Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης των πληγέντων και των κατοίκων θα πραγματοποιηθεί στη γέφυρα του Βασιλικού την Κυριακή 8 Αυγούστου, στις 11 π.μ.

Ενας χρόνος, στη διάρκεια του οποίου οι πληγέντες και συνολικότερα οι κάτοικοι της περιοχής έδωσαν μόνοι τους τη μάχη να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν τον εμπαιγμό της κυβέρνησης, αλλά και της περιφερειακής και τοπικής διοίκησης. Ελαβαν για αποζημιώσεις λίγα ψίχουλα και αυτά όχι όλοι και ούτε για το σύνολο των ζημιών. «Εμαθαν» να ζουν με την αγωνία και τον φόβο της επόμενης νεροποντής, «χορτασμένοι» από υποσχέσεις και λόγια συμπάθειας.

Αποκούμπι στους πληγέντες και τους κατοίκους στο Ληλάντιο Πεδίο και τα Μεσσάπια, στον έναν αυτό χρόνο, ήταν και συνεχίζουν να είναι η Επιτροπή Κατοίκων Ληλαντίου και η Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων Καστέλας, που συγκροτήθηκαν αμέσως μετά τις καταστροφικές πλημμύρες. Επιτροπές που αγκάλιασαν και συμμετέχουν κάτοικοι των δύο περιοχών, οι οποίοι είτε είδαν τους κόπους μιας ζωής να «πνίγονται» στα νερά και τη λάσπη είτε για χρόνια τώρα ζουν με τον φόβο.

Μέσα από κινητοποιήσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και ανακοινώσεις οι πληγέντες πέτυχαν πολλά. Πάνω από όλα κατάφεραν να διατηρήσουν τη διεκδίκηση αντιπλημμυρικών έργων στην επικαιρότητα. Να πείσουν κατοίκους της ευρύτερης περιοχής ότι έργα προστασίας, που οι εκάστοτε κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές τάζουν, «μελετούν» και εξαγγέλλουν δεκαετίες τώρα, χωρίς ποτέ να τα υλοποιήσουν, είναι απολύτως αναγκαία για την προστασία της ζωής και της περιουσίας τους.

Χαρακτηριστική περίπτωση του εμπαιγμού που βιώνουν οι κάτοικοι στο Ληλάντιο Πεδίο του δήμου Χαλκιδέων είναι η επικαιροποίηση της μελέτης για τα έργα οριοθέτησης και αντιπλημμυρικής προστασίας στο Λήλαντα Ποταμό. Εργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες.

Αμέσως μετά την περσινή πλημμύρα, η περιφερειακή αρχή Στερεάς Ελλάδας ζητούσε από τους κατοίκους να κάνουν υπομονή λίγους μήνες προκειμένου να επικαιροποιηθεί η μελέτη για τα αντιπλημμυρικά έργα. Τελικά, στις αρχές του Ιούνη, εισήχθη για γνωμοδότηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Χαλκίδας, με σκοπό στη συνέχεια να εγκριθεί από το Περιφερειακό Συμβούλιο, η περιβόητη επικαιροποιημένη μελέτη. Ωστόσο, αυτό που διαπιστώθηκε με την πρώτη ματιά, ήταν πως η μελέτη βασιζόταν σε φωτογραφίες και μετρήσεις του 2005. Χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις αλλαγές που προκάλεσαν οι πλημμύρες του 2009 και του 2020, η μόνη επικαιροποίηση αφορούσε την... ημερομηνία στο εξώφυλλο!

«Το γεγονός και μόνο ότι έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στον Λήλαντα μελετήθηκαν πριν από το 2005 και δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί, δείχνει από μόνο του το μέγεθος του εμπαιγμού και της κοροϊδίας που βιώνουμε διαχρονικά οι κάτοικοι της περιοχής, αλλά και των εγκληματικών ευθυνών των εκάστοτε κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών», αναφέρει στον «Ριζοσπάστη» η Τάνια Αυλωνίτη, μέλος της Επιτροπής Κατοίκων Ληλαντίου. Και προσθέτει: «Η τελευταία εξέλιξη με την επικαιροποίηση της μελέτης δείχνει ξεκάθαρα ότι ο εμπαιγμός συνεχίζεται». Αναφερόμενη στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην κοίτη του Λήλαντα, σημειώνει:

«Οι μόνες παρεμβάσεις αντιπλημμυρικής προστασίας που έχουν γίνει, είναι η τοποθέτηση σακιών με άμμο στις όχθες και η απομάκρυνση κάποιων φερτών υλικών. Υπάρχουν σημεία όπου τα αναχώματα έχουν διαβρωθεί, αλλά και μεγάλοι κορμοί δέντρων που δεν έχουν απομακρυνθεί. Αυτό εντείνει τον φόβο και την αγωνία όλων μας και την ανησυχία ότι ενδεχομένως να ξαναζήσουμε τα όσα τραγικά βιώσαμε πριν από ένα χρόνο και που βέβαια έχουμε ξαναβιώσει στο παρελθόν. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι αντί οι δυνατότητες που έχουν σήμερα η επιστήμη της μηχανικής και η τεχνολογία, οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την προστασία του λαού από φυσικά φαινόμενα όπως οι πλημμύρες, οι κάτοικοι στο Ληλάντιο και τα Μεσσάπια, αλλά και σε άλλες περιοχές της Εύβοιας, προσπαθούμε να προστατευτούμε μόνοι μας και αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο, για την προστασία της ζωής μας».

Η αγανάκτηση των κατοίκων στο Ληλάντιο Πεδίο ήταν διάχυτη στη συνέλευση που κάλεσε η Επιτροπή Κατοίκων, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, όπου και αποφασίστηκε η πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας την Κυριακή 8 Αυγούστου, μέρα που συμπληρώνεται ακριβώς ένας χρόνος από τη φονική πλημμύρα. Στις τοποθετήσεις των κατοίκων που πήραν τον λόγο κυριαρχούσε η αγωνία μιας νέας πλημμύρας, αλλά και η οργή προς την κυβέρνηση, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και τον δήμο Χαλκιδέων.

«Δεν αντέχουμε άλλο. Φοβόμαστε σε κάθε βροχή. Πεταγόμαστε στον ύπνο μας. Υπάρχουν γονείς που πηγαίνουν τα παιδιά τους σε ψυχολόγο, καθώς δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα όσα έζησαν εκείνο το βράδυ. Ενα χρόνο τώρα μας κοροϊδεύουν, όπως μας κορόιδευαν μετά και τις προηγούμενες πλημμύρες». Αυτές ήταν ορισμένες από τις φράσεις κατοίκων, μαζί με το συμπέρασμα για την ανάγκη να δυναμώσουν η διεκδίκηση και ο αγώνας.

«Η ανησυχία και ο φόβος των κατοίκων, είτε μένουν μόνιμα στην περιοχή είτε έχουν εδώ παραθεριστικές κατοικίες, είναι δικαιολογημένα, όπως και η οργή», σημειώνει η Γεωργία Μαργαρίτη, μέλος της Επιτροπής Κατοίκων. Και προσθέτει: «Ο εμπαιγμός ξεπέρασε κάθε όριο στην πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού και στη συνάντηση που είχε με τον περιφερειάρχη και την δήμαρχο Χαλκιδέων, όπου επιχείρησαν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να παρουσιάσουν ότι δήθεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα των πλημμυροπαθών και ότι τα έργα προχωρούν κανονικά. Αυτό που βιώνουμε και βλέπουμε εμείς είναι ότι δισεκατομμύρια δίνονται σε επιχειρήσεις και σε έργα που διευκολύνουν τις δραστηριότητές τους και για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού περισσεύουν η κοροϊδία και οι υποσχέσεις». Στη συνέχεια τονίζει: «Η Επιτροπή θα συνεχίσει να παλεύει για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων».

Στη μη υλοποίηση έργων ουσιαστικής αντιπλημμυρικής προστασίας στο Μεσσάπιο Ποταμό, που επίσης πλημμύρισε και «έπνιξε» τα Πολιτικά, την Καστέλα, τα Ψαχνά και τα γύρω χωριά, αναφέρεται ο Δημήτρης Μπαζιώτης, μέλος της Επιτροπής Αγώνα των κατοίκων της Καστέλας.

«Ο,τι ισχύει και για την περιοχή του Λήλαντα βιώνουμε και εμείς στα Μεσσάπια. Η μελέτη για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Αυτό που γίνεται μέχρι σήμερα είναι μικροπαρεμβάσεις, αποσπασματικά έργα βιτρίνας και μόνο στο τμήμα του ποταμού που είναι μέσα στην πόλη των Ψαχνών. Η κοίτη όσο προχωράμε προς το βουνό δεν έχει καθαριστεί. Οι δρόμοι προς τα ορεινά χωριά που καταστράφηκαν δεν έχουν αποκατασταθεί. Από το καλοκαίρι του 2019 και τις μεγάλες φωτιές στο βουνό πάνω από τα Ψαχνά, στα χωριά Κοντοδεσπότι και Μακρυκάπα, ζητούσαμε να γίνουν έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, όπως κορμοδεσιές. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα. Τα πεσμένα δέντρα παραμένουν εκεί και σαπίζουν. Κάτι που και τον κίνδυνο να παρασυρθούν από μία βροχή αυξάνει και παράλληλα ούτε να χρησιμοποιηθούν για τη συγκράτηση των χωμάτων μπορούν πλέον», τονίζει.

Αναφορικά με τις αποζημιώσεις, σημειώνει ότι «από 1.600 αιτήσεις που κατατέθηκαν στον δήμο Διρφύων - Μεσσαπίων για τα 600 ευρώ που αφορούσαν την κάλυψη άμεσων αναγκών, μόνο οι 500 εγκρίθηκαν». Υπογραμμίζει μάλιστα ότι «μετά την τροποποίηση της νομοθεσίας που έγινε τον Δεκέμβρη του 2020 και αφορούσε την αποζημίωση βοηθητικών χώρων, εγκρίθηκαν κάποιες ακόμη αιτήσεις, οι οποίες ωστόσο δεν έχουν ακόμη δοθεί». Σημειώνει επίσης ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την αποκατάσταση των ζημιών σε σπίτια και καταστήματα, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολύ μικρότερα από το μέγεθος της ζημιάς...