ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Γενάρη 2003
Σελ. /28
ΔΙΕΘΝΗ
ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ
Στο κέντρο πιέσεων και επεμβατικών διαθέσεων...

Οι γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στο βόρειο τμήμα της Κορεατικής Χερσονήσου κινούνται προς στο παρόν σε τροχιά «ελεγχόμενης» έντασης. Ωστόσο, δεν αποκλείεται οι επί του παρόντος ασφυκτικές διπλωματικές και οικονομικές πιέσεις έναντι της Πιονγιάνγκ να πάρουν μεσοπρόθεσμα τη μορφή πολλαπλώς επικίνδυνων «παιχνιδιών πολέμου»....

Αντιαμερικανικές εκδηλώσεις στη Νότια Κορέα

Associated Press

Αντιαμερικανικές εκδηλώσεις στη Νότια Κορέα
Ο επικείμενος χειμώνας δεν αναμένεται να είναι δριμύς μόνο σε γεωγραφικό επίπεδο όσον αφορά στη ΛΔ Κορέας. Ούτε μόνον επειδή απ' τα μέσα του Δεκέμβρη έχει σταματήσει η αμερικανική βοήθεια σε τρόφιμα και 500.000 τόνους αργού πετρελαίου, όπως μεταξύ άλλων προέβλεπε το πλαίσιο συμφωνίας του '94 μεταξύ ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας. Οι νέες πιέσεις των ΗΠΑ έναντι της Πιονγιάνγκ, με αφορμή το βορειοκορεατικό πυρηνικό πρόγραμμα και τη (μάλλον θεωρητική) δυνατότητα της ΛΔ Κορέας να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, επαναφέρουν, εάν δε φορτίζουν σιγά αλλά σταθερά, την ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο. Προς το παρόν, οι πιέσεις της Ουάσιγκτον ασκούνται σε επίπεδο οικονομικό και διπλωματικό...

Κινήσεις με στόχο την ένταση

Τον περασμένο Οκτώβρη, αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποκάλυψαν - δύο μήνες μετά(!) την επίσκεψη Αμερικανού ανώτερου διπλωμάτη στη ΛΔ Κορέας - πως Βορειοκορεάτες αξιωματούχοι «ομολόγησαν» πως έχουν πυρηνικά όπλα... Στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη, οι ΗΠΑ αποχώρησαν μονομερώς απ' τη συμφωνία του '94, με πρόσχημα την «ομολογία» Βορειοκορεατών αξιωματούχων περί πυρηνικών όπλων. Σταμάτησαν απ' τα μέσα Δεκέμβρη τη δωρεάν βοήθεια σε αργό πετρέλαιο και παγώνουν τη χρηματοδότηση επισιτιστικών προγραμμάτων του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ που προορίζονται για το περίπου ένα τέταρτο των περίπου 22.000.000 πολιτών της ΛΔ Κορέας, με την «προσδοκία» οικονομικού στραγγαλισμού της Πιονγιάνγκ. Οι ΗΠΑ φαίνεται δηλαδή ότι προσδοκούν πως οι ενεργειακές ελλείψεις της ΛΔ Κορέας και οι προβλεπόμενες δριμείες επιπτώσεις του ψύχους του χειμώνα και στη φετινή ελλειμματική αγροτική παραγωγή θα προκαλέσουν τόση και τέτοια λαϊκή δυσαρέσκεια που δε θα αργήσει να μετουσιωθεί σε «πολιτικές εξελίξεις» (μολονότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε με τις φονικές πλημμύρες του '97 και τη σιτοδεία που προκάλεσε το θάνατο πολλών χιλιάδων Βορειοκορεατών)...

Associated Press

Παράλληλα, οι ΗΠΑ εντείνουν τις πιέσεις τους, επιχειρώντας κάθε είδους διπλωματική «τρικλοποδιά», βλέποντας τις αμφίπλευρες κινήσεις προσέγγισης της ΛΔ Κορέας με την Κίνα, τη Ρωσία, όσο και με την Ιαπωνία και, το σημαντικότερο, με τη Νότια Κορέα! Η αναθέρμανση των σχέσεων της ΛΔ Κορέας με γείτονες της περιφέρειας της Ασίας είναι κάτι που, εδώ και καιρό, η Ουάσιγκτον το βλέπει, αν όχι με δυσμένεια, τουλάχιστον με εμφανή επιφυλακτικότητα...

Γιατί οι ΗΠΑ «ανησυχούν»...

Είναι ενδεικτικό πως σήμερα, δύο μήνες μετά την ιστορική επίσκεψη του Ιάπωνα πρωθυπουργού στη ΛΔ Κορέας στις 17 Σεπτέμβρη, σε μερίδα του διεθνούς Τύπου (π.χ. στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» και στη γραμμένη με κακεντρέχεια σειρά άρθρων στις αρχές Δεκέμβρη) καταγράφεται η έκπληξη και η αναταραχή που προκάλεσε στις ΗΠΑ η επίσημη επίσκεψη του Γιουνισίρο Κοϊζούμι! Γράφηκε δε πως ο Κοϊζούμι μεταξύ άλλων προσέφερε στην Πιονγιάνγκ ένα πακέτο οικονομικής βοήθειας αξίας πολλών δισ. δολαρίων δίχως ειδικές προϋποθέσεις, ώσπου, μετά τις αφόρητες πιέσεις του Λευκού Οίκου κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνόδου των ηγετών των χωρών του APEC στο Μεξικό, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός αναγκάστηκε να συνοδέψει το πακέτο βοήθειας προς τη ΛΔ Κορέας με όρους που αφορούσαν τον τερματισμό του πυρηνικού της προγράμματος!

Μάλιστα, λίγο μετά τη σύνοδο ηγετών του APEC (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας - Ειρηνικού) στο Μεξικό, ο Νοτιοκορεάτης Πρόεδρος Κιμ Ντάε γιουνγκ (που απ' το 2000 εφαρμόζει τακτική επαναπροσέγγισης και φιλίας με τη ΛΔ Κορέας, γνωστό και ως «Πρόγραμμα Λιακάδα») βγήκε δημοσίως καταγγέλλοντας τις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκε απ' την Ουάσιγκτον προκειμένου να ανακόψει την πρόσφατη πρόοδο που σημειώνεται ανάμεσα σε βορρά και νότο της Κορεατικής Χερσονήσου στον τομέα του εμπορίου, των συγκοινωνιών, του αθλητισμού και της ανταλλαγής πληθυσμών που υπέφεραν απ' τον (ολοφάνερα υποκινούμενο απ' τις ΗΠΑ!) Κορεατικό Πόλεμο του 1950-53... Οπως μάλιστα επισημαίνει ο Ντέιβιντ Γουόλ στον «Ομπέρβερ» της 1ης Δεκέμβρη 2002, οι Αμερικανοί απαξίωσαν τη δημόσια δήλωση του Προέδρου Κιμ στο Σιάτλ και των επικρίσεών του για την πολιτική της Ουάσιγκτον, «γνωρίζοντας πως πολύ σύντομα ενδέχεται να αντικατασταθεί στις νοτιοκορεατικές προεδρικές εκλογές της 19ης Δεκέμβρη από τον πιο σκληρό (έναντι της ΛΔ Κορέας) και φιλοαμερικανό πρόεδρο, τον Λι Χόι-τσανγκ»!

«Ερμηνεύοντας» με βάση τους πόθους...

Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο πως ο βρετανικός Τύπος («Εκόνομιστ», «Γκάρντιαν») προτιμά να ερμηνεύει την κοινή δήλωση των Προέδρων Κίνας και Ρωσίας (Ζιανγκ Ζεμίν και Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο Πεκίνο στις αρχές Δεκέμβρη) ως αποτέλεσμα των αμερικανικών «παραινέσεων» για σκλήρυνση της στάσης τους έναντι της Πιονγιάνγκ, μόνον και μόνον επειδή οι δύο ηγέτες επισήμαναν την ανάγκη μίας αποπυρηνικοποιημένης Κορεατικής Χερσονήσου και την επίλυση της διένεξης ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας μέσω του διαλόγου!

Κατά πόσον θα αποδώσουν οι πολύμορφες πιέσεις ή «παραινέσεις» των ΗΠΑ στους δύο γείτονες - γίγαντες της ΛΔ Κορέας (Ρωσία -Κίνα) αλλά και ευρύτερα στην περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας, με δεδομένες τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις με πρόσχημα την αντιτρομοκρατία, μέλλει να αποδειχθεί στην πράξη...

Τα απώτερα σχέδια των ΗΠΑ...

Μεσοπρόθεσμα (όπως γράφεται ήδη στο διεθνή Τύπο!) και δη όταν κλείσει το κεφάλαιο μίας επικείμενης «επέμβασης» στο Ιράκ, η ΛΔ Κορέας αναμένεται να καταλάβει την επόμενη θέση στα «πρωτεύοντα» σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού... Αλλωστε, και «τυπικά», απ' το Γενάρη του 2002, η ΛΔ Κορέας συμπεριλαμβάνεται στο σκληρό πυρήνα του λεγόμενου Αξονα του Κακού της κυβέρνησης του Τζορτζ Ουόκερ Μπους...

Ομως, όπως προαναφέραμε, ιδιαίτερα απ' το περασμένο καλοκαίρι, οι κινήσεις των ΗΠΑ στη διπλωματική σκακιέρα της βορειοανατολικής Ασίας εμφανίζονται να αυξάνονται ανά διάστημα μερικών βδομάδων έως και μήνα, αποσκοπώντας σε τελική ανάλυση στη ριζική γεωπολιτική αναμόρφωση του βόρειου τμήματος της Κορεατικής Χερσονήσου. Η «ριζική γεωπολιτική αναμόρφωση» του βόρειου τμήματος της Κορεατικής Χερσονήσου για τους Αμερικανούς ταυτίζεται με την εκπλήρωση ενός πολύχρονου πόθου για «ει δυνατόν» ανατροπή της κυβέρνησης του Προέδρου της ΛΔ Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ και της πολιτικής που ασκεί το Κόμμα Εργατών Κορέας και στη μετατροπή της συγκεκριμένης χώρας σε ένα ακόμη πεδίο ασύδοτης δράσης είτε της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», ή και της - και εκεί! - παρουσίας αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.

Πόθοι «ανακατατάξεων» με σινικό περιεχόμενο...

Το γιατί οι ΗΠΑ επιδιώκουν - επί του παρόντος οικονομικά και διπλωματικά - μία άκρως και πολλαπλώς επικίνδυνη «αναμόρφωση» στην περιοχή της βόρειας κορεατικής χερσονήσου παρότι παράλογη δεν είναι ανεξήγητη και από μία άλλη πλευρά...

Ηδη, μετά τη θύελλα της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ με αφορμή τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, τα «άρβυλα» των Αμερικανών πεζοναυτών έχουν πατήσει στις περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Οι ρητορείες και οι ενίοτε δραματικές πράξεις (Μπαλί, Μόσχα) με άξονα την «παγκόσμια τρομοκρατική απειλή», συνιστούν για τις ΗΠΑ ένα ακόμη «επιχείρημα» για την απανταχού παραμονή των αμερικανικών βάσεων ιδιαίτερα σε χώρες της Ασίας με εντεινόμενο αντιιμπεριαλιστικό και ειρηνευτικό κίνημα, όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία...

Απ' την άλλη, υπάρχει και η Κίνα, που εν πολλοίς εκτιμάται ως η αδιαμφισβήτητα οικονομική δύναμη του 21ου αιώνα... Ποιος είπε πως οι ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις του τελευταίου ενάμισι έτους δεν αντανακλώνται στο γεωγραφικό χάρτη; Η Κίνα είναι για παράδειγμα μία απ' τις χώρες που μπορούν να το νιώσουν για τα καλά, εάν κοιτάξουν τις νέες εστίες παρουσίας αμερικανικών στρατευμάτων (Καζαχστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Πακιστάν, Αφγανιστάν)... Εάν και εφόσον οι Αμερικανοί εκπληρώσουν, έστω και εν μέρει, την προσδοκία τους περί «ριζικής γεωπολιτικής αναμόρφωσης» της βόρειας Κορεατικής Χερσονήσου, τότε το Πεκίνο θα νιώσει ένα ακόμη στενό αμερικανικό «μαρκάρισμα», αυτή τη φορά απ' τα βορειανατολικά... Κάτι που επί του παρόντος δε φαίνεται διατεθειμένο να το δεχτεί για μία σειρά από λόγους (ενδεχόμενο κύμα πολλών εκατοντάδων προσφύγων απ' τη «δίοδο» του μεθοριακού ποταμού Τουμέν, επέκταση της παρουσίας αμερικανικών βάσεων, εγκαθίδρυση ενός άλλου καθεστώτος ασταθούς, αλλά ελεγχόμενου (έως κάποιο βαθμό) απ' την Ουάσιγκτον κλπ.)...

Ακόμη και η κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργού Γιουνισίρο Κοϊζούμι έχει λόγους να αναμορφώνει - έστω και συγκρατημένα... - την εξωτερική πολιτική της έναντι της Πιονγιάνγκ, όχι τόσο γιατί προτιμά τη σταθερότητα του σημερινού καθεστώτος (όπως φέρ' ειπείν εκτιμάται πως εκφράζεται στο Πεκίνο), αλλά και γιατί προσβλέπει πως τα πρόσφατα οικονομικά ανοίγματα που επιχειρεί το επιτελείο του Κιμ Γιονγκ Ιλ (σχέδια για τη δημιουργία ελεύθερης εμπορικής ζώνης αλά Χονγκ Κονγκ) θα δώσουν πνοή στα σχέδια της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου για τη διακαώς ποθούμενη οικονομική ανάκαμψη. Μία ανάκαμψη που θα μπορούσε για το Τόκιο να προέλθει κι απ' τη μελλοντική εμφάνιση και δράση Ιαπώνων επιχειρηματιών σε μία οικονομικώς (δυτικού τύπου) παρθένα χώρα...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ
Ψευδεπίγραφη «ειρηνευτική διαδικασία»

Η «ειρηνευτική διαδικασία» που ξεκίνησε μετά από 19 χρόνια εμφυλίου στη Σρι Λάνκα, στα τέλη του 2001, οδήγησε σε μια «συμφωνία» για την «παροχή αυτονομίας» στους Ταμίλ στα τέλη του 2002. Ωστόσο η «ειρήνη» την οποία στην πραγματικότητα επέβαλαν η Νορβηγία και οι ΗΠΑ είναι εξαιρετικά εύθραυστη, αν όχι ψευδεπίγραφη.

Η συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση Ουικρεμεσίνγκε και την ηγεσία της οργάνωσης Τίγρεις των Ταμίλ ΕΕΛΑΜ προβλέπει μια «ομοσπονδιακή δομή, σε μια ενωμένη Σρι Λάνκα» με «αυτοδιάθεση των Ταμίλ». Η αξίωση των Τίγρεων για αυτόνομη κρατική δομή εγκαταλείφθηκε, όπως επίσης, μετά από τις ασφυκτικές πιέσεις των ΗΠΑ, και η «ένοπλη πάλη».

Το επόμενο στάδιο της «ειρηνευτικής διαπραγμάτευσης» αναμένεται το Γενάρη στην Ταϊλάνδη. Ηδη, ο πρωθυπουργός Ρανίλ Ουικρεμεσίνγκε προσέτρεξε στο Τόκιο για να ζητήσει διεθνή σύνοδο «δωρητών» με αντικείμενο την «ανοικοδόμηση» της χώρας. Πρόθεση να ζητήσει ξένη οικονομική βοήθεια φέρεται να έχει και η ηγεσία των Τίγρεων για τις δικές της περιοχές.

Ισως να μην είναι εντελώς άδικη η κριτική που ασκούν σχολιογράφοι στους Τίγρεις, ότι δηλαδή η ηγεσία τους μοιάζει να επιδιώκει, σε τελευταία ανάλυση, την ενεργητική συμμετοχή της στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης: είναι γνωστές, άλλωστε, οι προθέσεις του διεθνούς κεφαλαίου να αξιοποιήσει πολλαπλώς το φτηνό ανθρώπινο δυναμικό της χώρας.

Ο επικεφαλής διαπραγματευτής των Τίγρεων, Αντόν Μπαλασίνγκαμ, εμφανίστηκε βασιλικότερος του βασιλέως το Σεπτέμβρη, λέγοντας ότι «συμμεριζόμαστε απόλυτα τη θέληση της κυβέρνησης της Σρι Λάνκα να μεταμορφώσει τη νήσο σε μια οικονομία - Τίγρη». Και πρόσθεσε, χωρίς να αντιλαμβάνεται ίσως την ειρωνεία: «Οι Τίγρεις θα είναι ίσοι εταίροι στην οικονομική αναδόμηση της χώρας».

Ολως παρεμπιπτόντως, είναι αμφίβολο αν και πώς η συμφωνηθείσα «ομοσπονδιακή δομή» θα αναιρέσει την πολιτική συστηματικών διακρίσεων σε βάρος των Ταμίλ από τους Σινχάλα, την εθνοτική πλειοψηφία στο νησί (που, πάντως, πάσχει από ένα περίεργο κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στους Ταμίλ, αφού στη διπλανή Ινδία η εθνοτική αυτή ομάδα αριθμεί εκατομμύρια).

Πριν φθάσουν εκεί τα πράγματα, η «συμφωνία» πρέπει να περάσει, υπό μορφή Συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, από τη Βουλή. Εκεί η Πρόεδρος της χώρας, Τσαντρίκα Καμαρατούνγκα και το κόμμα της, η Λαϊκή Συμμαχία, περιμένουν μνησίκακα τον πρωθυπουργό: η Καμαρατούνγκα είχε προτείνει (2001) ανάλογα μέτρα. Ο τότε ηγέτης της αντιπολίτευσης Ουικρεμεσίνκε τα κατέρριψε.

Πέραν των ακραίων εθνικιστικών οργανώσεων που ήδη με το άγγελμα της είδησης της υπογραφής της συμφωνίας κραύγαζαν περί «προδοσίας», και «πρώτου βήματος σε μια πορεία διχοτόμησης της χώρας», υπάρχει και μια «πολεμική οικονομία» που απασχολεί κάπου 1 εκατομμύριο εργαζόμενους, πέρα από τους στρατιώτες, τα αφεντικά της οποίας αντιτίθενται στην εκεχειρία.

Το «μεγάλο αφεντικό» πάντως δεν ασχολήθηκε με τέτοιες λεπτομέρειες στην Ουάσιγκτον, όταν είδε τον Ουικρεμεσίνγκε τον περασμένο Ιούλιο. Ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους ήθελε έξοδο από τη σύγκρουση και είσοδο του ΔΝΤ και των επενδυτών. Δώδεκα μέρες αργότερα η απαγόρευση των Τίγρεων είχε αρθεί. Και το Δεκέμβρη είχε επέλθει η συμφωνία...

Πάντως, κατά αρκετά παράδοξο τρόπο, η «επίλυση» του θέματος των Ταμίλ στη Σρι Λάνκα ίσως ανοίξει το θέμα των Ταμίλ στην Ινδία. Η κυβέρνηση της χώρας, που έχει κηρύξει παράνομους τους Τίγρεις μετά το φόνο του Ρατζίβ Γκάντι το 1991, «φοβάται ανακίνηση του μειονοτικού στο Ταμίλ Ναντού». Δεν έχει άδικο.

ΗΠΑ - ΛΔ ΚΟΡΕΑΣ
Σχεδίαζαν «χειρουργική επέμβαση» το 1993!

Οι διαφαινόμενοι απώτεροι στόχοι των Αμερικανών για το βόρειο τμήμα της Κορεατικής Χερσονήσου δεν αποτελούν ευφάνταστο δημοσιογραφικό «σενάριο». Ακόμη και η δυνατότητα απόκτησης πυρηνικών όπλων απ' τη ΛΔ Κορέας είναι για τις ΗΠΑ απειλή, γιατί κάτι τέτοιο θα κάνει ιδιαίτερα ρηξικέλευθο, επικίνδυνο και ουδόλως αρεστό στους συμμάχους τους το σχέδιο για μερική ή «ριζική αναμόρφωση» του γεωπολιτικού πεδίου στο βόρειο τμήμα της Κορεατικής Χερσονήσου. Είναι χαρακτηριστικό, σ' αυτό το σημείο, να επισημανθεί η αποκάλυψη που έκαναν σε άρθρο τους (πρώτο δεκαήμερο Δεκέμβρη) στην «Ουάσιγκτον Ποστ» δύο πρώην υπουργοί της κυβέρνησης του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Ο πρώην υπουργός Αμυνας, Γουίλιαμ Πέρι και ο υφυπουργός Αμυνας Αστον Κάρτερ αποκάλυψαν πως με αφορμή κατασκοπευτικές δορυφορικές φωτογραφίες απ' τον πυρηνικό σταθμό της ΛΔ Κορέας στο Γιονγκμπιόν, που κατέγραφαν ενεργειακή «υπερπαραγωγή» (όπερ «μεταφράστηκε» ως ένδειξη δυνατότητας για κατασκευή πυρηνικών όπλων...), το στρατηγικό επιτελείο της κυβέρνησης Κλίντον μελετούσε πυρετωδώς το πρώτο εξάμηνο του 1993 τη δυνατότητα «προληπτικής στρατιωτικής επέμβασης χειρουργικού τύπου» στο Γιονγκμπιόν!

Τελικά, η απόφαση για στρατιωτική επέμβαση στη ΛΔ Κορέας δεν ελήφθη, γιατί η κυβέρνηση Κλίντον υπολόγισε πως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερες απώλειες απ' το προσδοκούμενο κέρδος. Αυτό, με βάση δύο τινά: Αφ' ενός πως μεταξύ της «αποστρατιωτικοποιημένης» ζώνης στη μεθόριο Νότιας Κορέας - ΛΔ Κορέας υπάρχει μία απ' τις μεγαλύτερες πυριτιδαποθήκες του πλανήτη, αφ' ετέρου εξαιτίας του διόλου ευκαταφρόνητου πυραυλικού οπλοστασίου της Πιονγιάνγκ. Εκτιμήθηκε, δηλαδή, πως μία «προληπτικού χαρακτήρα στρατιωτική χειρουργική επέμβαση» κατά της ΛΔ Κορέας θα σήμανε αυτόματα τη χρήση βορειοκορεατικών πυραύλων τύπου «Σκουντ» (που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλα πλήγματα στον πληθυσμό των 10.000.000 της Σεούλ και στις αμερικανικές βάσεις της Ν. Κορέας) και των βορειοκορεατικών πυραύλων «Νοντόνγκ» (που ελέγχθηκαν κατά τη διάρκεια δοκιμής το '98 και έχουν αποδεδειγμένα τη δυνατότητα καταφοράς πλήγματος στην Ιαπωνία)...

Κάπως έτσι, και υπό τις τότε πιέσεις συμμάχων των ΗΠΑ στην περιοχή, η Ουάσιγκτον προχώρησε στη σύναψη της συμφωνίας του '94 με τη ΛΔ Κορέας, θεωρώντας πως η υποχρέωση της χορήγησης αμερικανικής βοήθειας σε τρόφιμα και καύσιμα αφ' ενός δε θα κόστιζε πολλά, αφ' ετέρου θα «εξαρτούσε» τρόπον τινά τη ΛΔ Κορέας. Απ' την άλλη (σύμφωνα με το άρθρο των Πέρι και Κάρτερ) η υπόσχεση της κυβέρνησης Κλίντον για την κατασκευή δύο σύγχρονων πυρηνικών σταθμών ενέργειας στη ΛΔ Κορέας δόθηκε με την προσμονή(!) πως η κυβέρνηση της χώρας θα κατέρρεε μέσα σε δύο το πολύ τρία χρόνια και ως εκ τούτου θα ματαιωνόταν εκ των πραγμάτων η συγκεκριμένη υποχρέωση... Βέβαια, παρά τις προσδοκίες της Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση της ΛΔ Κορέας δεν κατέρρευσε... Αλλά οι Αμερικανοί (είτε επί Προεδρίας Κλίντον, είτε επί Μπους) εξακολουθούν να κωλυσιεργούν στην κατασκευή των δύο πυρηνικών σταθμών με κάθε λογής προσχήματα... Οπερ εξηγεί γιατί περίπου οκτώ χρόνια μετά τη συμφωνία του '94, η κατασκευή των δύο πυρηνικών σταθμών ελαφρού ύδατος παραμένει στο στάδιο της... θεμελίωσης των κτιρίων!



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ