ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Δεκέμβρη 1999
Σελ. /48
ΔΙΕΘΝΗ
Τουρκοκυπριακή κοινότητα στην Κύπρο
Οι Αγγλοαμερικανοί βλέπουν την Κύπρο αβύθιστο αεροπλανοφόρο

Συνέντευξη με τον Τουρκοκύπριο σοσιαλιστή ηγέτη Ο. Οζγκιούρ

Σε αποκλειστική προς το «Ριζοσπάστη» συνέντευξη, ο σοσιαλιστής Τουρκοκύπριος ηγέτης Οζκέρ Οζγκιούρ απάντησε σε ερωτήσεις μας σχετικά με την ίδρυση του νέου αριστερού κόμματος στα Κατεχόμενα, το στόχο του, την τοποθέτησή του στο Κυπριακό, καθώς και τις σχέσεις και τη συνεργασία του με το ΑΚΕΛ.Ο Οζκέρ Οζγκιούρ παλιότερα ήταν στον κατάλογο των ανεπιθύμητων στην Τουρκία, μάλιστα του είχε αφαιρεθεί το διαβατήριό του και πολύ καιρό δεν του είχε επιτραπεί η είσοδός του στην Τουρκία.

Το νέο κόμμα, το ονομάσαμε, λέει ο Οζκέρ Οζγκιούρ, Πατριωτική Ενωτική Κίνηση. Ιδρυτικά στελέχη του είναι παλιά στελέχη των δύο αριστερών κομμάτων, του Δημοκρατικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που παραστράτισαν και άρχισαν να ακολουθούν τα ίχνη των κυβερνώντων.

Το χαρακτηριστικό του νεοϊδρυθέντος κόμματος, συνέχισε ο Οζκέρ Οζγκιούρ, είναι η αντίθεσή του προς το ισχύον στρατιωτικό καθεστώς.

Οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπίζουν μια κατάσταση αντίθετη στα συμφέροντά τους. Συνέχεια μας έρχονται έποικοι από την Τουρκία. Οι Τουρκοκύπριοι εξαναγκάζονται στη μετανάστευση. Η κοινότητά μας ολοένα προχωρεί προς την αποσύνθεση. Τελικά υπάρχει το ενδεχόμενο να ολοκληρωθεί η μετανάστευση των Τουρκοκυπρίων, με αποτέλεσμα η Βόρεια Κύπρος να αποτελέσει τμήμα της Τουρκίας.

Στόχος λοιπόν του νεοϊδρυθέντος κόμματός μας είναι να εμποδίσει αυτό το ενδεχόμενο.

Το 1977 ο Μακάριος και ο Ντενκτάς υπέγραψαν μια συμφωνία, για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου, δικοινοτικού, ομόσπονδου κράτους. Η άρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δεχτεί την ένταξη της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα η τελευταία να προχωρήσει στη δημιουργία ενός δεύτερου κράτους. Κάτι που σημαίνει διχοτόμηση, που βρίσκεται σε αντίθεση με τις συμφωνίες του 1960. Οι συμφωνίες αυτές αποτελούσαν εγγύηση για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους.

Το παράξενο είναι, συνέχισε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Οζκέρ Οζγκιούρ, ότι η Τουρκία είναι μία από τις εγγυήτριες δυνάμεις και εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι οι συμφωνίες του 1960 εξακολουθούν να ισχύουν. Κατά συνέπεια, το Τουρκικό Κράτος οφείλει να σεβαστεί την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου. Ομως βρίσκεται σε αντίθεση με τις συμφωνίες και υποστηρίζει το καθεστώς των δύο κρατών. Αυτό είναι για μας απαράδεκτο.

Εμείς, λοιπόν, με το νέο κόμμα μας, αγωνιζόμαστε ενάντια στη θέση αυτή. Θέλουμε την πραγματοποίηση μιας συμφωνίας αποδεχτής και από τα δύο μέρη.

Δυστυχώς, η κοινότητά μας βρίσκεται σε ένα καθεστώς καταπίεσης. Ζει, θα μπορούσαμε να πούμε, μέσα σε μια ξέσκεπη φυλακή, αποφεύγει να έρθει σε ρήξη με την άρχουσα τάξη, δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει, δεν είναι οργανωμένη.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, το κόμμα μας θα αγωνιστεί για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του.

- Σε ποιο σημείο βρίσκονται οι σχέσεις του κόμματός σας με το ΑΚΕΛ;

- Στις 16 του περασμένου Οκτώβρη συναντηθήκαμε με εκπροσώπους του ΑΚΕΛ σε ένα παραμεθόριο χωριό που βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία των Ηνωμένων Εθνών και όπου ζουν Ελληνες και Τούρκοι μαζί. Συζητήσαμε τα θέματά μας και κάναμε μια κοινή δήλωση, στην οποία τονίζουμε ότι μας είναι απαράδεκτο το υφιστάμενο καθεστώς στην Κύπρο, ότι είμαστε ενάντια στη διχοτόμηση, στη συνομοσπονδία και στην ύπαρξη δύο κρατών και ότι υποστηρίζουμε το σχηματισμό ενός ομόσπονδου κράτους με βάση τις υφιστάμενες συμφωνίες.

Η συνάντηση των εκπροσώπων των δύο κομμάτων, σε εποχή που απαγορεύεται κατηγορηματικά η όποια επικοινωνία ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αναπτέρωσε το ηθικό μας και δυνάμωσε τις ελπίδες μας για μια σωστή και βιώσιμη λύση του κυπριακού ζητήματος. Η συνάντησή μας με το ΑΚΕΛ ενόχλησε βέβαια τις άρχουσες τάξεις, εμείς όμως πιστεύουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Κυπρίων είναι υπέρ της ειρηνικής διαβίωσης των δύο κοινοτήτων, υπέρ της δημιουργίας μιας αδέσμευτης και κυρίαρχης Κύπρου. Οι διαφορές ανάμεσα στις δύο κοινότητες είναι τεχνητές, είναι δημιούργημα ξένων προς την κυπριακή πραγματικότητα δυνάμεων.

- Τον τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για την επίλυση του Κυπριακού. Με τις σημερινές προϋποθέσεις τι νομίζετε ότι μπορεί να γίνει; Υπάρχει μια ειλικρινής διάθεση για επίλυση του προβλήματος ή θα πάμε προς μια εξοικονόμηση των πραγμάτων;

- Οι Αγγλοαμερικανοί εδώ και πολύ καιρό επιδιώκουν μια λύση που θα έχει σχέση με τη Μέση Ανατολή. Την Κύπρο τη βλέπουν σαν ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο στο θέμα του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής. Γι' αυτό και προκάλεσαν τις διαφορές και τη ρήξη ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Οι όποιες ομαλές σχέσεις θα είχαν ως πιθανό αποτέλεσμα την εκδίωξή τους από το νησί. Η ανωμαλία και οι ταραχές δίνανε τη δυνατότητα για στρατιωτική επέμβαση.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, δεν υπήρχε πια ο κίνδυνος η Κύπρος να μετατραπεί σε Κούβα, αυτό πάντα το φοβούνταν, τώρα όμως, υπάρχει η δυνατότητα ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης του νησιού κι αυτό θα επιτευχθεί με μια ΝΑΤΟική λύση του προβλήματος. Αυτή είναι η σκέψη και ο στόχος τους.

Εμείς πιότερο από λύση, θέλουμε την ειρήνη στην περιοχή. Την απαλλαγή των λαών της Μέσης Ανατολής από την εκμετάλλευση των ιμπεριαλιστών.

- Να σταθούμε πάνω σε ένα άλλο θέμα. Ορισμένοι Ελληνοκύπριοι προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ζητώντας αποζημίωση από την Τουρκία. Το αποτέλεσμα για τους Ελληνοκύπριους ήταν θετικό. Η Τουρκία όμως δε δέχτηκε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στην περίπτωση αυτή λέγεται ότι υπάρχει το ενδεχόμενο η Τουρκία να διαγραφεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Εσείς το θέμα αυτό πώς το βλέπετε;

- Πρόκειται για την υπόθεση Λοϊζίδου. Υπήρχε το ενδεχόμενο, πολύ καιρό πριν, να αρχίσουν οι προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τόσο οι Ελληνοκύπριοι, όσο και οι Τουρκοκύπριοι πίστευαν ότι το Κυπριακό θα λυθεί. Οταν όμως το Δεκέμβρη του 1997 στο Λουξεμβούργο απορρίφτηκε το αίτημα της Τουρκίας για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η Τουρκία εφάρμοσε σκληρά μέτρα στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να χαθούν οι ελπίδες για πολιτική λύση και άρχισαν οι προσφυγές. Εάν τώρα στο Ελσίνκι παρουσιαστεί το ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα έχουμε οπωσδήποτε χαλάρωση της σκληρότητας, οπότε οι προσφυγές θα αναβληθούν. Εάν όμως η Τουρκία δεν αλλάξει πολιτική στην Κύπρο και επιμένει στη διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος, θα έχουμε μεγάλο αριθμό προσφυγών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Επιθυμώ να προσθέσω και το εξής. Υπάρχει ένα θέμα που απασχολεί τόσο τους Τουρκοκύπριους, όσο και τους Ελληνοκύπριους.

Πολλοί Τουρκοκύπριοι έχουν περιουσίες στον ελληνικό τομέα, που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν. Θα μπορούσαν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να ζητήσουν αποζημίωση. Οι Ελληνες όμως καταθέτουν στις τράπεζες το νοίκι των ακινήτων που ανήκουν σε Τούρκους και που χρησιμοποιούν. Ετσι, νομιμοποιείται, κατά κάποιο τρόπο, η χρησιμοποίηση των ακινήτων που ανήκουν σε Τούρκους. Τι γίνεται όμως σε περίπτωση που οι Τούρκοι επιθυμούν να πουλήσουν τα ακίνητά τους;

Τον τελευταίο καιρό είχαμε και μία αξιοπρόσεκτη περίπτωση.

Η κατοικία του Τούρκου Γιασάρ Μπαλτζή, κατοίκου της Κυρήνειας, βρίσκεται στην κατοχή του Τουρκικού Στρατού. Πριν το 1974 την ίδια κατοικία τη χρησιμοποίησε ο Ελληνικός Στρατός. Πρώτα οι Ελληνες και στη συνέχεια οι Τούρκοι βάλανε χέρι στο σπίτι του κατοίκου αυτού της Κυρήνειας. Εξαντλήθηκε φαίνεται η υπομονή του και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ζητώντας αποζημίωση από την Τουρκία για την κατάληψη της κατοικίας του από τον Τουρκικό Στρατό.

Εχουμε και μια άλλη περίπτωση σχετική με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο καθηγητής της Νομικής Μπακίρ Τσαγλάρ, εκπρόσωπος της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έκανε πρόσφατα στην Κύπρο μια ομιλία με θέμα το κυπριακό ζήτημα. Στο τέλος της ομιλίας, ένας από τους ακροατές του έκανε την εξής ερώτηση:

«Η Αγγλία, η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν εγγυηθεί την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου. Πολλοί Τούρκοι όμως και πολλοί Ελληνες χάσανε τις περιουσίες τους, χάσανε τη ζωή τους, γιατί οι εγγυήτριες δυνάμεις δεν κάνανε το καθήκον τους. Εάν εμείς, Τούρκοι και Ελληνες μαζί προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ζητήσουμε αποζημίωση, θα δεχτείτε, να αναλάβετε τη δίκη μας;». Ο καθηγητής Μπακίρ Τσαγκλάρ απάντησε:«Βάι Νοτ» (Γιατί όχι;).

- Εχετε τίποτα άλλο να προσθέσετε;

- Σκέφτομαι και πιστεύω ότι τελικά θα νικήσουν οι δυνάμεις που πιστεύουν στην ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την εργατική τάξη.


Αλέξης ΦΙΛΙΟΣ

Γερμανία
Οιδιπόδειο σύμπλεγμα μεταξύ πολιτικής και πολεμικής βιομηχανίας

Ο Χ. Κολ σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με τα σκάνδαλα που έχουν ξεσπάσει

Associated Press

Ο Χ. Κολ σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με τα σκάνδαλα που έχουν ξεσπάσει
Το απόστημα έσπασε και η δυσωδία του φροντίζει να πέσουν οι παρωπίδες από τα μάτια πολλών ανίδεων Γερμανών εκλογέων, που δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομία - συγκεκριμένα, τώρα, ανάμεσα στην πολιτική και την πολεμική βιομηχανία - υπήρχε ανέκαθεν ένα οιδιπόδειο σύμπλεγμα: «Λαδώματα» ύψους εκατομμυρίων μάρκων φέρεται να έρευσαν από εμπόρους όπλων - για πώληση αρμάτων μάχης στη Σαουδική Αραβία - στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU), εν γνώσει του πρώην καγκελάριου και πρώην προέδρου αυτού του κόμματος Χέλμουτ Κολ. Μπροστά στις αποκαλύψεις και το θόρυβο, που αποκορυφώθηκε την περασμένη Πέμπτη στο Μπούντεσταγκ, αποφασίστηκε η έρευνα του σκανδάλου να παραπεμφθεί σε 15μελή επιτροπή της Βουλής, που η πρώτη της συνεδρίαση ορίστηκε για πριν τα Χριστούγεννα. Αλλά στην ίδια τη συνεδρίαση του Μπούντεσταγκ της Πέμπτης ο βουλευτής των Πράσινων Κρίστιαν Στρέμπελε εκσφενδόνισε κατηγορία ότι δεν είναι μόνο ο «ημίθεος» - ο Χέλμουτ Κολ - ύποπτος για «λαδώματα», αλλά και γνωστοί πολιτικοί των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), ο πρώην ΥΠΕΞ Χανς Ντίτριχ Γκένσερ και ο κ. Μέλεμαν. Οι χριστιανοδημοκράτες χαίρονται με τη σειρά τους ότι δε μένουν στο απυρόβλητο και οι σοσιαλδημοκράτες, αφού μόλις πριν λίγες μέρες αναγκάστηκε να παραιτηθεί ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Κάτω Σαξωνίας γιατί κατηγορήθηκε ότι έκανε το ταξίδι του μέλιτος με έξοδα ιδιωτικής επιχείρησης. Και στη Βουλή του Ντίσελντορφ ακούστηκαν από πολιτικούς του CDU κατηγορίες κατά του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Οικονομικών του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας ότι ταξίδεψε σε διακοπές στην Κροατία και τα έξοδα τα πλήρωσαν άλλοι ιδιώτες. Επίσης το ΚΟΔΗΣΟ και οι Πράσινοι του Βερολίνου ζητούν όπως παρόμοια κοινοβουλευτική επιτροπή της τοπικής Βουλής του κρατιδίου του Βερολίνου διερευνήσει την υπόθεση δωρεάς ύψους 23.000 μάρκων προς τους σοσιαλδημοκράτες από ιδιωτική επιχείρηση για ανάληψη έργου στο αεροδρόμιο της πόλης. Να διερευνηθεί επίσης η συνεργασία στο σημείο αυτό της εν λόγω επιχείρησης με τη γνωστή «Χόχτιφ».

Είναι βέβαια αδύνατο να περιγραφούν στις λεπτομέρειες οι κρίκοι στην αλυσίδα των σκανδάλων, αλλά η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (2 Δεκέμβρη) συνόψισε σε ρεπορτάζ τα σημαντικότερα στοιχεία, από τα οποία στη συνέχεια αναφέρουμε μερικά:

Η εφημερίδα υπογραμμίζει στην αρχή ότι τόσο ο πρόεδρος του CDU όσο και του SPD αδιαφορούσαν για τον τρόπο διαχείρισης χρημάτων από τους κομματικούς ταμίες, για να περάσει στη συνέχεια στον Χ. Κολ: Ο «καγκελάριος της Ενωσης» μέχρι πριν λίγες μέρες ισχυριζόταν ότι για τον πρώην κομματικό ταμία Βάλτερ Λάισλερ Κιπ δε γνώριζε πως είχε εισπράξει εκατομμύρια μάρκα από τον έμπορο όπλων και μεσολαβητή για τα άρματα μάχης στη Σαουδική Αραβία Καρλ Χάιντς Στράιμπε, από τα οποία 1 εκατ. πήγε στα κομματικά ταμεία του CDU.

Ο πρώην καγκελάριος έπρεπε όμως να γνωρίζει για το σκάνδαλο αυτό - την πώληση των αρμάτων μάχης το 1990 με αντίστοιχο «λάδωμα» - τουλάχιστο από τις αρχές του 1996. Πραγματικά τότε ο Λούντβιχ Χόλγκερ Πφαλς, πρώην υφυπουργός στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, πρώην εκπρόσωπος της γνωστής εταιρίας «Ντέμλερ - Μπεντς» στις Βρυξέλλες, είχε απευθύνει προσωπική επιστολή στον Κολ και τον παρακαλούσε να τον βοηθήσει γιατί η εισαγγελία του Αουγκσμπουργκ τον κατηγορούσε ότι «λαδώθηκε» από τον Κ. Χ. Στράιμπε με 3,8 εκατ. μάρκα. Αντίγραφο της επιστολής είχε αποστείλει στους Τέο Βάιγκελ, πρώην υπουργό Οικονομικών, Φόλκερ Ρίε, πρώην υπουργό Αμυνας, Φρίντριχ Μπολ, πρώην υπουργό Καγκελαρίας και Εντμουντ Στόιμπερ, πρωθυπουργό της Βαυαρίας. Στην επιστολή ο Πφαλς ανέφερε λεπτομέρειες και διατύπωνε τη γνώμη ότι η απόφαση για την πώληση των αρμάτων του εργοστασίου «Τίσεν» είχε ληφθεί επί «υψίστου επιπέδου» (δηλαδή: Κολ).

Επειδή ο Κολ δεν απάντησε, ο Πφαλς, που στο μεταξύ έχει εξαφανιστεί και καταζητείται από τις διωκτικές αρχές, έγραψε στις 19 Μάρτη 1998 επιστολή στον Βαυαρό Στόιμπερ, του ανέφερε πόσο ενδιαφέρθηκε για τη βιομηχανία και ζητούσε προστασία: «Οπως γνωρίζετε» - έγραφε - «στάλθηκα στη Χαρντχέε (υπουργείο Αμυνας) από τον Φραντς Γιόζεφ Στράους, για να συνδιαμορφώσω ένα κομμάτι της βιομηχανικής πολιτικής και προς το συμφέρον της Βαυαρίας. Αυτό το καθήκον το πήρα πάντοτε πολύ σοβαρά».

Αλλά και ο έμπορος όπλων Στράιμπε ομολογούσε σε επιστολή του το 1996: «Χωρίς τον Χέλμουτ Κολ, τον Φραντς Γιόζεφ Στράους και τον Εντμουντ Στόιμπερ η Γερμανία και η Ευρώπη θα έχαναν τότε ήδη τη (στρατιωτική) τεχνολογία προς όφελος των ΗΠΑ».

Χωρίς να φθάνουν αυτά η «Le Monde» (1 Δεκέμβρη) επανέρχεται σε προηγούμενες αποκαλύψεις κατά τις οποίες η γαλλική εταιρία ορυκτελαίου Elf κατάφερε το 1992 να αποκτήσει φτηνά το μονοπώλιο των πρατηρίων Minol και επιπλέον να ιδρύσει μοντέρνα διυλιστήρια στη Λόινα (Ανατ. Γερμανία) με οικονομική υποστήριξη του γερμανικού κράτους (κυβέρνηση Κολ). Και στην περίπτωση αυτή έγιναν - κατά τη «Le Monde» - γερά «λαδώματα» προς τη γερμανική πλευρά.

Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν, τέλος, όσα αποκαλύπτει η «Νόιες Ντόιτσλαντ» (3 Δεκέμβρη) σχετικά με τα περιουσιακά στοιχεία δύο κομμάτων της ΓΛΔ - της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU) και του Δημοκρατικού Αγροτικού Κόμματος (DBD) - ύψους άνω των 25 εκατομμυρίων μάρκων. Τα κόμματα αυτά προσχώρησαν στο δυτικογερμανικό CDU και η τύχη της περιουσίας τους δεν είναι - κατά την εφημερίδα- «ξεκαθαρισμένη» υπόθεση. Η ίδια εφημερίδα επικαλείται μάλιστα την εφημερίδα «Ζιντ-Ντόιτσε Τσάιτουνγκ» του Μονάχου (2 Δεκέμβρη) που κάνει λόγο για καυγά μεταξύ Κολ και του τελευταίου πρωθυπουργού της ΓΛΔ και Προέδρου της Ανατολικής CDU, Λόταρ Ντεμεζιέ, για τα χρήματα αυτά.

Ταξιαρχία Νοτιοανατολικής Ευρώπης

Ενα εξαιρετικής σημασίας γεγονός πέρασε απαρατήρητο από τα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης. Πρόκειται για την «πολυεθνική ταξιαρχία νοτιοανατολικής Ευρώπης». Η ιστορική ουρά του γεγονότος χρονολογείται από την αρχή της 10ετίας του 1990. Μέχρι τότε και λόγω της ύπαρξης του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του ευρύτερου σοβιετικού πόλου ισχύος, ίσχυε το συγκεντρωτικό δόγμα του ΝΑΤΟ. Αυτό προέβλεπε ως κύρια γραμμή αντιπαράθεσης την Κεντρική Ευρώπη και συγκεκριμένα την τότε συνοριακή γραμμή μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας. Μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την έλευση του δόγματος της «νέας τάξης», το συγκεντρωτικό δόγμα του ΝΑΤΟ μετατράπηκε σε περιφερειακό. Με στόχο τον στρατιωτικό έλεγχο του πλανήτη, προγραμματίσθηκαν περιφερειακές «πολυεθνικές δυνάμεις ταχείας ανάπτυξης». Μια από αυτές θα κάλυπτε τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και προβλεπόταν να συγκροτηθεί από την Ελλάδα, την Τουρκία και την Ιταλία ως την εποπτεύουσα δύναμη. Το σχέδιο αυτό συνάντησε δυσκολίες λόγω, κυρίως, των ελληνοτουρκικών διενέξεων. Στο ίδιο διάστημα της 10ετίας του 1990 οι ΗΠΑ δημιούργησαν το νέο δόγμα που ονόμασαν «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Πρόκειται για μια προσπάθεια εναγκαλισμού των χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας.

***

Οι δυτικόπνευστες κυβερνήσεις των χωρών αυτών πάντα εκλιπαρούν να εισέλθουν στο ΝΑΤΟ, προσδοκώντας σε μία ασφάλεια και προστασία, τόσο έναντι γειτονικών χωρών όσο κι έναντι ανατροπής τους από εσωτερικό λαϊκό κίνημα. Ενας τρόπος για να αποφύγουν οι ΗΠΑ να τις εντάξουν στο νέο δόγμα «υνεταιρισμός για την Ειρήνη», διατηρώντας έτσι ανέξοδα τον έλεγχό τους. Εδώ αξίζει να παρατηρηθεί ότι οι ΗΠΑ κι ευρύτερα η Δυτική Συμμαχία δεν εμπιστεύεται το μέλλον αυτών των χωρών. Στο χώρο της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ προέκυπταν οι Βαλκανικές χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτές ενσωματωνόμενες στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη», διοχετεύτηκαν στην προηγούμενη και πρακτικά ατελέσφορη ΝΑΤΟϊκή «πολυεθνική δύναμη ταχείας ανάπτυξης» Ελλάδας, Τουρκίας, Ιταλίας. Ετσι δημιουργήθηκε το νέο σχήμα «Ταξιαρχία πολυεθνικής δύναμης Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Αυτή αποτελείται από τις βαλκανικές χώρες Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, ΠΓΔΜ και Αλβανία. Επιπρόσθετα ανήκει κι η Ιταλία ως η εποπτεύουσα όπως και πριν δύναμη.

***

Ητωρινή φάση του γεγονότος είναι ότι αυτή συνήλθε για πρώτη φορά κι υπό εορταστική ατμόσφαιρα στις 6 Δεκέμβρη 1999 στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Η σύνοδος αφιερώθηκε σε μια στρατιωτική άσκηση επί χάρτου. Από την Ελλάδα συμμετείχαν 25 αξιωματικοί κι υπαξιωματικοί. Η Αλβανία απουσίασε, προφανώς λόγω του δισυπόστατου των ένοπλων δυνάμεών της μεταξύ του επίσημου ανήμπορου αλβανικού στρατού και της αλητοσυμμορίας του «Ουτσεκά». Ωστόσο, η σημαία της σηκώθηκε και θεωρήθηκε επισήμως παρούσα. Αυτή η ιστορία της «πολυεθνικής ταξιαρχίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης» εξελίχθηκε για την Ελλάδα στα μουλωχτά όπως και τόσα άλλα γύρω από την ελληνική συμμετοχή στις ΝΑΤΟικές τυχοδιωκτικές ενέργειες στην περιοχή.

Ευθέως προκύπτουν ερωτηματικά όπως «ποιο θα είναι το κόστος αυτής της νέας στρατοκρατικής σύμπραξης;» και «πόσο θα επεκταθεί η κατάπτυστη αύξηση ελλήνων μισθοφόρων εκτός των ελληνικών συνόρων ως "κρέας για τα κανόνια";». Είναι αρκετά εύλογο π.χ. το γεγονός ότι οι νεαροί αυτοί μισθοφόροι κρατούνται εκτός της Ελλάδας για να μη δέχονται τις επιπτώσεις της καθημερινής πραγματικότητας. Μήπως τους διαπλάθουν σε σύγχρονους γενίτσαρους για να επέμβουν κι εναντίον του ελληνικού λαϊκού κινήματος; Γιατί τόση μυστικότητα γύρω από το ζήτημα της στρατολόγησης νεαρών μισθοφόρων μέσα από τη χοάνη της εκτεταμένης ανεργίας και ανέχειας; Γιατί τα εν πολλοίς κρυψίνοια γύρω από την οργάνωση και σύνδεση της Ελλάδας σε περιφερειακά μιλιταριστικά σχήματα του διεθνούς υπερεθνικού ιμπεριαλισμού; Αυτές οι καυτές ερωτήσεις αποτελούν τον καμβά της ανάπτυξης του μαχόμενου κινήματος ειρήνης.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ