«Η λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν έφερε μόνο την ειρήνη στους λαούς της Ευρώπης, αλλά μερικά χρόνια αργότερα και το ΝΑΤΟ», σημείωσε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος στην ομιλία του στάθηκε στη μετεξέλιξη της λεγόμενης «στρατηγικής ιδέας» του ΝΑΤΟ.

Βασικός στόχος για τη δημιουργία του ΝΑΤΟ ήταν η Σοβιετική Ενωση, επεσήμανε και πρόσθεσε: «Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, θα περίμενε κανείς ότι το ΝΑΤΟ θα είχε διαλυθεί. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Οχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά επεκτάθηκε ανατολικότερα, προσαρμόζοντας ανάλογα τη Στρατηγική του Ιδέα (...) Στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουάσιγκτον, τον Απρίλη του 1999, οι Σύμμαχοι ενέκριναν τη Στρατηγική Ιδέα για να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ τις προκλήσεις και ευκαιρίες ασφάλειας του 21ου αιώνα και να κατευθύνουν τη μελλοντική πολιτική και στρατιωτική του ανάπτυξη (...) Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο όραμα του ΝΑΤΟ για τον 21ό αιώνα, ο καινούργιος ρόλος του θα είναι παγκόσμιος και η Συμμαχία θα λειτουργήσει σε ευρύτερο στρατηγικό περιβάλλον, το οποίο επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες (...) Στη Διάσκεψη Δημόσιας Διπλωματίας, στη Ρίγα τον Νοέμβρη του 2021, ο γγ του ΝΑΤΟ αναφέρθηκε στην επόμενη Στρατηγική Ιδέα της Συμμαχίας, η οποία θα εγκριθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης τον Ιούνη του 2022. Τόνισε δε ότι από τη Στρατηγική Ιδέα του 2010 "η ασφάλειά μας έχει αλλάξει και σήμερα ζούμε σε μια εποχή συστημικού ανταγωνισμού. Η Ρωσία και η Κίνα υπονομεύουν τη διεθνή τάξη η οποία βασίζεται σε κανόνες. Η ισορροπία δυνάμεων αλλάζει"».

«Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα από τη λειτουργία του ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα, κατά την άποψή μου, είναι ότι το ΝΑΤΟ από "cowboy" μετασχηματίστηκε σε "σερίφη του Τέξας" στην Ευρώπη, και σταδιακά αναλαμβάνει παγκόσμιο ρόλο», συνέχισε ο Γ. Παπακωνσταντίνου και πρόσθεσε: «Φυσικά, όλα αυτά καλύπτονται κάτω από ωραία λόγια για "ειρήνη", "ασφάλεια", "σταθερότητα", τις αξίες της "δημοκρατίας", των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", των κανόνων της νομοθεσίας. Λύκος με προβιά προβάτου».

Τέλος, επεσήμανε πως «θα πρέπει να γίνει λεπτομερής ενημέρωση του ελληνικού λαού ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει προσφέρει και ούτε πρόκειται να προσφέρει τίποτα στην Ελλάδα. Η οικονομική συμμετοχή της χώρας δεν είναι μόνο η ετήσια συνεισφορά της στον προϋπολογισμό του, αλλά και το κόστος προμήθειας και λειτουργίας των οπλικών συστημάτων που είναι υποχρεωμένη να διατηρεί λόγω των υποχρεώσεών της ως μέλους της Συμμαχίας. Πιστώσεις για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και όχι του ελληνικού λαού».

Ο Β. Χωραφάς σημείωσε μεταξύ άλλων πως ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει κατανοήσει ότι οποιοδήποτε πρόβλημα ασφάλειας αντιμετωπίσει η χώρα θα το αντιμετωπίσει μόνη της, δεν θα υπάρξει καμία βοήθεια ούτε από την ΕΕ, ούτε από το ΝΑΤΟ, που δεν πρόκειται να εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση με την Τουρκία. Πρόσθεσε δε πως δεν πρέπει και να θέλουμε μια τέτοια εμπλοκή, γιατί η διαμεσολαβητική προσπάθεια σε ένα ενδεχόμενο αντιπαράθεσης Ελλάδας - Τουρκίας θα γίνει εκ των υστέρων για να επιβεβαιώσει οτιδήποτε έχει καταφέρει να κερδίσει ο επιτιθέμενος!

Για το μέλλον του ΝΑΤΟ τόνισε ότι με τον πόλεμο στην Ουκρανία «εισέρχεται σε μια νέα φάση. Υπάρχουν συζητήσεις και προτάσεις που μπορεί να αλλάξουν τις δομές και τις λειτουργίες του». Σε αυτό το πλαίσιο, στάθηκε μεταξύ άλλων στα παρακάτω σημεία:

-- Στον προβληματισμό που υπάρχει για το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, αυτό που επιβάλλει συμμετοχή όλων των μελών αν κάποιος δεχτεί επίθεση. Ετσι όπως είναι διατυπωμένο όμως δεν εμπλέκει αυτόματα όλες τις υπόλοιπες χώρες σε μια πολεμική σύγκρουση, αλλά τους δίνει διάφορες δυνατότητες για παροχή άλλου είδους βοηθειών. Τώρα οι ΗΠΑ πιέζουν έτσι ώστε, όταν θα γίνεται επίθεση σε χώρα του ΝΑΤΟ, αυτομάτως όλες οι άλλες να εμπλέκονται πολεμικά.

-- Στην ηγεμονική θέση των ΗΠΑ μέσα στο ΝΑΤΟ, η οποία ενισχύεται: «Οι διαχωρισμοί μέσα στο ΝΑΤΟ μεταξύ "παλιάς" και "νέας" Ευρώπης θα ενισχυθούν, αφού οι ΗΠΑ με τους υποστηρικτές τους από τη Βόρεια και την Ανατολική Ευρώπη θα έχουν τον πρώτο λόγο. Αυτό έχει επίπτωση και στην προέλευση των γενικών γραμματέων του ΝΑΤΟ, αφού η εναλλαγή μεταξύ χωρών προέλευσης, από τον Βορρά και τον Νότο, καταργείται».

-- Στην επιστροφή του ΝΑΤΟ στα βόρεια και ανατολικά σύνορα της Συμμαχίας, ενώ «η σημασία των Βαλκανίων, της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής μειώνεται, και αυτό θα έχει επιπτώσεις για την Ελλάδα».

-- Στην κατάργηση του status της «ουδετερότητας» στην Ευρώπη, καθώς μια σειρά κρατών (Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία, Ελβετία, Ιρλανδία) προσανατολίζονται στη συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ.

-- Στην οικονομική αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, που «σε παγκόσμιο επίπεδο αναμένεται να κριθεί σε λίγα χρόνια υπέρ της Κίνας. Οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλο τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης από το να στρατιωτικοποιήσουν αυτήν την αντιπαράθεση, όσο ακόμα διαθέτουν στρατιωτικά πλεονεκτήματα».

-- Τέλος, στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις εκτός Ευρώπης: «Υπάρχουν σκέψεις το ΝΑΤΟ να χρησιμοποιηθεί στον διαχωρισμό μεταξύ "αυταρχικών καθεστώτων" και "δημοκρατιών", ως ομπρέλα των τελευταίων. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να τροποποιηθεί το άρθρο 10 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, το οποίο εξετάζεται, για να εισέλθουν μη ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και για να μπορεί να επιχειρεί το ΝΑΤΟ σε παγκόσμια κλίμακα, όχι υπό την αιγίδα του ΟΗΕ».

«Ολα αυτά σημαίνουν ότι η Ελλάδα θα εμπλακεί σε πρόσθετες περιπέτειες, με άγνωστη κατάληξη, χωρίς ταυτόχρονα να επιλύει το πρόβλημα ασφάλειας που έχει μέσα από τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ», πρόσθεσε.

Καταλήγοντας υπογράμμισε: «Αυτήν τη στιγμή το θέμα της αποδέσμευσης είναι πάνω στο τραπέζι. Είναι μια ρήξη που θα τη στηρίξει το λαϊκό κίνημα, αλλά χρειάζεται προετοιμασία, δεν μπορεί να γίνει παρά από δυνάμεις που πιστεύουν σε αυτήν την πορεία και δεν έχουν ταλαντεύσεις... Το ΚΚΕ έχει κρατήσει μια σταθερή γραμμή σε αυτά τα θέματα, είναι δύναμη εμπιστοσύνης, επομένως θεωρώ ότι όταν φτάσει αυτή η μεγάλη στιγμή της ρήξης που θα προωθήσει ο λαϊκός παράγοντας, το ΚΚΕ θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή».

Κάλεσμα σε όσους ακόμη διστάζουν, να κάνουν το βήμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, να καταδικάσουν τη στρατηγική, τους σχεδιασμούς και τις ενέργειες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που στρέφονται εναντίον των συμφερόντων του λαού μας και όλων των λαών, έκανε ο Χρ. Σαλταπίδας.

Στη συνέχεια παρέθεσε ορισμένα γεγονότα τα οποία «αποδεικνύουν περίτρανα τον σκοπό δημιουργίας του ΝΑΤΟ, τον λόγο ύπαρξής του και τα δεινά τα οποία έχει προκαλέσει σε πληθώρα λαών παγκοσμίως στην προσπάθεια υλοποίησης των ιμπεριαλιστικών του στόχων».

Στάθηκε στον σκοπό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, όπως περιγράφεται και στο ίδιο το καταστατικό της, επισημαίνοντας πως «τα "γεωπολιτικά συμφέροντα" στα οποία αναφέρονται είναι η επιθυμία της εκάστοτε αστικής τάξης μιας χώρας να επιβληθεί στην αστική τάξη κάποιας άλλης» και τόνισε πως «μέσα στα 70 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας, το μόνο που έχει επιτύχει το ΝΑΤΟ είναι να δημιουργήσει συνθήκες για το ξέσπασμα πολέμων και συγκρούσεων. Οι λύσεις που έρχεται ακολούθως να επιβάλει είναι αυτές που επιδιώκουν οι αστικές τάξεις τις οποίες εξυπηρετεί, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους».

Αναφέρθηκε επίσης στις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να προσεταιριστεί και άλλες χώρες μέσω των διαφόρων οργανισμών και συνασπισμών που κατά καιρούς δημιουργεί ως παρακλάδια, όπως «η PFP (Partnership For Peace - Συνεταιρισμός για την Ειρήνη), μια "ειρήνη" βασισμένη στον θάνατο. Ο "Μεσογειακός Διάλογος", σε μια προσπάθεια προσεταιρισμού όλων των κρατών της Βόρειας Αφρικής. Η "Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης", σε μια προσπάθεια προσεταιρισμού των πετρελαιοπαραγωγών χωρών της Αραβικής Χερσονήσου. Και πρόσφατα η AUKUS, σε μια προσπάθεια εδραίωσης του ΝΑΤΟ και στον Ειρηνικό, με στόχο την Κίνα».

«Οι προσπάθειες επέκτασης του ΝΑΤΟ συνεχίζονται με υποψήφιες για ένταξη νέες χώρες», σημείωσε και πρόσθεσε πως «είναι εμφανέστατη η επεκτατική - ιμπεριαλιστική πολιτική του ΝΑΤΟ, την οποία τόσο η υφιστάμενη κυβέρνηση της χώρας μας όσο και όλες οι προηγούμενες προσπαθούν επιμελώς να αποκρύψουν και να παρουσιάσουν ως μονόδρομο, ωφέλιμη και δημοκρατική». Υπογράμμισε ακόμη ότι το ΝΑΤΟ είναι αυτό που διαχρονικά υποστήριξε και συνεχίζει να υποστηρίζει φασίστες και ναζιστές προκειμένου να εξυπηρετήσει την υλοποίηση των σχεδίων του.

Για τις επιλογές τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων όσο και της παρούσας, που έχουν μετατρέψει όλη τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση, ανέφερε πως έχουν ήδη ως αποτέλεσμα τη στοχοποίηση της χώρας. «Ηδη σε πολεμικά παίγνια που διεξάγονται μέσω υπολογιστών από μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού (π.χ. Harvard), η Σούδα, η Αλεξανδρούπολη και η Λάρισα αποτελούν στόχους προτεραιότητας για πυρηνικό πλήγμα», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ τόνισε πως και οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τη μια μεριά στην άλλη «το μόνο που κάνουν είναι να πλήττουν τους εμπλεκόμενους λαούς, λόγω του αντίκτυπου που έχουν στο καπιταλιστικό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό τους σύστημα».

Τέλος, απαντώντας στο ερώτημα πώς όλη αυτή η κατάσταση, και η δυναμική την οποία έχει πάρει, μπορεί να ανακοπεί και να ανατραπεί, τόνισε τη σημασία να συνειδητοποιηθεί ότι «μονάχα στο πλαίσιο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού μπορούμε να χτίσουμε έναν κόσμο χωρίς πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και ένα καλύτερο αύριο για όλους τους λαούς (...) Αυτό που απαιτείται για να γίνει εφικτό είναι ο λαός να συνειδητοποιήσει τη δύναμη που έχει και να απαιτήσει τα αυτονόητα».

Ο Γ. Συμεωνίδης ξεκίνησε την ομιλία του με τη λαϊκή ρήση «εάν μπορείς, με έναν σμπάρο χτύπα δύο ή και περισσότερα τρυγόνια», η οποία «ταιριάζει απόλυτα με τη μακρόχρονη σχέση της χώρας μας με το ΝΑΤΟ και φυσικά τις ΗΠΑ».

Οπως εξήγησε, «η ένταξη, η επί 70 χρόνια παραμονή και η απόλυτη συμπόρευση - με μικρές αποκλίσεις - σε έναν τέτοιο πολιτικο-στρατιωτιωτικό οργανισμό, που έχει τεράστιες απαιτήσεις, δεν θα ήταν δυνατή παρά μόνο εάν επιτυγχάνονται πολλοί στόχοι ταυτόχρονα για εγχώριες και ξένες άρχουσες τάξεις».

Αναφερόμενος σε δύο από αυτούς, σημείωσε πως «η μακρόχρονη παραμονή στη συγκεκριμένη συμμαχία, από επιλογή των εδώ αστών φυσικά, έχει δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης και ταυτόχρονα καλλιέργειας διάχυτης φοβίας στον λαό», και πρόσθεσε ότι αυτή η κατάσταση υπάρχει, και σε μεγαλύτερο βαθμό μάλιστα, στη συντριπτική πλειοψηφία των ένστολων.

Αναφέρθηκε στο επίπλαστο αίσθημα ασφάλειας που επικρατεί, παρά τον ρόλο των κάθε φορά συμμάχων μας στο παρελθόν και ιδιαίτερα «του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην επτάχρονη δικτατορία, στον διαμελισμό της Κύπρου, τα Ιμια, στη θέση τους για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (...) κ.λπ.», και παρότι «ακόμα και πρωτοκλασάτα στελέχη τόσο προηγούμενων όσο και της παρούσας κυβέρνησης δηλώνουν ευθέως ή υπονοούν ότι σε περίπτωση πολέμου με τη "σύμμαχο" γείτονα, θα είμαστε μόνοι μας».

Αντίστοιχα, τόνισε πως «η θεωρία ότι θα έρθουν οι "σύμμαχοι" να μας βοηθήσουν και θα πολεμήσουν εναντίον συμμάχων όχι μόνο στερείται λογικής, αλλά, το σημαντικότερο, καταστρέφει την έννοια και την έξωθεν εικόνα της ίδιας της "συμμαχίας". "Σύμμαχοι" πολεμούν μεταξύ τους και άλλοι "σύμμαχοι" σπεύδουν να βοηθήσουν αμφοτέρους».

Με βάση τα παραπάνω, κατέληξε ότι το πρώτο «τρυγόνι» του ΝΑΤΟικού «σμπάρου» είναι «ο ρόλος του και οι συνολικότερες πολιτικές επιλογές και ενέργειες γύρω από τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας». «Ενα άλλο είναι οι εξοπλισμοί με τους οποίους θα κληθούν να πολεμήσουν τα παιδιά του λαού για την υπεράσπιση των συνόρων», συνέχισε και τόνισε: «Οι εξοπλισμοί της χώρας καλύπτουν ΝΑΤΟικές ανάγκες! (...) Φροντίζουν να μας προμηθεύουν ή ό,τι σαπάκι τούς περισσεύει, υπό τύπον δωρεάς, αλλά που τελικά χρυσοπληρώνεται, ή ό,τι εξυπηρετεί τους αποκλειστικά δικούς τους σκοπούς και σχεδιασμούς, που εννοείται καμία σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού λαού (...) Το ΝΑΤΟ και οι αποστολές του ρυθμίζουν σε γενικές γραμμές από ποιον και τι αγοράζουμε, αλλά και πού θα το χρησιμοποιήσουμε».

Κλείνοντας, ο Γ. Συμεωνίδης σημείωσε πως «ιδιαίτερα το μόνιμο και έφεδρο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων καλούνται να συναισθανθούν τους κινδύνους που εγκυμονεί για την πατρίδα και τον ίδιο τον λαό αυτή η όλο και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, και να απορρίψουν οριστικά και αμετάκλητα τα παραμύθια της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, ότι η εμπλοκή στα σχέδια των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ αποτελεί "ασπίδα" για τη χώρα και "εγγύηση ειρήνης". Η έξοδος από το ΝΑΤΟ και τα πολεμικά του σχέδια, με ταυτόχρονο κλείσιμο όλων των αμερικανικών βάσεων, είναι σταθερά ψηλά στην ιεράρχηση των επιδιώξεών μας, στον δρόμο "για τον σοσιαλισμό και όχι τη βαρβαρότητα"».