Η αντίστροφη μέτρηση για την επιδρομή κατά του Ιράκ φαίνεται ότι άρχισε. Την περασμένη Πέμπτη έγινε μεγάλης έκτασης αεροπορική επιδρομή από αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα στο πλαίσιο των συνηθισμένων επιχειρήσεων στη «ζώνη απαγόρευσης των πτήσεων». Ομως ο αριθμός των αεροσκαφών που πήραν μέρος στην επιχείρηση και η σφοδρότητα των βομβαρδισμών, οδήγησε πολλούς στην εκτίμηση ότι πρόκειται για «πρόβα τζενεράλε». Προς την ίδια εκτίμηση συντείνουν και οι υπόλοιπες πολεμικές προετοιμασίες των ΗΠΑ, όπως η αποστολή ενός ακόμη αμερικανικού αεροπλανοφόρου στον Περσικό.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους, μετά την επιστροφή του από τις μηνιαίες καλοκαιρινές διακοπές, δήλωσε ότι η απόφαση για την επίθεση κατά του Ιράκ είναι ειλημμένη και μένει να προσδιοριστεί ο χρόνος της εκδήλωσής της. Ωστόσο, φαίνεται, ότι οι Αμερικανοί δε συναντούν πρόθυμους συμμάχους σ' αυτή την επιχείρηση. Ο Γερμανός καγκελάριος Γκ. Σρέντερ δήλωσε ότι δε βλέπει κανένα λόγο για μια τέτοια στρατιωτική επιχείρηση, επιφυλακτικός εμφανίστηκε και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, ενώ οι εκπρόσωποι των αραβικών κρατών προειδοποίησαν ότι μια αμερικανική επίθεση κατά του Ιράκ θα «ανοίξει τις πύλες της κολάσεως».

Στο μεταξύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο πρώην υπουργού της κυβέρνησης Μπλερ στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», όπου τονίζεται ότι ο πραγματικός στόχος της αμερικανικής επίθεσης είναι ο έλεγχος των πετρελαίων της περιοχής.

Εν αναμονή των στοιχείων για την πορεία του πληθωρισμού τον Αύγουστο, η κατάσταση στην αγορά γεννά εντάσεις και εκρήξεις. Η ακρίβεια που πλήττει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας, είναι καθημερινά παρούσα. Το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο ζουν καθημερινά εκατομμύρια εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, υποχρέωσε την κυβέρνηση να αναγνωρίσει την ύπαρξή του.

Στις αρχές της βδομάδας έγιναν κινητοποιήσεις συνδικαλιστικών και καταναλωτικών οργανώσεων. Και ενώ στα συλλαλητήρια των συνδικάτων προσδιορίστηκαν οι καθοριστικής σημασίας ευθύνες της κυβέρνησης και προβλήθηκαν τα αιτήματα της ουσιαστικής αύξησης των μισθών, σε συνδυασμό με μέτρα περιορισμού της κερδοσκοπίας και ελέγχου των τιμών, η κινητοποίηση των καταναλωτικών οργανώσεων χαρακτηρίστηκε από την ανώδυνη μορφή του μποϊκοτάζ. Χωρίς να κατονομάζει τους υπεύθυνους για την ακρίβεια (κυβέρνηση, βιομήχανοι, μεγαλέμποροι) προχώρησε στο μποϊκοτάζ, το οποίο έδωσε την ευκαιρία σε στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να εμφανιστούν επικεφαλής της κινητοποίησης.

Παρά τις παραπλανητικές κυβερνητικές μεθοδεύσεις όμως, η ευθύνη της κυβέρνηση παραμένει καθοριστική. Η απελευθέρωση της αγοράς και η κατάργηση των μηχανισμών ελέγχου της αγοράς έχει διαμορφώσει καθεστώς ασυδοσίας για τους επιχειρηματίες, οι οποίοι διαμορφώνουν είτε ως βιομήχανοι, είτε ως έμποροι τις τιμές κατά το δοκούν αφού δεν υπάρχει κανένας περιορισμός και κανένας έλεγχος.

Πολλά τα ερωτήματα που γεννά η δήθεν αυθόρμητη παράδοση του φερόμενου ως τώρα αρχιεκτελεστή της προβοκατόρικης οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Τόσο ως προς τη μεθόδευσή της, όσο και ως προς τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ο χρόνος ο οποίος διαδραματίστηκε. Αλλά κυρίως αναδείχνει το άγχος του κατεστημένου να αποδείξει πως οι προβοκάτορες είναι επαναστάτες, προκειμένου να ενισχύσει τη γραμμή της ταύτισης της τρομοκρατίας με τη λαϊκή πάλη, συγκαλύπτοντας το ρόλο των μυστικών υπηρεσιών των ιμπεριαλιστών (σελίδα 5)

Συμπαρατάχτηκαν πλήρως στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από τις προηγούμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τους εκλεγμένους που στήριξαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει απόφαση των συνεδρίων της Τοπικής και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, που να μη την ψήφισαν (σελίδα 14)

Απροκάλυπτος κυβερνητικός εμπαιγμός για λαϊκά στρώματα, η παρουσίαση της νέας κυβερνητικής φορολογικής μεταρρύθμισης, αφού ακόμη και οι εξαγγελίες για τη «φορολογία εισοδήματος» περιέχουν ρυθμίσεις ενίσχυσης των οικονομικά ισχυρών, έτσι που να αναδεικνύεται ένας ακόμη μηχανισμός αναδιανομής σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων (σελίδες 20-21)

Υποχρηματοδότηση από την κυβερνητική πολιτική στην ανώτατη εκπαίδευση και οδηγεί εδώ και πολλά χρόνια στην έλλειψη της απαιτούμενης υποδομής για τις στεγαστικές ανάγκες των φοιτητών και στην αφαίμαξη πολλών λαϊκών οικογενειών, με την καταβολή υπέρογκων ποσών για ενοίκια των παιδιών τους που σπουδάζουν (σελίδες 22-23)

«Ποιότητα». Αυτή είναι η λέξη «κλειδί» που επαναλαμβάνεται από τα χείλη της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας ενόψει της έναρξης της νέας χρονιάς και αναμένεται να συνεχίσει να επαναλαμβάνεται. Και δε σηματοδοτεί βέβαια στροφή στην πορεία υποβάθμισης της Παιδείας, αλλά αποτελεί μεταφορά του ευρω-ενωσιακού επικοινωνιακού όρου για να αντιμετωπίσει τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση για το χάλι της εκπαίδευσης (σελίδα 23)

«Πρωταγωνιστές στη ζωή κι όχι εθελοντές στην υποταγή», είναι το σύνθημα του 28ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και τα νιάτα της ΚΝΕ αποκτούν πράγματι πρωταγωνιστικό ρόλο διοργανώνοντας για άλλη μια χρονιά το μεγαλύτερο πολιτικό - πολιτιστικό νεανικό γεγονός (σελίδες 24-25)