Σε αυτά τα λόγια μιας εργαζόμενης συμπυκνώνεται μια πλούσια πείρα με σημαντικά συμπεράσματα που αποκομίσαμε η Οργάνωσή μας, η Τομεακή Οργάνωση Χρηματοπιστωτικού Αττικής του ΚΚΕ, από μια μάχη που δώσαμε σε μια εταιρεία του κλάδου το προηγούμενο διάστημα.

Πρόκειται για μια τηλεφωνική εταιρεία στον κλάδο του χρηματοπιστωτικού συστήματος η οποία απασχολεί ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων, στην πλειοψηφία τους γυναίκες. Η εργοδοσία, στον απόηχο της ψήφισης του αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης της ΝΔ, ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε εφαρμογή εκ περιτροπής απασχόλησης στους εργαζόμενους, ανασύροντας έναν νόμο του 2010 που διατήρησαν άθικτο όλες οι κυβερνήσεις και ο οποίος δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να την επιβάλλει μονομερώς μέχρι και εννέα μήνες τον χρόνο. Δηλαδή οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερες μέρες τον μήνα, με αντίστοιχη μείωση του μισθού τους.

Η αναστάτωση που επικράτησε στους εργαζόμενους τους οδήγησε χωρίς δεύτερη σκέψη να έρθουν σε επαφή με το κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού. Αυτό ήταν η αρχή μιας δύσκολης μάχης που δόθηκε από το Σωματείο και τους εργαζόμενους για να μην περάσουν τα σχέδια της εργοδοσίας. Ταυτόχρονα, με τη συμβολή μας στην οργάνωση της πάλης, σκοπός μας ήταν να κατανοούν οι εργαζόμενοι, που δεν είχαν προηγούμενη αντίστοιχη πείρα, την ανάγκη της οργάνωσης, της συσπείρωσης στο Σωματείο, να εκπαιδεύονται μέσα από τη συμμετοχή τους σε συλλογικές διαδικασίες. Να μη λυγίζουν κάθε φορά στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας, σε μεμονωμένες διχαστικές λογικές, να μπορούν να βγάζουν σωστά συμπεράσματα από την κάθε φάση του αγώνα, να μην απογοητεύονται και να μη χάνουν τον στόχο τους λόγω της εύλογης ανυπομονησίας και οργής τους κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια άλλου εργαζόμενου: «Δεν θα κάνουμε βιαστικές κινήσεις, θα ακούμε το Σωματείο, που έχει πείρα...».

Οι κινήσεις ήταν πράγματι εύστοχες και με κλιμάκωση. Οργανώθηκε η πρώτη Γενική Συνέλευση στα γραφεία του Σωματείου. Εκεί, μέσα από τη συζήτηση καταλήχθηκαν τα αιτήματα και οι μορφές παρέμβασης και πάλης.

Στην άρνηση της εργοδοσίας να δεχτεί το Σωματείο, οι εργαζόμενοι απάντησαν με τη μαζική αποχή τους από τη «διαβούλευση» στην οποία τους κάλεσε η εργοδοσία για να συζητήσουν πώς θα εφαρμοστεί η εκ περιτροπής εργασία και αποφάσισαν να προχωρήσουν στην πρώτη τους απεργιακή κινητοποίηση. Το ΔΣ του Σωματείου προκήρυξε στάση εργασίας, που πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι εργαζόμενοι, αψηφώντας τον καύσωνα της συγκεκριμένης μέρας και ενώ είναι όλοι σε τηλεργασία, ξεκίνησαν από τα σπίτια τους από κάθε γωνιά της Αττικής, αποφασισμένοι να κάνουν την πρώτη τους μαζική απεργιακή συγκέντρωση κάτω από την εταιρεία. Στη νέα Γενική Συνέλευση που έγινε εκεί οι εργαζόμενοι πήραν τον λόγο, αποφάσισαν ότι δεν θα κάνουν πίσω, εξέλεξαν 3μελή επιτροπή που από κοινού με το ΔΣ του κλαδικού Σωματείου θα απαιτούσαν συνάντηση με την εργοδοσία.

Οπως συζητούσαν μεταξύ τους οι εργαζόμενοι, «η εργοδοσία μάς είχε υποτιμήσει τόσα χρόνια, δεν περίμενε από μας τέτοια αντίδραση και οργάνωση με το Σωματείο μας, από δω και πέρα θα υπολογίζει τη δύναμή μας»...

Είναι γεγονός ότι η εργοδοσία θορυβήθηκε, με αποτέλεσμα να ανταποκριθεί στο αίτημα για συνάντηση και να δεσμευτεί ότι μέχρι εκείνη τη μέρα δεν θα προχωρούσε σε καμία εφαρμογή του σχεδίου της. Ηδη οι εργαζόμενοι είχαν μετρήσει τις πρώτες τους μικρές νίκες!

Στη συνάντηση η εργοδοσία, μη μπορώντας να κρύψει την ενόχλησή της, εξύμνησε τη «συνέπειά» της επειδή πληρώνει τους μισθούς στην ώρα τους, ενώ επαναλάμβανε ότι «είμαστε όλοι μια οικογένεια και οι εργαζόμενοι πρέπει να δείξουν κατανόηση». Να δείξουν δηλαδή «κατανόηση» στη μείωση του μισθού τους, την ώρα που η συγκεκριμένη εταιρεία μετράει τεράστια κέρδη από όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η συνάντηση έκλεισε με τη δέσμευση ότι θα επανεξετάσουν τα σχέδιά τους.

Ομως οι εργαζόμενοι δεν ησύχασαν, παρέμειναν σε επαγρύπνηση. Η σταθερή καθημερινή τους επαφή και επικοινωνία με το Σωματείο τούς βοηθούσε να βγάζουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα σιγά σιγά. Οτι τελικά δεν είναι ο κακός προϊστάμενος και διευθυντής που θέλει να τους μειώσει τον μισθό, που τους καταπατά βασικά δικαιώματα, που αυξάνει την εντατικοποίηση, που τους απολύει. Οτι είναι συνολικά οι εργοδότες που με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους για να διασφαλίζουν τα κέρδη τους, που θέλουν εργαζόμενους πιο φθηνούς, χωρίς δικαιώματα, ασυνδικάλιστους, για να μπορούν να ξεσαλώνουν ελεύθερα. Οτι τελικά δεν είναι λύση να παραιτηθείς ή να αποδεχτείς την απόλυσή σου επειδή δεν τους αντέχεις άλλο, λύση είναι να παλέψεις για τα δικαιώματά σου, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής, σε συμπόρευση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους του κλάδου και συνολικά. Η έκφραση αλληλεγγύης εργαζομένων, άλλων σωματείων και διαφόρων φορέων της περιοχής, η μεταφορά πείρας από σωματείο αντίστοιχης εταιρείας του κλάδου, έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση.

Με τις μέρες να περνούν και τους εργαζόμενους να έχουν ήδη καθυστερήσει τα σχέδιά της για δυο βδομάδες, η εργοδοσία «έριξε» ένα ακόμα χαρτί. Πρότεινε σε όσους εργαζόμενους το επιθυμούν να δηλώσουν την απόλυσή τους! Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων τούς έκανε για άλλη μια φορά να φάνε τα μούτρα τους: «Η εταιρεία μάς θέτει το δίλημμα "απολύσεις ή εκ περιτροπής" για να μας πετάξει το μπαλάκι, να αποδυναμώσει τη μαζική μας αντίδραση και να μας διχάσει. Αυτό τους πονάει. Ούτε εκ περιτροπής ούτε απολύσεις».

Ετσι απάντησαν.

Η μη εφαρμογή μέχρι στιγμής κανενός από τα δύο σχέδια της εργοδοσίας, εκ περιτροπής και απολύσεις, σίγουρα είναι μια πρώτη κατάκτηση. Ομως δεν χωρά κανένας εφησυχασμός. Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο της ΝΔ, που προστέθηκε σε τόσους άλλους νόμους όλων των κυβερνήσεων, λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια των εργοδοτών. Στους χώρους δουλειάς θα κριθεί η μάχη για να μην εφαρμοστεί. Σε αυτήν την υπόθεση οι ταξικές δυνάμεις του κινήματος και οι κομμουνιστές καταθέτουν όλες τους τις δυνάμεις.

Για τις δυνάμεις μας η μάχη αυτή και αυτός ο τρόπος δουλειάς είναι μια σημαντική παρακαταθήκη. Ανέδειξε δυνατότητες και δυσκολίες, ανέδειξε ευθύνες και καθήκοντα για τη δουλειά μας στην εργατική τάξη. Πολύ περισσότερο, ανέδειξε πώς πρέπει να δουλεύουμε, χωρίς αναστολές και υποτίμηση, με εργαζόμενους που δεν έχουν πείρα από ταξικούς αγώνες, από συνδικαλιστική δράση, με νέες γυναίκες. Να εντάσσονται στα σωματεία, στην οργανωμένη δράση, να μετράμε βήματα στην πολιτικοποίηση των συνειδήσεών τους.

Εχοντας πλέον στα χέρια μας την Απόφαση του 21ου Συνεδρίου του Κόμματός μας για τα καθήκοντα των κομμουνιστών στην εργατική τάξη και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για την Κοινωνική Συμμαχία, η προσπάθεια και η δράση μας πρέπει να δυναμώσουν, να ανέβει ο πήχης, ώστε να μετρήσουμε σημαντικά βήματα στη μαζικοποίηση και ανασυγκρότηση του κινήματος της εργατικής τάξης.