Και στο πλαίσιο αυτό, η ΟΓΕ καλεί σε κινητοποίηση, αύριο Σάββατο, στις 11 π.μ. στο Σύνταγμα (αρχή της Ερμού), «για να προβάλουμε τις διεκδικήσεις μας και να απαιτήσουμε όλα όσα είναι αναγκαία για την προστασία μας από τον καρκίνο του μαστού».

Αναλυτικά, στο κάλεσμά της η ΟΓΕ σημειώνει:

«Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού, σε καλούμε να δυναμώσουμε τον αγώνα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ιατρεία μαστού, πλήρως εξοπλισμένα και στελεχωμένα με το αναγκαίο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που θα καλύπτουν τις ανάγκες για πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας.

Σήμερα το 2025 η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να μας εξασφαλίσει ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, στελεχωμένο πλήρως με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και με βάση τις γεωγραφικές και πληθυσμιακές ανάγκες, όπως κι ένα δημόσιο και δωρεάν δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), με επίκεντρο το Κέντρο Υγείας, που θα λειτουργεί με πυξίδα τις ανάγκες μας και όχι για τα κέρδη των ομίλων. Σε ένα τέτοιο σύστημα Υγείας και ΠΦΥ μπορεί να εφαρμοστεί ουσιαστική και καθολική πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση και για τον καρκίνο του μαστού, που είναι η πιο συχνή μορφή της νόσου στις γυναίκες και αντιπροσωπεύει 33% των γυναικείων καρκίνων.

Αντί για όλα αυτά που δικαιούμαστε, το κράτος αφήνει εμάς τις γυναίκες έρμαια της πολιτικής της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία (OECD 2025), η θνησιμότητα από τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου, που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί με την εξασφάλιση έγκαιρης και κατάλληλης θεραπείας, εμφανίζεται στην Ελλάδα αυξημένη, αντί να σημειώσει πτώση στη διάρκεια της δεκαετίας 2011-2021. Αυτή η πολιτική αφήνει βαρύ το αποτύπωμα στην αντιμετώπιση και της συγκεκριμένης νόσου, καθώς:

• Είμαστε αντιμέτωπες με την ανυπαρξία μιας οργανωμένης και συστηματικής πρόληψης. Τα πολυδιαφημισμένα από την κυβέρνηση προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου είναι ευκαιριακού χαρακτήρα. Με πυξίδα τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαιρούν κρίσιμες ηλικιακές ομάδες με σαφές αρνητικό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της πρόληψης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα προγράμματα αυτά για τον καρκίνο του μαστού αφορούν μέχρι σήμερα μόνο γυναίκες 45-74 ετών. Η χρηματοδότηση των εν λόγω προγραμμάτων έχει ημερομηνία λήξης και μάλιστα στο τέλος του 2025.
• Είμαστε αντιμέτωπες με ένα εμπορευματοποιημένο και υποχρηματοδοτούμενο, υποστελεχωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, χωρίς τον αναγκαίο εξοπλισμό, με αποτέλεσμα και αυτά τα ευκαιριακά προληπτικά προγράμματα να μένουν κενό γράμμα, μακριά από τις ανάγκες πρόληψης της υγείας των γυναικών. Δεν είναι τυχαίο ότι το 60% των παραπεμπτικών που εκδόθηκαν μέσα σε έναν χρόνο για μαστογραφίες έμειναν ανεκτέλεστα. Μπορεί τα sms να στάλθηκαν, για πολλές αποδέκτριες όμως έμειναν αναξιοποίητα. Σε ολόκληρες περιοχές δεν υπάρχει μαστογράφος στις δημόσιες δομές Υγείας, με αποτέλεσμα χιλιάδες γυναίκες να εξαναγκάζονται να μετακινούνται χιλιόμετρα προκειμένου να κάνουν τις εξετάσεις που απαιτούνται. Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει ο εξοπλισμός, αλλά λείπει το προσωπικό. Το αποτέλεσμα είναι η συντριπτική πλειοψηφία των παραπεμπτικών να εκτελούνται σε δομές του ιδιωτικού τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 16% των 323 μαστογράφων που υπάρχουν στη χώρα βρίσκονται σε δημόσιες δομές. Ετσι, η κυβέρνηση και τα πολυδιαφημισμένα προγράμματά της επιδοτούν τα ταμεία των ιδιωτικών μεγαθηρίων της Υγείας, των διαγνωστικών κέντρων και των κλινικών που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Την ίδια στιγμή, οι γυναίκες που λόγω του ιστορικού τους χρειάζονται συχνές και εξειδικευμένες εξετάσεις (π.χ. τομοσύνθεση, υπέρηχο 3D κ.λπ.) είναι υποχρεωμένες να τις χρυσοπληρώσουν στους ομίλους της Υγείας.
• Είμαστε αντιμέτωπες με τις δραματικές επιπτώσεις της υποχρηματοδότησης και των δραματικών ελλείψεων προσωπικού, που γίνονται ακόμα πιο φανερές στις περιπτώσεις των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού. Οι ελλείψεις δημιουργούν σημαντικά εμπόδια για να βρουν οι γυναίκες την θεραπεία που έχουν ανάγκη (χειρουργικές επεμβάσεις, χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες), γεγονός που επηρεάζει καθοριστικά την έκβαση της νόσου. Ετσι, η γυναίκα που έχει διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού αντιμετωπίζει καθυστερήσεις στη θεραπεία της 2,5 μήνες για ακτινοθεραπεία στο δημόσιο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζεται να στραφεί στους ιδιώτες χρυσοπληρώνοντάς τους με 5.000-6.000 ευρώ.

Οι ροζ φωταγωγήσεις και το κάλπικο ενδιαφέρον της κυβέρνησης, αλλά και των κομμάτων που βαδίζουν στις ράγες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χέρι - χέρι με επιχειρηματικούς ομίλους και ΜΚΟ, δεν μπορούν να κρύψουν την αιτία της βαρβαρότητας που αντιμετωπίζουμε οι γυναίκες του μόχθου σήμερα. Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση, που προβάλλουν "ως φάρμακο διά πάσαν νόσον", δεν αντιμετωπίζει την εμπορευματοποίηση της Υγείας.

Δεν ανεχόμαστε αυτήν την πολιτική της ΕΕ και διαχρονικά των κυβερνήσεων, που αντιμετωπίζει τις ανάγκες μας ως "κόστος" για το κράτος και ως "όφελος" για τους επιχειρηματικούς κολοσσούς που δραστηριοποιούνται και στον τομέα της Υγείας. Βλάπτει σοβαρά την υγεία μας, που αποτελεί εμπόρευμα αντί για κοινωνικό αγαθό.

Απαιτούμε:

- Γενναία κρατική χρηματοδότηση για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες πρόληψης των γυναικολογικών καρκίνων.

- Ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και σύγχρονο εξοπλισμό για την έγκαιρη δωρεάν θεραπεία (χειρουργεία, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία) και την αποκατάσταση των γυναικών που θα νοσήσουν.

- Συστηματική ενημέρωση και προληπτικές εξετάσεις πανελλαδικά για τις γυναίκες με ευθύνη του κράτους, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτών».

Χαρακτηρίζοντας «ταχυδακτυλουργική τακτική των αστικών κυβερνήσεων» το να βαφτίζουν «μεταρρύθμιση» ό,τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους, σημείωσε ότι ειδικά στο πεδίο της ισότητας των φύλων αυτή η τεχνική έχει αναχθεί σε πολιτική.

Οπως ανέφερε, «οι δήμοι και οι Περιφέρειες γεμίζουν με "επιτροπές", "ομάδες έργου" και "σχέδια δράσης", ενώ οι πραγματικές ανάγκες των γυναικών - η ασφάλεια, η εργασία με δικαιώματα, οι δημόσιες δομές στήριξης της οικογένειας, η πρόσβαση σε δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας - παραμένουν όνειρα θερινής νυχτός.

Η ΓΓ Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παρουσιάζει κάθε χρόνο εκθέσεις προόδου, όμως τα ίδια τα στοιχεία της αποκαλύπτουν μια θεσμική αρχιτεκτονική που μετρά κουτάκια αντί για αποτελέσματα.

Διότι ο θεσμικός φορμαλισμός - η λατρεία δηλαδή της φόρμας και όχι της ουσίας - δεν συνιστά πολιτική ισότητας. Είναι λογιστική συμμόρφωση με τα δεσμά των λεγόμενων δημοσιονομικών αντοχών».

Θύμισε μάλιστα ότι από το 2019 το ΚΚΕ είχε επισημάνει τον κίνδυνο δήμοι και Περιφέρειες, ως «πάροχοι υπηρεσιών», «ρυθμιστικοί παράγοντες» και εργοδότες, να καλούνται να φορέσουν τον μανδύα της προόδου, χωρίς να αλλάζουν οι προτεραιότητες χρηματοδότησης, το καθεστώς εργασίας των γυναικών, ο προσανατολισμός των τοπικών πολιτικών. «Με άλλα λόγια, "στήνονται" πολιτικές ισότητας που λειτουργούν ως βιτρίνα, την ώρα που οι ίδιες οι τοπικές αρχές - υπό το σφιχτό δημοσιονομικό πλαίσιο - συνεχίζουν να μετακυλίουν κόστος και ευθύνη στις πλάτες των γυναικών και των οικογενειών τους», ανέφερε η βουλευτής του ΚΚΕ.

Ετσι, «σήμερα, ενώ το θεσμικό οπλοστάσιο είναι "πλήρες", οι δομές κοινωνικής στήριξης κρέμονται από χρηματοδοτήσεις - μπαλώματα.

Ρεπορτάζ και παρεμβάσεις προειδοποιούν ότι το εθνικό δίκτυο δομών για την έμφυλη βία - συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες, Γραμμή SOS 15900 - δεν έχει εξασφαλισμένη πολυετή και σταθερή χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενες των δομών και οι ωφελούμενες γυναίκες να ζουν σε καθεστώς αβεβαιότητας.

Οταν η ίδια η ραχοκοκαλιά της προστασίας από τη βία είναι επισφαλής, τι αξία έχει να διοργανώνουν οι δήμοι "ημέρες ευαισθητοποίησης" και σεμινάρια;

Η ισότητα δεν είναι event management. Απαιτεί γενναία κρατική χρηματοδότηση, μόνιμο προσωπικό και δομές που δεν κλείνουν "όταν τελειώσει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα"».

Η βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ότι το ΚΚΕ με κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις έχει καταγγείλει τη μετάθεση της συζήτησης από την ουσία στις εντυπώσεις. «Στη συζήτηση νομοσχεδίων για την "ουσιαστική ισότητα", οι βουλευτές του τονίσαμε ότι οι κυβερνητικές ρυθμίσεις λειτουργούν ως "τυπικό δείγμα πολιτικής τακτικής", εργαλεία εικόνας και πλαστών διλημμάτων, αντί για στήριξη των γυναικών στον χώρο δουλειάς, στο σπίτι, στη γειτονιά. Η κριτική αυτή έχει συνέχεια: Η ισότητα δεν "επιτελείται" με επικοινωνιακά τερτίπια αλλά με σύγκρουση με τις σχέσεις εκμετάλλευσης, που γεννούν την ανισότητα».

Τα παραπάνω φαίνονται καθαρά στο ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, ανέδειξε η Σ. Διγενή, υπογραμμίζοντας ότι «παρά τις καμπάνιες, η καθημερινότητα σε εργασιακούς χώρους, η ανασφάλιστη εργασία στη μαύρη αγορά, τα ωράρια - λάστιχο, η ανυπαρξία δημόσιων δομών φροντίδας των παιδιών, των ΑμεΑ, των ηλικιωμένων, συντηρεί το υπόστρωμα της βίας και της εξάρτησης.

Επιβεβαιώνεται ότι αν δεν αντιμετωπιστεί η γενεσιουργός αιτία, η εκμετάλλευση, η βία θα μεταλλάσσεται και θα επανέρχεται, όσο κι αν πολλαπλασιάζονται οι "δράσεις ευαισθητοποίησης".

Δεν είναι σχήμα λόγου: Είναι πολιτική διάγνωση, που βρίσκει τραγική επιβεβαίωση κάθε φορά που μια γυναίκα μένει χωρίς δίχτυ προστασίας, το οποίο εξαρτάται από τα ΕΣΠΑ με ημερομηνία λήξης».

Σχολιάζοντας μάλιστα τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας, τόνισε ότι «προσφέρει νούμερα που αν διαβαστούν προσεκτικά, υποσκάπτουν τον πανηγυρισμό. Ναι, υπάρχουν επιτροπές και υπεύθυνοι ισότητας. Πόσες διοικήσεις δήμων και Περιφερειών διασφάλισαν σταθερή χρηματοδότηση για συμβουλευτικά κέντρα και ξενώνες, αντί για "γέφυρες" από πρόγραμμα σε πρόγραμμα;

Στις ίδιες εκθέσεις, τα ερωτηματολόγια καταγράφουν ότι η ύπαρξη μονάδων ισότητας - όταν υπάρχει - δεν συνεπάγεται ούτε καθολική πρόσβαση, ούτε ισχυρές αρμοδιότητες».

«Η ισότητα δεν επιβάλλεται με ευχές αλλά με κρατική χρηματοδότηση, μόνιμες προσλήψεις σε Υγεία - Πρόνοια, κοινωνικές υπηρεσίες δήμων, παιδικούς σταθμούς κ.ά.», ανέφερε η βουλευτής του ΚΚΕ, αναδεικνύοντας ότι την ίδια στιγμή η κυβέρνηση διώκει τους δημάρχους του ΚΚΕ, όπως τον δήμαρχο της Καισαριανής, που υπερασπίζονται το δικαίωμα των εργαζομένων των δήμων στη μόνιμη και σταθερή εργασία, πηγαίνοντας κόντρα στο απαράδεκτο νομοθετικό πλαίσιο που κανονικοποιεί την εργασιακή ανασφάλεια.

Και ξεκαθάρισε ότι «χρειάζεται να ειπωθεί καθαρά αυτό που συστηματικά αποφεύγεται: Χωρίς ρήξη με την πολιτική που εμπορευματοποιεί την Πρόνοια και μετατρέπει τα δικαιώματα σε "έργα προς ένταξη", η ισότητα θα παραμένει "μπρα ντε φερ" ανάμεσα σε ανακοινώσεις, εκθέσεις και δελτία Τύπου».

Γι' αυτό και ανέδειξε ότι οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ είναι αυτές που φέρνουν στο επίκεντρο την ουσία: «Η γυναικεία ανισοτιμία δεν είναι "παρεξήγηση" που λύνεται με καμπάνιες, αλλά κοινωνική σχέση που απαιτεί σύγκρουση με την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τον εργασιακό Μεσαίωνα, την έλλειψη δημόσιων δομών φροντίδας. Αυτό δεν χωράει εύκολα σε τεχνικά παραδοτέα. Ισότητα με "κουτάκια" δεν γίνεται. Γίνεται με σύγκρουση με ό,τι την υπονομεύει».