Μες απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας

Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας

Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές».

(Ελιοτ Θ.Σ. «Η Ερημη Χώρα». 1922, μετάφραση Γιώργος Σεφέρης)

Αυτά γράφει ο ποιητής αντικρίζοντας την «Ερημη Χώρα» μετά το τέλος του πρώτου καπιταλιστικού πολέμου. Τον σε ποικίλες διαστάσεις «Ερημότοπο», που θα ζήσουμε σκληρά, αποτέλεσμα της εργαλειοποίησης της νέας φυσικής καταστροφής από την άρχουσα τάξη.

Σκληρός ο φετινός Απρίλης με τους 10.000 νεκρούς...

Οι παροχές που μειώθηκαν αφορούσαν στους συνηθισμένους εμβολιασμούς, στη διάγνωση και στην αντιμετώπιση των μη μεταδιδόμενων ασθενειών (καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά, κ.λπ.), στον οικογενειακό προγραμματισμό, στη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών, στη διάγνωση και τη θεραπεία της φυματίωσης και της HIV λοίμωξης, ενώ στο 55% των χωρών μειώθηκαν οι παροχές για τη διάγνωση και τη θεραπεία του καρκίνου!

«Επιχειρησιακά», στο 76% των χωρών μειώθηκαν σημαντικά οι επισκέψεις στα τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία και σε 66% από αυτές ακυρώθηκαν οι προγραμματισμένες επεμβάσεις.

Στη Μέκκα του καπιταλισμού, το 33% μέχρι και 50% των επιπλέον των αναμενόμενων θανάτων που παρατηρήθηκαν στους πρώτους μήνες της πανδημίας, δεν αποδίδονται στην COVID-19 λοίμωξη. Οι επισκέψεις στα Επείγοντα μειώθηκαν 23% για τις καρδιακές προσβολές, 20% για τα εγκεφαλικά και 10% για τον αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη.

Οι νέες διαγνώσεις για τους έξι συχνότερους καρκίνους (μαστός, πνεύμονας, παχύ έντερο, στόμαχος, οισοφάγος και πάγκρεας) μειώθηκαν κατά 50%, με συνέπεια να εκτιμάται ότι θα υπάρξουν 10.000 επιπλέον θάνατοι στα αμέσως επόμενα χρόνια από καρκίνους παχέος εντέρου και μαστού, ως αποτέλεσμα της εγκατάλειψης προληπτικών εξετάσεων. Και δεν μιλήσαμε για την αύξηση της κατάχρησης ψυχοτρόπων ουσιών και φαρμάκων, για την κατάθλιψη, το άγχος, το αίσθημα εγκατάλειψης των χρόνιων ασθενών και την ενδοοικογενειακή βία.

Υπερήλικας, κατάκοιτος ασθενής χωρίς COVID, επτά μέρες μετά από επείγουσα επέμβαση στην κοιλιά, μεταφέρεται σε COVID free νοσοκομείο με οξεία δύσπνοια και υποψία πνευμονικής εμβολής. Διαπιστώνεται COVID-19 λοίμωξη και μεταφέρεται σε νοσοκομείο COVID: Εξευτελισμός, ταλαιπωρία και έκθεση σε κίνδυνο του ανήμπορου γέροντα. Το έγκλημα της μετατροπής των δημόσιων νοσοκομείων σε δομές αντιμετώπισης μιας νόσου. Ποιος θα «καταδιωχθεί» για αυτά;

Την ίδια στιγμή, η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ενωση ρίχνουν 3 τρισ. δολάρια και 750 δισ. ευρώ, αντίστοιχα, για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που έχει προκαλέσει η πανδημία: Φούσκες στην υπηρεσία του χρηματιστηριακού καπιταλισμού, καμιά ουσιαστική ενίσχυση των υποδομών δημόσιας Υγείας, με φτωχούς και ανήμπορους θύματα του ιού και των παράπλευρων απωλειών που περιέγραψα.

«Ανύπαρχτη Πολιτεία,

Μέσα στην καστανή καταχνιά...,

Χύνουνταν στο Γιοφύρι της Λόντρας ένα πλήθος, τόσοι πολλοί,

Δεν το 'χα σκεφτεί πως ο θάνατος είχε ξεκάνει τόσους πολλούς».

Αναρωτιέται ο ποιητής:

«Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο,

Αρχισε να βλασταίνει; Πες μου, θ' ανθίσει εφέτο;

`Η μήπως η ξαφνική παγωνιά πείραξε τη βραγιά του;»

Δεν ανθίζουν οι θυσίες του λαού από μόνες τους. Θέλουν δουλειά και κόπο για να μην παγώσουν. Θέλουν πρωτοπορία, φάρο και καθοδήγηση, όραμα και σχέδιο, θεωρία και χέρια να σηκώσουν ψηλά τα κόκκινα λάβαρα.

Eurokinissi

Μάλιστα, στο νοσοκομείο που εργάζομαι, πραγματοποιήθηκε ανέγερση δεκάδων κρεβατιών ΜΕΘ που χρηματοδοτήθηκαν από δωρεές και όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό, για την εγκαινίαση των οποίων έγιναν μια σειρά από επισκέψεις πολιτικών στελεχών και προσκεκλημένων.

Αν το θέλετε, αναδεικνύεται ότι το σημερινό επίπεδο της τεχνικής και της επιστήμης είναι τέτοιο, που είναι πράγματι εφικτό ταχύτατα να ανεγερθούν τόσο οι εγκαταστάσεις όσο και ο εξοπλισμός για να φτιαχτεί μια Μονάδα.

Σήμερα όμως αποκαλύπτεται πόσο δίκιο είχαν οι ταξικές δυνάμεις στους υγειονομικούς που φώναζαν ότι χρειάζεται τώρα γενναία ενίσχυση του συστήματος Υγείας με μόνιμο προσωπικό. Οι μήνες πέρασαν, η πανδημία κλιμακώθηκε και οι διασωληνώσεις εκτοξεύθηκαν. Αποδείχτηκε ότι και ο πολύ μικρός αυτός αριθμός κλινών που αναπτύχθηκαν, δεν έφταναν ούτε για τα στοιχειώδη. Για να μην αναφέρουμε τις τεράστιες ελλείψεις στο εξειδικευμένο προσωπικό που απαιτείται για να λειτουργήσει μια Μονάδα.

Πράγματι, το πρόβλημα δεν είναι καινούριο. Τις προηγούμενες δεκαετίες συζητούσαμε για τις 150 κλειστές κλίνες ΜΕΘ πανελλαδικά λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού. Χρόνια τώρα η χώρα μας διέθετε μόλις 681 κλίνες, ελάχιστες σε σχέση ακόμη και με τα κουτσουρεμένα ποσοστά της ΕΕ, πόσο μάλλον με τις αληθινές ανάγκες. Η εκπαίδευση των εντατικολόγων και των νοσηλευτών μετατράπηκε σε εργαλείο επέκτασης και εφαρμογής των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Ούτε λόγος για ΜΑΦ, για τμήματα αποκατάστασης των πασχόντων μετά τη ΜΕΘ.

Η ανάπτυξη τέτοιων τμημάτων θα μπορούσε να έχει καταλυτική συμβολή στη θετική έκβαση ασθενών στη σημερινή πανδημία. Οι ασθενείς που είναι ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση θα έπρεπε να λαμβάνουν πρώιμα αυξημένη φροντίδα. Ολα τα στοιχεία συνηγορούν πως αυτό βελτιώνει τη συνολική επιβίωση τόσο στην Covid, όσο και συνολικά.

Αντιθέτως, ακούμε από την κυβέρνηση ότι έχουμε διασφαλίσει παροχή οξυγόνου και φροντίδα για όλους τους διασωληνωμένους, καθώς εδώ και έναν χρόνο έχει ταυτίσει προπαγανδιστικά τη ΜΕΘ με τη συσκευή του αναπνευστήρα.

Πρέπει, λοιπόν, να αξιοποιήσουμε και τη σημερινή πρωτοβουλία, για να αναδείξουμε ότι υπάρχει μια πρόταση εξουσίας και οικονομίας που μπορεί να βάλει σε κίνηση τις σημερινές τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας στην υπηρεσία του λαού. Μόνο το KKE έχει μια τέτοια ολοκληρωμένη τοποθέτηση, και πρέπει οι αγωνίες των μαχόμενων συναδέλφων να δεθούν με αυτήν την πρόταση διεξόδου.