Σε λίγες μέρες, την Τετάρτη 14 Μάη, χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες προσέρχονται στις κάλπες των φοιτητικών εκλογών και παίρνουν θέση. Εχουν την ευκαιρία, έχουν τη δύναμη να στείλουν μήνυμα καταδίκης της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης, με μαζική συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές και ψήφο στην «Πανσπουδαστική», για να είναι πρώτη δύναμη ξανά. Να εκλέξουν ακόμα περισσότερους αγωνιστές εκπροσώπους στους Συλλόγους τους, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα: Στην ανάγκη να δυναμώσει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και επιχειρηματικών ομίλων στην Εκπαίδευση, στα Εργασιακά, παντού.

Η μαζική συμμετοχή των φοιτητών θα είναι η καλύτερη απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης, που λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές προσπαθεί να αξιοποιήσει γεγονότα που δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό κίνημα, με στόχο τον αποπροσανατολισμό από τα μεγάλα προβλήματα των πανεπιστημίων, την ένταση της καταστολής απέναντι στο φοιτητικό κίνημα και την υπονόμευση των φοιτητικών εκλογών.

Οπως διαμηνύουν οι φοιτητές, ήρθε η ώρα να μιλήσουν ξανά οι ίδιοι και όχι η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, να γίνει «πρώτη είδηση» η πραγματική κατάσταση των πανεπιστημίων, τα προβλήματα και οι διεκδικήσεις των φοιτητών και όχι η εικονική πραγματικότητα. Γιατί, παρά τα όσα λένε οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, οι φοιτητές στην καθημερινότητα αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της πολιτικής τους, αφού αυτή είναι που διαταράσσει την «ομαλότητα των πανεπιστημίων» με τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχει συγκεντρώσει η αντιεκπαιδευτική πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων.

Γιατί η πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη είναι η ίδια που γεννά εγκλήματα και στις σπουδές των φοιτητών. Μια πολιτική που έχει τη σφραγίδα της ΝΔ αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και που μπορεί να καταδικαστεί και στα πανεπιστήμια. Αυτό μπορεί να γίνει με ψήφο στην «Πανσπουδαστική ΚΣ», με ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, με την τιμωρία των παρατάξεων που στηρίζουν αυτά τα κόμματα στις σχολές.

Οι εκλογές γίνονται σε μία περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει και να επεκτείνει καταδικασμένα, χρεοκοπημένα αντιδραστικά μέτρα στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή οι φλόγες του πολέμου φουντώνουν, «τρέχουν» κρίσιμες εξελίξεις στη Βουλή, δρομολογημένες από την εκφρασμένη οργή του λαού και της νεολαίας ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη.

Μπροστά σε όλα αυτά, οι χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες καλούνται να πάρουν και πάλι θέση, με τη μεγαλύτερη κάλπη της νεολαίας να στήνεται μέσα στο πλαίσιο που έχει διαμορφώσει η πολιτική της κυβέρνησης, των προηγούμενων κυβερνήσεων, όλων εκείνων που υπηρετούν την πολιτική της ΕΕ, στις σπουδές και στη ζωή.

Η γενιά που από την πρώτη στιγμή και ασταμάτητα από τότε - κάποιοι μέσα από τα σχολεία τους και στη συνέχεια στις σχολές - έδωσε υπόσχεση να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, να μην επιτρέψουν νέα «Τέμπη», στις μεταφορές, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, πουθενά, βρίσκεται μπροστά σε μία μεγάλη ευκαιρία. Οι ίδιες οι εξελίξεις των ημερών, με τις εκλογές να γίνονται εν μέσω συζήτησης για τις πολιτικές ευθύνες, καλούν για μία ακόμα φορά να εκφραστεί δυνατά το μήνυμα που αντηχεί στις σχολές: «Ως το τέρμα». Και όπως έδειξε η πείρα από τις εξελίξεις που δρομολόγησε η μαζική κινητοποίηση του λαού και της νεολαίας, χρειάζεται τώρα να εκφραστεί η αμφισβήτηση της πολιτικής του κέρδους, να δυναμώσουν η οργάνωση και η διεκδίκηση.

Ο ατέλειωτος κατάλογος των προβλημάτων στις σπουδές είναι εδώ, με την ολοκλήρωσή τους να γίνεται ένας αγώνας με μεγάλο κόστος. Αντί για ουσιαστική στήριξη, η κυβέρνηση έρχεται να διαγράψει όλες αυτές τις προσπάθειες. Ετσι, δρομολογεί για τον Σεπτέμβρη του 2025 την εφαρμογή των διαγραφών με βάση τον καθορισμό «ανώτατου ορίου φοίτησης» για όλους στα ν+2 ή ν+3 έτη. Το συγκεκριμένο μέτρο, συνοδευόμενο από αποπροσανατολιστικά και συκοφαντικά για τις προσπάθειες των νέων να σπουδάσουν κυβερνητικά επιχειρήματα, όχι μόνο δεν λύνει, αλλά εντείνει τα προβλήματα που εμποδίζουν τη γρήγορη ολοκλήρωση των σπουδών. Ερευνες των ΑΕΙ δείχνουν πως η έλλειψη μέριμνας, κοινωνικές και οικονομικές δυσκολίες και άλλοι παράγοντες που βρίσκονται πέρα από τη θέληση των φοιτητών παίζουν κεντρικό ρόλο στην καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σπουδών. Στοιχεία μιλούν για ένα ποσοστό 50% των αποφοίτων του 2023 που δεν θα είχαν προλάβει να πάρουν πτυχίο, αφού θα είχαν διαγραφεί με τη συγκεκριμένη διάταξη του νόμου.

«Οχι στις διαγραφές - στήριξη θέλουν οι φοιτητές», έχουν καλέσει από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» στις σχολές, πρωτοστατώντας σε πολύμορφες συλλογικές παρεμβάσεις. Συνδέοντας την πάλη να μην βρεθεί εκτός σχολής κανένας συμφοιτητής τους με συγκεκριμένες διεκδικήσεις απέναντι σε όλα εκείνα που αποτελούν εμπόδιο στην ολοκλήρωση των σπουδών. Σε αυτή την κατεύθυνση ρίχτηκαν στην οργάνωση της διεκδίκησης για στήριξη των εργαζόμενων φοιτητών, με παρεμβάσεις συλλόγων για να μην δεχτούν οι διοικήσεις των ιδρυμάτων να εφαρμόσουν τον απαράδεκτο νόμο, οργανώνοντας ακόμα και ενισχυτικά μαθήματα μπροστά στην εξεταστική.

Καθημερινά οι σχολές μετρούν τις συνέπειες της επιλεκτικής χρηματοδότησης των πανεπιστημίων από το κράτος. Η μείωσή της και η σύνδεσή της με την «αξιολόγηση» είναι εργαλείο πίεσης για την εφαρμογή των αντιδραστικών μέτρων, υπαγωγή στην πολεμική οικονομία, επιχειρηματική λειτουργία. Την ίδια στιγμή, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες γίνονται μάρτυρες υποδομών σε Σχολές που καταρρέουν, που πλημμυρίζουν, με αδιανόητα περιστατικά φοιτητή που πέφτει από το παράθυρο, όπου βρήκε να κάτσει στο πηγμένο αμφιθέατρο, ασανσέρ σε ελεύθερη πτώση και επικίνδυνο βακτήριο σε νερό σε εστίες, αναβολή έναρξης εξαμήνου λόγω έλλειψης καθηγητών.

Είναι η κορυφή του παγόβουνου των ελλείψεων και προβλημάτων σε υποδομές, σε προσωπικό, στους όρους σπουδών που καθόλου δεν έλυσε, αντίθετα έχει εντείνει η πολιτική της υποχρηματοδότησης, της προώθησης του πανεπιστημίου - επιχείρηση.

Συνεχίζοντας μία πορεία αναντίστοιχη με τις ανάγκες, ο φετινός προϋπολογισμός του κράτους για την Ανώτατη Εκπαίδευση προβλέπει επιπλέον 30 εκατ. που δεν υπερκαλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού στις λειτουργικές δαπάνες για ρεύμα, θέρμανση, νερό, επισκευές, αναλώσιμα και βέβαια ούτε λόγος για κάλυψη των διευρυμένων σύγχρονων αναγκών. Είναι ενδεικτικό πως το 2024 καλύφθηκε μόλις 1 στις 4 αποχωρήσεις διδασκόντων, με εξαίρεση τις ιατρικές σχολές, οπότε οι 1.000 θέσεις μόνιμου διδακτικού προσωπικού που ανακοίνωσε το υπουργείο δεν καλύπτουν ούτε τις αποχωρήσεις ούτε το πάγωμα προσλήψεων της προηγούμενης δεκαετίας. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα δίνει 25 δισ. για πολεμικούς εξοπλισμούς, με τα πανεπιστήμια παράλληλα να ωθούνται να αναζητούν χρηματοδότηση πουλώντας έρευνα στις επιχειρήσεις και το ΝΑΤΟ. Είναι χαρακτηριστικές οι δύο εικόνες στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας: Από τη μία η αναστάτωση από τη μεταφορά έναρξης του εξαμήνου λόγω έλλειψης προσωπικού, από την άλλη φιέστα για την έναρξη λειτουργίας προγράμματος σύνδεσης της αμυντικής βιομηχανίας με την ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα...

Μπαίνοντας στο πανεπιστήμια με όνειρα για να σπουδάσουν και στη συνέχεια να ασκήσουν την επιστήμη τους, οι φοιτητές και φοιτήτριες έρχονται αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα που έχει υψώσει η στρατηγική της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την έρευνα, με την εργασιακή ζούγκλα που έχουν διαμορφώσει οι πολιτικές της. Σχεδιασμοί όπως η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών, τους οποίους αυτά τα χρόνια κατάφεραν να αποκρούσουν οι φοιτητές, εντάσσονται σε αυτή την κατεύθυνση.

Η πάλη αυτή χρειάζεται να ενταθεί. Μπορεί το πτυχίο και η προοπτική του να μην παίζουν «πρώτο θέμα», είναι ωστόσο κυρίαρχο ζήτημα που συνδέεται με τις σπουδές και το μέλλον. Ενα μέλλον που υπονομεύεται ακόμα περισσότερο με τον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο οποίος ψηφίστηκε κόντρα στη θέληση του λαού και της νεολαίας. Ολοι εκείνοι που βρέθηκαν στον δρόμο στους μεγαλειώδεις αγώνες καλούνται και τώρα να πάρουν θέση. Μπροστά στη δρομολόγηση της εφαρμογής του, στη μετατροπή των κολεγίων σε πανεπιστήμια, να δώσουν απάντηση στα κόμματα και τις παρατάξεις που θέλουν Παιδεία - εμπόρευμα και φοιτητές - πελάτες.

Με τις φωτιές των ιμπεριαλιστικών πολέμων να φουντώνουν, το έγκλημα στην Παλαιστίνη να μπαίνει σε νέα φάση, μπροστά σε επικίνδυνες εξελίξεις, η κάλπη των φοιτητικών εκλογών δίνει την ευκαιρία στη νεολαία να απαντήσει. Να στείλει ένα μεγάλο «όχι» στην εμπλοκή της χώρας στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, να δηλώσει την αλληλεγγύη στους λαούς που δοκιμάζονται και υποφέρουν, να δηλώσει για μία ακόμα φορά πως οι ανάγκες δεν χωρούν στην πολεμική οικονομία που στραγγίζει τη χρηματοδότηση από τις σπουδές, από τις λαϊκές ανάγκες συνολικά.

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες επέλεξαν πλευρά. Εγιναν κομμάτι του παγκόσμιου φοιτητικού ξεσηκωμού ενάντια στη σφαγή και στη συνεργασία των πανεπιστημίων με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, απαντώντας αποφασιστικά στην υπαγωγή της επιστήμης στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.

Οπως και τα προηγούμενα τρία χρόνια, η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής» θα είναι μια μεγάλη νίκη για τους φοιτητές που διεκδικούν σύγχρονες, αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα. Και ταυτόχρονα, ένα γερό χαστούκι στην πολιτική που τους τα στερεί.

Είναι πολλά αυτά που κρίνονται στην κάλπη των φοιτητικών εκλογών, οι οποίες μπορούν για μία ακόμα φορά να διαμορφώσουν καλύτερους όρους για τη διεκδίκηση των σπουδών και της ζωής που αξίζει σε κάθε νέα και νέο. Η «Πανσπουδαστική ΚΣ» τους καλεί να ψηφίσουν και με κριτήριο αυτά τα τρία χρόνια στο τιμόνι των Φοιτητικών Συλλόγων.

Καταγράφηκαν σημαντικά βήματα στην πορεία αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος με συλλόγους στα χέρια των φοιτητών, που οργανώνουν και στηρίζουν τη συλλογική διεκδίκηση. Ετσι μετρούνται κατακτήσεις και μπαίνουν στην πράξη εμπόδια σε μέτρα όπως η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας, η κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, η πανεπιστημιακή αστυνομία, για να ανοίξει ο δρόμος για την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε μια σειρά σχολές και πληρωμή της πρακτικής άσκησης.

Ζητήματα όπως τα παραπάνω και συντονισμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την ακόμα πιο αποτελεσματική διεκδίκηση πήραν ευρύ χαρακτήρα μέσα από πανελλαδικό συντονισμό, με κοινούς στόχους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι συναντήθηκαν με τα σωματεία, το εργατικό κίνημα για ζητήματα που αφορούν την εργασιακή προοπτική των αποφοίτων, πλάι - πλάι στις απεργίες, ενάντια στην πολιτική που αντιμετωπίζει ως κόστος τις ανάγκες, στο πλευρό όσων έχουν πληγεί από αυτή.

«Εχουμε αποφασιστικότητα και συνεχίζουμε για να μεγαλώσει η εμπιστοσύνη και η συμμετοχή στη συλλογική δράση. Εχουμε δύναμη να χτίσουμε ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα που θα περάσει στην αντεπίθεση! Αμφισβητώντας τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υπηρετούν οι κυβερνήσεις. Διεκδικώντας το πανεπιστήμιο, την εργασιακή προοπτική και τη ζωή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Σε αυτή τη γραμμή πάλης μπορούν να μεγαλώνουν τα εμπόδια στην εφαρμογή της πολιτικής τους, να κερδίζουμε νέες κατακτήσεις για τις ανάγκες μας», όπως καλεί η «Πανσπουδαστική ΚΣ» μπροστά στις 14 Μάη.

Υπενθυμίζεται ότι στις φοιτητικές εκλογές του Μάη 2024 η «Πανσπουδαστική ΚΣ» έλαβε 17.170 ψήφους και ποσοστό 32,85% σε σύνολο 53.617 ψηφισάντων. Η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ πήρε 13.186 ψήφους και 25,23%, η ΠΑΣΠ 5.486 ψήφους και 10,5% και η ΕΑΑΚ 3.933 ψήφους και 7,53%. Η «Attack» πήρε 2.447 ψήφους και 4,68%, ενώ το «Δίκτυο» (η παράταξη της Νέας Αριστεράς) πήρε 533 ψήφους και ποσοστό 1,03%.

Η «Πανσπουδαστική ΚΣ» αναδείχθηκε πρώτη δύναμη σε 117 Φοιτητικούς Συλλόγους της χώρας, με αυτοδυναμία σε 76 από αυτούς, καταγράφοντας παράλληλα πρωτιά στα συγκεντρωτικά αποτελέσματα 15 Πανεπιστημίων: ΕΜΠ, ΕΚΠΑ, ΑΣΚΤ, ΟΠΑ, Πάντειο, Παν. Πειραιά, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, ΠΑΔΑ, ΔΙΠΑΕ, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΔΠΘ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Η «Πανσπουδαστική ΚΣ» έχει αποδείξει ότι αποτελεί μέσα στις σχολές το αντίπαλο δέος της πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κέρδους, και με την ψήφο του ο κάθε φοιτητής καλείται να πάρει θέση στο δίλημμα «καταδίκη ή έγκριση της κυρίαρχης πολιτικής». Ενα ζήτημα που κρίνεται καθημερινά, με τους φοιτητές να δίνουν απάντηση μέσα από τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις τους. Στις φοιτητικές εκλογές δίνεται μια σημαντική πανελλαδική ευκαιρία να εκφραστεί η αμφισβήτηση της πολιτικής του κέρδους, να δοθεί μια ξεκάθαρη απάντηση από τους φοιτητές ότι δεν θα εγκλωβίσουν τον αγώνα τους, θα τον πάνε μέχρι τέλος. Να εκλεγούν στους συλλόγους αγωνιστές εκπρόσωποι - στήριγμα στις ανάγκες τους και όχι στην πολιτική που τις αντιμετωπίζει σαν κόστος.

Γι' αυτό και είναι αναγκαίο να αποδυναμωθούν ακόμα περισσότερο η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ και ο καλύτερος σύμμαχος της κυβερνητικής πολιτικής, όπως έχει αποδειχθεί η ΠΑΣΠ.

Να γυρίσουν την πλάτη:

Στη ΔΑΠ, την παράταξη που υπερασπίζεται την πολιτική του κέρδους που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών, που φτάνει να κατηγορεί για «εργαλειοποίηση» όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη συγκάλυψη. «Οι προτάσεις μας έγιναν νόμοι του κράτους, με αποτέλεσμα ένα καλύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο», διατείνεται στην καμπάνια της, «Σχέδιο - Δράση - Αποτέλεσμα», απαριθμώντας: Κατάργηση του ασύλου, θεσμοθέτηση μη κρατικών πανεπιστημίων, σύνδεση της «αξιολόγησης» των πανεπιστημίων με τη χρηματοδότησή τους, εστίες με ΣΔΙΤ κ.λπ. Ταυτόχρονα, αναπαράγει ως προτάσεις τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για ένταση της καταστολής στα πανεπιστήμια. Είναι η παράταξη που έχει αναλάβει να αντιμετωπίζει όποιον αγωνίζεται. Αφού οι φοιτητές τής γύρισαν την πλάτη στις εκλογές, δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα. Υπερασπίζεται με πάθος την εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους του ΝΑΤΟ, και έφτασε στο σημείο να ζητήσει την τιμωρία των φοιτητών φαντάρων που εκφράστηκαν ενάντια στον πόλεμο.

Στην ΠΑΣΠ, που εκφράζει μέσα στα πανεπιστήμια την πολιτική της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, την πολιτική του κέρδους, που προτείνει την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Μια στάση που εκφράστηκε και μπροστά στα συλλαλητήρια στις 28 Φλεβάρη, τα οποία δεν στηρίχθηκαν στους συλλόγους όπου πρώτη δύναμη ήταν η ΔΑΠ ή η ΠΑΣΠ, ενώ καταψήφισαν δίκαιες διεκδικήσεις, συνελεύσεις, κινητοποιήσεις. Οι εκλεγμένοι της ΠΑΣΠ βάζουν συνεχώς εμπόδια σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης της πάλης, καταψηφίζοντας ΓΣ, συλλαλητήρια, απεργίες, κινητοποιήσεις. Καταψηφίζουν δίκαιες διεκδικήσεις στο όνομα του «ρεαλισμού», διαμορφώνουν κοινά πλαίσια με τη ΔΑΠ σε πολλούς φοιτητικούς συλλόγους.

Στις παρατάξεις ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και «Attack» και στα σενάρια εναλλαγής προσώπων, στις συνταγές που δεν συγκρούονται με την ουσία: Με την πολιτική του κέρδους που υπηρετούν όσοι κυβέρνησαν, με τη στρατηγική της ΕΕ, αθωώνοντας τελικά την κυρίαρχη πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η προβολή, όλο αυτό το διάστημα που φουντώνει η οργή για το έγκλημα των Τεμπών, της «λύσης» της κρατικοποίησης των σιδηροδρόμων, παράδοσής τους δηλαδή σε ένα κράτος που και το ίδιο υπηρετεί το κέρδος. Σε όλους εκείνους που βάζουν εμπόδια στη συμπόρευση με τους εργαζόμενους, υπονομεύουν την πανελλαδική συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και βλέπουν στην ΚΝΕ τον βασικό αντίπαλο.