«Αυτό το αντεργατικό έκτρωμα έχει γνωρίσει ήδη τη συντριπτική αποδοκιμασία από την πλειοψηφία των εργαζομένων, των συνδικάτων», ξεκαθάρισε. «Είναι πραγματικά ιλαροτραγωδία και πολιτικός κυνισμός να βγαίνουν τόσες μέρες οι κυβερνώντες και να λένε ότι τα επιχειρησιακά σωματεία αποδέχονται το νομοσχέδιο, και όταν τα επιχειρησιακά σωματεία βγαίνουν στην απεργία, η κυβέρνηση τα σέρνει στα δικαστήρια, για να τους κόψει το δικαίωμα να απεργούν», κατήγγειλε. «Σήμερα πήραν την απάντησή τους. Η επιτυχία της απεργίας είναι η αφετηρία για να δυναμώσουν ακόμα πιο αποφασιστικά οι αγώνες των εργαζομένων ενάντια σε μια εγκληματική πολιτική την οποία έχουν υπηρετήσει όλες οι κυβερνήσεις, μια πολιτική που μας πνίγει, μας καίει, μας δολοφονεί στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, καταστρέφει τις περιουσίες του λαού, κρατά σε ομηρία χιλιάδες συμβασιούχους σε κρίσιμες υποδομές», τόνισε, για να καταλήξει:

«Η κυβέρνηση, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι συνδικαλιστές τους που είναι τοποθετημένοι στη ΓΣΕΕ, προσπάθησαν από την πρώτη μέρα που ετοιμάστηκε το νομοσχέδιο να μας πείσουν να το στηρίξουμε!», ανέφερε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής. Το ίδιο έκαναν αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις και σε μεγάλες Ομοσπονδίες, «όπως στην Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού, όπου εδώ και χρόνια η πλειοψηφία της διοίκησης έχει υπογράψει τη κατάργηση του 8ωρου, την 7ήμερη εργασία, και μάλιστα χωρίς προσαύξηση», σχολίασε.

«Ο στόχος της κυβέρνησης και όσων έσκιζαν μέχρι σήμερα τα ρούχα τους για την περιβόητη Οδηγία της ΕΕ, για το πόσο καλά αποτυπώνεται στο νομοσχέδιο ή όχι, ήταν να μην υπάρξει κανενός είδους κάλεσμα για απεργία, να μην υπάρξουν αποφάσεις από τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και μάλιστα σε κρίσιμους χώρους δουλειάς», υπογράμμισε. Στο πλαίσιο αυτό, ανέδειξε τη συμβολή των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτόν τον σχεδιασμό, καθώς «μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είχαν βγάλει άχνα, κρυβόντουσαν στα γραφεία τους, δεν σήκωναν τηλέφωνα», θέτοντας εμπόδια στην οργάνωση της απεργιακής απάντησης.

«Είναι βέβαιο ότι όλοι τους θέλανε να περάσει έτσι, στη ζούλα. Να φανεί ότι είναι αποδεκτό από τους εργαζόμενους. Σήμερα η μεγάλη πανεργατική απεργία, που πήρε πλέον πανελλαδικά χαρακτηριστικά, η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση εδώ στο Σύνταγμα, τους χάλασε τα σχέδια! Κάνουμε σε όλους καθαρό από αυτήν εδώ τη συγκέντρωση, στην κυβέρνηση, στους εργοδότες και στα κόμματα που στηρίζουν τη πολιτική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων: Το βασικό αίτημα της απεργίας μας είναι να μην ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, να το πάρουν πίσω. Αυτοί που θα το ψηφίσουν έχουν τεράστια ευθύνη και θα το πληρώσουν», τόνισε ο Γ. Στεφανάκης.

«Οσοι συνδικαλιστές εσκεμμένα καλλιεργούν την άποψη ότι τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, λόγω του αρνητικού συσχετισμού στη Βουλή, ας πάνε να παραδοθούν στα αφεντικά και να μας αφήσουν ήσυχους. Οσοι προβληματίζονται, όσοι θέλουν να αντιδράσουν, έχουν την επιλογή να περάσουν στη γραμμή της σύγκρουσης και της διεκδίκησης. Εχουμε αποδείξει ότι ο συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει όταν εμείς οι εργαζόμενοι ενωθούμε, οργανωθούμε και πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας», κατέληξε.

«Οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα και των δήμων απεργούμε μαζικά και είμαστε εδώ ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα», τόνισε ο Βασίλης Πετρόπουλος, μέλος της διοίκησης της ΠΟΕ ΟΤΑ. Από το βήμα της συγκέντρωσης έδωσε απάντηση στις ...απορίες του υπουργού γιατί απεργούν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο: «Του λέμε και από αυτό το βήμα: Το 8ωρο και το 5ήμερο αποτελούν κατακτήσεις της εργατικής τάξης και όποιος απλώνει το χέρι πάνω τους θα βρίσκει απέναντί του ενιαία όλη την τάξη μας. Η σημερινή απεργία αποτελεί το ταξικό μας χρέος, τόσο για μας όσο και για να αφήσουμε στα παιδιά μας ό,τι μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές με τους αγώνες τους».

«Ξέρουν, κύριε υπουργέ, και οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα να διαβάζουν. Διαβάζουμε λοιπόν ότι ο νόμος έχει 35 άρθρα. Στο κείμενο του νομοσχεδίου το Δημόσιο εξαιρείται ρητά μόνο στα 6 από τα 35. Αρα, όπου δεν εξαιρείσαι συμπεριλαμβάνεσαι. Αυτό θα ισχύσει και όχι οι τηλεοπτικές δηλώσεις», σχολίασε.

Οπως εξήγησε, διατάξεις όπως αυτές που προβλέπουν δουλειά έξι μέρες τη βδομάδα, και το Σαββάτο, δεν εξαιρούν το Δημόσιο. «Με 8 ευρώ προσαύξηση μας καταργούν το 5ήμερο, μας καταργούν τη μέρα ανάπαυσης όταν δουλεύαμε για έκτη μέρα. Και έτσι τρίβουν τα χέρια τους οι εργοδότες μας, δήμαρχοι, διοικητές νοσοκομείων, αφού με 32 ευρώ τον μήνα θα έχουν εργαζόμενους για τέσσερις παραπάνω μέρες στη δουλειά», σημείωσε. Αντίστοιχα, οι διατάξεις για τη «διευθέτηση» εργασίας και την υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων, αλλά και το άρθρο για την υπεράσπιση της απεργοσπασίας και τις ποινές σε όποιον αγωνίζεται, σαφώς και αφορούν και τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. «Είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη να δώσει ενιαία αυτήν τη μάχη», τόνισε.

Την εγκληματική απουσία αντιπλημμυρικών έργων και τις συνέπειες των σχετικών ελλείψεων στην αγροτική παραγωγή ανέδειξε ο Θωμάς Κούκος εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα των πλημμυροπαθών παραγωγών λαϊκών αγορών από την περιοχή της Φαρκαδόνας Τρικάλων. «Φέτος χάσαμε όλη την παραγωγή από τα ποτάμια που πλημμύρισαν τις περιοχές μας. Η περιοχή μας δεν πλημμυρίζει για πρώτη φορά. Ο Αγροτικός Σύλλογος Τρικάλων απαιτούσε εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις και την Περιφέρεια αντιπλημμυρικά έργα και θωράκιση του Θεσσαλικού κάμπου», είπε. Ωστόσο, αν και όλοι ήξεραν τον κίνδυνο, δεν έκαναν τίποτα. «Οι μόνοι που στάθηκαν δίπλα στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι τα συνδικάτα», επεσήμανε και πρόσθεσε ότι η αλληλεγγύη «αν και είναι απαραίτητη δεν φτάνει» και είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας, η διεκδίκηση αποζημιώσεων και μέτρων στήριξης, ώστε να μπορούν οι αγρότες και κτηνοτρόφοι να συνεχίσουν να ζουν και να δουλεύουν στον τόπο τους. «Η πλημμύρα στον κάμπο δεν αφορά μόνο τους αγρότες και κτηνοτρόφους. Αν δεν στηριχθούν, ένα σημαντικό μέρος της φυτικής και ζωικής παραγωγής θα εγκαταλειφθεί. Οι ελλείψεις των προϊόντων θα συνοδευτούν με άλματα στις τιμές βασικών ειδών διατροφής», εξήγησε και μετέφερε τα αιτήματα για την επιβίωσή τους.

«Νέκρωσε» το λιμάνι του Πειραιά

Η επιτυχία της απεργίας φαίνεται λοιπόν ότι προκάλεσε μεγάλο πανικό στον υπουργό, που και από το βήμα της Βουλής χτες πάσχιζε να απολογηθεί στα αφεντικά του, αφού προφανώς του ...τράβηξαν το αυτί για το φιάσκο της κυβέρνησης.

Εφτασε μάλιστα να λέει ψέματα ότι χτες δεν απέργησαν οι εργαζόμενοι, παρά μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, αν και προφανώς καλά έκαναν και συμμετείχαν με απόφαση της ΑΔΕΔΥ, αφού το νομοσχέδιο αφορά άμεσα και τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι από τον ιδιωτικό τομέα απεργιακές αποφάσεις πήραν 31 Εργατικά Κέντρα, 18 Ομοσπονδίες και εκατοντάδες επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία. Επί της σύντομης θητείας λοιπόν του Αδ. Γεωργιάδη στο υπουργείο Εργασίας καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αριθμός απεργιακών αποφάσεων συνδικαλιστικών οργανώσεων, χωρίς τη συμμετοχή των κλακαδόρων της κυβέρνησης, της ηγεσίας της ΓΣΕΕ!

Να λοιπόν ορισμένα παραδείγματα από χώρους δουλειάς και κλάδους που δίνουν «πληρωμένη απάντηση» στην κυβέρνηση:

Το νομοσχέδιο καταδίκασαν δεκάδες επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία της Βιομηχανίας και όχι μόνο. Σε δεκάδες εργοστάσια που τα σωματεία οργάνωσαν τον αγώνα απέργησε η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

Στον κλάδο των Τροφίμων - Ποτών, όπου οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο στόχαστρο του νομοσχεδίου, αφού τους καταργεί την κυριακάτικη αργία, η συμμετοχή στην απεργία ήταν συντριπτική, κατά μέσο όρο 70%! Αλλωστε, πάνω από 25 ήταν τα επιχειρησιακά σωματεία που είχαν πάρει σχετική απόφαση.

Οι εργαζόμενοι λοιπόν, όπως φαίνεται, δεν θα κάνουν ...ουρά να δουλέψουν Κυριακές όπως λέει προκλητικά η κυβέρνηση, αφού π.χ. σε «Μιμίκο» και «Κελαϊδίτη» στην Εύβοια η συμμετοχή έφτασε στο 100%, ενώ σε «ΦΑΓΕ», EMFI («ΕΒΓΑ»), «Tasty» έφτασε στο 80%. Αντίστοιχα μεγάλα ήταν τα ποσοστά απεργίας σε «ΔΕΛΤΑ», «PepsiCo», «Avramar», «Κανάκι», «Mondelez - Παυλίδη», «Mondelez - Chipita», «Μύλους Κρήτης» κ.α. Ειδικά δε για την «COCA - COLA» που ψευδώς ανέφερε ο υπουργός ότι δεν έγινε απεργία, συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

Σε μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του εμφιαλωμένου νερού, όπου επίσης το νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο για δουλειά τις Κυριακές, στο «Ζαγόρι», η συμμετοχή στην απεργία έφτασε στο 90%!

Στη Χημική Βιομηχανία, επίσης, σε μια σειρά εργοστάσια, όπως στη «Μινέρβα» και στην «Ελαΐς» η συμμετοχή έφτασε στο 100%. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή και στην ELCO, ενώ στο 100% έφτασε η συμμετοχή στην «Johnson». Επίσης σε «Famar», «Boehringer», «Farmathen». Αντίστοιχα και στον Τύπο - Χαρτί, στα μεγάλα Πρακτορεία Τύπου και σε εργοστάσια όπως ΒΛΑΧΟΣ, Σμυρνιωτάκης και πολλά ακόμα.

Μαζική ήταν η συμμετοχή σε μεγάλα εργοστάσια και σε άλλους κλάδους, όπως στο Μέταλλο, π.χ. στη Ζώνη στο Πέραμα δεν έπεσε ούτε σφυριά. Ακόμα και στο Ναυπηγείο της Ελευσίνας, που για τον υπουργό Εργασίας είναι «πρότυπο ανάπτυξης και επενδύσεων», και παρόλο που το σωματείο δεν πήρε απεργιακή απόφαση, η συμμετοχή των εργολαβικών εργαζομένων στην απεργία ήταν σχεδόν καθολική, ενώ δεκάδες ήταν και οι μόνιμοι που δεν πήγαν για δουλειά.

Καθολική ήταν η συμμετοχή στην απεργία στον Πειραιά, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, με τους εργαζόμενους της COSCO, που έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος στον βωμό της «ευελιξίας» και της εντατικοποίησης, να δίνουν μία ακόμα αποστομωτική απάντηση.

Στο λιμάνι του Πειραιά επίσης δεμένα έμειναν και όλα τα βαπόρια, αφού οι ναυτεργάτες απήργησαν σε ποσοστό 100%.

Αντίστοιχα καθολική ήταν η απεργία των οικοδόμων σε μεγάλα εργοτάξια - εμβληματικές επενδύσεις, τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη χώρα, εξαιτίας της συμμετοχής των οικοδόμων στην κινητοποίηση.

Επίσης στις Ταχυμεταφορές, με τους εργαζόμενους π.χ. στη «Speedex» να απεργούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Απεργιακό τόνο έδωσαν σε όλη την Αττική οι απεργοί στις συγκοινωνίες, με εκατοντάδες οδηγούς στα μπλε λεωφορεία να αψηφούν τις απειλές και να «δένουν χειρόφρενο», οπότε δεν κουνήθηκε τίποτα.

Το ίδιο έγινε και στα μέσα σταθερής τροχιάς, στον Ηλεκτρικό, στο Μετρό και στο Τραμ, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης και της ΣΤΑΣΥ ΑΕ, που τους έσυρε στα δικαστήρια πριν ακόμα τα σωματεία βγάλουν απόφαση ότι θα συμμετέχουν στην απεργία.

Εκεί που ο υπουργός έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας, ήταν όταν έδειξε τους δρόμους της Αθήνας μετά το τέλος της διαδήλωσης, για να πει ότι δεν έγιναν συγκεντρώσεις!

«Καλά γιατί δεν ήρθε στην πλατεία Συντάγματος την ώρα της εργατικής συγκέντρωσης να τραβήξει μια σέλφι "στους άδειους δρόμους"; Να έχει και κάνα αποδεικτικό στοιχείο βρε αδελφέ... Είναι σίγουρο ότι ο κος υπουργός δεν βλέπει όσους διαμαρτύρονται, γιατί σίγουρα δεν είδε και τους εκατοντάδες συμβασιούχους πυροσβέστες που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους», αναφέρει σε σχόλιό του το ΠΑΜΕ και τονίζει:

«Το ότι συμπεριφέρεται ο ίδιος και όλη η κυβέρνηση του ως Μαρία Αντουανέτα, χλευάζοντας τους εργαζόμενους, τα βάσανα και τις κινητοποιήσεις τους δεν μας εκπλήσσει. Τέτοια όραση έχει διαμορφώσει στα σαλόνια της αριστοκρατίας και των βιομηχάνων, τέτοιες "εικόνες" βλέπει.

Εκεί όμως που δίνει ρέστα ο υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης της ΝΔ, είναι όταν μέσα στον πανικό του ξεστομίζει απειλές ενάντια στο ΠΑΜΕ, στα συνδικάτα, στους εργαζόμενους που αγωνίζονται, απειλεί με φυλακίσεις, διώξεις κ.ά. Είναι φανερό ότι στην ιστορία έχει ήδη μείνει μετεξεταστέος. Τον πληροφορούμε ότι προσπάθησαν πολλοί υπουργοί πριν από αυτόν να καταργήσουν την ταξική πάλη με νόμους και διατάγματα, όμως δεν τα κατάφεραν. Εμειναν στην ιστορία ως γραφικές φιγούρες που νόμισαν ότι με την καταστολή και τις απειλές θα φιμώσουν τους εργαζόμενους, θα βάλουν τα συνδικάτα στον γύψο, θα σταματήσουν τον τροχό της ιστορίας να κυλάει προς τα εμπρός.

Σήμερα ο υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση της ΝΔ πήραν το μάθημά τους. Παρά τις κυβερνητικές απειλές, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις δικαστικές αποφάσεις, η απεργία έγινε και ήταν μεγάλη, ήταν πετυχημένη. Σήμερα λοιπόν και ο κος Γεωργιάδης έβαλε τον εαυτό του στον κατάλογο εκείνων των γραφικών υπουργών και άλλων σφουγκοκωλάριων που νόμιζαν οι δυστυχείς ότι θα καταργήσουν την ταξική πάλη.

Συνεχίζουμε! Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη ορμή. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι η δύναμή τους βρίσκεται στην οργάνωση στα συνδικάτα, στην πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματά τους».