Στα σκουπίδια πέταξαν από κοινού κυβέρνηση και ηγεσία της ΓΣΕΕ τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για ένα καλύτερο, με αναβαθμισμένες συντάξεις και παροχές, δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Τα μέτρα που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση, και αποδέχτηκε η πλειοψηφία, αναβαπτίζουν, ενισχύουν το νόμο του Σιούφα, επιβεβαιώνουν ότι σταθερός στόχος τους είναι η μείωση των συντάξεων, η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, η επιβολή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος.

Για να υλοποιήσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, καταφεύγουν στις γνωστές ταχυδακτυλουργίες, όπως έκαναν και πέρσι με το «πακέτο Γιαννίτση» και την ώρα που τσακίζουν τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους, ισχυρίζονται ότι αντιμετωπίζουν το Ασφαλιστικό.

Τόσο με το «πλαίσιο αρχών» που παρουσιάστηκε στις 5 Μάρτη, όσο και με την εξειδίκευση που έκανε χτες το υπουργείο Εργασίας, επιχειρείται η «ενιαιοποίηση» προς τα κάτω των όρων της Κοινωνικής Ασφάλισης. Με σημείο αναφοράς τις ανατροπές που επέβαλε ο νόμος Σιούφα, ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων και κλάδοι συμπιέζονται και μπαίνουν στο καλούπι των αντιασφαλιστικών νόμων της περασμένης δεκαετίας. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης φτάνουν προς το παρόν μέχρι και τα 67 χρόνια - με τάσεις παραπέρα αύξησης - ενώ αντί για 35ετία χωρίς όριο ηλικίας, επιβάλλονται τα 37 χρόνια εργασίας. Ισχυρό χτύπημα θα δοθεί στους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ, των τραπεζών και του δημοσίου, για τους οποίους σήμερα γίνονται δύο συναντήσεις.

Συγκεκριμένα: Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η δημιουργία ενός Ενιαίου Ταμείου Μισθωτών κύριας σύνταξης. Εκεί θα ενταχθούν όλοι οι μισθωτοί της χώρας που εργάζονται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Και είναι προφανές ότι αργά ή γρήγορα εδώ θα ενταχθούν όλοι οι μισθωτοί που σήμερα, για λόγους σκοπιμότητας, εξαιρούνται.

Αντίστοιχα δημιουργείται ένα Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (ΕΤΕΑΜ), αφού διαχωριστεί το ΙΚΑ -ΤΕΑΜ, από το ΙΚΑ. Το ΕΤΕΑΜ θα είναι ο βασικός οργανισμός επικουρικής ασφάλισης μισθωτών. Δεν αποκλείεται η δημιουργία ορισμένων ακόμα επικουρικών ταμείων, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από τη στάση των ομοσπονδιών των εργαζομένων.

Ενώ στην περίπτωση του ενιαίου ταμείου της κύριας ασφάλισης επιχειρείται η αποδυνάμωση και η μείωση της κύριας ασφάλισης για όλους τους εργαζόμενους που θα ενταχθούν εκεί, στο επικουρικό και με δεδομένη την ισχνή κεφαλαιακή βάση του ΙΚΑ -ΤΕΑΜ, μέσω της σαλαμοποίησης, επιτυγχάνεται το χτύπημα και της επικουρικής σύνταξης.

Για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, πριν το 1992, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν κάνει καμία βλαπτική μεταβολή και αφήνει τα πράγματα ως έχουν. Στην πραγματικότητα, αρνείται να μειώσει τα 4.500 ένσημα στα 4.050 όπως ζητούν τα συνδικάτα. Δεν προβλέπει την παραμικρή βελτίωση των συντάξεων που σε ποσοστό 70% είναι στριμωγμένες στα κατώτερα επίπεδα. Ουσιαστικά επιβεβαιώνει το γεγονός ότι οι όροι συνταξιοδότησης για τους εργαζόμενους - ασφαλισμένους στο ΙΚΑ και για τους συνταξιούχους του έχουν κατέβει σε τέτοιο σημείο μιζέριας, που δεν πάει παρακάτω. Μάλιστα όσον αφορά τα ειδικά όρια συνταξιοδότησης, αντί για 35ετία χωρίς όριο ηλικίας που απαιτούν οι εργαζόμενοι, καθορίζει τα 37 χρόνια. Ταυτόχρονα κρατά σε ισχύ τα 35 έτη ασφάλισης, με προϋπόθεση το 58ο έτος ηλικίας, προϋπόθεση που σημαίνει δουλιά και μετά τα 35 χρόνια.

Η κυβέρνηση επαίρεται ότι κρατά σε ισχύ το ποσοστό αναπλήρωσης και τις συντάξιμες αποδοχές, όταν όλα τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ο μέσος πραγματικός δείκτης αναπλήρωσης του συντάξιμου μισθού από τη σύνταξη βρίσκεται σήμερα στο 44%. Αυτό που κρατά σε ισχύ είναι το νόμο που αποσυνδέει τις κατώτερες συντάξεις από τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.

Για τους ασφαλισμένους μετά το 1993, η κυβέρνηση κρατά σε ισχύ τον πυρήνα του νόμου Σιούφα και τον επεκτείνει, αν και έλεγε ότι θα καταργήσει τους νόμους της ΝΔ. Ετσι επιβεβαιώνει και διαιωνίζει την αύξηση των ορίων ηλικίας για άντρες και γυναίκες στα 65 χρόνια. Ταυτόχρονα όμως τον χειροτερεύει υπό το πρόσχημα του «εθελοντισμού». Ετσι αυξάνει το όριο ηλικίας στα 67 χρόνια, προσφέροντας για κάθε έτος 3% αύξηση στο ποσοστό αναπλήρωσης της σύνταξης. Με δεδομένη την απόλυτη μείωση των συντάξεων που επέρχεται μέσω της γενικότερης ανατροπής και της «ενιαιοποίησης» προς τα κάτω, τα 67 χρόνια γίνονται καταναγκασμός και όχι επιλογή του εργαζόμενου.

Η λεγόμενη αύξηση του ποσοστού αναπλήρωσης από 60% στο 70% για τη συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι γενιές που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν στην παραγωγή μετά το 1993 είναι σε χειρότερη μοίρα από τις προηγούμενες. Θα δουλεύουν περισσότερο και θα παίρνουν λιγότερη σύνταξη, παρά την τεράστια εξέλιξη της τεχνολογίας, την αύξηση της παραγωγικότητας και τη συσσώρευση πλούτου για τους εργοδότες. Μάλιστα ακόμα και αν ένας εργαζόμενος συμπληρώσει τα 35 χρόνια εργασίας, θα πρέπει να αναμένει να φτάσει στα 65 χρόνια για να πάρει αυτό το 70%. Διαφορετικά αν θελήσει να την πάρει μετά το 55ο έτος της ηλικίας και αφού θα έχει συμπληρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, θα το παίρνει μειωμένο κατά 1/200 ανά μήνα όπως προβλέπει ο νόμος Σιούφα.

Προκλητικά η κυβέρνηση κρατά τις εργαζόμενες μητέρες μέχρι τα 65 χρόνια στην παραγωγή. Η δήθεν προστασία της μητρότητας αποδεικνύεται τζίφος, αφού η πλασματική ενίσχυση με κάποιο χρόνο δεν αποτελεί χρόνο θεμελίωσης ασφαλιστικού δικαιώματος.

Η «ασάφεια» της κυβερνητικής πρότασης είναι το πρόσχημα της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ για τη συνέχιση της εμπλοκής της στον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης για το Ασφαλιστικό. Αδιαφορώντας παντελώς για τις απόψεις που έχει μέχρι σήμερα καταθέσει η κυβέρνηση - οι οποίες αποδίδουν με σαφήνεια τις αντιασφαλιστικές επιδιώξεις της - αλλά και για τα σημεία της συγκεκριμένης κυβερνητικής πρότασης που ορίζουν μια ξεκάθαρη χειροτέρευση της θέσης των ασφαλισμένων, οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας στην ΑΔΕΔΥ συμβάλλουν εν γνώσει τους σε μια τεχνική παράταση του «διαλόγου» με την κυβέρνηση, ενισχύοντας με την επιλογή τους τα αντιασφαλιστικά της σχέδια.

Το πλαίσιο με το οποίο θα προσέλθει η ΑΔΕΔΥ στη σημερινή συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας Δ. Ρέππα ψηφίστηκε χτες από τις ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ. Η ΑΠ (ΣΥΝ) συμφώνησε σε αυτή τη δεύτερη συνάντηση, ψήφισε όμως τη δική της πρόταση, λόγω της διαφοροποίησής της στο περιεχόμενο των θέσεων που θα παρουσιάσει η ΑΔΕΔΥ, καθώς θεώρησε ότι έπρεπε να επιλεχθεί το πλαίσιο που έχει εγκρίνει το Γενικό Συμβούλιο. Κάθετα αντίθετη στο διάλογο της απάτης ήταν η Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση (ΤΑΔΗΣΥ), η οποία πρότεινε τη συνολική απόρριψη της κυβερνητικής πρότασης και την προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων για την κατάκτηση νέων ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η ΑΔΕΔΥ θα καταθέσει στον υπουργό Εργασίας ένα κείμενο με δέκα βασικές θέσεις για το Ασφαλιστικό. Χαρακτηριστικό αυτού του κειμένου είναι η απάλειψη της θέσης της ΑΔΕΔΥ για κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ. Θεωρώντας δεδομένο το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, η πλειοψηφία κάνει προτάσεις «βελτίωσης» ορισμένων σημείων, αποδεχόμενη τους αντιασφαλιστικούς διαχωρισμούς των νόμων Σιούφα. Αποφεύγει επίσης να αναφερθεί συγκεκριμένα στο ζήτημα της γενικής μείωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Οι θέσεις αυτές συνοδεύτηκαν χτες από μια διάθεση διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση για το τι δέχεται και τι όχι και εγκαταλείφθηκε η θέση ότι η ΑΔΕΔΥ δεν πρόκειται να συζητήσει τίποτα, εάν δε γίνουν δεκτά κάποια ελάχιστα αιτήματά της!

Αυτή η άτακτη υποχώρηση απέναντι στην κυβέρνηση, η οποία ξεμπρόστιασε τους πάντες στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ (δεν τόλμησαν να επαναφέρουν καν τη θέση του ίδιου του προέδρου της για δημοψήφισμα για το Ασφαλιστικό) συνοδεύτηκε από βολές εναντίον της ΤΑΔΗΣΥ, η οποία με ακλόνητα επιχειρήματα υποστήριξε την πρόταση αγώνα που κατέθεσε.

Οι ταξικές δυνάμεις πρότειναν στη χτεσινή συνεδρίαση: «Συνολική απόρριψη του νέου πακέτου μέτρων της κυβέρνησης. Καμία συμμετοχή σε κανένα διάλογο. Να σταματήσει η ΑΔΕΔΥ την όποια συμμετοχή της τώρα. Να αποφασίσει η ΕΕ της ΑΔΕΔΥ να συγκαλέσει άμεσα το Γενικό Συμβούλιο με πρόταση για πανελλαδική απεργία στις 3 Απρίλη».

Σε άλλο σημείο του κειμένου που κατέθεσαν οι σύμβουλοί της, αναφέρεται: «Καλούμε όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από πολιτικές και παραταξιακές προτιμήσεις να ξεσηκωθούν και να αντιτάξουν στην πολιτική της κυβέρνησης τον ενωμένο αγώνα τους, απαιτώντας λύσεις σε όφελος της εργατικής τάξης. Να καταδικάσουν τη στάση των πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που με τις θέσεις τους και με τη συμμετοχή τους στο στημένο παιχνίδι του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου στηρίζουν την κυβέρνηση και τις επιλογές του κεφαλαίου.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να ενώσουν τη δράση τους με το ΠΑΜΕ, ξεκινώντας από τα πανεργατικά συλλαλητήρια την Πέμπτη 14 Μάρτη και συνεχίζοντας τον αγώνα να βάλουμε φραγμό στα σχέδια της κυβέρνησης και του κυβερνητικού συνδικαλισμού».

Με την πρότασή της, η ΤΑΔΗΣΥ ξεκαθάρισε ότι «ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος που διεξάγεται πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων έναν ολόκληρο χρόνο είναι μια στημένη διαδικασία για την προώθηση της αντεργατικής πολιτικής μέσω της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Μετά τις κυβερνητικές ανακοινώσεις καμιά συνδικαλιστική δύναμη, κανείς συνδικαλιστής δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είδε ή ότι δεν ξέρει».

Βασικά σημεία των διεκδικήσεων που πρότεινε είναι η Δημόσια -Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες, 55 και 50 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, 30ετία χωρίς όριο ηλικίας, επέκταση των βαρέων - ανθυγιεινών επαγγελμάτων.