ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004

Αδιαφάνεια και υπέρογκο κόστος στα έργα ΔΕΗ

Για να καλυφθεί η... καθυστέρηση, ανέλαβε το έργο κατασκευής των κέντρων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας η ΟΕΟΑ «Αθήνα 2004»

Σκόπιμες καθυστερήσεις, που ξεπερνούν τους 12 μήνες, μεθοδεύτηκαν από την κυβέρνηση στο θέμα της κατασκευής των κέντρων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας που θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες ηλεκτροδότησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004! Οπως προκύπτει από στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ», οι καθυστερήσεις που η ΔΕΗ είχε επισημάνει ότι θα προκαλέσουν την αδυναμία εκτέλεσης του έργου από την ίδια, είχαν ως αποτέλεσμα να ανατεθεί από την επιχείρηση στην εταιρία «Αθήνα 2004» προκειμένου να τηρηθούν διαδικασίες εξπρές, που διέπουν τη λειτουργία της Οργανωτικής Επιτροπής. Παράλληλα, οι ανάδοχοι επιχειρηματίες θα δεχτούν ένα σημαντικό δώρο από την κυβέρνηση, αφού το κόστος του έργου αναμένεται να ξεπεράσει κατά πολύ τις αρχικές εκτιμήσεις, όπως ισχυρίζονται παράγοντες που γνωρίζουν το θέμα.

Υπενθυμίζεται ότι πριν από μερικές μέρες η «Αθήνα 2004» προκήρυξε διαγωνισμό για την προμήθεια υλικών, τη μελέτη και την κατασκευή τουλάχιστον τεσσάρων κέντρων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στο Ελληνικό, στο Φάληρο, στα Βριλήσσια και τη Νίκαια συνολικού προϋπολογισμού τουλάχιστον 18 δισ. δρχ. Ο διαγωνισμός διεξάγεται με την ένδειξη του κατεπείγοντος (σ.σ. κλειστός διαγωνισμός) που παραπέμπει σε αδιαφανείς διαδικασίες.

Το πώς έφτασε το θέμα στο να προκηρυχτεί διαγωνισμός από την Οργανωτική Επιτροπή, περιγράφεται από τη σχετικά αλληλογραφία μεταξύ των αρμοδίων φορέων (ΔΕΗ, υπουργείο Ανάπτυξης, «Αθήνα 2004») από την οποία προκύπτει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υλοποίηση αποφάσεων.

Σε έγγραφο που εστάλη στις 18 Ιούνη 2001 από τη ΔΕΗ προς τον Διευθυντή Γραφείου υπουργού Ανάπτυξης και το Γραφείο του υπουργού αναφέρεται επί λέξει το εξής: «Η Επιχείρηση έχει επανειλημμένως επιστήσει την προσοχή των αρμοδίων φορέων για τον κατεπείγοντα χαρακτήρα των έργων και τη συνακόλουθη αναγκαιότητα άμεσης επίλυσης ζητημάτων χωροθέτησης παραχώρησης οικοπέδων, χρηματοδότησης και προσδιορισμού των τεχνικών χαρακτηριστικών των ηλεκτροδοτήσεων. Εντούτοις, για άλλα πολύ σημαντικά έργα υποδομής, όπως τα Κέντρα Διανομής Νίκαιας, Φαλήρου, Ελληνικού και Βριλησσίων, ο υποσταθμός Καλλιστηρίου αλλά και για ηλεκτροδοτήσεις έργων συγκοινωνιακής υποδομής και Ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων, οι εκκρεμότητες παραμένουν, με αποτέλεσμα να σημειώνεται ήδη εξάμηνη τουλάχιστον καθυστέρηση ως προς τους τεθέντες στόχους. Συνεπεία των ανωτέρω, καταλήγει το έγγραφο, η έγκαιρη αποπεράτωση των έργων αυτών φαίνεται πλέον ελάχιστα πιθανή με τις πάγιες διαδικασίες που είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί η ΔΕΗ. Για το λόγο αυτό η Επιχείρηση θεώρησε σκόπιμο να διερευνηθεί η δυνατότητα υλοποίησης των έργων από άλλον φορέα, συγκεκριμένα τον "Αθήνα 2004", ο οποίος ενδέχεται να διαθέτει από το νόμο πιο ευέλικτες και ταχύτερες διαδικασίες». Ουσιαστικά, ομολογείται ότι οι καθυστερήσεις θα «ξεπλυθούν» μέσω της «Αθήνα 2004» για ένα έργο που λόγω των καθυστερήσεων θα κοστίσει περισσότερο από όσο είχε εκτιμηθεί αρχικά.

Μετά από όλα αυτά, η «Αθήνα 2004» υπέγραψε σύμβαση με τη ΔΕΗ, έπειτα από Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου που δημοσιεύτηκε και εξασφάλισε μέσω της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου τα τρία από τα τέσσερα οικόπεδα στα οποία θα εγκατασταθούν τα νέα Κέντρα Διανομής (το τέταρτο είναι ιδιοκτησία της ΔΕΗ).

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Ομόφωνα υπέρ του Αλσους Ριζάρη

Ομόφωνα και με τη χαρακτηριστική φράση «ούτε μια πέτρα να μην χτιστεί», το Νομαρχιακό Συμβούλιο Αθήνας τάχθηκε ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Αλσους Ριζάρη με την επιχειρούμενη ανέγερση στο χώρο του ιδιωτικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης των Β. και Ε. Γουλανδρή.

Παράλληλα, το Σώμα στην πρόσφατη συνεδρίασή του εξέφρασε ομόφωνα τη συμπαράστασή του στον αγώνα των κατοίκων να διασωθεί το Αλσος ως κοινόχρηστος χώρος πρασίνου, που τόσο ανάγκη έχει η κορεσμένη αυτή περιοχή της Αθήνας και που αναδείχτηκε σε καταφύγιο κατά τον πρόσφατο σεισμό.

Από την πλευρά της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας (ΝΑΣ) ο σύμβουλος, Χ. Παπαμάργαρης σημείωσε ότι δεν μπορεί το Ιδρυμα Γουλανδρή να απαιτεί τη δωρεάν απόκτηση ανεκτίμητης αξίας γης, σε μια περιοχή μάλιστα υπερκορεσμένη πολεοδομικά και κυκλοφοριακά. Και επανέλαβε τη θέση της παράταξης για τη διατήρηση του Αλσους με ανάπτυξη του πρασίνου και για τη χωροθέτηση του Μουσείου σε άλλο μη κοινόχρηστο χώρο, με εγγυήσεις για τη μη εμπορευματοποίηση των εκθεμάτων του.

Αντίθετα, κατά πλειοψηφία εγκρίθηκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την κατασκευή ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Δήμο Ελληνικού, που εισηγήθηκε η νομαρχιακή αρχή. Την εισήγηση καταψήφισε η ΝΑΣ με το σκεπτικό ότι η έγκρισή της σημαίνει και αποδοχή των κυβερνητικών σχεδιασμών για την τύχη του χώρου. Αντίθετα, όπως σημείωσε ο σύμβουλος της ΝΑΣ, Χ. Παπαμάργαρης, το Νομαρχιακό Συμβούλιο θα πρέπει να δηλώσει κατηγορηματικά τη θέση να γίνει ολόκληρη η έκταση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού μητροπολιτικό πάρκο, με ήπιες χρήσεις πολιτισμού και αναψυχής. Ο δε φορέας διαχείρισης να είναι δημόσιος, με τη συμμετοχή σε αυτόν της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, επιστημονικών και συνδικαλιστικών φορέων.

Η «κίτρινη» και η «καθεστωτική» δημοσιογραφία

Ποια είναι χειρότερη, η «κίτρινη δημοσιογραφία» ή η «καθεστωτική δημοσιογραφία», αναρωτιόταν τις προάλλες ένας συνάδελφος. Το πρόβλημα είναι με τις «φανερές» κάμερες που δείχνουν μια πλαστή πραγματικότητα, ή με τις «κρυφές» κάμερες που «στο φινάλε» αποκαλύπτουν μερικές πλευρές της αυθεντικής πραγματικότητας, ρωτούσε προχτές άλλος συνάδελφος. Τα ερωτήματα αυτά (κι άλλα παρόμοια) τίθενται από αρκετούς και αξιόλογους συναδέλφους το τελευταίο διάστημα. Και τούτο είναι το σημαντικό. Το σημαντικό είναι ότι ενδιαφέροντες άνθρωποι υποκύπτουν στον πειρασμό (και σε μια γενικευμένη πίεση την οποία κάθε άλλο παρά αγνοούμε) να νομιμοποιήσουν «διλήμματα» που στην πραγματικότητα είναι κίβδηλα και τεχνητά.

***

Η λογική που διαπνέει την προσέγγισή τους είναι η ακόλουθη: Αν έχω να διαλέξω ανάμεσα στην «τεχνική» της παρακάμερας που «αποκαλύπτει αλήθειες» ή στη σοβαροφανή εκδοχή μιας δημοσιογραφίας που κάπου μεταξύ των ενασχολήσεών της με το «φαινόμενο Μπιγκ Μπράδερ» και τις δραστηριότητες της Δέσποινας Βανδή, οργανώνει και μερικά «πολιτικά πάνελ» γνωστής σύνθεσης και πρόδηλης στόχευσης, ε τότε - απαντούν - «εμείς διαλέγουμε την κίτρινη δημοσιογραφία που είναι λιγότερο βλαπτική»...

***

Η παραπάνω προσέγγιση μοιάζει εκ πρώτης όψεως «ανατρεπτική», αυταπατάται ότι αποτελεί προέκταση του - κατά τα άλλα δεδομένου - προοδευτικού προσανατολισμού των φορέων της. Δυστυχώς, στην πραγματικότητα είναι μια άποψη που έχει υποκύψει στη φενάκη της υποτιθέμενης «δημοκρατίας». Της «δημοκρατίας» εκείνου του συστήματος που στα θερμοκήπιά του καλλιεργούνται - κατά την ορολογία του προέδρου της Βουλής - «καραγκιόζηδες της πολιτικής» και «παρακεντέδες των εκδοτών». Της «δημοκρατίας» που ανέχεται μια και μοναδική «ελευθερία»: Τη δήθεν «ελευθερία» να επιλέγεις από τα χαρτιά μιας έτσι κι αλλιώς σημαδεμένης τράπουλας που όσοι τη χρησιμοποιούν για να παίζουν τον «παπά» σε βάρος τους λαού έχουν για έμβλημά τους τη θεωρία του «μη χείρον βέλτιστον». Με άλλα λόγια, η αποδοχή του «διλήμματος» μεταξύ της «κίτρινης» ή της «καθεστωτικής» δημοσιογραφίας, συνιστά εξ αντικειμένου υποταγή σε εκείνο το είδος «ελευθερίας» που μας καλεί να επιλέξουμε ή τη μία όψη ή την άλλη όψη, αλλά του ίδιου και του αυτού, όμως, νομίσματος.

***

Εν προκειμένω, η «κίτρινη δημοσιογραφία» είναι η άλλη όψη της «καθεστωτικής δημοσιογραφίας» και τούμπαλιν. Και οι δυο μαζί συνιστούν τις δυο όψεις του νομίσματος μιας δημοσιογραφίας που εξυπηρετεί το εκδοτικό κατεστημένο, υπηρετεί την καθεστηκυία πολιτική τάξη πραγμάτων αποκοιμίζοντας η κάθε μια με τον τρόπο της τον «ενεργό πολίτη», προτάσσει το δευτερεύον και αποσιωπά ή διαστρεβλώνει το μείζον, αποχαυνώνει το «λαουτζίκο», η μία μέσω της λαϊκιστικής εντυπωσιοθηρίας και της σκανδαλοθηρίας, η άλλη μέσω της «σαλονάτης και γραβατωμένης» πλύσης εγκεφάλου.

Το να «κυοφορείς» συνεπώς αυτού του είδους το «δίλημμα», διευκολύνει την αναπαραγωγή και της «κίτρινης» και της «καθεστωτικής» δημοσιογραφίας.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Του έδωσαν δεύτερη ευκαιρία

Το ανθρώπινο πρόσωπο έδειξε χτες η Δικαιοσύνη και έδωσε άλλη μια ευκαιρία στον Γιάννη Κολόβη, ο οποίος το Φλεβάρη του 1998 είχε σκοτώσει τον πατέρα του Νίκο Κολόβη, επειδή κακοποιούσε μπροστά στα μάτια του ιδίου και του δεκάχρονου τότε αδερφού του τη μητέρα τους.

Το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας επέβαλε στον πατροκτόνο Γ. Κολόβη ποινή τριών ετών φυλάκισης με 4ετή αναστολή, αναγνωρίζοντάς του ελαφρυντικά (ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος, μετέπειτα καλή συμπεριφορά του κατηγορούμενου, οδηγήθηκε στην πράξη του από μη ταπεινά κίνητρα, ειλικρινής μεταμέλεια, πρότερος έντιμος βίος).

Επίσης, το δικαστήριο έκρινε - κατά πλειοψηφία - τον Γ. Κολόβη για θανατηφόρα σωματική βλάβη, μετατρέποντας την αρχική κατηγορία που ήταν ανθρωποκτονία από πρόθεση. Πρωτόδικα, ο κατηγορούμενος Γ. Κολόβης είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη έξι ετών με αναστολή. Με το πέρας της δίκης ο πρόεδρος του δικαστηρίου είπε στον Γ. Κολόβη να προσέχει στο εξής τη μητέρα του, ενώ οι συγγενείς του ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.