Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, αναφορικά με τη Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 19 έως τις 20 του Ιούνη του 2003, εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Από τις 19 έως τις 20 Ιούνη του 2003 συναντήθηκαν στην Αθήνα 59 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα σε Διεθνή Συνάντηση με θέμα: "Τα κινήματα κατά του πολέμου και της παγκοσμιοποίησης και οι κομμουνιστές". Ορισμένα κόμματα, επίσης, παρά τη θέλησή τους, δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στη Συνάντηση για λόγους που σχετίζονται με την κατάσταση στις χώρες τους και έστειλαν χαιρετιστήρια και γραπτές παρεμβάσεις τους, που συμπεριλαμβάνονται στα υλικά της Συνάντησης.

Στις διήμερες εργασίες της Συνάντησης έγινε μια δημιουργική ανταλλαγή απόψεων πάνω στη διεθνή κατάσταση και κατατέθηκαν σημαντικές εμπειρίες από την ανάπτυξη της πάλης των λαών και των μαζικών κινημάτων κατά του πολέμου και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Εκτιμώντας τις διεθνείς εξελίξεις που σημειώθηκαν αυτό το διάστημα, ιδιαίτερα με τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Αυστραλίας κατά του λαού του Ιράκ και την κατοχή του, οι συμμετέχοντες καταδίκασαν κατηγορηματικά την επικίνδυνη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και την πλήρη καταπάτηση των αρχών και των κανόνων του διεθνούς δικαίου που οδήγησε σε ακόμα πιο βαθιά κρίση τον ΟΗΕ και το ρόλο του στη διαφύλαξη της ειρήνης και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών μεταξύ κρατών.

Αρκετοί συμμετέχοντες σχολίασαν τις τάσεις που παρατηρούνται στο σύγχρονο καπιταλισμό. Ορισμένοι σημείωσαν ότι στις σημερινές συνθήκες, οξύνεται η νεοφιλελεύθερη οικονομική επίθεση με εξοντωτικές επιπτώσεις για την τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων. Αυτή η επίθεση που πραγματοποιείται διά μέσου ιμπεριαλιστικών οργανισμών στοχεύει επίσης στην οικονομική επαναποικιοποίηση του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Οπως επισήμαναν πολλοί ομιλητές, οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι όλοι οι λαοί και τα μαζικά τους κινήματα βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή της επιβολής μιας παγκόσμιας κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου με ηγετική δύναμη τις ΗΠΑ και τόνισαν την ανάγκη της ανάπτυξης της πιο πλατιάς και συντονισμένης δράσης των κομμάτων και των κινημάτων για την αντιμετώπιση της επικίνδυνης αυτής κατάστασης, με την αλλαγή των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Ορισμένοι εξέφρασαν, επίσης, την ανησυχία τους για εκδηλώσεις που θυμίζουν τάσεις φασιστικού τύπου.

Οι συμμετέχοντες σημείωσαν ως πολύ αρνητική εξέλιξη την απόφαση 1483/2003 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 22/5/2003 για το Ιράκ, όπου νομιμοποιούνται, εκ των υστέρων, οι παράνομοι εισβολείς με το χαρακτηρισμό τους ως δυνάμεων κατοχής και ως πολύ επικίνδυνη την αποδοχή, στην ίδια απόφαση, του δόγματος του προληπτικού πολέμου που υποστηρίζουν από τις 11/9/2001 οι ΗΠΑ, απειλώντας κάθε δύναμη που στέκεται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εμπόδιο στην ηγεμονία τους. Αναφέρθηκαν, επίσης, στις απειλές για εξάπλωση του πολέμου που στρέφονται τώρα άμεσα κατά της Συρίας και του Ιράν.

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους με τον ιρακινό λαό και τις προοδευτικές και δημοκρατικές του δυνάμεις και τον αγώνα τους για την άσκηση του δικαιώματος να καθορίσει ο ίδιος την τύχη του με την ελεύθερη βούλησή του: τερματίζοντας την κατοχή και ανοίγοντας προοπτικές για ριζοσπαστική δημοκρατική αλλαγή. Εγιναν αναφορές πως ο ΟΗΕ οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του, σύμφωνα με το Χάρτη του και τη Συνθήκη της Γενεύης του 1949, για να διασφαλίσει τις ζωές των Ιρακινών πολιτών και να προλάβει παραπέρα παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις κατοχικές δυνάμεις.

Οι απειλές της κυβέρνησης των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράν, απειλούν με πολεμική ανάφλεξη και καταστροφή ολόκληρη την περιοχή. Ενα στρατιωτικό χτύπημα, καθοδηγούμενο από τις ΗΠΑ ενάντια στο Ιράν θα ήταν καταστροφικό όχι μόνο για το λαό του Ιράν, αλλά και για το κίνημα, για την ειρήνη, την πρόοδο και τη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο. Οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν πως το μέλλον του Ιράν θα πρέπει να αποφασιστεί μόνο από τον ιρανικό λαό και τις προοδευτικές και δημοκρατικές του δυνάμεις και όχι από μια «εναλλακτική λύση» χειραγωγημένη απέξω.

Οι συμμετέχοντες, επίσης, σημείωσαν τις δηλώσεις για χρήση ακόμα και πυρηνικών όπλων, την επιτάχυνση των εξοπλιστικών προγραμμάτων νέας γενιάς πυρηνικών των ΗΠΑ, του συστήματος της "Εθνικής Πυραυλικής Αμυνας" (NMD) και του Αμυντικού Αντιπυραυλικού Θεάτρου (ΤΜΝ) κατά παράβαση της συνθήκης για τους Αντι-Βαλλιστικούς Πυραύλους (ΑΒΜ), που αντιστρέφουν τις τάσεις αφοπλισμού που είχαν παλιότερα επιτευχθεί από τις συνθήκες Περιορισμού και Μείωσης των Στρατηγικών Οπλων (SALT και START).

Οπως επισημάνθηκε, η στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων αποκτά ακόμη πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά και οι κίνδυνοι νέων πολεμικών αναμετρήσεων δυναμώνουν κάτω από το βάρος ανταγωνισμών και επεμβάσεων.

Αρκετοί ομιλητές τόνισαν τον ιδιαίτερο ρόλο των αποφάσεων της "Ομάδας των 8" ισχυρότερων κρατών στη διεθνή πολιτική, το ρόλο της ΕΕ με τη δημιουργία της δικής της επεμβατικής "δύναμης ταχείας αντίδρασης", του ΝΑΤΟ με το νέο επιθετικό δόγμα του που καθοδηγείται από την αντίληψη του προληπτικού πολέμου και τη νέα διεύρυνσή του, που ουσιαστικά το μετατρέπει σε παγκόσμιο χωροφύλακα υπό την ηγεμονία του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ.

Οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε ένα επικίνδυνο σχέδιο του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, το οποίο απειλεί την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα σε πολλές περιοχές του πλανήτη.

Ταυτόχρονα τονίστηκε ότι, παρά την αυξανόμενη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού μετά τις 11 του Σεπτέμβρη 2001, το μεγάλο και ελπιδοφόρο γεγονός που σημειώθηκε σ' αυτό το διάστημα είναι η τεράστια έκταση που πήραν οι λαϊκές κινητοποιήσεις και αντιδράσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους(πρώτα κατά του λαού του Αφγανιστάν και τώρα κατά του λαού του Ιράκ).Οπως σημείωσαν πολλοί ομιλητές, το νέο στοιχείο στην περίπτωση του Ιράκ, ήταν οι παγκόσμιες κινητοποιήσεις που έγιναν πριν την ιμπεριαλιστική επέμβαση με την απαίτηση να μη γίνει αυτός ο πόλεμος ακόμα και με έγκριση του ΟΗΕ.Αρκετοί ομιλητέςαναφέρθηκαν επίσης στα συγκεκριμένα αιτήματα που πρόβαλε το κίνημα αυτό στις χώρες τους απαιτώντας από τις κυβερνήσεις των χωρών τους να μην πάρουν με κανέναν τρόπο μέρος στον πόλεμο αυτό.

Αρκετοί ομιλητές καταδίκασαν τις δηλώσεις και ενέργειες των ιμπεριαλιστών που στρέφονται κατά της Κούβας και των κατακτήσεων του λαού της και κατά της ΛΔ της Κορέας. Εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους με αυτές τις χώρες, απαιτώντας να σταματήσουν οι προσπάθειες υπονόμευσης και οι απειλές κατά των λαών τους.

Οι συμμετέχοντες επανέλαβαν την υποστήριξή τους στην πάλη του λαού της Παλαιστίνης, απορρίπτοντας το χαρακτηρισμό αυτής της πάλης ως τρομοκρατικής και θεωρούν την ισραηλινή κατοχή ως την πηγή της βίας στην περιοχή. Επισήμαναν ότι οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, να αποκτήσει την ανεξαρτησία του και το δικό του κυρίαρχο και βιώσιμο κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, πρέπει να δυναμώσουν περισσότερο και να επεκταθούν σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα που τώρα, μετά την κατοχή του Ιράκ, όπου οι ΗΠΑ και μέσω του λεγόμενου "Κουαρτέτου" (ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΗΕ, Ρωσία) θέλουν να "αναμορφώσουν" σύμφωνα με τα συμφέροντά τους ολόκληρη την περιοχή.

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν, επίσης, την αλληλεγγύη τους με τις φιλειρηνικές δυνάμεις στο Ισραήλ, ενώ ιδιαίτερη αναφορά έγινε στους Ισραηλινούς νέους, που αρνούνται να υπηρετήσουν στο στρατό στα κατεχόμενα εδάφη, ακόμα και με κόστος τη φυλάκισή τους.

Οι συμμετέχοντεςκαταδίκασαν τη συνεχιζόμενη κατοχή συριακών και λιβανικών περιοχών και απαίτησαν την άνευ όρων αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων και την επιστροφή όλων των προσφύγων, σύμφωνα με τις αποφάσεις 242, 338, 194 του ΟΗΕ.

Αρκετοί ομιλητές τόνισαν την ανάγκη να αναπτυχθούν ακόμα περισσότερο οι προσπάθειες στήριξης αυτού του αγώνα στις χώρες τους, καθώς και την ανάγκη να οργανωθούν αποστολές αλληλεγγύης στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη και στις αυτοδιοικούμενες παλαιστινιακές περιοχές. Οι συμμετέχοντες καταδίκασαν κατηγορηματικά την απροκάλυπτη βία της κυβέρνησης του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και τις μαζικές συλλήψεις και φυλακίσεις Παλαιστινίων.

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την αλληλεγγύη και υποστήριξή τους στον αγώνα του κυπριακού λαού για λύση ομοσπονδίας, στη βάση των αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, για απομάκρυνση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, για επανένωση της Κύπρου και του λαού της, που θα συμβάλει στην ειρήνη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Αρκετοί ομιλητές αναφέρθηκαν σε βήματα που δείχνουν μια αφύπνιση και διάθεση αγώνα και αντίστασης στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα με την ενίσχυση της παρουσίας των ταξικών δυνάμεων μέσα στους κόλπους του, στην ανάπτυξη νέων διεκδικητικών αγώνων. Τονίστηκε, επίσης, η ανάγκη να αναπτυχθεί η δράση στους τόπους δουλιάς και η παραπέρα ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων μέσα στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι συμμετέχοντες αντάλλαξαν γνώμες, σχετικά με τα κινήματα κατά του πολέμου και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και το ρόλο των κομμουνιστών σε αυτά. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι δυνάμωσε το πολύμορφο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, καθώς και η διαπάλη μέσα στους κόλπους αυτού του κινήματος για τους προσανατολισμούς και τους στόχους των διεκδικήσεών του.

Τονίστηκε η αναγκαιότητα ανάπτυξης μιας ενεργητικής πολιτικής αλληλεγγύης και στήριξης μεταξύ των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, αλλά και γενικότερα μεταξύ των λαϊκών κινημάτων.

Αρκετοί ομιλητές διατύπωσαν την ανάγκη στήριξης μιας σειράς πρωτοβουλιών, που παίρνονται από διάφορα ΚΚ και ΕΚ ή κινήματα, και ως τέτοιες αναφέρθηκαν:

-- Η καμπάνια για διεθνή κινητοποίηση, απαιτώντας την απελευθέρωση των 5 Κουβανών πατριωτών, που βρίσκονται φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, επειδή αγωνίστηκαν ενάντια στις τρομοκρατικές ομάδες του Μαϊάμι, όπως και οι καμπάνιες για την άρση του αμερικανικού αποκλεισμού της Κούβας.

-- Οι πρωτοβουλίες ενάντια στο σχέδιο νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης της οικονομίας της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, που εκφράζεται με τη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (FTAA/ALCA), το "Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά", και το ένοπλο χέρι του, το "Σχέδιο Κολομβία", που στόχο έχει την καταπολέμηση της αντίστασης κάθε αντίθετου κοινωνικού υποκείμενου και άμεσα την απομόνωση και εξόντωση του αντάρτικου κινήματος της Κολομβίας και την ανατροπή της νόμιμης και δημοκρατικής Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας.

-- Ο συντονισμός ενάντια στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και της ΕΕ για την καθυπόταξη των οικονομιών των αραβικών χωρών (Μάγκρεμπ - Μάσρεκ).

-- Οι καμπάνιες ενάντια στις ιμπεριαλιστικές προσπάθειες επαναποικιοποίησης των χωρών του "τρίτου κόσμου" οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά.

-- Η ανάληψη δραστήριων πρωτοβουλιών για το συντονισμό της δράσης των κομμάτων μας, ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, παίρνοντας υπόψη και τα νέα κινήματα που αναπτύσσονται κατά της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την ανάγκηνα συνεχιστούν και να πολλαπλασιαστούν παρόμοιες Συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, ενώ τονίστηκε η ανάγκη για ευρύτερες συναντήσεις για θέματα που ενδιαφέρουν σε διεθνές επίπεδο και περιφερειακές και κατά περιοχή συναντήσεις.

Σημειώθηκε, επίσης, η ιδέα να επιδιώκονται συναντήσεις των κομμάτων μας μπροστά σε μεγάλα διεθνή γεγονότα, με σκοπό να επιτυγχάνεται μια συλλογικότερη επεξεργασία προτάσεων και η όσο πιο κοινή αντίληψη και στάση. Μια τέτοια δυνατότητα προσφέρεται κατά τη σύγκληση του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ που θα πραγματοποιηθεί στη Βομβάη (Ινδία) το 2004.

Επιπλέον, τονίστηκε ότι η ανάγκη της διακριτής παρουσίας, της διαβούλευσης και της συνεργασίας των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων αποτελεί βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη της πολιτικής των συμμαχιών και συνεργασιών. Μια πολιτική που επιδρά θετικά και δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με το συντονισμό και την κοινή δράση ευρύτερων δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών και πατριωτικών δυνάμεων, καθώς και με το πολύμορφο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Σημειώθηκε επίσης η χρησιμότητα να διευρυνθεί η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων, που θα συμβάλουν στην παραπέρα ανάπτυξη θεωρητικών επεξεργασιών, σχετικά με το μετασχηματισμό αυτής της κοινωνίας και τη σοσιαλιστική προοπτική στις σύγχρονες συνθήκες.

Οι συμμετέχοντες, επίσης, εξέφρασαν την ανάγκη να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η διεθνιστική αλληλεγγύη των κομμάτων μας με τους κομμουνιστές κι όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους και κόμματα που αντιμετωπίζουν διώξεις, φυλακίσεις, και των οποίων η δράση είναι απαγορευμένη. Επιπλέον, εκφράστηκε η ανάγκη για αλληλεγγύη στη δράση ενάντια στις αντιδημοκρατικές διακρίσεις και στις αντιδραστικές ρυθμίσεις που στρέφονται κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».