Από τη δημοσίευση των Θέσεων του ΚΣ για το 13οΣυνέδριο της ΚΝΕ μέχρι αυτές τις μέρες που είμαστε στην τελική ευθεία για την πραγματοποίησή του, οι μαθητικές Οργανώσεις συζήτησαν, αντάλλαξαν πείρα και σκέψεις γύρω από τον στόχο που τίθεται στις Θέσεις: Αυτόν της ορμητικής ανάπτυξης των δυνάμεων της ΚΝΕ στα σχολεία, ειδικά στα Γυμνάσια. Οι Συνδιασκέψεις των ΤΟ αλλά και των ΟΠ έθεσαν φιλόδοξους στόχους, που πατάνε πάνω σε προϋποθέσεις οι οποίες έχουν προκύψει για να οικοδομήσουμε νέες ΟΒ σε πολύ περισσότερα Γυμνάσια σε όλη τη χώρα. Η άνοδος, άλλωστε, των δυνάμεών μας στα Γυμνάσια είναι ουσιαστική προϋπόθεση για την οικοδόμηση γερών μαθητικών ΟΒ και στη συνέχεια στα Λύκεια και στα ΕΠΑΛ αλλά και για τη διαπαιδαγώγηση των σημερινών μελών και στελεχών της ΚΝΕ και μελών του Κόμματος στην πορεία της ζωής τους.

Οπως μπαίνει και στις Θέσεις του Συνεδρίου μας για τις μικρότερες ηλικίες,«συνολικά το σύστημα με διάφορους τρόπους - πολλές φορές ευφάνταστους και ελκυστικούς - στοχεύει ιδιαίτερα τις μικρότερες ηλικίες... Πράγματι, στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού δεν εντυπωσιάζουν πια μόνο οι απορίες και οι προβληματισμοί των παιδιών, πολύ περισσότερο εντυπωσιάζουν οι απαντήσεις που δίνουν».

Τα παιδιά του Γυμνασίου μπαίνουν στην εφηβεία, ένα μεταβατικό στάδιο μεταξύ παιδικής και ενήλικης ζωής που έχει χαρακτηριστικά και από τις δύο φάσεις ζωής. Συχνά είναι πιο αυθόρμητοι, τείνουν να εκφράζουν με μεγαλύτερη ευκολία αυτά που σκέφτονται και πιστεύουν. Εχουν την τάση για αμφισβήτηση όσων ακούνε, ειδικά από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον. Η παρέα, οι φίλοι αλλά και οι ερωτικές σχέσεις που ξεκινάνε να αναπτύσσονται παίζουν σημαντικό ρόλο στη σκέψη, στη στάση ζωής και στη διαμόρφωση απόψεων. Τα social media επιδρούν στον τρόπο που ενημερώνονται, διασκεδάζουν, αλληλεπιδρούν. Αρχίζουν να κατασταλάζουν σε κάποια ενδιαφέροντα, στη μουσική, στη διασκέδαση, στο προσωπικό στιλ και αυτά με τη σειρά τους παίζουν έναν ρόλο και στον φιλικό κύκλο που φτιάχνουν, για τον οποίο είναι σημαντικό να αποτελείται από μαθητές με τους οποίους κάτι τους ενώνει. Μπαίνοντας στην εφηβεία και στο Γυμνάσιο το ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα ανεβαίνει σημαντικά. Οι μαθητές βιώνουν αλλά και «νιώθουν» καλύτερα την αδικία και θέλουν συχνά να κάνουν κάτι ενάντιά της. Ακριβώς γιατί το μέλλον είναι μπροστά τους, ονειρεύονται περισσότερο για το πώς μπορούν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο.

Η αστική τάξη, και οι μηχανισμοί της, όσο και να αναφέρεται σε αυτές τις ηλικίες με τον χαρακτηρισμό «μικρά παιδιά» όταν εκφράζουν την αμφισβήτησή τους προς την κοινωνία στην οποία ζουν και όλη της τη σαπίλα, όταν εναντιώνονται και διεκδικούν για το μέλλον τους, ταυτόχρονα για τη δική της παρέμβαση με τα δικά της πρότυπα αξιών, στάσεων και γνώσεων, δεν τα βρίσκει καθόλου μικρά. Τα αστικά κόμματα, όλοι οι κρατικοί και μη μηχανισμοί διαμορφώνουν ένα ολοένα και πιο «γερό» πλέγμα υποδομών για την παρέμβασή τους σε αυτές τις ηλικίες. Είναι χαρακτηριστικό πως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ ξεκίνησαν από τα Γυμνάσια να εισάγουν τις δεξιότητες γύρω από θεματολογία που ενδιαφέρει την αστική τάξη η νέα γενιά να κρατά συγκεκριμένη στάση (π.χ. Θεματική Εβδομάδα και Εργαστήρια Δεξιοτήτων για το περιβάλλον και την «πράσινη ανάπτυξη», περί ταυτότητας φύλου, καινοτομία και επιχειρηματικότητα κ.ά.), παρέμβαση την οποία το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αξιοποίησαν οργανωμένα με τις δυνάμεις τους σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, με επεξεργασία υλικών κ.τ.λ. για να ακουστεί η αλήθεια, να ανοίξει ο προβληματισμός μέσα στις σχολικές τάξεις.

Αντιλαμβανόμαστε, επομένως, ότι η παρέμβασή μας στα Γυμνάσια, κάτι που ξεκινά από την αναβάθμιση της καθοδηγητικής μας δουλειάς σε αυτές τις ηλικίες, απαιτείται να γίνει καλύτερη.

Πού θα μετρηθούμε;

Πρώτα και κύρια στην αναβάθμιση του περιεχομένου και της λειτουργίας της Γυμνασιακής ΟΒ. Το «η ΚΝΕ είναι ένα εντελώς διαφορετικό σχολείο» δίνει την ουσία της καθοδηγητικής μας προσπάθειας και του περιεχομένου που επιδιώκουμε να έχει η Γυμνασιακή ΟΒ.

Στο «πρόγραμμά» της έχει τη διαμόρφωση κομμουνιστικών - επαναστατικών συνηθειών ως τρόπου ζωής, δηλαδή στη σκέψη, στα συναισθήματα, στη δράση και τη στάση. Συμβάλλουμε από νωρίς ώστε να διαμορφώνονται η μεθοδολογία και το κριτήριο για να εξηγούν τον κόσμο, να μαθαίνουν την κοσμοθεωρία μας. Αυτά όλα δεν είναι πέρα και μακριά από την καθημερινότητα του μαθητή, από ό,τι ακούει και γίνεται στο σχολείο, απασχολεί αυτόν και τους συμμαθητές του.

Τα μέλη της ΚΝΕ μαθαίνουν να συζητούν συλλογικά και να εξετάζουν κάθε φορά τι θα κάνουν, πώς θα δράσουν ενάντια στην αδικία και τη σαπίλα που μας περιτριγυρίζουν. Εκφράζονται με πολλούς τρόπους ενάντια στον πόλεμο, στην προσφυγιά, στη φτώχεια. Πολεμάνε μέσα στα σχολεία τους τον φασισμό, τον ναζισμό, τον ρατσισμό και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να περιθωριοποιεί τους συμμαθητές τους. Διαπαιδαγωγούνται με τις αξίες και τα ιδανικά της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης για τους λαούς όλου του κόσμου, για την εργατική τάξη. Κάνουν στάση ζωής το σύνθημα «Ενας για όλους και όλοι για έναν» στον καθένα δίπλα τους, από τον συμμαθητή τους που δεν έχει χρήματα για την εκδρομή μέχρι ένα προσφυγόπουλο που θα έρθει στο σχολείο. Μαθαίνουν οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά γύρω τους την αξία του αγώνα για τα δικαιώματά τους, ότι τα πάντα τα κατακτάμε με τον αγώνα μας. Μαθαίνουν, τελικά, το τι σημαίνει ο στίχος από το ποίημα του Μπρεχτ «Εγκώμιο στον Επαναστάτη»: «Οπου τα πάντα καλύπτει η σιωπή, εκεί αυτός θα μιλήσει», όπως έκαναν τα μέλη της ΚΝΕ στα Γυμνάσια των Σερρών για τον θάνατο του μικρού Βασίλη από την έκρηξη του λέβητα, τα μέλη της ΚΝΕ για τη 12χρονη στον Κολωνό και το αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρος της.

«Η γνώση είναι δύναμη για να αλλάξουμε τον κόσμο». Οι μαθητές στα Γυμνάσια μαθαίνουν και ακούν πολλά μέσα στην τάξη, στο μάθημα. Βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ίδιες καταστάσεις και γεγονότα όπως όλοι μας. Για παράδειγμα, έναν χρόνο πριν, με το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, μικροί και μεγάλοι - σε ηλικία - κομμουνιστές δώσαμε τη μάχη να λάμψει η αλήθεια για τις αιτίες και τον χαρακτήρα του μέσα σε σύνθετη διαπάλη, παραχάραξη ακόμα και της Ιστορίας των λαών αυτών. Για να δυναμώσει η πάλη για απεμπλοκή της χώρας μας από αυτόν, να μη διαλέξει ο λαός μας στρατόπεδο ληστών. Αρα, είναι ζήτημα πώς καλλιεργείται σταθερά μέσα στη μαθητική ΟΒ η ανάγκη να γνωρίσουμε εμείς τις Θέσεις του Κόμματός μας για να καταφέρουμε να μάθουν πιο πολλοί τις επαναστατικές μας ιδέες. Φυσικά, αυτό μπορεί να γίνει μέσα και από «ένα διαφορετικό μάθημα», όπως είναι οι εκδηλώσεις - βιβλιοπαρουσιάσεις, ιστορικοί περίπατοι, «κυνήγι χαμένου θησαυρού», αλλά πάντα πρέπει να μας απασχολεί αυτά να κεντρίζουν το ενδιαφέρον για να «ψαχτεί» ο μαθητής παραπάνω.

Το διάβασμα του «Οδηγητή», της στήλης «Πάμε Γυμνάσιο» και «Προσεχώς στην τάξη», των διαφόρων εκδόσεων, όπως το «Και όμως κινείται», το «1922 - Ανακαλύπτοντας τα ίχνη ενός ξεριζωμού» αλλά και του «κόκκινου Αερόστατου» βοηθά τα καθοδηγητικά όργανα πρώτα και κύρια να ερχόμαστε σε τριβή με τον τρόπο που απευθυνόμαστε σε αυτές τις ηλικίες για να καταφέρουμε να καλλιεργήσουμε την αγάπη για το διάβασμα και τη γνώση, κόντρα στη σημερινή κατάσταση της υποτίμησης του διαβάσματος. Γιατί, ταυτόχρονα με τον αγώνα μας να κατακτήσουμε την κοινωνία που θα χαρίσει στα παιδιά «σχολείο να μορφώνει», δίνουμε κάθε μέρα τη μάχη ο κομμουνιστής να αγαπά τη γνώση, να θέλει διαρκώς να ανοίγει τους ορίζοντές του.

Μέσα σε αυτό το «σχολείο» η ανάπτυξη δράσης κάθε μέλους της Οργάνωσης δεν μπορεί παρά να είναι συνέχεια της καλής συζήτησης στην ΟΒ, αλλά και το αντίστροφο. Η ανάληψη καθηκόντων στα πλαίσια της ΟΒ είναι ουσιαστική πλευρά της διαπαιδαγώγησης ενός νέου κομμουνιστή. Ενδεχόμενα ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπο το μέλος της ΚΝΕ, απορίες, προβληματισμοί που προκύπτουν, ανατροφοδοτούν τη συλλογική συζήτηση στην ΟΒ. Καθένας έχει μια αποστολή, άλλη κάθε φορά. Η ουσία είναι πώς στην ΟΒ η καλή συζήτηση να αποτελεί εφαλτήριο στον σχεδιασμό και το άνοιγμα της ΟΒ, οι σύντροφοι μαθητές να εμπνέονται. Ταυτόχρονα, το ποια θα είναι κάθε φορά η αποστολή τους πρέπει να είναι συγκεκριμένη, στα «μέτρα τους» αλλά και με την καθοδηγητική ματιά μπροστά: Στο να εξελίσσεται συνεχώς κάθε μέλος της ΚΝΕ.

Παράλληλα, τα καθοδηγητικά όργανα πρέπει να σχεδιάζουν τη δράση και τις πρωτοβουλίες μας στα Γυμνάσια που ιεραρχούμε. Να προσανατολιστούμε αυτές να είναι ανά σχολείο και γειτονιά. Να καθιερώσουμε δραστηριότητες σε συνοικίες. Αυτές να είναι προσαρμοσμένες τόσο στα ενδιαφέροντα αυτών των ηλικιών όσο και σε μορφές που «αρέσουν» και τους κάνουν «να περνάνε καλά». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα αθλητικά τουρνουά, δραστηριότητες με παιχνίδια, διάφοροι διαγωνισμοί που έχουμε κάνει, εκδρομές και ιστορικοί περίπατοι, συγκεντρώνουν πάντα το ενδιαφέρον των Γυμνασίων γιατί ανταποκρίνονται καλύτερα στην ανάγκη τους όχι μόνο να ακούσουν αλλά και να «κάνουν κάτι» συλλογικά μαζί με συνομηλίκους τους και μέσα από αυτήν τη διαδικασία με καλύτερους όρους προσεγγίζουν την Οργάνωση.

Ταυτόχρονα, και μέσα στην ίδια τη σχολική κοινότητα των Γυμνασίων μπορεί να αναπτυχθεί πρωτοπόρα δράση, όπως τίθεται και στις Θέσεις του Συνεδρίου. Στα Γυμνάσια οι μαθητές πιο συχνά κινητοποιούνται για αιτήματα και διεκδικήσεις που αφορούν τη σχολική τους καθημερινότητα (χρόνος, ελλείψεις), εντοπίζουν την ανάγκη για ένα σχολείο δημιουργικό, όχι βαρετό κ.λπ. Υπάρχουν, δηλαδή, διαφορές με το Λύκειο όπου πια το μυαλό είναι κυρίως προσανατολισμένο στα άγχη και τα εμπόδια μπροστά στις Πανελλαδικές, στα πολλά φροντιστήρια κ.τ.λ., δηλαδή η σκέψη και η δράση των παιδιών περιστρέφονται γύρω από το πώς το σχολείο μπορεί να γίνει πιο δημιουργικό, πιο κοντά στις ανάγκες τους, θα αναπτύσσουν εκεί τα ταλέντα και τις κλίσεις τους, θα έχουν πιο ελεύθερο χρόνο για τα χόμπι τους και τους φίλους τους. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, πως για ζητήματα όπως η δολοφονία του Αλκη, η δολοφονία του 16χρονου Ρομά, αλλά και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, το Προσφυγικό κ.τ.λ. η αντίδραση ήταν αυξημένη στα Γυμνάσια. Η σημαντική επιτυχία από πρωτοβουλίες όπως τα «School Art Festival», τα αθλητικά τουρνουά, συλλογή υπογραφών για την αντιμετώπιση ζητημάτων, μπορούν και πρέπει να γίνουν «οδηγός δράσης» για ανάπτυξη πρωτοπόρας δράσης με επίκεντρο τη σχολική μονάδα και που λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες αυτών των ηλικιών, βοηθά στο να γίνει «πιο οικεία» η δουλειά μέσα από τα μαθητικά συμβούλια.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί η παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ στις μικρότερες ηλικίες, που είναι η υποδομή για τη δουλειά μας στα Γυμνάσια. Σε αυτήν την προσπάθεια η ΚΝΕ μπορεί και πρέπει να συμβάλει περισσότερο ενεργά ώστε οι ΚΝίτες μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι να αποτελέσουν στην πράξη παράδειγμα προς μίμηση για τους φίλους του «κόκκινου Αερόστατου». Να γνωρίζουν αυτά τα παιδιά σε κάθε περιοχή να συμμετέχουν και να βοηθούν στις συναντήσεις τους, όπως αποτυπώνεται στη Θέση 30 για το Συνέδριο της ΚΝΕ: «Οι μαθητικές ΟΒ και οι μαθητικοί καθοδηγητές χρειάζεται να αγκαλιάσουν τα παιδιά της Α' Γυμνασίου, με τα οποία ουσιαστικά φοιτούν και παρεμβαίνουν στα ίδια σχολεία. Να ενδιαφέρονται για τα προβλήματα στο σχολείο τους, συνολικά για τη ζωή τους. Να συζητούν και με αυτά τα παιδιά σχετικά με τα μαθητικά συμβούλια, τις μαθητικές κινητοποιήσεις, τα Μαθητικά Φεστιβάλ κ.τ.λ. Να αναπτύσσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τους συμμαθητές τους της Α' Γυμνασίου πριν ενταχθούν στην ΚΝΕ, να προετοιμάζουν τη στρατολογία τους». Να εντάσσονται στην πράξη στον σχεδιασμό, ως μια ΟΒ δίπλα στην ΟΒ, τον πιο στενό πυρήνα της Οργάνωσης.