Εργατική, πολυσχιδής, αφοσιωμένη, ανθεκτική και πολυτάλαντη. Οι περισσότεροι την ανακάλυψαν πριν από μερικούς μήνες, στον ρόλο της ατίθασης «Νίτσας», των επαρχιακών μπουζουξίδικων της σειράς «Αυτή η νύχτα μένει». Ομως, η Κόρα Καρβούνη, της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και της Γαλλικής Φιλολογίας, είναι μια ξεχωριστή ηθοποιός, με σημαντικές συμμετοχές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική, στην Ιταλία κ.α. Το 2006 τιμήθηκε ως η καλύτερη Ελληνίδα ηθοποιός και το 2013 έλαβε δύο βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου: Β' Γυναικείου Ρόλου για το J.A.C.E. και Α' γυναικείου ρόλου για το «September».

Το κορίτσι από τη Νέα Σμύρνη, με καταγωγή από το Ντιτρόιτ, με τα 4 αδέλφια, με τα προσωνύμια «Παξινού» και «Εκάβη», λόγω του έντονου ταμπεραμέντου του, που μεγάλωσε με πιάνο, γαλλικά και μπαλέτο, χωρίς, όμως, να στερηθεί το παιχνίδι στους δρόμους, κάθε βράδυ - εδώ και χρόνια - δεν σταματάει να βάζει στοιχήματα στη δουλειά της και να παλεύει να τα κερδίσει. Η Κόρα-Μέι, όπως είναι το πλήρες όνομά της (Κόρα σημαίνει κόρη και Μέι είναι προσφώνηση για την Περσεφόνη), είναι μια γοητευτική γυναίκα, καλλιεργημένη, με αγωνιστικότητα και χιούμορ, κοινωνική, αισιόδοξη, ζει στο κέντρο της πόλης, που το θεωρεί το χειρότερο μέρος να μείνει κανείς, οι περισσότεροι φίλοι της είναι άντρες και πιστεύει πως το να είσαι καλός άνθρωπος, σε κάνει μεγαλύτερο καλλιτέχνη.

-- Θα μπορούσες να λέγεσαι κ. Σμιθ, λόγω του Αμερικανού πατέρα, αλλά και να μεγαλουργήσεις στη Γαλλική Φιλολογία ή να γίνεις μια πρίμα μπαλαρίνα ή και πιανίστα. Πώς και πότε τα νίκησε όλα αυτά το πάθος της υποκριτικής;

-- Από νεαρή ηλικία είχα εκφράσει την επιθυμία να γίνω ηθοποιός ίσως λόγω της μεγάλης εκφραστικότητας που είχα ως παιδί εκ φύσεως κι επειδή το γεγονός αυτό σχολιαζόταν από τον περίγυρό μου, ασυνείδητα με επηρέασε. Φυσικά ήταν ταυτόχρονα και θέμα διαφόρων παραγόντων και συγκυριών που με οδήγησαν προς αυτόν τον δρόμο κι όχι αυτόν της φιλολογίας, του χορού και της μουσικής.

-- Πώς θα συστηνόσουν - με δυο προτάσεις - σ' έναν σημαντικό μάνατζερ που θα σε πλησίαζε για ταινία στο εξωτερικό;

-- Θα του έλεγα πως είμαι η Κόρα και είμαι ηθοποιός, τόσο απλά. Νομίζω πως αυτή καθαυτή η δουλειά ενός ανθρώπου αποτελεί την καλύτερη εκπροσώπηση κι όχι αναγκαία να έχει την ικανότητα της έξυπνης παρουσίασης του εαυτού του.

-- Ποια θεωρείς πως είναι τα δυο - τρία πιο σημαντικά συστατικά της δουλειάς σου;

-- Ως ηθοποιό με χαρακτηρίζει το πάθος και ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης. Η Τέχνη μπορεί να σώσει ζωές, να αλλάξει πεποιθήσεις, να μεταστρέψει και να ανακινήσει την ψυχή ενός ανθρώπου, όχι απλά μόνο να ψυχαγωγήσει. Εχουμε, επομένως, στα χέρια μας ένα ισχυρό όπλο, αλλά και ένα όπλο που μπορεί να γίνει και επικίνδυνο. Ο τρόπος που θα χειριστείς αυτό το είδος εξουσίας, απαιτεί λεπτούς έως χειρουργικούς χειρισμούς.

-- Τι είδους συγκίνηση σου προσφέρουν οι δυο διαφορετικές προκλήσεις των ρόλων σου, της «Δανάης» στο «Ετερος εγώ» και της «Νίτσας» στο «Αυτή η νύχτα μένει»;

-- Αγαπώ πολύ τον λεγόμενο χαμαιλεοντισμό. Μου αρέσει να αλλάζει η εικόνα μου, να μην είμαι πανομοιότυπη διότι τότε πραγματικά με βαριέμαι. Επομένως, επιζητώ τις αλλαγές από ρόλο σε ρόλο κι αυτό με συναρπάζει. Είναι στη φύση της δουλειάς μας αυτή η εναλλαγή όπως φυσικά και η μεταμφίεση.

-- Είχες την τύχη να διδαχθείς την τέχνη σου από ιερά τέρατα, όπως π.χ. την Ελένη Χατζηαργύρη και την Τιτίκα Νικηφοράκη. Τι κράτησες απ' αυτές τις γυναίκες;

-- Οι σπουδαίες αυτές γυναίκες ηθοποιοί και δασκάλες μού μετέδωσαν το δικό τους πάθος για την Τέχνη, το ήθος που είναι προϋπόθεση για να συνυπάρξεις επί σκηνής με τους συναδέλφους σου, τον σεβασμό και ουσιαστικά μου κατέδειξαν πως η υποκριτική είναι αέναη και δεν έχει χρονικούς φραγμούς ή ηλικία. Κι ενώ το ηλικιακό μου χάσμα μαζί τους ήταν μεγάλο, έβλεπα πως εκείνες ήταν πιο... σύγχρονες κι από μένα την ίδια, που ήμουν ένα νέο παιδί, στον τρόπο που έβλεπαν την υποκριτική.

-- Ο Ελληνας θεατρικός ηθοποιός που αναγκάζεται να σπαταλιέται σε εκατό δουλειές για να επιβιώσει, πώς αντέχει και αποδίδει στις σημερινές άγριες συνθήκες;

-- Η αλήθεια είναι πως βιοποριστικά δεν μπορεί να αντέξει. Αυτό που τροφοδοτεί τον Ελληνα ηθοποιό είναι μόνο η αγάπη του για την Τέχνη, αλλά τον τροφοδοτεί σε ψυχολογικό επίπεδο και μόνο. Αρα η επιβίωση είναι μετ' εμποδίων.

-- Πώς θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά κατά τη γνώμη σου η υποτίμηση της δουλειάς σας;

-- Η δουλειά μας υποτιμήθηκε και υποβιβάστηκε και δεν μπορώ να πω ότι βλέπω φως για να αλλάξει αυτή η ενέργεια, παρόλο τον αγώνα που δόθηκε. Δεν βλέπω ούτε κάποια θέληση. Πάρθηκε η απόφαση με έναν τετελεσμένο τρόπο. Στο μέλλον θα δούμε όλοι τις συνέπειες, που θα είναι σφοδρές, ουσιαστικά θα αλλάξει η διδαχή της υποκριτικής τέχνης, γιατί νομικά μπορεί να γίνει μόνο από θεωρητικούς του θεάτρου και θεατρολόγους. Παράλληλα, ένας ηθοποιός δεν μπορεί να κάνει μεταπτυχιακό, για να μη μιλήσω για τις οικονομικές συνέπειες που θα υπάρξουν για όλους στον ιδιωτικό τομέα, όπου εκεί η πλειοψηφία εργάζεται.

-- Η γενιά σου βίωσε απανωτές οικονομικές κρίσεις, τα χρόνια του κορονοϊού, είδε τη φτωχοποίηση να καλπάζει και κατακτήσεις χρόνων να καταργούνται. Πόσο απαραίτητο θεωρείς αυτό το κύμα αγώνα και αντίστασης, που ξέσπασε σ' όλη τη χώρα, μετά την τραγωδία στα Τέμπη;

-- Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι γεννημένος να μάχεται για τον εαυτό του, για το κοινό καλό, για την ίδια τη ζωή του. Ο άνθρωπος οφείλει να αγωνίζεται για την επιβίωση και οφείλει να αντιτάσσεται με όλους τους τρόπους στην αδικία. Αλίμονο εάν εκλείψει αυτό το αίσθημα μέσα του, αν αδιαφορήσει και υπομείνει σε οτιδήποτε άδικο συμβαίνει στον ίδιο ή στον διπλανό του.

-- Πιστεύεις πως θα καταφέρουμε τελικά να αντισταθούμε στην εγκληματική πολιτική τόσων χρόνων, που με το κυνήγι του κέρδους καταλήγει να δολοφονεί;

-- Εάν δεν ξεριζωθεί από τον Ελληνα η νοοτροπία του εγωκεντρισμού, του ωχαδελφισμού και του εγωισμού, του ρουσφετιού, του προσωπικού βολέματος, της υποτιθέμενης παντογνωσίας και ούτω καθεξής, η χώρα θα αντιμετωπίζει τέτοιες δυστυχίες όλο και συχνότερα. Το όπλο που έχουμε είναι η ψήφος. Θεωρώ πως πρέπει επιτέλους όλοι να χρησιμοποιήσουμε το δικαίωμά μας αυτό προς όφελός μας, παρ' όλη τη μεγάλη μας δυσαρέσκεια από την πολιτική όλων αυτών των ετών. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα στην τύχη, ανεξαρτήτως κόμματος, χρώματος κ.τ.λ. Εχουμε ευθύνη και υποχρέωση.

-- Εχεις διακριθεί εκτός από το θέατρο και σε πολλούς, σημαντικούς και διαφορετικούς ρόλους στην τηλεόραση. Εχεις πει, με αφορμή τον ρόλο σου της γκέι γυναίκας, στη «Σκοτεινή Θάλασσα», ότι σου αρέσει το άνοιγμα στα φύλα. Τι ακριβώς εννοούσες;

-- Οταν έχει πλέον παγκοσμίως η Τέχνη αγκαλιάσει τη διαφορετικότητα, δεν μπορεί η ελληνική βιομηχανία του θεάματος να μείνει αμέτοχη ή να εθελοτυφλεί αναμασώντας πεπαλαιωμένες και σκοταδιστικές πεποιθήσεις. Χαίρομαι γιατί αυτό έχει αλλάξει παρακολουθώντας νέες ελληνικές σειρές. Υπάρχει ένα άνοιγμα προς την πραγματικότητα, που επιτάσσει να αποδεχθούμε και να αγαπήσουμε και αυτό το κομμάτι του εαυτού. Και πιστεύω πως αυτό το άνοιγμα θα δώσει θάρρος, κουράγιο και δύναμη σε πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν καταπιεστεί για καιρό.

-- Ποια διαχειρίζεσαι ευκολότερα, την επιτυχία ή την αποτυχία και γιατί;

-- Ο άνθρωπος πρωταρχικά έχει μάθει να αποτυγχάνει. Ετσι είναι πια η δομή της κοινωνίας μας. Η επιτυχία έρχεται συνήθως σπάνια στη ζωή και γι' αυτό είναι πιο δύσκολο να την χωρέσεις στη ζωή σου και να τη διαχειριστείς. Θέλει χρόνο και απόσταση ψυχική για να μπορέσει κανείς να δει την πλήρη εικόνα και να μην οδηγηθεί σε εξάρσεις έπαρσης.

-- Εχεις συνεργαστεί με δυνατούς σκηνοθέτες στο θέατρο. Μίλησέ μου για τον Ντμίτρι Γκότσεφ, που αγαπούσε τους Ελληνες ηθοποιούς.

-- Ο Γκότσεφ, πέρα από μεγάλος καλλιτέχνης και θεατράνθρωπος υψηλών προδιαγραφών, ήταν άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Αγαπούσε πραγματικά τον συνάνθρωπο και γι' αυτό οι παραστάσεις του ήταν βαθιά συναισθηματικές και ανθρώπινες. Είναι ο ορισμός του ανθρώπου που γνώριζε πώς να ασκεί την εξουσία που είχε, για το όφελος όλων κι όχι μόνο το προσωπικό του. Αναζητούσε συνοδοιπόρους και μόνο. Τους λάτρευε και τους ήθελε δίπλα του στην πορεία που χάραζαν μαζί.

-- Ξέρω πως είσαι ένας εντυπωσιακά πειθαρχημένος άνθρωπος. Υπάρχουν ωστόσο πράγματα στα οποία υποκύπτεις αμαχητί, όπως το καλό φαγητό, ας πούμε;

-- Είμαι ένα κοιλιόδουλο πλάσμα που το κρύβω πολύ καλά. Αγαπώ τις απολαύσεις εν γένει. Εάν δεν είχα ένα τόσο βεβαρημένο και απαιτητικό πρόγραμμα, νομίζω πως θα υπέκυπτα σε μεγάλο βαθμό, σε σημείο που να άλλαζε κατά πολύ η εικόνα μου.

-- Για ποιο λόγο θα 'θελες να σε θυμούνται οι επόμενοι, σε αυτήν τη δουλειά;

-- Θα ήθελα να με θυμούνται οι συνάδελφοί μου γιατί τους αγάπησα.

-- Η διδασκαλία πώς προέκυψε στη ζωή σου;

-- Προέκυψε αρκετά νωρίς. Ξεκίνησα να διδάσκω στα 28. Ημουν μόνο 6 χρόνια ηθοποιός και ήταν μια ανάγκη μου να αναμετρηθώ, εάν μπορώ να μεταδώσω την υποκριτική τέχνη. Ηταν όμως κι ένα προσωπικό μου στοίχημα που ήθελα να το κάνω με τον πιο απλό τρόπο. Η υποκριτική είναι τόσο απλή που καταλήγει εξαιρετικά σύνθετη. Επρεπε λοιπόν να εξερευνήσω νέους τρόπους για να διδάξω. Η όλη διαδικασία στέφθηκε με επιτυχία, καθώς η πλειοψηφία των μαθητών μου πετύχαινε τον στόχο της, με αποτέλεσμα εγώ ως δασκάλα να ξεπεράσω κάποιες φορές τα λεπτά όρια μεταξύ υπερηφάνειας και έπαρσης!