«Με τα σημερινά δεδομένα της πανδημίας, το 80% της αναστολής των προγραμματισμένων χειρουργείων αφορά τις περιοχές όπου πραγματοποιείται ο συντριπτικά μεγαλύτερος αριθμός χειρουργικών επεμβάσεων, όπως είναι τα νοσοκομεία στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη. Το πρόβλημα αυτό θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο από το σοβαρό ενδεχόμενο - όπως δείχνουν τα πράγματα - της αύξησης των περιοχών που θα χαρακτηριστούν "κόκκινες".

Στις χιλιάδες ανικανοποίητες ανάγκες των ασθενών, λόγω των μέτρων της πρώτης φάσης της πανδημίας, θα προστεθούν πολύ περισσότερες, με σοβαρές συνέπειες από την απαράδεκτη καθυστέρηση στην αντιμετώπισή τους. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τα χειρουργεία, αλλά και την ιατρική φροντίδα χιλιάδων ασθενών με χρόνιες νόσους, που μήνες τώρα ψάχνουν με το "κιάλι" και χωρίς αποτέλεσμα ένα ραντεβού για να εξεταστούν.

Η εκτεταμένη περικοπή των προγραμματισμένων χειρουργείων γίνεται για να βρεθούν κλίνες ΜΕΘ και προσωπικό - κυρίως γιατροί και νοσηλευτές - για τις ανάγκες των ασθενών από τον κορονοϊό. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση μισοκλείνει μια "τρύπα" ανοίγοντας άλλες και διαγράφοντας σχεδόν όλες τις υπόλοιπες ανάγκες των ασθενών. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των περικοπών για ό,τι έχει σχέση με τις λαϊκές ανάγκες. Πολιτικής που αντί να προσαρμόζει το δημόσιο σύστημα Υγείας στις λαϊκές ανάγκες - τρέχουσες και έκτακτες - τις περιορίζει, στο όριο των αντοχών αυτού του ανεπαρκέστατου δημόσιου συστήματος Υγείας, για το οποίο έβαλαν "το χεράκι τους" όλες οι κυβερνήσεις.

Ενώ η κυβέρνηση γνώριζε τα προβλήματα, γνώριζε το επερχόμενο δεύτερο κύμα της πανδημίας και τις αυξημένες ανάγκες, προσπάθησε με την "καραμέλα" της "ατομικής ευθύνης" να συγκαλύψει τις "πομπές" της, που 8 μήνες από την εμφάνιση της πανδημίας δεν ενίσχυσε το δημόσιο σύστημα Υγείας με νέες κλίνες ΜΕΘ, δεν έκανε προσλήψεις υγειονομικών για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, οι οποίες προϋπήρχαν της πανδημίας.

Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για την "προτεραιότητα της υγείας και της ζωής του λαού" χρεοκοπούν το ένα μετά το άλλο. Η προτεραιότητά της είναι η διαφύλαξη της οικονομίας της "αγοράς", αλλά και των κερδών που υπαγορεύουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Σ' αυτόν το στόχο αφήνει εκτεθειμένο το λαό, ο οποίος "τρώει πόρτα" στις δημόσιες μονάδες Υγείας και εξαναγκάζεται - αφού έχει πληρώσει εισφορές Υγείας και κρατικούς φόρους - να ξαναπληρώνει για τις ανάγκες του στα "τρωκτικά" της ιδιωτικής Υγείας, που κάνουν χρυσές δουλειές αξιοποιώντας τα χάλια του δημόσιου τομέα, αλλά και τα μέτρα ενίσχυσής τους από την κυβέρνηση με τις ΠΝΠ.

Με τις χθεσινές (σ.σ. 31/10) ανακοινώσεις των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, οι ασθενείς μπορούν να κλείσουν ραντεβού στο κομμωτήριο αλλά δεν μπορούν να χειρουργηθούν με ραντεβού! Εκτός από τη γελοιότητα, αποκαλύπτεται και η επικινδυνότητα των μέτρων. Κανείς όμως δεν έχει δικαίωμα να περιφρονεί και να παίζει με την υγεία και τη ζωή του λαού.

Τώρα, πριν να είναι πολύ αργά πλέον, ο λαός, οι υγειονομικοί, με την οργάνωση της πάλης τους πρέπει να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν:

• Να προσληφθούν μαζικά γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, για να καλυφθούν οι ανάγκες που προκύπτουν από την πανδημία αλλά και οι άλλες ανάγκες πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
• Να επιταχθούν οι μεγάλες μονάδες του ιδιωτικού τομέα, χωρίς αποζημίωση των επιχειρηματιών, και να ενταχθούν στην ευθύνη του κράτους, για να ενισχυθεί με τις απαραίτητες - πολύ περισσότερες απ' ό,τι σήμερα - νέες κλίνες ΜΕΘ, για να ενισχυθεί ο αριθμός των απλών κλινών νοσηλείας ασθενών, των διαγνωστικών εργαστηρίων και της πραγματοποίησης μοριακού ελέγχου και rapid test για τον κορονοϊό δωρεάν σε όλους.
• Να ενταχθούν οι αυτοαπασχολούμενοι υγειονομικοί σε ενιαίο κρατικό σχεδιασμό για την ιατρική φροντίδα του λαού, την κατ' οίκον νοσηλεία, τους εμβολιασμούς κ.λπ.
• Να γίνονται καθολικά και επαναλαμβανόμενα δωρεάν τεστ στους εργαζόμενους των μονάδων Υγείας και Πρόνοιας. Να παρθούν μέτρα αντιμετώπισης του συγχρωτισμού σε κρίσιμους τομείς, όπως γηροκομεία, σχολεία, μέσα μαζικής μεταφοράς. Μέτρα πρόληψης και ελέγχου της εφαρμογής τους από το κράτος στους τόπους δουλειάς».

Αποδεικνύεται με αυτόν τον τρόπο τι παραμύθι ήταν η λεγόμενη θωράκιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Και για να μην τους αδικούμε, τα ίδια έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία. Στο άκουσμα των αιτημάτων μας για πρόσληψη ειδικευμένων μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών έβγαζαν καντήλες!

Και τώρα τι κάνουμε;

Η πρωτοβάθμια περίθαλψη; Κενό γράμμα, ρημαγμένη, ανήμπορη ακόμα και να συνταγογραφήσει.

Τα δευτεροβάθμια νοσοκομεία; Με γηρασμένο προσωπικό, υποστελεχωμένα πλήρως, ανίκανα και να εμπνεύσουν τους ειδικευόμενους νέους γιατρούς να τα στελεχώσουν. Η μετανάστευση των πτυχιούχων γιατρών συνεχίζεται αμείωτη.

Ανακοίνωσαν μείωση των τακτικών χειρουργείων κατά 80%!

Εννοείται όσων έχουν απομείνει ακόμα.

Διότι οι υποδομές αναξιοπρέπειας (κατάσταση θαλάμων, τουαλέτες, κ.τ.λ.), οι ουρές στις λίστες αναμονής, η γενικευμένη υποστελέχωση, ο ελλιπής και πεπαλαιωμένος εξοπλισμός έχουν, ήδη, περιορίσει τα τακτικά χειρουργεία, παρότι η ζήτηση είναι υψηλή.

Ηδη, οι ΜΕΘ δεν επαρκούν για τα εκτός Covid-19 νοσήματα.

Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να γίνει σε έναν γηρασμένο πληθυσμό σαν τον δικό μας, όπου τόσα χρόνια προβλήματα έχουν συσσωρευθεί και που, επιπλέον, γίνονται επείγοντα από τη μία στιγμή στην άλλη, λόγω της μη προηγούμενης αντιμετώπισής τους.

`Η μήπως έχουν κατά νου τη μαζική φυγάδευση στις ιδιωτικές κλινικές;

Σαν να μην έφταναν τα δωράκια στους κλινικάρχες μέσα στην πανδημία, που θησαυρίζουν από δέκα μεριές, τους παραδίδουν και τους ασθενείς που θα διώχνουν τα δημόσια νοσοκομεία.

Τα δημόσια νοσοκομεία, όμως, ανήκουν ακριβώς στους ασθενείς αυτούς. Ανήκουν στους πάσχοντες φορολογούμενους, γιατί αυτοί τα πληρώνουν.

Επίσης, σίγουρα δεν αποτελεί λύση η μετατροπή των χειρουργών σε παθολόγους, πνευμονολόγους και εντατικολόγους, για να αντιμετωπίσουν τους ασθενείς με Covid.

Είναι άλλο πράγμα η προσφορά μας ως γιατρών, που άλλωστε είναι δεδομένη.

Η μετακίνηση γιατρών και νοσηλευτών από κλινική σε κλινική ή άλλο νοσοκομείο, για να καλύψουν τρύπες, απλά δημιουργεί νέα υποστελέχωση.

Η μετατροπή των ειδικευόμενων σε εργαζόμενους «πάσης χρήσης», για να καλυφθεί η γενικευμένη υποστελέχωση, επίσης δεν αποτελεί λύση.

Δεν είναι δυνατόν, οι ειδικευόμενοι αντί να εκπαιδεύονται στην Ιατρική, να χρησιμοποιούνται, χρόνια τώρα, σαν τραυματιοφορείς, νοσηλευτές, γραμματείς, παραγγελιοδόχοι, συνταγογράφοι.

Οι ειδικευόμενοι είναι νέοι, ενθουσιώδεις, γνωρίζουν 2-3 ξένες γλώσσες, ξέρουν Πληροφορική, είναι μορφωμένοι και φιλότιμοι. Είναι, με άλλα λόγια, γι' αυτούς «ιδανικοί φτηνοί υπάλληλοι» πάσης χρήσεως. Οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές, ο καθένας ένας σύγχρονος Βέγγος. Εκεί έχουν φτάσει τα πράγματα...

Με ποια διοικητική πράξη και με την ευθύνη τίνος θα στερηθούν τη χειρουργική αντιμετώπιση;

Εχουν υπολογίσει πόσα χειρουργεία και πόσα κρεβάτια χρειάζονται τα επείγοντα καθημερινά προβλήματα; Δεν λέω πόσους γιατρούς και νοσηλευτές και τι υποδομές χρειάζονται, γιατί εκεί έχουν χάσει την μπάλα τελείως, χρόνια τώρα.

Τόσους μήνες μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό. Ομως, βρήκαν χρόνο τώρα μέσα στην πανδημία και τις θεομηνίες, σαν τη Σάμο και τη Σμύρνη, να νομοθετήσουν τον Μεσαίωνα. Την κατάργηση κατακτήσεων 100 και πλέον χρόνων, να περιορίσουν με κάθε τρόπο το δικαίωμα στη δουλειά και τη μόρφωση.

Το βλέπουν σαν ευκαιρία. «Τώρα πρέπει να γίνει το πλιάτσικο».

Αν μη τι άλλο, ομολογούν την πλήρη αποτυχία του συστήματός τους. Αυτό που με τόσο πείσμα υπηρετούν, αργοπεθαίνει, σαπίζει ασταμάτητα.

Οσο λίγοι σε αριθμό κι αν είμαστε.

Οσο εγκαταλελειμμένοι κι αν είμαστε.

Ας είναι ξεκάθαρο ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, θα διατηρήσουμε την ελπίδα άσβεστη, θα σταθούμε δίπλα στον λαό, από τον οποίο προερχόμαστε και στον οποίο ανήκουμε, για να μη μείνει κανένας απροστάτευτος στην καταιγίδα που έρχεται.

Από την άλλη μεριά, απαιτούμε επιτακτικά αυτό που πραγματικά μπορεί να βοηθήσει:

Τη μαζική πρόσληψη ειδικευμένων, μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών.

Σύγχρονο, πλήρη εξοπλισμό των νοσοκομείων.

Πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα, που διαθέτει αρκετές κλίνες και έμπειρους γιατρούς και νοσηλευτές.

Μαζί με την ατομική ευθύνη, που απλόχερα προσφέρεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, χρειάζεται και η κρατική ευθύνη, η ευθύνη της εξουσίας, που πρέπει να υλοποιήσει τα παραπάνω.