Δε χάνει ευκαιρία ο Κ. Σημίτης, ως προεδρεύων της ΕΕ, να επαναλάβει τις γνωστές, αστήρικτες κατηγόριες του Μπους κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας. Προς τι αυτή η «πρεμούρα» του Ελληνα πρωθυπουργού, που μοιάζει να πάσχει από το «σύνδρομο της Κορέας»; Πιστεύει, πράγματι, ότι αποτελεί η ΛΔ Κορέας κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη κι όχι οι ΗΠΑ, που απειλούν, ανοιχτά και προκλητικά, με πόλεμο δεκάδες χώρες; Φιλοϊμπεριαλιστής είναι, αφελής όχι. Θέλει, απλώς, να ζυμώνει την κοινή γνώμη με τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες, και επί του προκειμένου, είναι ταυτόσημες με αυτές των ΗΠΑ; Δε νομίζουμε ότι χρειαζόταν τόσο συχνές αναφορές του για να επιτευχθεί αυτό. Μήπως επιχειρεί να «δεσμεύσει» από τώρα την ΕΕ υπέρ μιας ενδεχόμενης επίθεσης των ΗΠΑ κατά της ΛΔ Κορέας, ώστε αποφευχτούν κάποιες ενδοϊμπεριαλιστικές «παρεξηγήσεις», όπως έγινε με το Ιράκ και λίγο έλλειψη να «χαλάσουν τη δουλιά»; 'Η, δίνει εξετάσεις «φιλοαμερικανισμού», για να δείξει στα πέραν του Ατλαντικού αφεντικά πως είναι «ικανός» να κατέχει «υψηλό ευρωπαϊκό αξίωμα», κάτι που μπορεί να μετρήσει στο μέλλον, όταν κι αν χρειαστεί να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου της Κομισιόν;

Τεράστια οικολογική ζημιά προκαλούν βιομηχανίες των Τρικάλων - τυροκομικές κι άλλες - ρίχνοντας τ' απόβλητά τους στον Πηνειό ποταμό. Αφόρητη είναι η μυρωδιά κοντά στα μέρη που πέφτουν τα λύματα, ενώ, σε πολλά σημεία, το νερό παίρνει πράσινο, γκρι ή και μαύρο χρώμα. Η ρύπανση στο ονομαστό αυτό ποτάμι της Θεσσαλίας - πηγάζει από τα ορεινά των Τρικάλων και, διασχίζοντας τα Τρίκαλα και τη Λάρισα, χύνεται στη θάλασσα - είναι τόσο σοβαρή που απειλεί με ολοκληρωτική καταστροφή κάθε ζωντανό οργανισμό που ζει μέσα και δίπλα του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσα από τα ψάρια καταφέρουν να μη «σκάσουν» μέσα στους ρύπους, είναι γεμάτα με σκουλήκια.

Κι ενώ πολλοί Τρικαλινοί φωνάζουν, απαιτώντας την άμεση λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του εγκλήματος που συντελείται σε βάρος της ζωής τους και την τιμωρία των ενόχων, οι αρμόδιοι «αγρόν ηγόραζον». Ευθύνη έχει και η Νομαρχία και οι δήμαρχοι της περιοχής, που δεν οργανώνουν τη λαϊκή αντίδραση, αφήνοντας τους ασυνείδητους κι ασύδοτους επιχειρηματίες να καταστρέφουν ανενόχλητοι ένα ποτάμι και να επιβαρύνουν επικίνδυνα το περιβάλλον.