Θυμάστε το σλόγκαν της κυβέρνησης για «ποιοτικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας»; Ε λοιπόν, μετά από έξι χρόνια, αυτό που τελικά ήρθε είναι η νομοθέτηση των 13 ωρών εργασίας στον ένα εργοδότη, μετά τη νομοθέτηση του 13ωρου σε δύο ή περισσότερους εργοδότες. Να, «στο πιάτο», ποιες είναι οι «ποιοτικές θέσεις» εργασίας με τη βούλα της ΕΕ: Η δουλειά ήλιο με ήλιο, η απογείωση της εκμετάλλευσης του εργάτη, μέχρι φυσικής εξόντωσης. Οσο για τον προκλητικό ισχυρισμό των κυβερνητικών στελεχών ότι με αυτόν τον τρόπο ο εργαζόμενος βελτιώνει τάχα τον μισθό του, την απάντηση δίνει μια πρόσφατη έρευνα στην οποία το 65% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είτε δεν αμείβονται καθόλου (49%) ή αμείβονται μερικώς (16%) για την υπερεργασία. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά γίνονται σε περίοδο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, με ρυθμούς πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και με τα κονδύλια της ΕΕ να ρέουν προς τα μονοπώλια μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης, των κρατικών ενισχύσεων, των προγραμμάτων για την πολεμική οικονομία. Οι εργαζόμενοι όμως συνεχίζουν να μετρούν απώλειες, την ώρα που η κυβέρνηση προλειαίνει το έδαφος για νέες αιματηρές θυσίες, επιβεβαιώνοντας ότι τα καπιταλιστικά κέρδη όχι μόνο δεν συναντιούνται πουθενά με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά προϋποθέτουν και τη διαρκή συντριβή τους.

Και τι δεν διαβάσαμε από τους διάφορους «Τραμπικούς», όταν πριν από μερικούς μήνες ο Ρεπουμπλικάνος νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έπαιρνε τα ηνία από τον προκάτοχό του, με υποσχέσεις ότι θα σταματήσει τους πολέμους σε όλον τον κόσμο. Σύμφωνα, όμως, με έναν αμερικάνικο οργανισμό καταγραφής δεδομένων σχετικά με τις πολεμικές συγκρούσεις, μέσα στους πέντε μήνες της θητείας του στον Λευκό Οίκο, η κυβέρνηση Τραμπ έχει εξαπολύσει περισσότερες από 500 αεροπορικές επιδρομές σε όλο τον πλανήτη, με την πολεμική μηχανή να δουλεύει στους ίδιους και μεγαλύτερους ρυθμούς. Οι περισσότερες από αυτές αφορούν στόχους στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη και τη Σομαλία, χώρες που βρίσκονταν στο στόχαστρο και της προηγούμενης κυβέρνησης Μπάιντεν, ενώ πρόσφατα στους στόχους προστέθηκε και το Ιράν. «Ο αμερικανικός στρατός κινείται πιο γρήγορα, πλήττοντας πιο σφοδρά στόχους και με λιγότερους περιορισμούς» σημειώνει ο οργανισμός, επιβεβαιώνοντας ότι αυτό που κινεί τα νήματα στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι οι τεράστιες αντιθέσεις που οξύνονται, κάνοντας ανεπίστρεπτη την πορεία κλιμάκωσης των πολεμικών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο, με πρωταγωνιστικό ρόλο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που «καίγονται» να θωρακίσουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους απέναντι στην Κίνα.