Σε μια ζωντανή και γόνιμη διαδικασία, το 2ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Λαμίας, που πραγματοποιήθηκε στις 20/9, αποτέλεσε βήμα ανταλλαγής πείρας για τις συνθήκες που επικρατούν στους χώρους δουλειάς και τη δράση του προηγούμενου διαστήματος, καθώς και ουσιαστικής συζήτησης για το πώς θα εξοπλιστούν τα συνδικάτα της περιοχής ώστε να συμβάλουν στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Υπενθυμίζεται ότι το Εργατικό Κέντρο Λαμίας ιδρύθηκε πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, όταν οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ αποφάσισαν να διαλύσουν το Εργατικό Κέντρο Φθιώτιδας στο οποίο πλειοψηφούσαν, κάτω από το βάρος του σκανδάλου με τα μαϊμού σεμινάρια και το πρόστιμο του σχεδόν 1 εκατομμυρίου ευρώ που είχε επιβάλει το ΣΔΟΕ. Στην εν λόγω απόφαση είχαν αντιταχθεί τότε τα ταξικά συνδικάτα και οι εκλεγμένοι της ΔΑΣ, ζητώντας τη συνέχιση της λειτουργίας του Εργατικού Κέντρου και την ανάληψη της υποχρέωσης πληρωμής του προστίμου από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ κεντρικά.

Μπροστά στην εξέλιξη αυτή και τον κίνδυνο οι εργαζόμενοι της Φθιώτιδας να μείνουν χωρίς δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο, εννιά σωματεία με ταξικό προσανατολισμό πήραν την πρωτοβουλία για άμεση δημιουργία νέου Εργατικού Κέντρου. Απηύθυναν ανοιχτό κάλεσμα και στα υπόλοιπα σωματεία της Φθιώτιδας να συνταχθούν με τη συγκεκριμένη προσπάθεια και μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και αποφάσεις να ιδρύσουν όλοι μαζί ένα νέο δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο.

Η πρόταση όμως αυτή βρήκε απέναντί της τις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που λίγους μήνες αργότερα προχώρησαν στη δημιουργία του Εργατικού Κέντρου Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, χωρίς καμία διεργασία και απόφαση πρωτοβάθμιων σωματείων, με τους ίδιους αντιπροσώπους που είχαν ψηφίσει τη διάλυση του παλιού Εργατικού Κέντρου. Και το νέο τους δημιούργημα, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, έχει ως βασική ενασχόληση τη διεξαγωγή σεμιναρίων, με σωματεία - «σφραγίδες» ή ελεγχόμενα από την εργοδοσία, χωρίς καμία παρουσία στους χώρους δουλειάς και καμία συμμετοχή στους αγώνες των εργαζομένων, χωρίς καν να μπορεί να διοργανώσει έστω μια εθιμοτυπική συγκέντρωση τη μέρα της Πρωτομαγιάς...

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση εκφυλισμού και απαξίωσης της συνδικαλιστικής δράσης και των εργατικών διεκδικήσεων, το Εργατικό Κέντρο Λαμίας αποτέλεσε γρήγορα το μοναδικό αποκούμπι για εκατοντάδες εργαζόμενους της περιοχής, ανεξάρτητα εάν αυτοί προέρχονταν από τα σωματεία της δύναμής του, αν ήταν ασυνδικάλιστοι ή προέρχονταν ακόμη και από σωματεία ενταγμένα στο Εργατικό Κέντρο Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας (ΕΚΠΕΦ), όπως στην περίπτωση του σωματείου της «Nexans», το οποίο βοήθησε στην κατάρτιση Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, στην παρέμβασή του σε μια σειρά από προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο εργασίας του συγκεκριμένου εργοστασίου.

Η προσπάθεια του Εργατικού Κέντρου Λαμίας να σταθεί στα πόδια του δεν ήταν εύκολη. Είχε και έχει απέναντί του τη σθεναρή αντίδραση της εργοδοσίας, τους ντόπιους εκπροσώπους του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις δυνάμεις του οπορτουνισμού και των δήθεν «ανεξάρτητων». Είχε και έχει απέναντί του την ηγεσία της ΓΣΕΕ που αρνείται να το εγγράψει στα μητρώα της και το πολεμά με κάθε τρόπο και μέσο.

Στο διάστημα της μέχρι τώρα πορείας του και σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο απερχόμενος πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Αλέξης Αλεξόπουλος, το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, εκτός από τη συμμετοχή του στις πανελλαδικές απεργίες, προκήρυξε και οργάνωσε τέσσερις πανεργατικές απεργίες σε επίπεδο Φθιώτιδας. Πραγματοποίησε πάνω από 60 συλλαλητήρια στη Λαμία, ενάντια στην αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ενώ παράλληλα οργάνωσε συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια ενάντια σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, στη ΔΕΗ ενάντια στις διακοπές ρεύματος σε λαϊκά και εργατικά νοικοκυριά, έκανε παρεμβάσεις σε εφορία, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ.

Οργάνωσε την πάλη των εργαζομένων σε χώρους δουλειάς ενάντια στη συστηματική απλήρωτη εργασία - όπως στην «Αθηναϊκή Οικογενειακή Αρτοποιία» (FERRO), έκανε παρεμβάσεις ενάντια στην καταπάτηση δικαιωμάτων των εργαζομένων στις εργολαβίες του Νοσοκομείου Λαμίας, στήριξε τις κινητοποιήσεις των βιοπαλαιστών αγροτών.

Στήριξε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ενάντια στους διαλυτικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, σε σημείο που εργαζόμενοι της εταιρείας στη Λάρυμνα αναζητούν την παρουσία και τη συμπαράσταση των μελών του Εργατικού Κέντρου Λαμίας και όχι του ΕΚΠΕΦ, στο οποίο συμμετέχει το επιχειρησιακό σωματείο.

Προκάλεσε και συμμετείχε σε μια σειρά από ελέγχους σε χώρους δουλειάς για διάφορα προβλήματα, με την Επιθεώρηση Εργασίας και το ΙΚΑ. Εκανε παρεμβάσεις για την πληρωμή δεδουλευμένων τόσο προς την εργοδοσία όσο και την Επιθεώρηση Εργασίας, όπου συμμετείχε σε πάνω από 100 εργατικές διαφορές. Πήρε επίσης την πρωτοβουλία για τη λειτουργία Λαϊκού Φροντιστηρίου στη Λαμία.

Οργάνωσε παρεμβάσεις για την ανάδειξη και κάλυψη των κενών και των ελλείψεων στις δημόσιες δομές Υγείας και την προστασία του λαού από την πανδημία, πρωτοστάτησε μαζί με τα σωματεία στη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, τόσο πριν όσο και την περίοδο της πανδημίας.

«Απέναντι στην ολομέτωπη αντεργατική επίθεση, το Εργατικό Κέντρο Λαμίας ήταν μπροστά στην οργάνωση της πάλης και της ενημέρωσης των εργαζομένων για τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και τους στόχους της εργοδοσίας, αλλά και στην οργάνωση της πάλης με τα αιτήματα και το πλαίσιο που είχαμε αποφασίσει, υιοθετώντας την ταξική γραμμή πάλης», σημείωσε στον απολογισμό της δράσης του προηγούμενου διαστήματος ο Αλ. Αλεξόπουλος.

Επισήμανε ταυτόχρονα μια σειρά από αδυναμίες που εντοπίζονται, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν προκειμένου να βελτιωθεί παραπέρα αυτή η παρέμβαση, να δημιουργηθούν εστίες οργάνωσης και διεκδίκησης, όπως Επιτροπές Αγώνα και σωματεία σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, να προετοιμαστεί και να εξοπλιστεί με καλύτερους όρους και εφόδια το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ενόψει της νέας αντεργατικής επίθεσης και των αυξημένων καθηκόντων που αναλαμβάνει.

Οι εισηγήσεις των αντιπροσώπων άγγιξαν τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, έφεραν παραδείγματα και πείρα από τους χώρους δουλειάς, από τη δράση των συνδικάτων.

Ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της απερχόμενης διοίκησης και πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, αναφέρθηκε στον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για διάλυση και εκποίηση της εταιρείας.

Χαρακτηριστικές ήταν οι αναφορές των αντιπροσώπων του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας για την κατάσταση που επικρατούσε την περίοδο της καραντίνας στα σούπερ μάρκετ της περιοχής και πώς μέσα από συνεχείς παρεμβάσεις έσπασαν το φόβο εργαζομένων για τη διεκδίκηση μέτρων προστασίας, την ώρα που οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας έκαναν λόγο για μέτρα που είτε κοστίζουν είτε δεν είναι απαραίτητα είτε τρομάζουν τους πελάτες, όπως η χρήση μάσκας από τους εργαζόμενους. Για τις παρεμβάσεις στους ίδιους χώρους ενάντια στην εντατικοποίηση της εργασίας, τις τετράωρες και τις «ελαστικές» συμβάσεις εργασίας, αλλά και τη δράση, πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, για τη στήριξη εργαζομένων σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ, η εργοδοσία του οποίου προκειμένου να τους απολύσει, τους κατηγόρησε για κλοπή προϊόντων, φτάνοντας μάλιστα ακόμη και στη σύλληψή τους!

Μεταφέρθηκε εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στους εργαζόμενους σε καφετέριες και χώρους εστίασης, όπου αναφέρθηκαν περιπτώσεις που η εργοδοσία αν και είχε βγάλει εργαζόμενους σε αναστολή σύμβασης, τους υποχρέωνε να εργάζονται. Επισημάνθηκε επίσης ότι εργαζόμενοι στον ίδιο κλάδο, αν και δουλεύουν 8ωρο, έχουν προσληφθεί με τετράωρες, ακόμη και δίωρες συμβάσεις, καθώς και απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, ενώ αυξημένος είναι ο κίνδυνος για τους εργαζόμενους στη διανομή.

Αντίστοιχες αναφορές έγιναν και για την εργοδοτική τρομοκρατία και καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων στις εργολαβίες της σίτισης και της καθαριότητας στο Νοσοκομείο Λαμίας και για το πώς, μέσα από επιμονή και εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, εμποδίστηκαν απολύσεις και κερδήθηκαν μια σειρά από διεκδικήσεις.

Ενδεικτική ήταν και η τοποθέτηση αντιπροσώπου της ΔΕΥΑ Λαμίας για το πώς η μη πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλα τα προηγούμενα χρόνια οδήγησε στην είσοδο εργολαβιών, καθώς επίσης και αυτή αντιπροσώπου των εργαζομένων του Ελαιουργικού Συνεταιρισμού Στυλίδας για τις διαφορετικές συμβάσεις εργασίας που ισχύουν μέσα στον ίδιο χώρο δουλειάς και για το πώς η στάση του σωματείου και ο αγώνας των εργαζομένων έχουν αποτρέψει μειώσεις μισθών που ήθελε να επιβάλει η εργοδοσία.

Παράλληλα, μέσα από τις τοποθετήσεις αναδείχθηκε ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την έλλειψη μέτρων προστασίας από την πανδημία του κορονοϊού, αλλά και με τη νέα επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής τους για να θωρακιστεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων απέναντι στη νέα καπιταλιστική κρίση.

Εκφράστηκε επίσης και η ανησυχία για το πώς θα απλωθεί παραπέρα η δράση και παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων που το απαρτίζουν, ώστε να δυναμώσει η αντίσταση της εργατικής τάξης και να οργανωθεί καλύτερα η αντεπίθεσή της.