Μία μέρα μετά τη φωτιά στη Σταμάτα και ενώ ακόμα καπνίζουν τα σπίτια που υπέστησαν καταστροφές, κυβερνητικοί παράγοντες και παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης πανηγυρίζουν επειδή ...δεν θρηνήσαμε νεκρούς. Λένε λοιπόν ότι «απέφυγαν την καταστροφή» επειδή πρόλαβαν και είχαν μαζέψει τα ξερά κλαδιά, και γι' αυτό δεν είχαμε νέο Μάτι... Εχουμε ξαναγράψει - και μάλιστα ακριβώς την ίδια μέρα που εκδηλώθηκε η φωτιά στη Σταμάτα - ότι πλέον, μετά τους 102 νεκρούς στο Μάτι το 2018, η εκάστοτε κυβέρνηση θεωρεί επιτυχία οποιαδήποτε πυρκαγιά προκαλέσει μικρότερη καταστροφή. Γι' αυτό και είναι επικίνδυνη η λογική τους. Διότι καλλιεργούν στον λαό ότι και σπίτια να καούν, και δάση να καούν, και νεκροί να υπάρξουν, αν οι αριθμοί είναι μικρότεροι θα είναι ...επιτυχία. Τα ερωτήματα όμως είναι αμείλικτα, σε σχέση με τις ελλείψεις της Πυροσβεστικής σε προσωπικό και σε μέσα. Αν η φωτιά που ξέσπασε προχτές ξεσπούσε πριν από δύο ή τρεις βδομάδες, που οι δήμοι δεν είχαν «προλάβει» να μαζέψουν τα ξερόκλαδα, τι θα γινόταν; Αν ταυτόχρονα με τη Σταμάτα είχε ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά και σε άλλο σημείο, θα είχε αποφευχθεί η τραγωδία; Και, τελικά, μπορεί η προστασία της ανθρώπινης ζωής, του φυσικού περιβάλλοντος και των λαϊκών περιουσιών να μπαίνει στο ζύγι και να θεωρείται «success story» το να μη θρηνούμε νεκρούς εν έτει 2021; Εκεί βάζουν τον πήχη για τα μέτρα προστασίας του λαού όσοι τα αντιμετωπίζουν ως «κόστος» που δεν προσφέρει τα προσδοκώμενα οφέλη...

Οχι αράδα αλλά ούτε λέξη που να υποδηλώνει τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση Μπάιντεν δεν βρίσκει κάποιος στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινή δήλωση των 21 ΥΠΕΞ με την οποία στηρίζονται τα νέα εγκληματικά σχέδια κατά της Κούβας, με διαχρονικό πρωτοστάτη τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Βεβαίως δεν προκαλεί έκπληξη ότι το «πλυντήριο» του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της διακυβέρνησής του, με τις εκατοντάδες «μπουγάδες» για τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, συνεχίζει στην ίδια ρότα με ακόμα μεγαλύτερη διάθεση, ώστε από τη μία να δικαιολογεί τον δήθεν «άνεμο αλλαγής» της κυβέρνησης Μπάιντεν και από την άλλη να παραδίδει ανελλιπώς τα διαπιστευτήριά του ως η καλύτερη επιλογή για τη βρώμικη δουλειά της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της. Η έκδηλη ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει μάλιστα στο ότι η υπογραφή της ΝΔ στην κοινή δήλωση «αντιστέκεται σε κάθε έννοια πολυδιάστατης και φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής», όπως λέγεται στη ΣΥΡΙΖΑίικη διάλεκτο η γεωπολιτική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης. Ετσι, ο ...«διαβολικά καλός» αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορεί για μία ακόμα φορά να αισθάνεται σίγουρος για τα εδώ στηρίγματά του.

Πώς βλέπουν η κυβέρνηση και η εργοδοσία τον εμβολιασμό; Ως μέσο για να ξεφορτωθούν και τα όποια πετσοκομμένα «πρωτόκολλα» και μέτρα προστασίας σε χώρους δουλειάς και αλλού. Είναι χαρακτηριστική η άρνηση της διοίκησης στο ΠΑΓΝΗ να δώσει άδεια «ειδικού σκοπού» σε μητέρα παιδιού που νοσεί με κορονοϊό, με τη δικαιολογία ότι ήταν εμβολιασμένη. Και όλα αυτά ενώ φουντώνει η συζήτηση για πιθανότητα να χρειαστεί 3η δόση εμβολίου για μια σειρά από κατηγορίες πληθυσμού, ενώ ερευνώνται δεδομένα για μείωση της αποτελεσματικότητας - όσον αφορά την ασυμπτωματική νόσηση - με την πάροδο του χρόνου και εξαιτίας των μεταλλάξεων. Πρόκειται για επικίνδυνη λογική. Αποκλειστικό κριτήριο της κυβέρνησης παραμένει το πώς όποιος μολυνθεί θα «κοστίσει» λιγότερο και στο ρημαγμένο σύστημα Υγείας και στην εργοδοσία και όχι η προστασία της υγείας του λαού. Με αυτό το κριτήριο τα μέτρα ιχνηλάτησης πάνε περίπατο, η καραντίνα γίνεται «λάστιχο», η διάδοση θα συνεχίζεται, η εργοδοσία θα απαλλάσσεται από τα μέτρα που θα έπρεπε να παίρνει στους χώρους δουλειάς και οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να κινδυνεύουν. Επιβεβαιώνεται δηλαδή πως όσο αναγκαίος είναι ο γενικός εμβολιασμός του πληθυσμού, άλλο τόσο αναγκαία είναι και όλα τα μέτρα προστασίας ώστε να νικηθεί η πανδημία με τις λιγότερες δυνατές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, σε επιπτώσεις που επιβεβαιωμένα αφήνει στον οργανισμό όσων έχουν νοσήσει κ.ο.κ. Κάτι που δεν μπορεί να το εγγυηθεί ούτε η κυβέρνηση ούτε η πολιτική που υπηρετεί. Είναι ζήτημα διεκδίκησης και πάλης από τους εργαζόμενους και τους υγειονομικούς.

1890 Πεθαίνει ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ, πρωτοπόρος της σύγχρονης ζωγραφικής.

1901 Ξεκινά στην Ιντιανάπολις των ΗΠΑ το ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

1925 Γεννιέται ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.

1938 Τα ιαπωνικά στρατεύματα εισβάλλουν σε σοβιετικό έδαφος και συντρίβονται από τον Κόκκινο Στρατό κοντά στη λίμνη Χασάν.

1941 Συνέρχεται στην Αθήνα το Πανελλήνιο Συνέδριο Επαγγελματοβιοτεχνών.

1948 Στη διάρκεια μεγάλων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των αστικών δυνάμεων στην Κρήτη, στις 29 και 30 Ιούλη, σκοτώνεται ο Γιάννης Ποδιάς (Μάχη του Ψηλορείτη). Συμμορίτες του Μπαντουβά τού έκοψαν το κεφάλι, το κάρφωσαν σε έναν πάσσαλο και το περιέφεραν πανηγυρίζοντας στο Ηράκλειο.

1968 Δέκα άτομα σκοτώνονται σε νέες συγκρούσεις στην Πόλη του Μεξικού, όπου για την καταστολή των διαδηλώσεων χρησιμοποιούνται μπαζούκας, τεθωρακισμένα και αλεξιπτωτιστές.

1973 Διεξάγεται το δημοψήφισμα της χούντας για το πολιτειακό ζήτημα (την κατάργηση της μοναρχίας και τη δήθεν καθιέρωση της προεδρικής δημοκρατίας). Τα αποτελέσματα που ανακοίνωσε το καθεστώς: «Ναι» 78,4%, «Οχι» 21,6%.

1974 Δημοσιεύεται Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Η πολιτική μεταβολή και η πάλη για δημοκρατία και πρόοδο».

1975 Η Αγκυρα κηρύσσει άκυρη τη Συμφωνία του 1969, θέτει υπό τον έλεγχό της όλες τις αμερικανικές βάσεις και απειλεί να υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ενωση, αν δεν καμφθούν οι αντιρρήσεις του αμερικανικού Κογκρέσου για την επανάληψη της αμερικανικής βοήθειας.

1975 Υπογράφεται η Τελική Πράξη του Ελσίνκι, στο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ).

1994 Καταδικάζεται σε φυλάκιση οκτώμισι χρόνων ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μπετίνο Κράξι, καθώς κρίθηκε ένοχος για απάτες.