Η πόλη μας έζησε δοκιμασία ζωής αυτές τις μέρες, σημείωσε ξεκινώντας την παρέμβασή του ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων, υπογραμμίζοντας ότι και από αυτή τη δοκιμασία μπορούν να βγουν συμπεράσματα.

Επεσήμανε ότι τώρα χρειάζεται να δούμε τι μέτρα απαιτούνται για να μην ξαναβρεθούμε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση και τόνισε ότι η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έχουν ένα σχεδιασμό που όπου εφαρμόζεται το αποτέλεσμα είναι να έχει καεί ο τόπος.

«Τι φταίει, τι πρέπει να γίνει;», αναρωτήθηκε και σημείωσε ότι με λεπτομέρειες τέτοια ζητήματα τίθενται στο Υπόμνημα που κατέθεσε η δημοτική αρχή Πάτρας. Αναφέρθηκε ενδεικτικά στη χρηματοδότηση που δίνεται στον Δήμο Πατρέων από το κράτος για να συμπράξει στην Πυροσβεστική, τα οποία είναι 180.000 ευρώ, δηλαδή ποσό που αντιστοιχεί σε 0,9 ευρώ για κάθε κάτοικο...

Αναφέρθηκε ακόμα στις χρονοβόρες διαδικασίες και τις προϋποθέσεις που επιβάλλονται, προκειμένου να δοθούν οι αποζημιώσεις σε βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους, γιατί γι' αυτούς δεν ισχύουν οι διαδικασίες fast track...

Επισημαίνοντας ότι όλα αυτά είναι ζητήματα προτεραιοτήτων και επιλέξιμων δαπανών της πολιτικής που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Μπορούμε να κάνουμε πρόληψη πυρκαγιών, επέμβαση, αποκατάσταση; Μπορούμε. Ομως δεν τα έχουμε γιατί υπάρχουν εμπόδια. Αυτά τα εμπόδια είναι τα αφεντικά της χώρας μας, οι κεφαλαιοκράτες και το πολιτικό προσωπικό τους».

Εφερε μια σειρά από παραδείγματα που αναδεικνύουν ότι οι ανάγκες του λαού, όπως Υγεία, Παιδεία, υποδομές κ.λπ. δεν αποτελούν «επιλέξιμη δαπάνη» για το σάπιο αστικό κράτος. Σημείωσε δε χαρακτηριστικά ότι η δημοτική αρχή για το διυλιστήριο της πόλης - για το νερό - ζητούσε κρατική χρηματοδότηση 21 εκατ., την οποία δεν έλαβε ο δήμος, όμως την ίδια στιγμή φτιάχτηκε πολυκατάστημα με 25 εκατ. επιδότηση.

«Εμείς μπορούμε να κάνουμε κουμάντο», τόνισε. «Με το 1/10 των χρημάτων, της προσπάθειας, του χρόνου μπορούμε να φέρουμε αποτελέσματα εφόσον υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός. Αρα λαϊκή εξουσία, όχι κεφαλαιοκρατική. Να άρουμε την εμπιστοσύνη μας στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας και τα κόμματα που το υπηρετούν», υπογραμμίζοντας ότι «με λόγια δεν γίνονται αλλαγές. Ο καθένας μας πρέπει να πάρει θέση».

Στους τεράστιους κινδύνους που δημιουργήθηκαν για τις ζωές των εργαζομένων στη ΒΙΠΕ, μετά την έναρξη της πυρκαγιάς σε περιοχή πλησίον της περίφραξής αναφέρθηκε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Δημήτρης Μαρμούτας.

«Σε μια βιομηχανική ζώνη περιφραγμένη γύρω-γύρω με σύρματα, τάφρους, με μία μόνο κεντρική είσοδο και έξοδο για να εξασφαλίζεται η περιουσία των βιομηχάνων, οι εργαζόμενοι όχι μόνο εγκλωβίστηκαν με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής αλλά αναγκάστηκαν να δουλεύουν την ώρα που η φωτιά έφτανε όλο και πιο κοντά τους, έτσι ώστε οι καπιταλιστές να μην χάσουν ούτε σεντ από τα κέρδη τους», είπε προσθέτοντας χαρακτηριστικά:

«Την ίδια ώρα που είχε δοθεί εντολή εκκένωσης στα γύρω χωριά και η αστυνομία "χτένιζε" την περιοχή για να διώξει και τον τελευταίο κάτοικο που έδινε μάχη για να σώσει το σπίτι το δικό του και του γείτονα, καθώς τα πτητικά μέσα ήταν από καθόλου έως ελάχιστα και η Πυροσβεστική με το ελάχιστο προσωπικό και μέσα που διαθέτει ήταν προς αναζήτηση από τους κατοίκους, την ίδια ώρα η κυβέρνηση αρνιόταν πεισματικά να δώσει εντολή για παύση εργασιών στη ΒΙΠΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε τηλεφωνική παρέμβαση της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου προς το υπουργείο Εργασίας για να γίνει άμεσα παύση εργασιών, η απάντηση της υπουργού Κεραμέως και του υφυπουργού Καραγκούνη ήταν κυνική: "Τα εργοστάσια δεν σταματάνε".

Αξιοι συμπαραστάτες της αγωνίας των βιομηχάνων και των πολυεθνικών κυβέρνηση και υπουργοί, που με εκκωφαντικό τρόπο αποκάλυψαν το σάπιο σύστημά τους που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί με τίποτα ακόμα και στον πιο δύσπιστο».

Εξήγησε ότι ακόμη και την επόμενη μέρα με την ατμόσφαιρα αποπνικτική στην περιοχή, συνεχίζονταν οι εργασίες και αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις του Εργατικού Κέντρου Πάτρας για να σταματήσουν, και σε άλλο σημείο τόνισε:

«Αυτό που δεν ήθελε να κάνει η κυβέρνηση, το κατάφερε σε αρκετές περιπτώσεις το ΕΚΠ και τα συνδικάτα του, διαπιστώνοντας στην πράξη πόσο αδύναμοι είναι οι εργοδότες μπροστά στα ταξικά συνδικάτα και το οργανωμένο κίνημα.

Η παραγωγή σε εργοστάσια σταμάτησε και οι εργοδότες έβαλαν την ουρά στα σκέλια».

Αναφέρθηκε στην αποφασιστική παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου και των συνδικάτων για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς και καλώντας για συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και κατοικίας, πρόσθεσε: «Μέσα από αυτά τα γεγονότα ήρθε ξανά στο φως η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων.

Από τη μία το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, οι πολυεθνικές και το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις τους, που τους υπηρετούν και δεν δίνουν φράγκο για τις ζωές μας και από την άλλη ο λαός και οι ανάγκες του, που αυτό το σάπιο σύστημα ούτε μπορεί ούτε θέλει να εξυπηρετήσει.

Μόνο το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα και ο αγώνας μας απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι μπορούν να δώσουν την ελπίδα απέναντι σε όλους αυτούς που μας μαυρίζουν τη ζωή».

«Μας άφησαν μόνους μας να παλεύουμε με τις φλόγες. Στις πυρκαγιές μας έλεγαν να εγκαταλείψουμε τα χωριά μας, όμως πίσω δεν έμεναν πυροσβέστες, γιατί ήταν ελάχιστοι για να πέσουν πάνω στη φωτιά και να μην μπει στα σπίτια μας και στις στάνες μας», δήλωσε μεταξύ άλλων, στην παρέμβασή της, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αχαΐας, Αθηνά Ηλιοπούλου, προσθέτοντας:

«Ζήσαμε τον πύρινο εφιάλτη, αλλά δώσαμε και τη μάχη σαν μια γροθιά για να σώσουμε τις ζωές μας και τις περιουσίες μας, τα σπίτια και τα χωράφια μας.

Με όποια μέσα είχαμε, με τα τρακτέρ μας, τα ραντιστικά, με λάστιχα και κουβάδες, να σώσουμε ό,τι σώζεται».

Υπογράμμισε ότι οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι του Ερυμάνθου δεν δοκιμάστηκαν σε τέτοια προβλήματα για πρώτη φορά, αφού και πέρυσι τα ίδια προβλήματα βίωσαν και συνέχισε: «Το μόνο που ακούμε από την κυβέρνηση είναι συγγνώμες. Ομως από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο. Καμία συγγνώμη δεν μπορεί να σβήσει τις εγκληματικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για αυτήν την κατάσταση».

Και ειδικά για τα «ψίχουλα» της κυβέρνησης υπογράμμισε: «Οι εξαγγελίες της δεν μας καλύπτουν. Είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες μας και δεν εξασφαλίζουν την επιβίωσή μας.

Εχουμε πικρή πείρα από τον τρόπο που η κυβέρνηση κάθε φορά μας αποζημιώνει. Ηδη από την περσινή φωτιά δεν έχουμε πάρει τίποτα, ενώ ακόμη και από τις φωτιές του 2021 εκκρεμούν αποζημιώσεις.

Χώρια από το γεγονός ότι σχεδόν πάντα οι προϋποθέσεις που μπαίνουν, πετάνε εκτός πάρα πολλούς από εμάς».

Απαίτησε αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, έφερε παραδείγματα κτηνοτρόφων που έχασαν έως και 200 ζώα και τους ζητήθηκε να πληρώσουν έως και 400 ευρώ για να προχωρήσει η καταγραφή, αναφέρθηκε στους κάθε λογής «κόφτες» των αποζημιώσεων για τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους και κατέληξε:

«Ηδη οι εξαγγελίες της κυβέρνησης πετάνε καταρχάς εκτός ανθρώπους που κάηκαν οι ελιές τους, επειδή δεν έχουν καταγραφεί στο μητρώο αγροτών.

Το λέμε ξεκάθαρα και σήμερα από εδώ: Τώρα να μετρήσουν τις ζημιές και να αποζημιωθούμε με βάση τις ζημιές που πάθαμε. Τώρα πρέπει να παρθούν μέτρα για έργα αντιπλημμυρικά. Δεν θα κλάψουμε από τις πλημμύρες αυτούς που σώσαμε από πυρκαγιά.

Να καταλάβουν καλά ότι μπορεί οι φωτιές να έκαψαν το βιος μας, δεν θα τους αφήσουμε όμως να αποτελειώσουν τις ζωές μας. Οπως οργανωθήκαμε και σβήσαμε τις φωτιές, έτσι θα οργανωθούμε και θα διεκδικήσουμε για εμάς και για τις οικογένειές μας».

Στην παρέμβασή της η Μαρία Τσουμπού, εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων Αχαΐας, υπογράμμισε πως οι καταστροφικές πυρκαγιές που ξέσπασαν επηρεάζουν ανάπηρους, χρονίως πάσχοντες και τις οικογένειές τους, μεγαλώνοντας τα αδιέξοδά τους, σε συνέχεια των πολιτικών της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων.

«Η παντελής έλλειψη μέτρων πρόληψης και προστασίας της ανθρώπινης ζωής θυμίζει Μεσαίωνα. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του νοσοκομείου "Αγιος Ανδρέας", που σε περίπου ενάμιση χρόνο έχουν εκδηλωθεί σε αυτό τρεις πυρκαγιές», είπε και υπογράμμισε: «Οταν, δε, γίνεται και μία φυσική καταστροφή, όπως οι πρόσφατες πυρκαγιές, οι δυσκολίες και τα αδιέξοδα για τους ανάπηρους, τους χρονίως πάσχοντες και τις οικογένειές τους πολλαπλασιάζονται!».

Μίλησε για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα με την εντεινόμενη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας, και ειδικά για τα προβλήματα των ΑμεΑ και σε σχέση με τις πυρκαγιές στον νομό υπογράμμισε:

«Εκκενώθηκε το "Κωνσταντοπούλειο" που είναι ίδρυμα με βαριές περιπτώσεις χρόνιων πασχόντων. Τους πήγαν στο στρατόπεδο χωρίς καμία πρόνοια. Κάποιοι από αυτούς είναι κατάκοιτοι, κάποιοι έχουν οξυγόνο... Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να πηγαίνουν σχεδιασμένα σε αντίστοιχο ίδρυμα.

Το ίδιο και με την εκκένωση του "Αγ. Ανδρέα" σε παλαιότερη πυρκαγιά. Ο ιδιωτικός τομέας γιγαντώνεται, οι δημόσιες δομές σμπαραλιάζονται και ούτε λόγος από την κυβέρνηση για επίταξη των ιδιωτικών κλινικών σε τέτοιες περιπτώσεις».

Και πρόσθεσε για το «περιβόητο 112»: «Να εγκαταλείψουν οι ανάπηροι και οι χρόνιοι πάσχοντες τα σπίτια τους χωρίς κανένα σχέδιο (που δεν μπορούν και για αντικειμενικούς λόγους να τα εγκαταλείψουν μόνοι τους). Και αν κάποιοι δεν μπορούν να γυρίσουν στα σπίτια τους λόγω ζημιών από την πυρκαγιά; Δεν υπάρχουν δημόσιες δομές που να εξασφαλίζουν σε αυτούς τους ανθρώπους ότι θα συνεχίζουν κανονικά τις θεραπείες τους, τη μετάγγισή τους και ό,τι άλλο χρειάζονται ανάλογα με την αναπηρία και την πάθηση.

Απαιτούμε να παρθούν τώρα όλα τα απαραίτητα μέτρα για όλους τους πυρόπληκτους, να μην μείνει κανένας ανάπηρος και χρονίως πάσχοντας χωρίς σπίτι, χωρίς τις θεραπείες του, χωρίς τη μετάγγισή του λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών».

«Η ΔΕΥΑΠ, οι εργαζόμενοί μας δώσαμε από τα πρώτα λεπτά τη μάχη της αντιμετώπισης των μεγάλων πυρκαγιών που ξέσπασαν στην Αχαΐα», ανέφερε ο πρόεδρος της Υπηρεσίας, Διονύσης Κλάδης.

Μίλησε για την τιτάνια προσπάθεια να συνεχιστεί η παροχή νερού, να μην υπάρξουν διακοπές του, να αποκαθίστανται οι βλάβες όπου προκαλούνταν από τις φωτιές, αλλά και για να μην υπάρξει επέκτασή τους, με 16ωρη και 18ωρη συνεχόμενη δουλειά.

Μίλησε μάλιστα για προσπάθεια χωρίς το αναγκαίο προσωπικό που δεν προσλαμβάνεται, παρά τα αιτήματα και της δημοτικής αρχής Πάτρας με ευθύνη των έως και σήμερα κυβερνήσεων, και για τη σπέκουλα απέναντι στη ΔΕΥΑΠ και τη δημοτική αρχή από ΔΕΔΔΗΕ και κυβέρνηση σημείωσε:

«Η ΔΕΥΑΠ διαθέτει 297 σημεία με υποδομές ύδρευσης και 131 γεωτρήσεις. Πολλές από αυτές βρίσκονται σε βουνοπλαγιές, σε δασικές περιοχές και με πυκνή βλάστηση σε βουνά, ποτάμια και περιοχές με πυκνή βλάστηση.

Οπου είχαμε ηλεκτροδότηση, από την πρώτη στιγμή με τις ενέργειές μας προσπαθούσαμε να δώσουμε νερό. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης και του ΔΕΔΔΗΕ να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη συντήρηση του ασυντήρητου δικτύου του, από το οποίο προκαλούνται πυρκαγιές, με δήμους να έχουν κάνει ακόμη και μηνύσεις εναντίον του».

Και επεσήμανε: «Ο ΔΕΔΔΗΕ θα έπρεπε να έχει υπογειοποιήσει το δίκτυό του, έτσι ώστε να προστατεύεται από πυρκαγιές, αλλά και να μην προκαλεί πυρκαγιές και όχι να κάνει υποδείξεις για το αν κάνουμε ή όχι σωστά τη δουλειά μας στην ΔΕΥΑΠ. Δεν το κάνει γιατί του κοστίζει, με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων, και έτσι ο λαός μας μένει απροστάτευτος. Εκεί πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες, στην πολιτική κόστους - οφέλους, που υπηρετούν με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις αφήνοντας τον λαό έρμαιο, θυσιάζοντας τις ανάγκες του, την ίδια ώρα που πριμοδοτεί τα επιχειρηματικά κέρδη, στη συγκεκριμένη περίπτωση του ΔΕΔΔΗΕ, που "τρέχει" να κόψει το ρεύμα από λαϊκά νοικοκυριά αφήνοντάς τα στο έλεος».

Τόνισε τέλος ότι πρόκειται για την ίδια πολιτική που έφτασε τη ΔΕΥΑΠ να πληρώνει από 3 εκατ. ευρώ τον χρόνο σε λογαριασμούς ρεύματος στα 8 εκατ. τον τελευταίο.

Στο παράδειγμα της «σαπίλας» που ανέδειξε το αστικό κράτος και για την αντιμετώπιση των συνεπειών που άφησε πίσω της η πυρκαγιά στον καταυλισμό των μεταναστών εργατών γης της Νέας Μανωλάδας τον Μάιο, σε αντίθεση με τις δράσεις που ανέπτυξε από την πρώτη στιγμή το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών Δυτικής Αχαΐας, αναφέρθηκε ο πρόεδρός του, Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος.

Σημειώνοντας την καθοριστική συμβολή και για τα συγκεκριμένα γεγονότα του ΕΚ Πάτρας, συνδικάτων αλλά και της δημοτικής αρχής της πόλης, επεσήμανε: «Βρεθήκαμε στον χώρο, καταγράψαμε τα προβλήματα και αναπτύξαμε μια μεγάλη πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους μετανάστες εργάτες γης που βρέθηκαν άστεγοι».

Και πρόσθεσε: «Είδαμε ότι και εκεί, το αστικό κράτος, τα επιτελεία του, σφύριζαν αδιάφορα, μιας και το μοναδικό του ενδιαφέρον, είναι πώς θα εξασφαλίσει φθηνά εργατικά χέρια για τους μεγαλοφραουλάδες, την ίδια ώρα που δεν υπήρξε καμιά μέριμνα για τους πληγέντες, από την πυρκαγιά και τις ανάγκες τους, συναδέλφους μετανάστες εργάτες γης».

Παράλληλα, καυτηρίασε την κατάσταση που δημιουργήθηκε στη ΒΙΠΕ, με τη μη εκκένωσή της από τους εργαζόμενους τις κρίσιμες ώρες των πυρκαγιών, σημειώνοντας ότι ...προείχαν τα κέρδη της εργοδοσίας: «Το αστικό κράτος κάλεσε στην εκκένωση των διπλανών χωριών της ΒΙΠΕ και για την τελευταία, που ζώστηκε και από τις φλόγες, ούτε λόγος, με ευθύνη κυβέρνησης και υπουργείου Εργασίας».

Στάθηκε και στις παρεμβάσεις του συνδικάτου στα μέτωπα των πυρκαγιών και εν συνεχεία κατέληξε: «Για άλλη μία φορά ο λαός έσωσε τον λαό! Το έχει ξανακάνει και θα το ξανακάνει, πλάι - πλάι με τα ταξικά μας αδέλφια, τους μετανάστες εργάτες γης, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας».