«Εκμετάλλευση, εκβιασμοί και βία, ασπίδα προστασίας η πάλη για τη χειραφέτηση και τη γυναικεία ανισοτιμία». Με το σύνθημα αυτό, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της σε όλη τη χώρα προετοιμάζουν τις αγωνιστικές τους πρωτοβουλίες μπροστά στην Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Ηδη στην Αττική, η ΟΓΕ μαζί με εργατικά σωματεία και άλλους φορείς οργανώνουν συγκέντρωση την Τρίτη 8 Μάρτη στις 6 μ.μ., στο Σύνταγμα. Συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις θα γίνουν σε μια σειρά πόλεις της χώρας. Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΟΓΕ.

Η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα γιατί είναι μέρα αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής.

Βιώνουμε όπως κι εσύ την ανασφάλεια για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Ομως, ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε. Πραγματική ασπίδα προστασίας είναι η πάλη για την κάλυψη των αναγκών μας στην εργασία, στην υγεία, στη μόρφωση των παιδιών μας, στην προστασία της μητρότητας.

Με τη συλλογική μας οργάνωση μπορούμε να αντιπαλέψουμε την πολιτική που λογαριάζει τις ζωές μας με τη λογική του «κόστους» για το κράτος και με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό ανέδειξαν οι αγώνες των εργατών και των γυναικών τους στη ΛΑΡΚΟ, στην COSCO, στα μπλόκα του αγώνα των αγροτών, κάθε αγωνιστική εστία σε χώρους δουλειάς και γειτονιές.

Απ' αυτούς τους αγώνες αντλούμε δύναμη, κουράγιο για να πυκνώσουμε το ποτάμι της συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης, για να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς, τη βία, ιδιαίτερα την εργοδοτική, κρατική. Μετατρέπουμε τον θυμό και την αγανάκτησή μας σε συλλογική δράση και αγώνα.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε όλες και όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας, με μέτρα προστασίας της μητρότητας, με μισθούς και συντάξεις που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας.

Για αυτό αντιπαλεύουμε την πολιτική Ευρωπαϊκής Ενωσης και κυβερνήσεων, που στο όνομα της «συμφιλίωσης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» και των «ίσων ευκαιριών», μας καταδικάζουν σε ωράρια και ζωή λάστιχο, για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί από την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας.

Για αυτό διεκδικούμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που προωθούν τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της Κυριακής αργίας!

Δεν συμβιβαζόμαστε με τα εξαντλητικά, ακανόνιστα ωράρια, με τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, που εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας.

Δεν ανεχόμαστε να μένουμε οι αυτοαπασχολούμενες για μέρες χωρίς εισόδημα, όταν αναγκαζόμαστε να κλείνουμε το κατάστημα ή την ατομική μας επιχείρηση αν τύχει να αρρωστήσουμε εμείς ή τα παιδιά μας.

Δεν συμβιβαζόμαστε να ξεκληριζόμαστε οι αγρότισσες και οι οικογένειές μας. Δεν αντέχουμε το κόστος παραγωγής, για το πετρέλαιο, τον ΦΠΑ σε μέσα και εφόδια. Ενώ οι καλλιέργειές μας είναι απροστάτευτες από τις φυσικές καταστροφές, λόγω έλλειψης των απαραίτητων έργων υποδομής (αρδευτικά, αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά κ.ά.), την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις διαχρονικά χαρίζουν αφορολόγητο πετρέλαιο και άλλα προνόμια στους εφοπλιστές, στους επιχειρηματικούς ομίλους στον αγροτικό τομέα, στο εμπόριο και αλλού.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα, με το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα καλύπτει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας: Από τις διαγνωστικές, γυναικολογικές εξετάσεις, τον προγεννητικό έλεγχο, την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή μέχρι την περίθαλψη ασθενών με Covid ή με άλλες παθήσεις.

Δεν συμβιβαζόμαστε να αγωνιούμε για μια θέση νοσηλείας στα γονατισμένα από την πανδημία νοσοκομεία, να χρυσοπληρώνουμε γιατρούς και εξετάσεις στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, με το άγχος αν θα μπορέσουμε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά για να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας που νοσούν. Δεν είναι μονόδρομος να θρηνούμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, να έχουμε υποστελεχωμένα και με λειψό εξοπλισμό νοσοκομεία και μονάδες ΠΦΥ, να μη φτάνουν οι ΜΕΘ για τους ασθενείς που τις έχουν ανάγκη.

Δεν συμφιλιωνόμαστε με την πολιτική που λογαριάζει την υγεία, τις ζωές μας με τη λογική του «κόστους - οφέλους», με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων, που τσακίζει από δέκα μεριές το εισόδημά μας με τους άμεσους και έμμεσους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, με τους φουσκωμένους και απλησίαστους λογαριασμούς Ενέργειας, που είναι προϋπόθεση για τις πράσινες επενδύσεις των ενεργειακών κολοσσών.

Δεν ανεχόμαστε η κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη των κομμάτων που κυβέρνησαν (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ) να χαρίζει 11 δισ. ευρώ για επιδοτήσεις και προνόμια στους επιχειρηματικούς κολοσσούς, να δίνουν 7 δισ. για τα «Rafale» και τις φρεγάτες για να εξυπηρετηθούν οι ΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, ενώ την ίδια στιγμή καταδικάζει τον λαό στην ακρίβεια και τη φτώχεια.

Αντιπαλεύουμε τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που μας αφήνουν ευάλωτες στην ανασφάλεια και την πολύμορφη βία. Οσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να απεγκλωβιστούν από βίαιες, παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, ώστε κάθε γυναίκα να είναι χειραφετημένη οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.

Παλεύουμε να δυναμώσει ο κοινός αγώνας των γυναικών και ανδρών της βιοπάλης ενάντια στη γενεσιουργό μορφή βίας, την κοινωνία της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Την κοινή αγωνιστική μας δράση προσπαθούν να βομβαρδίσουν οι φεμινιστικές «φωνές» που παρουσιάζουν την «κυριαρχία των αντρών» ως κύρια αιτία για τις διακρίσεις που βιώνουν οι γυναίκες. Ετσι αθωώνουν την εξουσία των εκμεταλλευτών, ανδρών και γυναικών, την κοινωνία που έχει στο DNA της την καταπίεση, την ανισοτιμία, παράγει και αναπαράγει τις αντιδραστικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά και τις ανορθολογικές θεωρίες περί «κοινωνικής κατασκευής του φύλου».

Στην πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία, για να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς, τη βία, χτίζεται το θάρρος, η τόλμη, η αντοχή, η χειραφέτηση.

Η δράση στον γυναικείο σύλλογο, στο σωματείο είναι η «ασπίδα προστασίας» της γυναίκας για να παλέψει μαχητικά να αλλάξει τη ζωή της!