«Να επιδείξουμε τη μέγιστη δυνατή αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα», ζήτησε ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, από τα στελέχη της κυβέρνησης κατά τη χτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Μπορεί το θέμα της ημερήσιας διάταξης να ήταν ο «προγραμματισμός δράσης του υπουργείου Παιδείας για την τριετία 2001-2004», όμως ο Κ. Σημίτης στην εισαγωγική του ομιλία αναφέρθηκε στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής και προσδιόρισε τις βασικές κατευθύνσεις για μια σειρά επίκαιρων θεμάτων. Πάντως, η επισήμανση του πρωθυπουργού για «αποφασιστικότητα» και «αποτελεσματικότητα» υποδηλώνει την απαρέγκλιτη εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, έστω και αν αυτή θα επιτευχθεί «διά πυρός και σιδήρου»... Μια προειδοποίηση κυρίως προς τους εργαζόμενους για τον τρόπο που θα αντιμετωπιστούν οι κινητοποιήσεις τους, αλλά και σε όσους, εντός του ΠΑΣΟΚ και ενόψει του συνεδρίου, μιλούν για «αλλαγή πολιτικής», χωρίς βεβαίως να την εννοούν.

Στη συνέχεια, ο Κ. Σημίτης σκιαγράφησε την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα. Οπως προκύπτει από τις αναφορές του πρωθυπουργού στον προϋπολογισμό για το 2002, στο Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και στις «διαρθρωτικές αλλαγές», η πολιτική της κυβέρνησης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από το τρίπτυχο: «Διατηρησιμότητα, σταθερότητα, ανταγωνιστικότητα». Εξάλλου, είπε χαρακτηριστικά ότι «οι εξαιρετικά καλές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας πρέπει να συνεχιστούν και να διατηρηθούν« και ότι η σταθερότητα «είναι το θεμέλιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής μας». Αποκωδικοποιώντας τις παραπάνω επισημάνσεις προκύπτει ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί με γνώμονα τις επιταγές του «Συμφώνου Σταθερότητας» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με στόχο τη διατήρηση των κρίσιμων δεικτών (πληθωρισμός, ελλείμματα, εξωτερικό χρέος) στα επίπεδα που ορίζονται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Από το πλαίσιο αυτό προσδιορίζεται και το περιεχόμενο του «πακέτου παροχών» το οποίο θα παρουσιάσει ο Κ. Σημίτης στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Με λίγα λόγια, θα δώσει «ψίχουλα» και θα επικαλεστεί το δυσμενές παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον και την αναγκαιότητα να παραμείνει η χώρα στη «λέσχη των ισχυρών».

Ηταν σαφής η πρόθεση του πρωθυπουργού με τη χτεσινή του ομιλία στο Υπουργικό Συμβούλιο να υποβαθμίσει το θέμα του συνεδρίου και να δώσει προτεραιότητα στην προώθηση του κυβερνητικού έργου. Κάλεσε, μάλιστα, τα στελέχη της κυβέρνησης να «αποφύγουν τον κίνδυνο της εσωστρέφειας και της ενασχόλησης με θέματα που δεν αφορούν την κοινωνία». Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι ο ίδιος ήταν που επιχείρησε να μετατρέψει την κοινωνία σε πεδίο επίλυσης των εσωκομματικών του προβλημάτων με την απόφαση για την επίσπευση του συνεδρίου για τον Οκτώβρη.

Ειδική αναφορά έκανε ο πρωθυπουργός στο Ασφαλιστικό και τόνισε την ανάγκη «για την προώθηση του διαλόγου στο πλαίσιο των ειλημμένων αποφάσεων της Κεντρικής Επιτροπής». Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση θα περιμένει για την ολοκλήρωση των εργασιών της συνδιάσκεψης που θα πραγματοποιήσει η ΓΣΕΕ το Σεπτέμβρη και αμέσως μετά θα «ανοίξει» και πάλι το θέμα. Προφανώς, υπολογίζει ότι θα έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της «πλειοψηφίας» στον «κοινωνικό διάλογο».

Με τη δημοσιοποίηση των «θέσεων» για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ άνοιξε και τυπικά η συζήτηση για το χαρακτήρα και την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος. Οι «θέσεις» παρουσιάζονται ως απαντήσεις σε δώδεκα ερωτήματα που καλύπτουν το σύνολο της... εξεταστέας πολιτικής ύλης. Σήμερα επιχειρούμε μια πρώτη προσέγγιση των «θέσεων» σε τρεις από τους κρίσιμους τομείς, το χαρακτήρα του κόμματος, την οικονομική πολιτική και το ρόλο της χώρας στο διεθνές περιβάλλον και ειδικότερα στα Βαλκάνια.

Μια πρώτη εκτίμηση αφορά στην προσπάθεια των συντακτών του κειμένου να ικανοποιήσουν όλες τις πλευρές. Αν δεχτούμε τον μάλλον απλοϊκό διαχωρισμό σ' αυτούς που ζητούν την «αλλαγή» της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ (η λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση) και σ' αυτούς που ζητούν τη «μετεξέλιξή» του (οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές»), οι «θέσεις» προσπαθούν να βρουν ένα κοινό τόπο ο οποίος είναι ο «κυβερνητικός χαρακτήρας» αυτού του κόμματος. Υπενθυμίζει δηλαδή ότι οι όποιες προσαρμογές, αλλαγές, ή μετεξελίξεις θα πρέπει να είναι συμβατές με το στόχο της κυβερνητικής εξουσίας και κυρίως με τη νομή της.

Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα: «Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να παραμένει ο κεντρικός εκφραστής σταθερότητας και προόδου στο πολιτικό σύστημα, έχει όμως την υποχρέωση να δρομολογήσει τη μετεξέλιξή του και την προσαρμογή του στις σύγχρονες ανάγκες, καθώς φαίνεται σήμερα η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων να αγγίζει τα όρια της».

Σ' αυτή την αντίληψη αντιστοιχεί βέβαια ένα κόμμα με θέσεις που αντανακλούν τις επιλογές και τα συμφέροντα των κυρίαρχων οικονομικών δυνάμεων. Αυτό αποδεικνύεται από τις απαντήσεις που δίνονται σε σειρά ερωτημάτων που αφορούν στην εξελισσόμενη σύγχρονη πραγματικότητα. Υπ' αυτό το πρίσμα τονίζεται στις θέσεις ότι «στην ιστορική μας διαδρομή δύναμή μας ήταν, είναι και θα είναι στο μέλλον η δύναμη της προσαρμογής στα νέα δεδομένα, που γίνεται δύναμη κοινωνικής αλλαγής, μεταρρύθμισης, εκσυγχρονισμού».

Οι εξετάσεις απέναντι στις κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις συνεχίζονται, αφού στις θέσεις αναφέρεται ως ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του «εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου»: «Ενισχύουμε τον ανταγωνισμό και απελευθερώνουμε τις αγορές με στόχο την καλύτερη, αποτελεσματικότερη και φθηνότερη προσφορά υπηρεσιών. Επιταχύνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές για να ενισχύσουμε την παραγωγική βάση και όχι για τον εύκολο και ανέξοδο πλουτισμό των επιχειρηματιών... Ενισχύουμε τον εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών επιχειρήσεων και του παραγωγικού δυναμικού. Ενθαρρύνουμε τη δημιουργία νέας γενιάς επιχειρηματιών και επιχειρήσεων. Διασφαλίζουμε την αλλαγή της διοίκησης και ενισχύουμε τους αποκεντρωμένους διοικητικούς και αυτοδιοικητικούς μηχανισμούς για να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες». Μια θέση που θα χειροκροτούνταν ανεπιφύλακτα από την ηγεσία του Συνδέσμου των Βιομηχάνων.

Οσον αφορά στο ρόλο της χώρας στο διεθνές περιβάλλον και ειδικότερα στα Βαλκάνια, οι «θέσεις» είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές για την υποτέλεια που διακρίνει την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος: «Ενισχύουμε και διευρύνουμε, αναφέρεται, τη σχέση μας με τις ΗΠΑ πάνω στη συστηματική κατανόηση του αμοιβαίου συμφέροντος, στην ανάγκη ανάληψης και κατανομής διακριτών ρόλων και επιδιώξεων στην περιοχή, διεκδικώντας και συμμετέχοντας ενεργά στους στρατηγικούς διακανονισμούς που επιχειρούνται αυτή την εποχή»!

Δυο άγνωστοι, λοιπόν, ελληνικής υπηκοότητας, όπως αναφέρει το μικρό μονόστηλο, προσποιούμενοι τους αστυνομικούς (συγκεκριμένα τους ασφαλίτες), μπήκαν στο σπίτι τριών Αλβανών μεταναστών, και με το πρόσχημα ότι έπρεπε να ελέγξουν τη γνησιότητα των χαρτονομισμάτων που είχαν στην κατοχή τους, τους πήραν τις 260.000 δραχμές, που τις μάζευαν δεκάρα δεκάρα, με το πικρό «μεροκάματο του τρόμου» («κατάσχονται», τους είπαν, «γιατί τα χαρτονομίσματα αυτά είναι όλα πλαστά»), τους έδεσαν πισθάγκωνα με χειροπέδες, και λέγοντάς τους ότι θα πήγαιναν να φέρουν το περιπολικό, να τους μεταφέρουν στο Τμήμα για τα περαιτέρω, εξαφανίστηκαν σαν καλοί κύριοι...

Στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν «εν αδίκω» οι τρεις ταλαίπωροι «κυνηγοί του ονείρου», να πιάσουν αυτούς τους δυο «μάγκες» ψευτοαστυνομικούς, να τους περάσουν αυτοί τις χειροπέδες, αφού πρώτα τους «περιποιηθούν» με ένα καλό μπερντάχι (ο συσχετισμός ήταν τρεις προς δύο), και να καλέσουν, στη συνέχεια, το περιπολικό «για τα περαιτέρω»;

Ομως, σε αυτόν το φοβερό κόσμο της καπιταλιστικής ζούγκλας, η ταπείνωση και η ληστρική εκμετάλλευση των εκατομμυρίων απόκληρων της ζωής (αλλοδαπών και ημεδαπών), είναι όρος και προϋπόθεση για την καλοπέραση των λίγων προνομιούχων. Η λύση, επομένως, είναι μία, και δε θα κουραστούμε να τη φωνάζουμε: Ανατροπή! Να γκρεμίσουμε εκ θεμελίων αυτό το «αμαρτωλό» σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης, και στη θέση του να χτίσουμε «το ένα βασίλειο της δουλιάς / της ειρήνης και της πανανθρώπινης φιλίας», όπως το περιγράφει και ο μεγάλος Βάρναλης στον «Οδηγητή» του.

Ο Δήμος Καρπενησίου σε συνεργασία με το Τοπικό Συμβούλιο του Δημοτικού Διαμερίσματος Αγίου Νικολάου και με τον Δημήτρη Γ. Σερέτη, δωρητή της μαρμάρινης πλάκας με τα ονόματα των πεσόντων κατά τα έτη 1912-1949, καθιερώνει από φέτος γιορτασμό της μνήμης τους.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιείται κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου, στη γενέτειρά τους, τον Αγιο Νικόλαο Ευρυτανίας. Φέτος η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 26 του Αυγούστου στην πλατεία του Αγίου Νικολάου και θα ξεκινήσει στις 10 το πρωί. Μισή ώρα αργότερα θα γίνει επιμνημόσυνη δέηση, στις 10.45 π.μ. τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης πλάκας, στις 11 π.μ. κατάθεση στεφανιών, στις 11.15 χαιρετισμός από τον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Αγ. Νικολάου, Ιωάννη Σερέτη, και στις 11.25 π.μ. οι σύντομοι χαιρετισμοί από τους προσκεκλημένους. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει γεύμα στην ίδια πλατεία.

Πέθανε σε ηλικία 97 ετών ο Μήτσος Παπαγιάννης, ο οποίος διατέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης το 1936 και την περίοδο '45-'46. Η κηδεία του θα γίνει αύριο το μεσημέρι στην Καρυά Ολύμπου.

Ο Μήτσος Παπαγιάννης ήταν χρόνια συνδικαλιστής, Ακροναυπλιώτης αγωνιστής από τη δικτατορία του Μεταξά. Επίσης, ήταν μέλος της ομάδας Μπελογιάννη.