Οταν το 1998 η εταιρία MONSANTO (μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες αγροχημικών) διέθετε στη βρετανική αγορά ένα εκατομμύριο λίρες για να διαφημίσει τα μεταλλαγμένα προϊόντα της, δεν περίμενε ποτέ ότι τα αποτελέσματα θα ήταν όχι απλά πενιχρά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις (σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές) η διαφήμιση θα λειτουργούσε αρνητικά. Κι ο λόγος ήταν απλός. Δόθηκε η ευκαιρία να υπάρξει ένας σοβαρός αντίλογος, που όχι απλώς κατέρριψε τους καλλιεργούμενους μύθους, αλλά ανέδειξε το σύγχρονο εφιάλτη, βοηθώντας την κοινή γνώμη να ανακαλύψει με τρόμο τι ετοιμάζονται να μας σερβίρουν στα πιάτα μας...

Φυσικά, ούτε η συγκεκριμένη πολυεθνική, ούτε οι ομογάλακτές της που εξειδικεύονται στη γενετική μηχανική είναι τόσο αφελείς να πιστεύουν ότι μια οποιαδήποτε διαφημιστική καμπάνια, όσο καλά σχεδιασμένη κι αν είναι, μπορεί να πείσει τον οποιοδήποτε να γευτεί εθελοντικά τα πιάτα θανάτου που προσφέρουν. Τουλάχιστον με τη θέλησή τους. Ετσι αδιαφορούν(;) ως προς τα αποτελέσματα της διαφήμισης, αποδεχόμενες τον κανόνα «πες, πες, στο τέλος θα το δεχτούν ως πραγματικότητα». Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα. Η πλύση εγκεφάλου θα τους ανοίξει (έτσι πιστεύουν) το δρόμο να λανσάρουν τα προϊόντα τους ως απαραίτητα. Προς το παρόν αρκούνται στην ανοχή των «μεταλλαγμένων κυβερνήσεων» της Δύσης, που κάνουν «πλάτες» για να διοχετεύουν την πραμάτεια τους από την πίσω πόρτα. Δηλαδή, να υπάρχουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ χωρίς ειδική σήμανση! Τι κι αν το 1996 σε μεγάλη έρευνα, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έδειξε ότι το 74% των πολιτών απαιτεί να υπάρχει ειδική σήμανση, το 60% επιθυμούσε να ζητηθεί η άποψη των πολιτών για το συγκεκριμένο θέμα και το 53% έκρινε τους κανονισμούς ασφαλείας ανεπαρκείς. Αυτό δα έλειπε. Οι πολίτες να έχουν λόγο στα της αγοράς. Μα τόσο αστοιχείωτοι είναι οι Ευρωπαίοι, που ακόμα δεν εμπέδωσαν ότι στην ελεύθερη οικονομία δεν πρέπει να υπάρχουν παρεμβάσεις, γιατί έτσι θα δημιουργηθούν δυσλειτουργίες; Αν δεν ήξεραν, ας ρώταγαν τον Γιάννο κι αν αυτός δεν ευκαιρούσε, τον Πρωτόπαππα.

Ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται ότι οι επιστήμονες που νωρίς κατέθεσαν τις αντιρρήσεις τους για τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν ήταν εχθροί της προόδου, αλλά ήταν πεπεισμένοι ότι η υγεία των πολιτών θα μπει σε περιπέτειες, μια και κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει τις επιπτώσεις των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων. Η υπόθεση με τις τρελές αγελάδες στη Βρετανία εδραίωσε την άποψη των πολιτών ότι οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των πολιτικών δεν απέτρεψαν θανάτους ανυποψίαστων καταναλωτών. Ομως εκτός από τους καταναλωτές, σε περιπέτειες μπαίνουν και τα οικοσυστήματα, καθώς απειλούνται άμεσα η βιοποικιλότητα και οι ήπιες καλλιέργειες. Η απελευθέρωση των γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών θα επιφέρει πολλαπλές επιπτώσεις μεσομακροπρόθεσμα. Για κάποιους (όχι άδικα) τίθεται και θέμα ηθικής, εξαιτίας του γεγονότος ότι τα μεταλλαγμένα δεν είναι απαραίτητα. Αρα προς τι αυτή η νέα ανατροπή των σχέσεων ανθρώπου - φύσης; Δε μας έφταναν τόσες που προηγήθηκαν; Φυσικά η απάντηση είναι ότι οι καπιταλιστές προσβλέπουν στο κέρδος και μόνο. Ολα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες, για να θυμηθούμε την παλιά διαφήμιση. Το εμπόριο σπόρων, τροφίμων και φυτικών προϊόντων εντατικής καλλιέργειας σήμερα βρίσκεται στα χέρια ελάχιστων πολυεθνικών, όπως η Monsanto, ηNovatris, η Zeneca, ηAventis, ηDupontκ.ά., που σημαίνει ότι αυτές έχουν το μαχαίρι, αυτές και το πεπόνι. Αφού κατέληξαν ότι τα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα θα τους αυξήσουν τα κέρδη, έβαλαν μπρος ένα από τα αποκρουστικότερα και αθλιότερα σχέδια επιβολής των προϊόντων θανάτου.

Οπως αναφέραμε προηγούμενα οι κυβερνήσεις των βιομηχανικών κρατών δεν απέτρεψαν την εισαγωγή μεταλλαγμένων φυτών και τροφίμων. Πότε με το επιχείρημα της αδυναμίας των ελεγκτικών τους μηχανισμών και πότε με το επιχείρημα της αύξησης των θέσεων εργασίας! Ναι, ακούστηκε κι αυτό (μια πληροφορία που θα μπορούσε να αξιοποιήσει και ο κ. Γιαννίτσης, όταν απεμπλακεί από τη φουρτούνα του Ασφαλιστικού). Κι ας μην ξεχάσουμε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η απαγόρευση της εισαγωγής των μεταλλαγμένων θα μεταφραζόταν ως παραβίαση του ελεύθερου εμπορίου και θα επέφερε σημαντικές οικονομικές κυρώσεις. Αν υπήρχε όμως γενικευμένη αντίδραση, τι θα γινόταν; Η Νορβηγία παρ' όλα αυτά απαγόρευσε την εισαγωγή όλων των γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών που έχουν γονίδια ανθεκτικότητας σε αντιβιοτικά, η Αυστρία και το Λουξεμβούργο απαγόρευσαν την καλλιέργεια μεταλλαγμένου καλαμποκιού και η Γαλλία δυο ποικιλίες ελαιοκράμβης. Τέλος η Βραζιλία αρνείται να εγκρίνει την καλλιέργεια μεταλλαγμένης σόγιας. Φυσικά, τα παραπάνω δεν επαρκούν. Πρέπει να υπάρξει γενική απαγόρευση και απαίτηση όλα τα προϊόντα να έχουν πιστοποίηση ότι δεν προέρχονται από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, γιατί ο διάολος (ο καπιταλισμός) έχει πολλά ποδάρια. Και η πιστοποίηση αυτή να γίνεται από Ινστιτούτα του Δημοσίου, τα οποία θα υφίστανται το δημόσιο έλεγχο των κομμάτων και άλλων φορέων. Η ιστορία των μεταλλαγμένων είναι πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε να τη διαχειριστούν οι μεταλλαγμένοι πολιτικοί του νεοφιλελευθερισμού. Το Πρωτόκολλο Βιοασφάλειας, που υπέγραψαν 130 χώρες το Γενάρη του 2000, μπορεί να αποτελέσει μια καλή αρχή. Στο χέρι μας είναι.

Πηγή: Greenpeace

Αν και η έρευνα που αφορά τους γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου που συνδέεται με την απελευθέρωσή τους στο περιβάλλον, οι «αρμόδιες» αρχές για τη θέσπιση κανονισμών ασφαλείας εξακολουθούν να κλείνουν τα μάτια χορηγώντας άδειες για την εμπορική καλλιέργεια των μεταλλαγμένων προϊόντων. Το 1999 επιτράπηκε να καλλιεργηθούν σ' ολόκληρο τον πλανήτη 400 εκατομμύρια στρέμματα με γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα, από τα οποία το 70% περίπου είναι ανθεκτικά σε ζιζανιοκτόνα και το 22% ανθεκτικά στα έντομα. Οι «αρμόδιοι» στήριξαν τις αποφάσεις τους σε στοιχεία που τους έδωσαν οι ίδιες οι εταιρίες παραγωγής των μεταλλαγμένων! Ως μόνο κριτήριο που εξέτασαν (;) ήταν η απόδοση των καλλιεργειών αυτών και δεν εξετάστηκαν οι πιθανές (βέβαιες για μας) περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οι έρευνες πεδίου που λαμβάνουν χώρα για την εκτίμηση της ασφάλειας του περιβάλλοντος είναι ανεπαρκείς, μια και όχι απλώς δε βρίσκουν την κρατική υποστήριξη, αλλά ακόμα κι αν πραγματοποιούνται από ανεξάρτητους ερευνητές υπονομεύονται, για ευνόητους λόγους. Είναι συνήθως βραχυχρόνιες και μικρής κλίμακας και μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις υλοποιούνται σε πάνω από μια καλλιεργητική περίοδο. Κι είναι γνωστό σ' όλους ότι οι οικολογικές επιπτώσεις εμφανίζονται μετά από αρκετό διάστημα. Οι χώροι που ελέγχονται δεν είναι αντιπροσωπευτικοί των πραγματικών συνθηκών που θα αντιμετωπίσουν τα προϊόντα αυτά, με αποτέλεσμα τα όποια συμπεράσματα εξαχθούν να είναι άνευ αξίας. Μια άλλη επισήμανση που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας είναι ότι οι μελέτες πραγματοποιούνται ξεχωριστά, χωρίς να παίρνουν υπόψη τους τις αθροιστικές επιπτώσεις για να ελαχιστοποιούν το πρόβλημα. Ούτε επίσης ασχολούνται με τις δευτερογενείς επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα (μείωση της τροφής των εντόμων - πουλιών - ζώων από τη χρήση ζιζανιοκτόνων ευρέως φάσματος) απειλώντας την επιβίωσή τους. Τέλος «ξεχνούν» τις επιπτώσεις σε άλλα συστήματα γεωργίας (σ.σ. από τη διασταύρωση βιολογικών και συμβατικών προϊόντων). Είναι σαφές ότι ούτε οι ίδιοι οι επιστήμονες της γενετικής μηχανικής δεν μπορούν να μας διαβεβαιώσουν ότι δεν υπάρχουν κίνδυνοι από την απελευθέρωση των οργανισμών αυτών στο περιβάλλον και το κακό είναι ότι δεν τους απασχολεί. Κι αυτοί τη δουλιά των αφεντικών τους κάνουν. Οι κυβερνήσεις όμως;