Γρηγοριάδης Κώστας

Ας αφήσουμε, όμως, να μιλήσει το χτεσινό άρθρο του: «Η πληγή από το χθεσινό χτύπημα είναι πολύ μεγάλη και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από έναν πληγωμένο γίγαντα που ξαναστέκεται στα πόδια του και αποφασίζει ότι βρήκε - επιτέλους - τον κακό αντίπαλο που έψαχνε. Η τρομοκρατία θα γίνει η κορυφαία προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής». Και συνεχίζει: «Με την ίδια μανία που η CIA και το FBI κυνηγούσαν κάποτε τους κομμουνιστές, θα κυνηγούν τώρα όποιον και ό,τι πιστεύουν(!) ότι συνδέεται με την τρομοκρατία»... Και στα καθ' ημάς: «Οι πράκτορες του FBI θα κάνουν τη δουλειά τους στην Αθήνα με τριπλό ζήλο και χωρίς επίφαση φινέτσας, οι ελεγκτές της FAA (Ομοσπονδιακής Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ) θα ξετινάζουν την ΥΠΑ, τα Σπάτα και την «Ολυμπιακή» με τετραπλό ζήλο και... σε όποιον αρέσει». Τα σχόλια δικά σας.

«Σταυροφορία κατά της τρομοκρατίας» θα ξεκινήσουν οι ΗΠΑ, σύμφωνα με το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ. Το θεωρούν «αναπόφευκτο» και φυσιολογικό - και αυτή την εικόνα καλλιεργούν - «η πληγωμένη υπερδύναμη» να αντιδράσει με «πολεμική αντεπίθεση», προκειμένου να αποκαταστήσει το τρωθέν γόητρο και κύρος της(!). Το ζήτημα όμως είναι ακριβώς ποιους θεωρούν τρομοκράτες οι ιμπεριαλιστές. Η μέχρι τώρα πρακτική τους δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Τρομοκράτες είναι οι λαοί του κόσμου που τολμούν να σηκώνουν το κεφάλι τους, να μην είναι «φόρου υποτελείς» στη νέα τάξη. Περιττεύει να παραθέσει κανείς τον γνωστό κατάλογο με τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Εχει αποδειχθεί δηλαδή περίτρανα ποιοι είναι οι πραγματικοί αρχιτρομοκράτες του πλανήτη. Σε αυτή τη συμμορία της νέας τάξης που λυμαίνεται σήμερα τον πλανήτη και μηχανεύεται διαρκώς απίθανους τρόπους διαιώνισης της κυριαρχίας της, οι λαοί δεν πρέπει να «αναγνωρίσουν» καμία «δικαιολογία» και πολύ περισσότερο «συμπάθεια» για τη συνέχιση και κλιμάκωση του πολέμου που ετοιμάζουν εναντίον τους. Αντίθετα, χρειάζεται να είναι πανέτοιμοι να αποκρούσουν τη νέα λαίλαπα που θα πέσει στα κεφάλια μας.

Πολλές και διάφορες είναι οι υποθέσεις και τα σενάρια, που γράφονται και λέγονται στα αμερικανικά ΜΜΕ, σχετικά με τους εμπνευστές και εκτελεστές των αλλεπάλληλων και φονικών προχθεσινών επιθέσεων στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Γεγονός, βέβαια, που είναι φυσιολογικό και εύλογο, ανεξάρτητα και πέρα από το βαθμό βασιμότητας της κάθε υπόθεσης και σεναρίου. Δεν μπορείς, όμως, να πεις το ίδιο, σχετικά με το γεγονός, πως αυτή η σεναριολογία διαπερνάται έντονα από τη λογική, πως η συγκεκριμένη «τρομοκρατική» επίθεση, όσο και η «τρομοκρατία» γενικότερα, είναι εισαγόμενη και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την εσωτερική κατάσταση στις ΗΠΑ. Μια λογική, που θεωρείται πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητη και απόλυτη. Ούτε καν η παραμικρή υπόνοια, η παραμικρή υποψία, δεν εκφράζεται από τους διάφορους αναλυτές, σχολιαστές κλπ, κλπ, για το ενδεχόμενο να οδηγούν κάποια νήματα της υπόθεσης και στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν είναι μόνον αξιοπρόσεκτο, αλλά γεννά και διάφορα ερωτήματα. Αραγε, τόσες είναι οι ικανότητες προβληματισμού των Αμερικανών αναλυτών ή άλλοι παράγοντες είναι αυτοί, που εξοβελίζουν τις ανάλογες σκέψεις;

Η αλήθεια, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική. Οχι μόνο, γιατί το ιδιαίτερα μεγάλο εύρος και ο τρόπος που ξεδιπλώθηκε η προχτεσινή εγκληματική επιχείρηση, τουλάχιστον, θέτει το σοβαρό ερώτημα, αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί, χωρίς τις ανάλογες διασυνδέσεις και υποστήριξη από σοβαρούς κρίκους των συστημάτων εσωτερικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Αλλά και γιατί δεν είναι λίγα τα ανάλογα περιστατικά που έχουν τις ρίζες τους στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Να θυμίσουμε τη βομβιστική επίθεση στο κυβερνητικό κτίριο της Οκλαχόμα, τον Απρίλη του 1995, με 168 θύματα. Δράστης ήταν ο Τίμοθι Μακ Βέι, μισθοφόρος και στέλεχος ακροδεξιάς οργάνωσης, τον οποίο, όμως, ποτέ οι αμερικανικοί κυρίαρχοι κύκλοι δεν τον ονόμασαν τρομοκράτη. Ποτέ δε χαρακτήρισαν έτσι, επίσης, την τρομοκρατική δράση διάφορων παραστρατιωτικών οργανώσεων ή τις ενέργειες της διαβόητης Κου Κλουξ Κλαν κλπ., κλπ. Και, βέβαια, ποτέ δεν ονόμασαν ως τρομοκρατική τη δολοφονία του Προέδρου Τζον Κένεντι, ενώ ποτέ δεν ομολόγησαν τη συμμετοχή σ' αυτή των μυστικών και άλλων υπηρεσιών και κέντρων.

Είπαμε, η «τρομοκρατία» δεν έχει καμία σχέση με τις ΗΠΑ... Είτε με την εξωτερική της πολιτική, είτε με όσα διάφορα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας...