Η πλούσια προσυνεδριακή διαδικασία που θα αναπτυχθεί μπορεί να συμβάλει στην αποφασιστική προσπάθεια να καταφέρουμε η λειτουργία και δράση των ΚΟΒ να αντιστοιχηθεί με το επαναστατικό Πρόγραμμα του Κόμματος.

Σε κάθε μας βήμα αποδεικνύεται πως είναι σύνθετη υπόθεση να καταφέρουμε να διαπερνά όλη μας τη δράση ο συνολικότερος σκοπός του Κόμματος. Παρά τα όποια θετικά βήματα, η έλλειψη κομματικών δυνάμεων σε μεγάλους κλάδους, με χιλιάδες εργαζόμενους, αποτελεί τεράστιο εμπόδιο. Επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι οι στόχοι στρατολογίας και οικοδόμησης παραμένουν αποσπασμένοι από την ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση της ΚΟΒ, της αντίστοιχης παρέμβασης, της δράσης στο κίνημα.

Ενώ αναπτύσσουμε δράση στο κίνημα, μπαίνουμε μπροστά σε αγώνες, καταφέρνουμε να αυξήσουμε τη συσπείρωση στα σωματεία, να δημιουργηθούν νέα σωματεία, δυσανάλογα αυξάνεται η δεξαμενή των εργαζομένων όπου παρεμβαίνουμε με το Πρόγραμμα του Κόμματος, που παίρνουν τον «Ριζοσπάστη», που έρχονται σε μια κομματική σύσκεψη.

Διαπιστώνουμε δυσκολία να κατανοηθεί από τις κομματικές δυνάμεις πως η συνδικαλιστική δουλειά είναι στοιχείο αναπόσπαστο της πολιτικής δουλειάς, δεν τις χωρίζουν σινικά τείχη. Η παρέμβασή μας στο κίνημα μπορεί να συμβάλλει στην δουλειά με το Πρόγραμμα του Κόμματος χωρίς αυτά να είναι δύο παράλληλα καθήκοντα.

Αποτυπώνεται δυσκολία να συζητάει κάθε σύντροφος ξεκινώντας από το πρόβλημα που ταλανίζει τον εργάτη και παράλληλα να ανοίγει τη βεντάλια της συζήτησης με βάση το Πρόγραμμα. Φαίνεται ότι αν δεν κατακτήσουμε αυτήν την ικανότητα, δεν μπορούμε να φτάσουμε μακριά τη συνείδηση του εργάτη.

Στον κλάδο της μεταποίησης φρούτων που κυριαρχεί στην περιοχή για παράδειγμα - το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η εποχικότητα - τι μπορείς να πεις στους εργαζόμενους πως φταίει γι' αυτό. Αν δεν συζητήσεις την ουσία του ζητήματος: Ποια είναι η αιτία; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα λυθεί; Σε ποια κοινωνία;

Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η συζήτηση χρειάζεται να πάει πιο μακριά από το διεκδικητικό πλαίσιο του σωματείου, που σωστά βάζουμε, αφού από μόνο του δεν είναι αρκετό για να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι. Αν δεν συζητήσεις πως χρειάζεται ριζική ανατροπή για να σταματήσουν να περιπλανώνται από την εξαντλητική δουλειά στο πετσοκομμένο ταμείο ανεργίας, την αντίθεση με τα ρεκόρ κερδών των βιομηχάνων και τις δυνατότητες που υπάρχουν για μια διαφορετική οργάνωση της παραγωγής. Καταλήγεις να προσπαθείς να απαντήσεις στην απογοήτευση με παραδείγματα από νικηφόρους αγώνες, που φαίνεται αδύνατον να οργανωθούν στον δικό τους χώρο δουλειάς, γιατί «εδώ είμαστε χωριό» ή «οι εργάτες δεν καταλαβαίνουν».

Μέχρι πού έχουν τα εφόδια οι κομματικές μας δυνάμεις να συζητάνε με βάση το Πρόγραμμα; Πώς συμβάλλουμε καθοδηγητικά να οργανώνεται κάθε μάχη με βάση αυτόν τον προσανατολισμό αλλά και την έγνοια να αποκτούν οι σύντροφοι ένα πιο στέρεο υπόβαθρο, να αντεπεξέρχονται, να είναι πιο ανθεκτικοί στην πολύπλευρη επίθεση του αντιπάλου, προβάλλοντας τη δική μας πρόταση. Η διαπάλη στους χώρους δουλειάς οξύνεται, ο αντίπαλος βάζει τα επιχειρήματά του. Απέναντι στα οποία φαίνεται ότι χρειάζεται να είμαστε πιο έτοιμοι ιδεολογικά - πολιτικά να απαντάμε.

Η ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση του Κόμματος, της κάθε ΚΟΒ, η κατάκτηση ενός ενιαίου ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου γνώσης της επιστημονικής θεωρίας και συνείδησης του πρωτοπόρου ρόλου των κομμουνιστών και του Κόμματος, είναι αναγκαία για να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της σύγχρονης ιδεολογικής - πολιτικής διαπάλης. Τα μαθήματα και οι σχολές δοκίμων συνέβαλαν σε αυτήν την υπόθεση, όμως θέλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.

Οι Γραμματείς και το καθοδηγητικό όργανο να γνωρίζουν καλά τους συντρόφους της ΚΟΒ, η συλλογική προσπάθεια μελέτης, τα προγράμματα που διαμορφώνουμε να δένονται με την εξατομικευμένη προσπάθεια να βοηθήσουμε κάθε σύντροφο στην πορεία του προς τη βαθύτερη γνώση της επιστημονικής θεωρίας του Κόμματος.

Η βελτίωση της προετοιμασίας και διδασκαλίας των μαθημάτων και των σχολών να μη φεύγει από τον προσανατολισμό μας. Τα καθοδηγητικά όργανα να αποκτούν ένα πιο ξεκάθαρο και μακρόπνοο σχέδιο ιδεολογικοπολιτικής ενίσχυσης των δυνάμεών μας, γειωμένο στις ανάγκες των ΚΟΒ και των συντρόφων που τις απαρτίζουν, με τη συμβολή του επιτελείου της Ιδεολογικής Επιτροπής, που θα μπορούσε να βοηθήσει ακόμα περισσότερο στην εξειδίκευση, στην επεξεργασία ζητημάτων.

Η βελτίωση της λειτουργίας των καθοδηγητικών οργάνων, η πιο σταθερή και αποτελεσματική καθοδήγηση, η ανάπτυξη της καθοδηγητικής σχέσης με κάθε κομματικό μέλος, θεωρώ πως είναι κρίσιμο στοιχείο. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να παίξουν οι Γραμματείς και τα Γραφεία. Η συζήτηση, οι συνεργασίες μπροστά στην οργάνωση μιας μάχης κινητοποιούν δυνάμεις, όπως έγινε με τη διακίνηση των Θέσεων.

Τα τελευταία χρόνια μέσα από τη δουλειά του Κόμματος οργανώθηκαν νέες δυνάμεις, νέοι σύντροφοι ανέλαβαν καθήκοντα. Επομένως, τον τόνο στην καθοδηγητική βοήθεια, στον δημιουργικό έλεγχο, στη σταθερότητα στην καθοδήγηση, τον δίνει το καθοδηγητικό όργανο. Αυτό φαίνεται στην καθημερινή μας δράση όσο αντιμετωπίζουμε αντιλήψεις «τους λέω και δεν καταλαβαίνουν», σκύβουμε πάνω από τις ΚΟΒ, βάζουμε σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα χωρίς να μένουμε απλά στις διαπιστώσεις, μετράμε βήματα.

Ο καθοδηγητής πρέπει να έχει ξεκάθαρο τι αποστολή μπορεί να χρεώσει στο κάθε μέλος που καθοδηγεί στο πλαίσιο του σχεδιασμού της ΚΟΒ, πώς θα βοηθήσει να αντεπεξέλθει χωρίς να θεωρεί τίποτα δεδομένο. Το επίπεδο πολιτικής συνείδησης δεν είναι σταθερό και δεδομένο, από αυτό πρέπει να ξεκινάμε, επικεντρώνοντας στη δική μας καθοδηγητική δουλειά ως τον καθοριστικό παράγοντα που μπορεί να αντιμετωπίσει τις όποιες ταλαντεύσεις.

Οι συνθήκες ζωής έχουν δυσκολέψει κατά πολύ τα τελευταία χρόνια για την εργατική τάξη, η πίεση από αυτές τις δυσκολίες είναι τεράστια, τα κομματικά μέλη βρίσκονται αντιμέτωπα με συνδικαλιστικές απολύσεις, την πίεση από τους συντρόφους τους, τον οικογενειακό περίγυρο. Είναι αναγκαίο να καταφέρουμε να καθοδηγήσουμε ένα κομματικό δυναμικό ιδεολογικοπολιτικά έτοιμο να αντεπεξέλθει σε αυτές τις πιέσεις αλλά και να μπολιάσουμε την ανάγκη της συλλογικής αντιμετώπισης των δυσκολιών, της αλληλεγγύης. Ως μονόδρομο για την εργατική τάξη για να αντιμετωπίσει τη διαρκώς αυξανόμενη επίθεση σε βάρος της, που θα συνεχίσει να οξύνεται, όσο οι ανταγωνισμοί, οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του ξεπερασμένου ιστορικά καπιταλισμού μεγαλώνουν.

Ετσι αποκτάμε δύναμη και αντοχή να αντιμετωπίζουμε ενιαία τα προβλήματα στη δουλειά, στη ζωή στην οικογένεια, συλλογικά και όχι ατομικά, αποκομμένοι και ευάλωτοι, όπως μας θέλει αυτό το σύστημα. Η καλλιέργεια ενός τέτοιου πνεύματος συλλογικότητας, τα πρακτικά μέτρα για να μείνουν όρθιες οι δυνάμεις μας, απέναντι στην πολύμορφη επίθεση του αντιπάλου, είναι απαραίτητα συστατικά για να ατσαλωθεί η επαναστατική πρωτοπορία, για να μπορέσουμε να κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου για Κόμμα σταθερό και έτοιμο σε κάθε δοκιμασία.

Οι Θέσεις επικεντρώνονται στις βασικές προϋποθέσεις προκειμένου το Κόμμα να φέρει εις πέρας τον ιστορικό του ρόλο ως οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης: Την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική του αυτοτέλεια, την ικανότητά του να δρα - με επαναστατική στρατηγική - σε όλες τις συνθήκες και καμπές της ταξικής πάλης, και την ύπαρξη ισχυρών -οργανωτικά και ιδεολογικά - Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων όπου ζει και εργάζεται η εργατική τάξη (και ειδικά σε στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας).

Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στη συγκέντρωση δυνάμεων για την επανάσταση είναι μια υπόθεση σύνθετη, που διεξάγεται και οικοδομείται σε βάθος χρόνου (με εναλλαγές και μεταπτώσεις), αλλά και επιβεβαιώνεται καθημερινά.

Στη δοσμένη συγκυρία, όπου οι εγχώριες και διεθνείς συνθήκες προμηνύουν γρήγορες, σύνθετες εξελίξεις, τα καθήκοντα και οι απαιτήσεις από εμάς - συλλογικά και «ατομικά» ως μέλη και στελέχη του Κόμματος - αυξάνονται επιτακτικά σε όλους τους τομείς που συνθέτουν τον ρόλο και την αποστολή μας: Στην ιδεολογικοπολιτική θωράκιση, την οργανωτική ισχυροποίηση, την κομματική επαγρύπνηση και περιφρούρηση κ.ο.κ. Προκειμένου να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε, τόσο ως προς τη διεύρυνση ρωγμών που μπορεί να εμφανιστούν στη «νομιμοποίηση» της καπιταλιστικής εξουσίας (εκτρέποντας κάθε ρυάκι δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης στις γραμμές της λαϊκής πλειοψηφίας στο ευρύτερο ποτάμι της επαναστατικής ανατροπής) όσο και ως προς την αντιμετώπιση χτυπημάτων ή και οπισθοχωρήσεων που μπορεί να προκύψουν.

Η σύνδεση όλων των συνεπειών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνει η λαϊκή πλειοψηφία με τη γενεσιουργό τους αιτία ως κοινό παρανομαστή, που δεν φτιασιδώνεται αλλά μόνο ανατρέπεται, αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της δουλειάς μας. Η σύνδεση της καταδίκης του παλιού με την ανάδειξη του νέου κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμαστε - τον σοσιαλισμό - αποτελεί οργανικό τμήμα και συνέχεια της ίδιας δουλειάς.

Η προώθηση των παραπάνω σε κάθε πεδίο, κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα ή ζήτημα που απασχολεί την εργατική τάξη, συνδέεται με τη δυνατότητα και ικανότητά μας να παρεμβαίνουμε άμεσα και εύστοχα παντού. Που σημαίνει ότι κάθε κομμουνιστής, όπου κι αν βρίσκεται, είναι ταυτόχρονα προπαγανδιστής, οργανωτής, λαϊκός αγωνιστής και καθοδηγητής.

Η συγκρότηση και λειτουργία των ΚΟ ως «κύτταρα» του Κόμματος, ως η φωνή, τα μάτια και τα χέρια του παντού, με τις πολλαπλές απαιτήσεις και καθήκοντα που τίθενται στις Θέσεις, αλλά και την απαιτούμενη καλλιέργεια της κομμουνιστικής αλληλεγγύης, της συντροφικότητας κ.ο.κ., αποτελούν βασική προϋπόθεση για την ισχυροποίηση του Κόμματος ως ένα αλληλένδετο, άρρηκτα σφυρηλατημένο σύνολο «κρίκων» δουλειάς και καθηκόντων. Βασικό απαιτούμενο πρέπει να είναι η συνεχής, συστηματική μέριμνα και σχεδιασμός προκειμένου οι διάφορες πρακτικές δράσεις να μετουσιώνονται σε ουσιαστικά αποτελέσματα για την προώθηση της ταξικής πάλης.

Ειδική προσοχή και βάρος πρέπει να δοθεί στο κομμάτι της συντροφικότητας, στις σχέσεις μεταξύ των συντρόφων, στον χαρακτήρα και το περιεχόμενο της κομματικής ζωής. Οι σχέσεις μεταξύ μας πρέπει να αντανακλούν (όσο το δυνατόν σε συνθήκες καπιταλιστικού περίγυρου) τις νέες σχέσεις στη νέα κοινωνία που θέλουμε να χτίσουμε. Δεν μπορούν να είναι τυπικές, ρηχές, συγκυριακές κ.ο.κ.

Η κομματική οικοδόμηση τίθεται - πολύ σωστά - ως ένα κομβικό και σύνθετο / πολυπαραγοντικό ζήτημα στις Θέσεις. Είναι όμως και διαρκές, ζωντανό, καθώς δεν αποτελεί μια στιγμιαία διαδικασία, δεν σταματά με τη στρατολογία, αλλά αποτελεί μια διαρκή, συστηματική διαδικασία διαμόρφωσης ενός κομμουνιστή επαναστάτη σε συνθήκες όπου συνεχώς υφίσταται πιέσεις για συμβιβασμό, ενσωμάτωση, παροπλισμό και παραίτηση. Η διαδικασία αφομοίωσης (ιδιαίτερα των νεότερων συντρόφων μας) και κομματικής διαπαιδαγώγησης δεν είναι εύκολη, απλή ή αυτονόητη υπόθεση. Βεβαίως, δεν οφείλονται όλες οι αποστρατεύσεις σε εμάς. Υπάρχουν αντικειμενικοί και υποκειμενικοί παράγοντες που συντείνουν σε αυτά - και πάντοτε θα υπάρχουν, ανεξάρτητα από την ικανότητά μας να γαλουχούμε νέους κομμουνιστές. Μπορούμε όμως, στον βαθμό που μας αναλογεί, να περιορίζουμε τις απώλειες προς τον ταξικό αντίπαλο, βοηθώντας (συλλογικά και καθοδηγητικά) τους συντρόφους μας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να κατανοήσουν βαθιά την κομματική τους ιδιότητα, την ιστορική τους αποστολή, την αξία της συλλογικότητας, της οργανωμένης πάλης κ.ο.κ., εμφυσώντας τους τη μαχητικότητα και διάθεση για προσφορά, στεκόμενοι δίπλα τους ως συλλογική ασπίδα απέναντι στις πολύμορφες πιέσεις του αντιπάλου.

Πρέπει να προχωράμε μπροστά με εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο λαό και στην οργανωμένη δύναμή του, με βαθιά κατανόηση του πώς λειτουργεί ο καπιταλιστικός κόσμος, με γνώση των αντικειμενικών δυσκολιών της ταξικής πάλης και του βασανιστικού ζητήματος της κατάκτησης των συνειδήσεων. Πως ο κόσμος δεν αλλάζει μονομιάς, αλλά αλλάζει. Πως ο αγώνας μας είναι μαραθώνιος αλλά και σπριντ. Πως δεν μετριέται απόλυτα ή απαραίτητα με άμεσα / εύκολα μετρήσιμα ποσοτικά αποτελέσματα (π.χ. εκλογικά ποσοστά) - ούτε καν. Ομως αυτό προϋποθέτει βαθιά ιδεολογικοπολιτική και κομματική συνειδητότητα, πραγματικό και ζωντανό δέσιμο με την οργανωμένη ζωή, συστηματική και ουσιαστική ζύμωση με την πολιτική - κομματική δράση. Που διαμορφώνεται και σφυρηλατείται τόσο ως σχέση του κομματικού μέλους με την Κομματική του Οργάνωση όσο και ως σχέση της Κομματικής Οργάνωσης με το κομματικό μέλος, σε μια διαλεκτική ενότητα.

Η καλλιέργεια και η προβολή μιας άλλης κοινωνίας και ενός άλλου τύπου ανθρώπου (με αξίες, ιδανικά και στάση ζωής διαμετρικά αντίθετα και ποιοτικά κατά πολύ ανώτερα του καπιταλισμού και των προτύπων που καλλιεργεί και προωθεί) είναι επίσης πολύ σημαντικό. Η αγωνιστική στάση ζωής και ο νέος κόσμος που θέλουμε να χτίσουμε πρέπει να προβάλλονται, τόσο θετικά (αυτοτελώς, από μόνα τους) όσο και αντιπαραθετικά με τη βαρβαρότητα - σαπίλα του καπιταλισμού, του ατομισμού, της λογικής «ο θάνατός σου η ζωή μου» κ.ο.κ., αλλά και με την ψευδεπίγραφη «ριζοσπαστικότητα» - «επαναστατικότητα» αντιδραστικών θεωριών και αντιλήψεων (που προσπαθούν να ενδυθούν - συχνά με τη στήριξη διαφόρων οπορτουνιστικών δυνάμεων - ως η επιτομή της προοδευτικότητας, ενώ επί της ουσίας αποτελούν αστικές θεωρίες και αντιλήψεις με προοδευτικοφανή μανδύα και αντιδραστικό πυρήνα).

Ως προς αυτό, στην περίπτωση της διαπάλης γύρω από το ζήτημα της σεξουαλικότητας, του φύλου, της ομοφυλοφιλίας κ.ο.κ. (που οξύνθηκε μεν την περίοδο που συζητιόταν το σχετικό νομοσχέδιο, αλλά προϋπήρχε για πολλά χρόνια) καταδείχθηκε το γεγονός ότι υπάρχουν ζητήματα με τα οποία ακόμη δεν είχαμε καταπιαστεί όσο θα έπρεπε. Που θέλουν πιο έγκαιρη, πιο στοχευμένη και πιο δουλεμένη τοποθέτηση από εμάς (κωδικοποιημένα και εκλαϊκευμένα με τρόπο που να μπορούν να κατανοηθούν και να αξιοποιηθούν πλατιά προπαγανδιστικά στην αντιπαράθεση και διαπάλη με τα αστικά ιδεολογήματα και αντιλήψεις).

Καταλήγοντας, το 22ο Συνέδριο βρίσκει το Κόμμα μας να στέκεται από καλύτερες θέσεις σε όλους τους τομείς σε σχέση με το παρελθόν. Οι Θέσεις αποτελούν ένα εξαιρετικό σημείο αναφοράς, βάση και εφαλτήριο προκειμένου να πάμε το Κόμμα μας ακόμα ψηλότερα παντού, γενόμενοι καλύτεροι, ισχυρότεροι και ικανότεροι σε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τη δουλειά μας για την υπόθεση της εργατικής τάξης, στις μικρές και μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.