«150 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα... Η πρώτη έφοδος στον ουρανό... Η σημερινή πάλη για να τον κατακτήσουμε...»: Αυτό είναι το θέμα της Κεντρικής Εκθεσης του 47ου Φεστιβάλ που δεσπόζει στον χώρο δίπλα στην Κεντρική Σκηνή, στην οποία γίνονται οργανωμένες ξεναγήσεις και οι επισκέπτες παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον.

Η εξέγερση των κομμουνάρων, η πρώτη στην Ιστορία προλεταριακή επανάσταση και εγκαθίδρυση εργατικής εξουσίας, αποτελεί μεγάλο ιστορικό γεγονός, «το πιο υψηλό παράδειγμα του πιο περίλαμπρου προλεταριακού κινήματος του 19ου αιώνα», που μελετήθηκε ιδιαίτερα και από τους κλασικούς, τον Μαρξ, τον Ενγκελς και τον Λένιν.

Η Παρισινή Κομμούνα σηματοδοτεί την πρώτη προσπάθεια να πάρει την εξουσία στα χέρια της η εργατική τάξη. Και αυτό από μόνο του ως γεγονός είναι ιδιαίτερα σημαντικό, μπορεί να αποτελέσει πηγή πλούσιων συμπερασμάτων, γιατί καταρχήν ανέδειξε ήδη από τότε τη δυνατότητα να ανατραπεί αυτό το σύστημα, τη δυνατότητα να οικοδομηθεί η σοσιαλιστική κοινωνία, η εργατική εξουσία.

Οι 72 μέρες της Κομμούνας εμπνέουν και σήμερα για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η επαναστατική πάλη, για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η εργατική εξουσία.

Κι αυτά τα συμπεράσματα είναι που αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο η έκθεση στο φετινό Φεστιβάλ, αξιοποιώντας σε δυο σημεία της όμορφα βίντεο που προβάλλονται σε οθόνες, καθώς και μια τεράστια κόκκινη σημαία συμβολίζοντας τη σημαία των κομμουνάρων στο Δημαρχείο του Παρισιού τον Μάρτη του 1871.

«Επαναστάτης θα πει...»: Με τον τίτλο αυτό λειτουργεί στο χώρο του Μαθητικού Στεκιού έκθεση, η οποία απευθύνεται σε όλους τους μαθητές - επισκέπτες του Φεστιβάλ, με ξεναγήσεις που γίνονται στη διάρκεια όλου του τριημέρου.

Σε μία κατασκευή με μορφή βιβλίου που φωτίζονται πλευρές όπως: «Τι είναι αυτό που έκανε και κάνει ανθρώπους να γίνονται επαναστάτες..;» - «ανθρώπους διαφορετικούς και άγνωστους μεταξύ τους, που έζησαν και ζουν σε άλλες χώρες, σε άλλους αιώνες, χτες και σήμερα...» Αλλά και «τι σημαίνει σήμερα επανάσταση»;

Μέσα από τα ταμπλό του χώρου ο επισκέπτης γνωρίζεται με την ΚΝΕ και τον επαναστατικό της χαρακτήρα. Για την ΚΝΕ, το να είναι κανείς επαναστάτης είναι μια μάχη καθημερινή γιατί κανείς δεν γεννήθηκε ήρωας, γιατί - όπως αναγράφεται σε ένα από τα ταμπλό - «κανείς δεν γεννιέται έτοιμος για τα μεγάλα και τα σημαντικά. Κανένας δεν φτιάχνεται σε συνθήκες εργαστηρίου. Οι ήρωες δεν γεννήθηκαν ήρωες. Εγιναν ήρωες μέσα στον ανυποχώρητο ταξικό αγώνα. Ολοι μας μέσα στην συλλογική πρωτοπόρα δράση μπορούμε να το κατορθώσουμε. Δεν περισσεύει κανείς και καμία από αυτό τον μεγάλο αγώνα».

Στη Διεθνούπολη - στημένη φέτος πιο κοντά στην Κεντρική Σκηνή - συναντήθηκαν 25 Κομμουνιστικές Νεολαίες που παρά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς ταξίδεψαν από Ευρώπη, Ασία, Μέση Ανατολή και Αμερική. Συναντήθηκαν από κοντά εδώ, στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, για πρώτη φορά από την έναρξη της πανδημίας.

Χιλιάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ βρέθηκαν στη Διεθνούπολη, κοντοστάθηκαν στα περίπτερα, συνομίλησαν με τους εκπροσώπους των ΚΝ για την κατάσταση στις χώρες τους, αγόρασαν αναμνηστικά και σύμβολα αγώνα των λαϊκών κινημάτων.

Αναπόσπαστο μέρος του αντιιμπεριαλιστικού μηνύματος και της διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών είναι τα περίπτερα της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Υφεσης και Ειρήνης (ΕΕΔΥΕ) και της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), ενώ ως προέκταση του χώρου της Διεθνούπολης το Στέκι Νέων Στρατευμένων καλεί σε αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς.

Το περίπτερο του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου - με το καθιερωμένο πλέον κουβανέζικο μπαρ - έγινε και φέτος σημείο συνάντησης. Ιδιαίτερο ήταν το ενδιαφέρον του κόσμου για τα 12 χαρακτικά έργα του ζωγράφου Τάκη Βαρελά, εμπνευσμένα από την Κουβανική Επανάσταση, τα επιτεύγματα και τους αγώνες του κουβανικού λαού. Σε αυτόν διατίθενται και τα έσοδα από την πώληση των χαρακτικών, σε ένδειξη διεθνιστικής αλληλεγγύης.