Ομως, πέρα από το ζήτημα του πολιτικού όπως λένε ορισμένοι «ήθους», υπάρχει ένα ευρύτερο θέμα, που - ανεξάρτητα από το α` ή το β` πρόσωπο - αφορά στην ίδια την ουσία του πολιτικού συστήματος. Κατ' επέκταση, στην ίδια την ουσία του κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, που ορισμένοι νομίζουν ότι μπορούν να το «καλλωπίσουν» κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις λέξεις, όπως «νομιμότητα», «διαφάνεια», «θεσμοί» και «ρυθμίσεις».

Συνεπώς, το θέμα δεν είναι η νομιμότητα ή όχι του συστήματος, δεν είναι, τελικά, αν ο Νεονάκης έπαιζε νόμιμα τα 22 δισ. στη Σοφοκλέους, αλλά ότι αυτή η «νομιμότητα» βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και σε απόλυτη διάρρηξη σχέσεων με το λαό, με τα προβλήματά του, με τις ανάγκες του, με τα δικαιώματά του.

Ποιος «θεσμός», αλήθεια, θα το λύσει αυτό το πρόβλημα; Πρόβλημα, που δεν έχει να κάνει με τη «νομιμότητα» του συστήματος, αλλά με την ίδια την ύπαρξη του συστήματος. Ποιος «θεσμός» θα καταργήσει την ανακατανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, που γίνεται με χιλιάδες τρόπους, και πολύ πριν εφευρεθούν οι μετοχές - «φούσκες»;

Με άλλα λόγια, η υπόθεση Νεονάκη, και τα συμπαρομαρτούντα για το «νόμιμον» της δράσης του, είναι μια αφορμή για να σκεφτεί ο λαός ότι αν δεν ανατραπεί εκ βάθρων το σύστημα που τον καταληστεύει και τον καταδυναστεύει, τότε, θα συνεχίσει να τον ληστεύει και να τον δυναστεύει, «με το νόμο»...