης. Καλεί τους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής να δυναμώσουν τους αγώνες τους ενάντια στην αντιλαϊκή λαίλαπα και ταυτόχρονα να δυναμώσουν τη στήριξή τους στο ΚΚΕ. Να ενισχύσουν με την ψήφο τους το ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές και να συμβάλουμε όλοι μας από κοινού για τη συγκρότηση του Μετώπου των λαϊκών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.

Λίγες μέρες πριν συνεδριάσει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, η οποία αναμένεται να πάρει θέση απέναντι στο επιφαινόμενο «νομικό ζήτημα» μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, παρέμβαση στο θέμα έκανε και η κυβέρνηση. «Να σκεφτούμε πώς θα δώσουμε δύναμη στην ενότητα της Ελλαδικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να φερθούμε επιπόλαια και να ραγίσουμε την Ελλαδική Εκκλησία, ερμηνεύοντας γραφές που δεν ανταποκρίνονται στη ζώσα πραγματικότητα της ελληνικής Επικράτειας», δήλωσε από την Τήνο ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γ. Πασχαλίδης που εκπροσωπούσε την κυβέρνηση, στις εορταστικές εκδηλώσεις της 15ης Αυγούστου.

Το πρόβλημα προέκυψε όταν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ζήτησε τη λίστα με τους υποψήφιους για τη χηρεύουσα θέση του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, κάνοντας για πρώτη φορά χρήση σχετικού δικαιώματος που του δίνει η λεγόμενη Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928, που ρυθμίζει τις σχέσεις του Πατριαρχείου με τις λεγόμενες «νέες χώρες», δηλαδή περιοχές της Ελλάδας που απελευθερώθηκαν με τους βαλκανικούς πολέμους.

Ενώ διάφοροι κύκλοι και πληροφορίες έκαναν λόγο για σκληρή τοποθέτηση του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στην Τήνο ή στο μνημόσυνο του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης για την επιστολή Βαρθολομαίου και την «ανάμειξή του» στα διοικητικά της Εκκλησίας της Ελλάδας, η «απάντηση» ήρθε από πλευράς υπουργού Ναυτιλίας, έστω και ως... δημοσιοποίηση των προσωπικών του απόψεων, για να επιβεβαιωθεί και με αυτόν τον τρόπο η διαπλοκή της Εκκλησίας της Ελλάδας με το ελληνικό κράτος.

Ουσία του προβλήματος είναι η διαμάχη για μεγαλύτερο και καλύτερο μερίδιο στο «παγκάρι» με τ' όνομα Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με ό,τι σημαίνει η θέση της πόλης στα Βαλκάνια, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην καπιταλιστική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, (Βαλκάνια, Παρευξείνια), με δεδομένη και την τάση μοιράσματος των αγορών, αλλά και εξαγωγής κεφαλαίων από την Ελλάδα, η Εκκλησία, μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο. Αυτόν διεκδικεί και το Πατριαρχείο αλλά και η Εκκλησία της Ελλάδας, που θέλει ν' αναβαθμίσει τη θέση της, όπως το ίδιο επιδιώκουν και στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου τα δύο ορθόδοξα κέντρα διεκδικούν χωριστά την πρωτοκαθεδρία της Ορθοδοξίας.

Με αφορμή τη «χηρεύουσα θέση», το μεν Πατριαρχείο (με το οποίο συνδέονται διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα) διεκδικεί μεγαλύτερο ρόλο στην περιοχή, η δε Εκκλησία της Ελλάδας διεκδικεί επίσης ανάλογο ρόλο και αυξημένα προνόμια σε αντιπαράθεση με το Πατριαρχείο, γεγονός που θα της δώσει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη επίδρασης στην περιοχή αλλά και στην ΕΕ, συμβάλλοντας έτσι σε κάθε «δραστηριότητα» για επιχειρηματική επέκταση στις νέες αγορές.

Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε με δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου μετά την τελευταία συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, έδειχνε προσπάθεια «εξισορρόπησης» για την καλύτερη εξυπηρέτηση των «κατακτητών των νέων αγορών», γνωρίζοντας την επίδραση που μπορεί να ασκήσει η Ορθοδοξία, αλλά και να υποστηρίξει την ελληνική Εκκλησία ως θεσμό, έχοντας υπόψη την επίδρασή της στο εσωτερικό μέτωπο. Αν η δήλωση Πασχαλίδη σηματοδοτεί αλλαγή θέσης, θα φανεί τις επόμενες μέρες.

Τέλος, να υπενθυμίσουμε ότι πάγια θέση του ΚΚΕ είναι ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους, και η αλλαγή του αντιδημοκρατικού Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας (νόμος 590/1777).