Με τις φτερούγες του ...παπαγάλου, γνωστός αρθρογράφος των «Νέων» «ίπταται» ανάμεσα στα θέματα της επικαιρότητας και άλλοτε ανακρίνει μαθητές τηλεοπτικά, άλλοτε «πυροβολεί» τους διαδηλωτές που «υποδέχονται» αγωνιστικά τον Πομπέο, παρουσιάζοντας περίπου ως ...μεσανατολική παράδοση την αντιπαράθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, η οποία καμία θέση δεν έχει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Στο τελευταίο του πόνημα «πιάνεται» από ένα σύνθημα της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη («Αυτοί σκοτώσαν Λαμπράκη - Μπελογιάννη...») και πετώντας την μπάλα στην εξέδρα προσπαθεί να το λοιδορήσει, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το ΚΚΕ ...ξαναγράφει την Ιστορία! Ο στόχος του βέβαια δεν είναι να διασκεδάσει με ανέκδοτα τους αναγνώστες του, αλλά να απαξιώσει τις αντιδράσεις σωματείων και φορέων στα όσα επικίνδυνα συμφωνήθηκαν με την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Πομπέο στη χώρα μας. Παρουσιάζει τους διαδηλωτές περίπου σαν γραφικούς αντιαμερικανούς, που έρχονται από μια άλλη εποχή, αλλά δεν λέει κουβέντα για όσα καταγγέλλουν και διεκδικούν, για τους κινδύνους που πολλαπλασιάζονται για το λαό από τη μετατροπή της Σούδας σε «Περλ Χάρμπορ», από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε σχέδια και ανταγωνισμούς που μυρίζουν μπαρούτι. Τελικά, τα σεμινάρια που οργανώνει κατά καιρούς η πρεσβεία των ΗΠΑ με δημοσιογράφους και ΜΜΕ, για την άμβλυνση του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα, όχι μόνο πιάνουν τόπο αλλά έχουν και τους αριστούχους τους.

Με τη συναίνεση της δημοτικής αρχής προχωρά η κατασκευή κλειστής δομής για τους πρόσφυγες στη Λέσβο. Αναλαμβάνει μάλιστα να κατευνάσει και τις μαζικές αντιδράσεις, διαφημίζοντας τα «αντισταθμιστικά οφέλη» για το νησί και διεκδικώντας κι άλλα. Πρόκειται για τους ίδιους που το προηγούμενο διάστημα παρίσταναν τους «φίλους» του λαού, στις διαμαρτυρίες ενάντια στην πολιτική του διπλού εγκλωβισμού, που οδήγησε στα όρια τους πρόσφυγες, μετανάστες και νησιώτες. Τώρα, μετά την καταστροφή της Μόριας, η μεν κυβέρνηση εκβιάζει το λαό πως αν δεν δεχτεί την κλειστή δομή ο προσωρινός καταυλισμός θα γίνει μόνιμος, η δε δημοτική αρχή μπαίνει μπροστά για να «τρέξει» το σχέδιο. Κι όλα αυτά ενόψει της «αναθεώρησης» της ευρωπαϊκής πολιτικής για τη Μετανάστευση, αλλά και της ανανέωσης της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, που καμία λύση δεν δίνουν στο πρόβλημα, αντίθετα διαιωνίζουν τον εγκλωβισμό και την αθλιότητα. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο να δυναμώσει ο αγώνας για πραγματικό απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, για διευκόλυνση της μετάβασής τους στις χώρες προορισμού, για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στην ηπειρωτική Ελλάδα για όσο καιρό διαμένουν στη χώρα μας. Τα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ - Τοπικής Διοίκησης αναπαράγουν τα αδιέξοδα για πρόσφυγες και νησιώτες και πρέπει να βρουν «τοίχο» από το λαό της Λέσβου, που έχει αποδείξει ότι ξέρει να δίνει μάχες, απομονώνοντας και τις κάθε είδους ξενοφοβικές και ρατσιστικές φωνές.

«Κάθε ευρώ που θα πηγαίνει για διαφημιστική δαπάνη, θα εξοικονομεί δαπάνη από το σύστημα Υγείας. Πέρα από το μείζον, που είναι η διάσωση ζωής για καθεμία και καθέναν που θα προστατεύεται και δεν θα καταλήξει σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου ή πολύ χειρότερα σε μια κλίνη εντατικής θεραπείας, θα υπάρχει όφελος για το σύστημα και, φυσικά, όφελος για όλους τους συμπολίτες μας». Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να δικαιολογήσει τον νέο μποναμά στα ΜΜΕ, με τη νέα διαφημιστική καμπάνια για τον κορονοϊό, που θα έπρεπε να είναι δωρεάν και υποχρεωτική για όλα τα Μέσα. Οπως φάνηκε όμως και στην πρώτη φάση της πανδημίας, η κυβέρνηση αξιοποιεί αυτές τις καμπάνιες για να ενισχύσει τη λογική της ατομικής ευθύνης και αντίστροφα να κρύψει την ευθύνη του κράτους στη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας του λαού και της νεολαίας. Ετσι και τώρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίζεται προκλητικά ότι η μεγαλύτερη προσφορά στο δημόσιο σύστημα Υγείας εν μέσω κορονοϊού δεν είναι η γενναία κρατική ενίσχυσή του με υποδομές και προσωπικό, αλλά η ευθύνη του καθενός να μην αρρωστήσει, για να μην επιβαρύνει τα διαλυμένα νοσοκομεία! Αλλά και στην περίπτωση των μαθητών, αντί η κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους, φτάνει στο σημείο να παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «ανεύθυνη» στάση, που αυξάνει τους κινδύνους μετάδοσης του ιού. Καμιά διαφήμιση δεν χρειάζονται επομένως η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και το λιβάνισμα της ατομικής ευθύνης. Μέτρα χρειάζονται και μάλιστα γρήγορα, με ευθύνη του κράτους, που είναι «μανούλα» στο να μοιράζει χρήμα στο κεφάλαιο, βάζοντας στην πρέσα ακόμα και τις πιο επείγουσες λαϊκές ανάγκες.

1895 Η Μαδαγασκάρη γίνεται προτεκτοράτο της Γαλλίας.

1935 Στρατιωτικό απόσπασμα πυροβολεί συλλαλητήριο 3.000 αμπελουργών της Λευκάδας, σκοτώνοντας τον κομμουνιστή Δ. Καρφάκη και έναν μαθητή.

1945 Συνέρχεται στην Αθήνα το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1-6/10/1945), το πρώτο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, παρά και τα πρόσφατα γεγονότα (ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη με τις συνασπισμένες δυνάμεις της ντόπιας αστικής τάξης, ταγματασφαλιτών κ.λπ. και του βρετανικού ιμπεριαλισμού), το Κόμμα δεν μπόρεσε να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα, να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική και να ρίξει όλες του τις δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

1946 Το Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, στη Νυρεμβέργη, καταδικάζει σε θάνατο 12 ναζιστές ηγέτες. Πολλοί θα απελευθερωθούν έπειτα από λίγα χρόνια, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θα «αξιοποιούνταν» στη συνέχεια από τον διεθνή ιμπεριαλισμό στην «εκστρατεία» του κατά του κομμουνισμού. Ακόμα πιο ελαφρύς θα πέσει ο πέλεκυς για τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες που κατηγορούνταν για την άνοδο του ναζισμού και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

1949 Ιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

1973 Κατά τη διάρκεια συναυλίας στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, μοιράστηκαν προκηρύξεις ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς της χούντας και των ΗΠΑ. Μετά το τέλος της συναυλίας συγκροτήθηκε διαδήλωση στη Λ. Αλεξάνδρας που κράτησε περίπου μια ώρα.

1979 Επειτα από 70 χρόνια αμερικανικού ελέγχου, η διώρυγα παραδίδεται επίσημα στον Παναμά (αν και η σχετική Συνθήκη όριζε πως η παράδοση του ελέγχου θα γινόταν «σταδιακά» σε ένα διάστημα 20 ακόμα χρόνων).

1982 Ο Χέλμουτ Κολ ορκίζεται έκτος καγκελάριος της ΟΔ Γερμανίας, στη θέση του Χέλμουτ Σμιτ.

1996 Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δίνει επίσημα τέλος στις εμπορικές κυρώσεις κατά των Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, που είχαν επιβληθεί το 1992, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος.