ΜΕΡΑ επετειακή σήμερα και στα χέρια ένας ακόμη τόμος της συγκλονιστικής έκδοσης «Επεσαν για τη ζωή» που βγαίνει από το 1988 ύστερα από την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ. Οπως τονίστηκε, ήταν και είναι ύψιστη υποχρέωση να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν πληρέστερα τα ονόματα και όλα τα στοιχεία των δεκάδων χιλιάδων ηρώων και μαρτύρων και να παραδοθεί έτσι η μνήμη τους όχι μόνο στη σημερινή γενιά αλλά και στις γενιές που έρχονται. Για να λειτουργεί σαν αστείρευτη πηγή φρονηματισμού και έμπνευσης.

ΕΧΟΥΝ περάσει εξήντα τόσα χρόνια από τότε που το ΚΚΕ πρωτοπορώντας σάλπιζε το παλλαϊκό σύνθημα για παλλαϊκή Εθνική Αντίσταση κατά του φασισμού, της χιτλεροφασιστικής ορδής που με τη φωτιά και το σίδερο είχε πατήσει τη γη μας...

ΕΞΗΝΤΑ ΔΥΟ, που σαν αύριο ο λαός μας βροντοφώναξε το ιστορικό, το αθάνατο εκείνο «όχι». Το αντιφασιστικό «ΟΧΙ», που ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου κι έκαμε να σκιρτήσουν από συγκίνηση κι ελπίδα εκατομμύρια καρδιές. Ενα «ΟΧΙ» που άναβε την ελπίδα για τις χώρες που βρίσκονταν κάτω από τη ναζιστική κατοχή.

ΕΙΝΑΙ η ώρα που ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης με ανοιχτό γράμμα του καλούσε τον ελληνικό λαό ν' αγωνιστεί ενάντια στους φασίστες επιδρομείς τονίζοντας: «...Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα...». Και το φλογερό εκείνο κάλεσμα δεν έμεινε στα χαρτιά, στα λόγια, έγινε πράξη με ποτάμια τα αίματα και αμέτρητα τα ολοκαυτώματα αλλά και με άγνωστα ως τα σήμερα περιστατικά που φέρνει στο φως η ιστορική έρευνα και που προκαλεί ιερό δέος: Το «Μαρτυρολόγιο».

ΜΕΣΑ στο φοβερό, στο πολυαίμακτο 1944 κινείται κι ο νέος τόμος (4β). Ο μεγάλος όγκος του υλικού υποχρέωσε να παρουσιαστεί σε 4 βιβλία. Να σημειώσουμε επίσης πως το 1944 και για τη χώρα μας αλλά και για την υπόδουλη Ευρώπη είναι χρονιά αποφασιστική, είναι ώρα της τελικής εφόδου, με τον Κόκκινο Στρατό να χτυπά το χιτλερικό θεριό στη φωλιά του.

ΤΟ «ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟ» στον τόμο 4β με αφετηρία τον Αύγουστο προχωρεί σε μια λεπτομερή καταγραφή της θυσίας, των ολοκαυτωμάτων, που λαμπαδιάζουν σ' όλη τη χώρα. Ακόμη και το πρώτο, το βιαστικό ξεφύλλισμα σού δείχνει πως η γιγάντια αυτή θυσία του λαού μας έχει και γι' αυτούς ακόμη που έχουν ζήσει τα γεγονότα πλευρές άγνωστες αλλά επίσης και λεπτομέρειες που με τη δωρική τους γραφή προκαλούν συγκλονισμό και ιερό δέος. Συχνά η καταγραφή, οι πίνακες με τους νεκρούς, τους εκτελεσμένους πλαισιώνονται με νέα ντοκουμέντα και μαρτυρίες.

Ο ΤΟΜΟΣ (4β) του «Μαρτυρολογίου» ανοίγει με το μαρτυρικό θάνατο 35 πατριωτών-ομήρων στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς». Και τα ολοκαυτώματα καθημερινά με δεκάδες θύματα συνεχίζονται σ' όλη τη χώρα. Τα μπλόκα που έζησε η Αθήνα και οι γειτονιές της έχουν στο «Μαρτυρολόγιο» μια πολύ ζωντανή αλλά και τεκμηριωμένη παρουσίαση. «...Ο λαός της Αθήνας δίκαια είχε αποκαλέσει ματωμένο Αύγουστο, τον Αύγουστο του 1944».

Η ΠΟΛΥΤΟΜΗ αυτή έκδοση είχε ν' αντιμετωπίσει πολλές και σημαντικές δυσκολίες στην αναζήτηση του σχετικού υλικού και κυρίως στη διακρίβωσή του. Κι ακριβώς αυτό προσδίδει στο έργο αξία όλως ιδιαίτερη. Οταν μάλιστα κανείς λογαριάσει τις μεγάλες δοκιμασίες που έχει περάσει το λαϊκό κίνημα αλλά και την αντιμετώπιση που είχαν όλα τα σχετικά με τον αγώνα ντοκουμέντα, τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες που είχε να υπερνικήσει η σύνταξη του «Μαρτυρολογίου». Και τις οποίες υπερνίκησε με επιτυχία.

ΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ επίσης με το νέο τόμο η μεγάλη αλήθεια, πως στάθηκε γιγαντομαχία ο αγώνας, η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης κι ο ρόλος του ΚΚΕ στη θυσία και στην προσφορά ήταν πρωταγωνιστή και πρωτομάχου.

ΚΑΙ ΔΕ θα μπορούσε να βρεθεί πιο ταιριαστός λόγος που θ' άνοιγε προλογικά το καινούριο αυτό έργο, που, όπως κι όλοι οι άλλοι, διατίθεται από τη «Σύγχρονη Εποχή», από τον ποιητικό λόγο του Φ. Αγγουλέ: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε / μήτε για μια στιγμή / μηδ' όσο στην κακοκαιριά / λυγάει το κυπαρίσσι./ Εχουμε τη ζωή πολύ / πάρα πολύ αγαπήσει».

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ.ΓΚΙΝΙΑ).-

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών (24/25 Οκτώβρη) ενέκρινε τις «συστάσεις» της Κομισιόν για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) της Κύπρου, της Μάλτας και των οχτώ κρατών της ΚΑ Ευρώπης από την αρχή του 2004, τονίζοντας τις «υποχρεώσεις», (οικονομικοπολιτική διαπλοκή από θέση υποδεέστερη) των «νέων μελών». Αποφάσισε ότι «ενόψει διεύρυνσης» πρέπει να υπάρξει γενική πολιτική λιτότητας και «δημοσιονομική πειθαρχία» εντός της ΕΕ, ενώ το «κόστος» θα πληρωθεί κυρίως από το «πάγωμα» των αγροτικών ενισχύσεων και τη δραστική μείωση των αγροτικών δαπανών, όπως απαίτησε η ξεχωριστή γαλλο-γερμανική συμφωνία λίγο πριν την έναρξη της Συνόδου Κορυφής των 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων.

Με τις αποφάσεις των Βρυξελλών, η «προετοιμασία» εντός της ΕΕ ενόψει διεύρυνσης, αφορά κυρίως ποια λαϊκά στρώματα και ποιες ασθενείς χώρες θα πληρώσουν το «κόστος» της διεύρυνσης.

Προαναγγέλθηκαν και τα πρώτα θύματα των περικοπών ενόψει του νέου «πακέτου» περιφερειακής πολιτικής μετά το 2006, αφού οι λεγόμενες «φτωχές χώρες συνοχής» (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) όχι μόνο τίθενται αυτόματα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, εκτός των χρηματοδοτήσεων των «Διαρθρωτικών Ταμείων» (ΔΤ) αλλά κινδυνεύουν να χάσουν και ολόκληρο το «Ταμείο Συνοχής» (ΤΣ),

Το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, τσακισμένο από τη δίνη της «παγκοσμιοποίησης», σκληραίνει τις πολιτικές εκμετάλλευσης. Για τη δήθεν «χρηματοδότηση της διεύρυνσης» αρκεί κανείς να αναλογιστεί ότι η συμφωνία του Βερολίνου το 1999 (Ατζέντα 2000-2006) προέβλεπε «χρηματοδότηση» μόνο έξι νέων κρατών - μελών την περίοδο 2004-2006 και τώρα με τα ίδια λεφτά θα «χρηματοδοτήσει» δέκα (!!!) Το αποτέλεσμα είναι ότι το 2005, τέσσερα νέα κράτη - μέλη, η Κύπρος, η Μάλτα, η Σλοβενία και η Τσεχία θα δίνουν στον κοινοτικό προϋπολογισμό περισσότερα απ' όσα θα έχουν να λαμβάνουν. Και για την επόμενη περίοδο 2007-2013 «προβλέπονται» ετήσιες «σταδιακές» πληρωμές που μόνο το 2013 «θα φθάσουν στο επίπεδο στήριξης που θα ισχύει τότε στην ΕΕ». Σύμφωνα με τις αποφάσεις των Βρυξελλών, το «κόστος» της διεύρυνσης θα το πληρώσουν κατ' αρχήν οι αγρότες αφού προαποφασίστηκε το «πάγωμα» όλων των αγροτικών ενισχύσεων, για όλη την περίοδο 2007-2013, με μια ψευτο-ΑΤΑ «μέχρι 1% ετησίως» που δε θα καλύπτει ούτε καν τον πληθωρισμό. Και όλα αυτά «χωρίς να προδικάζονται οι μελλοντικές αποφάσεις» για την αναθεώρηση της «Κοινής Αγροτικής Πολιτικής» (ΚΑΠ), της «χρηματοδότησης των Διαρθρωτικών Δράσεων» και του ισχύοντος συστήματος «ιδίων πόρων» (έσοδα/έξοδα του κοινοτικού προϋπολογισμού) υπέρ των «μεγάλων δυνάμεων».

Η ενδυνάμωση του πολιτικού αυταρχισμού είναι επίσης διάχυτη στις αποφάσεις των Βρυξελλών. Αποφασίστηκε η λεγόμενη «στάθμιση των ψήφων στο Συμβούλιο Υπουργών» ενόψει διεύρυνσης. Οι αποφάσεις στην ΕΕ δεν λαμβάνονται επί της αρχής «μία χώρα μία ψήφος» αλλά ανάλογα με την πυραμίδα ισχύος. Στο ισχύον καθεστώς για παράδειγμα, η Γερμανία έχει 10 ψήφους και η Ελλάδα 5, ενώ από την 1.1.2005 η Γερμανία θα 'χει 29 ψήφους, η Ελλάδα 12 και η Κύπρος μόλις 4 (...).

Η Κύπρος «πληροί τα κριτήρια» ένταξης, οι αποφάσεις κάνουν ειδική αναφορά στο Κυπριακό («η ΕΕ προτιμά να ενταχθεί μια επανενωμένη Κύπρος») και επαναλαμβάνεται ότι «αν δεν επιτευχθεί λύση, οι αποφάσεις που θα ληφθούν το Δεκέμβρη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κοπεγχάγης θα βασίζονται στα συμπεράσματα του Ελσίνκι το 1999». Το Κυπριακό παίρνει παράταση άλλους δύο μήνες (...). Με ειδική απόφαση και «ενόψει ενός πολιτικού διακανονισμού», η Σύνοδος Κορυφής «προβλέπει» χρηματοδότηση «του βορείου τμήματος» ύψους 200 εκατ. ευρώ για την τριετία 2004-2006, «ειδικό πρόγραμμα που θα επιτρέψει στο βόρειο τμήμα της Νήσου να καλύψει την απόσταση που το χωρίζει από το νότιο».

Στην Αγκυρα μπορούν να πανηγυρίζουν για την επίλυση του ζητήματος του λεγόμενου «ευρωστρατού» υπέρ των τουρκικών συμφερόντων. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών, ομόφωνα, μετά από άρση των πολύμηνων ελληνικών επιφυλάξεων, ενέκρινε την πρόταση των ΗΠΑ και της Βρετανίας, γνωστή ως «ESDP - Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας»: Κείμενο της Κωνσταντινούπολης (Τελική μορφή συμφωνηθείσα με την τουρκική κυβέρνηση)» που αφορά στις σχέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ και επιβάλλει «συμμετοχή» της Τουρκίας σε επιχειρήσεις του «ευρωστρατού», όταν η Αγκυρα «προβάλλει ανησυχία» επικαλούμενη είτε «γεωγραφική εγγύτητα» είτε «ενδεχόμενο επηρεασμό των εθνικών συμφερόντων ασφαλείας».

Η ξεχωριστή τριμερής συμφωνία των ΗΠΑ - Βρετανίας - Τουρκίας εγκρίθηκε ως έχει από την ΕΕ με μόνη την αυτονόητη προσθήκη στην παράγραφο 2 ότι «η στρατιωτική διαχείριση των κρίσεων από το ΝΑΤΟ δε θα επιφέρει καμία ενέργεια που θα στρέφεται εναντίον της ΕΕ ή των κρατών - μελών της».

Η Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών, ομόφωνα, εξουσιοδότησε τον «αρμόδιο» στρατοκράτη Χ. Σολάνα να προβεί στις «απαραίτητες ενέργειες» έτσι ώστε «σε δύο ή τρεις βδομάδες» να υπάρξει συμφωνία μεταξύ ΕΕ - ΝΑΤΟ για το σύνολο των σχέσεων, όπως προσδιορίζονται από τις ΝΑΤΟικές αποφάσεις της Ουάσιγκτον (Απρίλης 1999) και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Νίκαιας (Δεκέμβρης 2000). Η άρση των ελληνικών επιφυλάξεων παραμένει αδιευκρίνιστη. Ακόμα και την περασμένη Παρασκευή, ο πρωθυπουργός επέμενε να αναφέρεται σ' ένα μυστηριώδες «κείμενο των Βρυξελλών».

Η δημιουργία του ευρωστρατού σε καμιά περίπτωση δεν είναι σε όφελος των λαών. Ωστόσο, η συμφωνία που εκκρεμούσε, λόγο ελληνικών αντιρρήσεων και η οποία φαίνεται να επιτεύχθηκε, μόνο ερωτηματικά και αμφιβολίες δημιουργούν. Το σίγουρο είναι ότι παρά τις γενικές ρήτρες που ανακοινώθηκαν, η ελληνική κυβέρνηση έκανε «βήματα πίσω» και από αυτά που μέχρι τώρα υποστήριζε και προσπαθούσε να διασφαλίσει μη υπογράφοντας το κείμενο του ευρωστρατού. Οι χτεσινοβραδινές δηλώσεις του Σολάνα, ότι το θέμα του ευρωστρατού έκλεισε, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την όλη προσπάθεια «έναν καλό συμβιβασμό», μόνο ανησυχία και ερωτηματικά πρέπει να μας δημιουργήσουν.

Ωστόσο, και αυτή η σύνοδος δεν μπόρεσε να κρύψει τις έντονες ενδοϊμπεριαλιστικές και ενδοκοινοτικές αντιθέσεις, μεταξύ των ισχυρών χωρών - μελών για την πίτα μοιράσματος και τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις τους, στις νέες υπό διεύρυνση χώρες.

Οι λαοί, μαζί και ο ελληνικός πρέπει να ανησυχούν, όμως την ανησυχία τους μπορούν και πρέπει να τη μετατρέψουν σε αγώνα και πάλη για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης, αντιλαϊκής πολιτικής.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ