Αυτή είναι η πρόταση - αξίωση των εφοπλιστών, που διατυπώνει για λογαριασμό τους ο Ελληνας υπουργός Ναυτιλίας, στα πλαίσια της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ, σχετικά με το ζήτημα της άμεσης απαγόρευσης σε πλοία με μονό τοίχωμα που μεταφέρουν πετρέλαιο να προσεγγίζουν στις ευρωπαϊκές θάλασσες.
Κι αν δεν αφορούσε ένα παιχνίδι δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα λέγαμε μόνον πως «όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει». Αυτό που κάνει, όμως, ο Ελληνας υπουργός Ναυτιλίας δεν αφορά την όποια απροθυμία αντιμετώπισης του προβλήματος. Επιβεβαιώνει τους δεσμούς αίματος και χρήματος, που συνδέουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο με την πολιτική εξουσία. Με τις ακτές της Ισπανίας και της Γαλλίας να είναι κατάμαυρες από το μαζούτ που ελληνικού «Πρεστίζ», ο υπουργός Ναυτιλίας επιλέγει την κρίσιμη στιγμή να κάνει καθαρό για λογαριασμού ποιου κάθεται στην καρέκλα του ΥΕΝ. Το πρόβλημα δεν τον αφορά ως πρόσωπο. Αλλωστε, στο χώρο της Ναυτιλίας δεν είναι καν μυστικό πως, όποιος κι αν κυβερνά, μια πολιτική μόνον ασκείται. Κι αυτή η πολιτική είναι επικίνδυνη, όχι μόνο για τους ναυτεργάτες.
Ενα πολύ σημαντικό βήμα στην πορεία για τη συγκρότηση ενός Λαϊκού Αγωνιστικού Μετώπου, μπορεί ν' αποτελέσει η απόφαση των μαζικών φορέων και οργανώσεων του Νομού Καρδίτσας να συντονίσουν την αγωνιστική δράση τους κατά της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζεται. Ξεχωριστή σημασία έχει, επίσης, το γεγονός ότι στη σύσκεψη, όπου αποφασίστηκε η έναρξη κοινού αγώνα των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής, με δυναμικό, παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 23 Γενάρη, συμμετείχε πλήθος εκπροσώπων μαζικών φορέων και οργανώσεων, ανάμεσά τους του Εργατικού Κέντρου, της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων, της Ομοσπονδίας ΕΒΕ, των τεσσάρων Εμπορικών Συλλόγων, του Επιμελητηρίου, της ΕΛΜΕ και του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών, των ΤΕΙ, επιστημονικών συλλόγων, συνταξιουχικών κι αντιστασιακών οργανώσεων.
Δεν είναι μόνον η ευρύτητα και η οξύτητα των κοινών προβλημάτων, που αναγκάζει τους εργάτες, τους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους εκπαιδευτικούς, τις γυναίκες, τους νέους, τους συνταξιούχους, όλα τα λαϊκά στρώματα του νομού να βγουν στο δρόμο του αγώνα. Είναι και η συνειδητοποίηση ότι, αν δεν ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική που «γεννάει» τα προβλήματα, δεν πρόκειται να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για την Καρδίτσα. Και η ανατροπή αυτής της πολιτικής χρειάζεται τον κοινό αγώνα όλων των Καρδιτσιωτών, όπως και όλων των εργαζομένων.
Ενα από τα πολλά και τραγικά ελλείμματα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας ήταν, μέχρι προχτές, η μη λειτουργία Τμήματος Ακτινοθεραπείας. Η έλλειψη αυτή ανάγκαζε τους καρκινοπαθείς της Θεσσαλίας να μετακινούνται στην Αθήνα, ή στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να κάνουν θεραπεία με ακτινοβολία, γεγονός που συνεπάγεται μεγάλη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, αλλά και πολλά έξοδα.
Η μη λειτουργία του Τμήματος Ακτινοθεραπείας, στα 3,5 χρόνια που λειτουργεί το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, οφείλεται στο ότι δεν είχαν γίνει οι αναγκαίες προσλήψεις ιατρικού, νοσηλευτικού και τεχνικού προσωπικού. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο χώρος λειτουργίας του Τμήματος είχε εξ αρχής καθοριστεί και διαμορφωθεί, ενώ, εδώ και πολύ καιρό, έχει παραδοθεί και υπήρχε ο σύγχρονος τεχνολογικός εξοπλισμός, ο οποίος, αν και όταν χρησιμοποιηθεί όπως πρέπει, μπορεί να καταστήσει το Κέντρο Ακτινοθεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας το καλύτερο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ' όλα τα Βαλκάνια.
Προχτές, λοιπόν, ο Λαρισαίος υφυπουργός Υγείας, Εκτωρ Νασιώκας, εγκαινίασε τη λειτουργία αυτού του Κέντρου. Για ν' αποδώσει, όμως, σύμφωνα με τις δυνατότητές του και να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των Θεσσαλών καρκινοπαθών, θα περάσει πολύς καιρός ακόμα. Αιτία είναι η ίδια, που εμπόδιζε την έναρξη της λειτουργίας του, καθώς, παρά τις λίγες προσλήψεις που έγιναν, εξακολουθούν να υπάρχουν ελλείψεις και σε ιατρικό, και σε νοσηλευτικό, και σε τεχνικό προσωπικό. Κι αυτές οι ελλείψεις είναι που αναγκάζουν το Τμήμα να λειτουργεί με μια μόνο βάρδια, γεγονός που σημαίνει ότι δε θα καλύπτονται οι ανάγκες των ασθενών και θ' αρχίσει να εμφανίζεται μια «λίστα αναμονής», η οποία όλο και θα μακραίνει.
Βεβαίως, ο Ε. Νασιώκας που έκανε τα εγκαίνια και ο μάνατζερ του νοσοκομείου, Ν. Παπανικολάου, υπόσχονται πως το Τμήμα θα λειτουργήσει ολοκληρωμένα στο τέλος του χρόνου, ζητώντας από τους Θεσσαλούς να κάνουν λίγη ακόμα υπομονή. Αλλά, από υποσχέσεις, ειδικά γι' αυτό το νοσοκομείο, άλλο τίποτε...
Εννέα στους δέκα Τούρκους πολίτες - ή, για την ακρίβεια, το 89% - αντιτίθενται στον αμερικανικό πόλεμο στο Ιράκ, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην «Turkish Daily News» της Πέμπτης. Ασφαλώς δεν πρόκειται για απήχηση των θέσεων μόνον της τουρκικής αριστεράς. Οργανώσεις του πολιτικού Ισλάμ, μη κυβερνητικές οργανώσεις, οικονομικά λόμπι, επιχειρηματίες, που θέλουν φθηνότερο πετρέλαιο, όσοι φοβούνται ότι η κρίση της τουρκικής οικονομίας θα χειροτερέψει, ότι τα σύνορα θα πλημμυρίσουν πρόσφυγες και, ακόμη, ότι υπάρχει κίνδυνος διχοτόμησης της χώρας, αν δημιουργηθεί κουρδικό κράτος στον ιρακινό βόρειο θύλακα, πιέζουν προς μια «ειρηνική λύση» του ζητήματος.
Και όχι μόνον αυτοί. Οψίμως, κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως αυτό του μέχρι πρότινος πρωθυπουργού Μπ. Ετσεβίτ, υιοθετούν μια ρητορική, περί του ότι η Αγκυρα θα μπορούσε να «σταματήσει» τις ΗΠΑ, αν το ήθελε. Ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, λοιπόν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στέλνει τον πρωθυπουργό του, Αμπντουλάχ Γκιουλ, σε περιοδεία σε αραβικές χώρες (Ιράν, Συρία, Αίγυπτος) και τον υπουργό Εμπορίου, Κουρσάν Τουζμέτ, στη Βαγδάτη για συνομιλίες. Οψιμος ειρηνισμός; Μάλλον όχι. Η συνήθης διγλωσσία. Στην Αγκυρα, την ώρα που ο λαός της Τουρκίας εκφράζει με κάθε τρόπο την αντίθεσή του στα αμερικανικά πολεμικά σχέδια, οι στρατηγοί και οι πολιτικοί «συνεταίροι» τους μετράνε πιθανότητες...
Με την τέχνη του Δ. Κοκκινίδη εκφράζεται και ονειρεύεται ο σύμπας άνθρωπος. Με τις ποιητικές φόρμες του, την τόλμη, τη λαμπρότητα, την αρμονία των χρωμάτων του, «ακούς» να ανασαίνουν λεύτερα, πλατιά, ορμητικά, ελπιδοφόρα ο άνθρωπος, η ζωή και η κοινωνία. Η ιδεολογία και η τέχνη του Δ. Κοκκινίδη παραμένουν «εφ' ω ετάχθη» ο πατέρας του, Παύλος Κοκκινίδης (αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, φυλακίστηκε από την Γκεστάπο, σώθηκε από την εκτέλεση, αλλά δολοφονήθηκε για τις ιδέες του τον Αύγουστο του 1944). Μια τέχνη, της οποίας ο ιδεολογικός προσανατολισμός εκφράζει, όπως λέει ο καλλιτέχνης, «με το κίτρινο την ημέρα, με το μπλε τη νύχτα και με το κόκκινο τη ζωή».
Σε διεθνές επίπεδο, η προεδρία Λούλα ίσως αποδειχθεί σημαντικότερη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φιντέλ Κάστρο Ρουίς μίλησε για «σημαντική εξέλιξη για την περιφέρεια». Η πρώτη συνάντηση με ξένο ηγέτη που έκανε ο νέος Βραζιλιάνος Πρόεδρος ήταν με τον Ούγο Τσάβες, τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας που επιχειρεί μια διαδικασία «μπολιβαριανής επανάστασης» στη χώρα του, παρά την άγρια αντίθεση σ' αυτήν της μαφίας του πετρελαίου, της εκεί μεγαλοαστικής και αστικής τάξης και εμμέσως των ΗΠΑ. Με τον Λούλα στην προεδρία της Βραζιλίας, ενδεχομένως οι ισορροπίες στη Λατινική Αμερική, ήδη μεταβαλλόμενες, δεδομένης της στάσης του OAS τον τελευταίο καιρό, μεταστρέφονται. Το παιγνίδι στην «ήπειρο που μοιάζει με ηφαίστειο» γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Τα κέρδη
τα αμύθητα,
του πλούτου το κυνήγι
το μέτρο
κάθε πράξης τους,
το μέτρο και το ζύγι,
εκεί έχουν
τη σκέψη τους
και τ' άπληστό τους
βλέμμα,
χρήμα
να συσσωρεύεται
κι ας είναι
μες στο αίμα!
* * *
Τα δισ. και τρισ.
δολάρια
ο στόχος τους
ο μόνος
και μέσον οποιοδήποτε,
ακόμη και ο φόνος
κι αθώους
εξοντώνουνε
σε όλον τον πλανήτη
γι' αυτούς
η ανθρώπινη ζωή
φτηνή είναι
σαν τσίτι!