Copyright 2020 The Associated

Ο Ντ. Τραμπ σε συνέντευξη Τύπου στο Λευκό Οίκο

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι στο συνέδριο των Δημοκρατικών μίλησαν πολλά στελέχη των Ρεπουμπλικανών στηρίζοντας Μπάιντεν, ενώ μέλη των Δημοκρατικών δεν ψήφισαν την προγραμματική πλατφόρμα, την οποία θεώρησαν «απογοητευτική», καθώς σε πολλά σημεία ταυτίζεται με το πρόγραμμα των Ρεπουμπλικανών.

Ωστόσο, παρά το διαφορετικό ύφος του Τζο Μπάιντεν, ή την «πολυπολιτισμική» καταγωγή της υποψήφιας αντιπροέδρου, Καμάλα Χάρις, οι στρατηγικές κατευθύνσεις των δύο κομμάτων «συναντιούνται» στην υπεράσπιση των συμφερόντων του αμερικανικού κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο, για τη διατήρηση της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας του που απειλείται, γεγονός που επηρεάζει άμεσα τις σχέσεις των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους και διαμορφώνει τις προτεραιότητες της εξωτερικής τους πολιτικής.

Αν και οι Ρεπουμπλικανοί δεν δημοσίευσαν φέτος προγραμματική πλατφόρμα στο συνέδριό τους, η πολιτική που υλοποιεί ο Τραμπ είναι το «ζωντανό» μέτρο σύγκρισης με όσα διακηρύσσουν στις προγραμματικές κατευθύνσεις τους οι Δημοκρατικοί.

Για παράδειγμα, στην εξωτερική πολιτική η Κίνα παραμένει το «ζητούμενο» και για τους δύο, αφού η άνοδός της απειλεί το παγκόσμιο «status» των ΗΠΑ.

Ετσι, στην ενότητα «παγκόσμιο εμπόριο», οι Δημοκρατικοί επιδιώκουν συνεργασία με τους συμμάχους και εταίρους που «θα διαμορφώσει τους όρους του παγκόσμιου εμπορίου» (αντί να τους διαμορφώνει η Κίνα), «θα αντισταθεί στην Κίνα» και με αυτόν τον τρόπο θα διαπραγματευτούν από ισχυρότερη θέση. Υπόσχονται να προστατεύσουν τις ΗΠΑ «από τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές της κινεζικής κυβέρνησης», π.χ. από τις «παράνομες κρατικές επιδοτήσεις και την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας». Πρόκειται για το βασικό πλαίσιο των «εμπορικών πολέμων» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας επί διοίκησης Τραμπ και της προσπάθειας που κάνει να «στοιχίσει» την ΕΕ στην ίδια γραμμή απέναντι στην Κίνα.

Εξάλλου, η προσέγγιση απέναντι στην Κίνα «θα καθοδηγείται από τα εθνικά συμφέροντα της Αμερικής και των συμμάχων μας και θα βασίζεται στις πηγές της αμερικανικής δύναμης», ώστε να επιβληθούν «διεθνείς κανόνες που αντικατοπτρίζουν τις αξίες μας».

Για να «διαμορφώσουν τον ανερχόμενο αιώνα του Ειρηνικού» (και όχι τον ασιατικό αιώνα) αναζητούνται συμμαχίες στην περιοχή (με Ιαπωνία, Αυστραλία, Νότια Κορέα, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες), θα προωθηθεί περαιτέρω η στρατηγική εταιρική σχέση με την Ινδία, «τη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου» και «αναπτυσσόμενη δύναμη στην περιοχή Ασία - Ειρηνικός». Θα συνεχιστούν επίσης οι κυρώσεις για το Χονγκ Κονγκ, η πίεση για τη μειονότητα των Ουιγούρων, οι αμερικανικές περιπολίες για «ελεύθερη ναυσιπλοΐα» στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, οι σχέσεις με την Ταϊβάν. Πρόκειται για βασικά στοιχεία της εξωτερικής πολιτικής που υλοποιεί και σήμερα ο Ντ. Τραμπ.

Στη Μέση Ανατολή παρατηρείται πως «η αλλαγή σελίδας (σ.σ. επί Τραμπ) μετά από δύο δεκαετίες στρατιωτικών επεμβάσεων μεγάλης κλίμακας και ατελείωτων πολέμων, δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν μια περιοχή όπου εμείς και οι εταίροι μας έχουμε διαρκή συμφέροντα». Στο Ιράκ θα παραμείνουν αμερικανικά στρατεύματα, ενώ θα συνεχιστούν οι επιθέσεις κατά του ISIS στη Συρία και «θα υποστηρίξουμε τους Κούρδους και άλλους κρίσιμους εταίρους σε αυτόν τον αγώνα».

Κατά τ' άλλα, οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν πως οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιστρέψουν στη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ένα κρίσιμο ζήτημα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όπως και ότι η Ιερουσαλήμ θα πρέπει να παραμείνει πρωτεύουσα του Ισραήλ. Επιπλέον, υποστηρίζουν πως πρέπει να ενισχυθεί η διατλαντική συμμαχία με τους Ευρωπαίους και την ΕΕ και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που είναι η πιο «ισχυρή στρατιωτική συμμαχία στον κόσμο».

Στο πεδίο της οικονομίας, η νέα κρίση και η προσπάθεια όλων των αστικών δυνάμεων να τη φορτώσουν στο λαό, φαίνεται ότι επέδρασαν και σε προηγούμενες εξαγγελίες του κόμματος των Δημοκρατικών, όπως η λεγόμενη «ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους», που έχει εξαφανιστεί πλέον από το πρόγραμμά τους, παρά το γεγονός ότι ακόμα και ως εξαγγελία, εξαντλούνταν σε ένα μίνιμουμ επίπεδο παροχών Υγείας για τα λαϊκά στρώματα, που με ταχύτατους ρυθμούς κατρακυλούν στη φτώχεια.

Αντίθετα, στο πρόγραμμά τους δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις ιδιωτικές ασφαλιστικές που «χρειάζονται πραγματικό ανταγωνισμό για να έχουν κίνητρα να παρέχουν προσιτή και ποιοτική κάλυψη σε κάθε Αμερικανό»...

Χαμηλά στην ατζέντα φαίνεται πως περνούν για την ώρα και τα ζητήματα των επενδύσεων στις ΑΠΕ, με το πολυσυζητημένο «Green New Deal» (Πράσινη Νέα Συμφωνία), καθώς η κρίση αυξάνει την πίεση στα αμερικανικά μονοπώλια που έχουν τεράστια συμφέροντα και βιομηχανικό προβάδισμα με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, παράλληλα βέβαια με την ανάπτυξη «πράσινων» τεχνολογιών.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι τυχαίο ότι η προεκλογική αντιπαράθεση επικεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στο «αυταρχικό στιλ διοίκησης» του Τραμπ και στην έξαρση της φυλετικής βίας, διαχρονικό φαινόμενο στις ΗΠΑ, με βαθιές κοινωνικές και ιστορικές αιτίες, όπως και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, που εντείνει η εμπρηστική ρητορική της κυβέρνησης Τραμπ...

Copyright 2020 The Associated

Από διαδήλωση στο Μινσκ

Οπως έγινε φανερό και την περασμένη βδομάδα, διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα επιδιώκουν να επηρεάσουν τις εξελίξεις σχετικά με την «πολιτική κρίση» στη Λευκορωσία και πρωτίστως ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ προσπαθούν να αξιοποιήσουν τις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, στη στρατηγικής σημασίας περιοχή.

Ο Αμερικανός αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Στίβεν Μπίγκαν, επισκέφτηκε την περασμένη βδομάδα τη Λιθουανία και τη Ρωσία για την κατάσταση στη Λευκορωσία, σηματοδοτώντας τον μεγαλύτερο ρόλο που επιδιώκουν να διαδραματίσουν οι ΗΠΑ.

ΕΕ και ΝΑΤΟ εντείνουν τις πιέσεις και ταυτίζονται με τα αιτήματα της αντιπολίτευσης για νέες εκλογές, απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και τερματισμό της καταστολής των διαδηλώσεων, με τους ΥΠΕΞ της ΕΕ να προσανατολίζονται στην επιβολή κυρώσεων σε 20 πρόσωπα «υπεύθυνα για καταστολή των διαδηλωτών» και «νοθεία στις προεδρικές εκλογές» της 9ης Αυγούστου.

Επίσης, οι πρέσβεις της ΕΕ και των χωρών - μελών της στο Μινσκ διαμήνυσαν στον Λευκορώσο ΥΠΕΞ, Βλαντιμίρ Μακέι, πως οι διώξεις σε βάρος της αντιπολίτευσης είναι «απαράδεκτες» και κάλεσαν την κυβέρνηση να αποδεχτεί τον διάλογο. Από τη μεριά του ο Λευκορώσος Πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα απαντήσει σε οποιεσδήποτε κυρώσεις επιβληθούν.

Από την πλευρά του ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, κάλεσε τον Λουκασένκο να σεβαστεί τα «θεμελιώδη δικαιώματα» των αντιπολιτευόμενων διαδηλωτών, ενώ ισχυρίστηκε πως «το ΝΑΤΟ δεν έχει στρατιωτική ανάπτυξη στην περιοχή, επομένως οποιαδήποτε προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί αυτό (σ.σ. από τον Λουκασένκο) για την καταστολή ειρηνικών διαδηλωτών είναι εντελώς αστήρικτη».

Στο μεταξύ η επικεφαλής της αντιπολίτευσης, Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, μιλώντας μέσω τηλεδιάσκεψης στο Ευρωκοινοβούλιο επανέφερε το αίτημα της αντιπολίτευσης για διαπραγματεύσεις με τις κυβερνητικές αρχές, αλλά και προθυμία «να εξετάσουμε τη διαμεσολάβηση διεθνών οργανισμών για τη διευκόλυνση του διαλόγου». Στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν εκφραστεί υπέρ της διαμεσολάβησης της ΕΕ ή της Ρωσίας ή «οποιουδήποτε μπορεί να βοηθήσει» για την έναρξη ενός εθνικού διαλόγου.

Η ίδια χαρακτήρισε τις διαδηλώσεις των τελευταίων βδομάδων «μια ειρηνική, δημοκρατική επανάσταση», συμπληρώνοντας πως «δεν είναι μια γεωπολιτική επανάσταση». Υποστήριξε τέλος ότι το κίνημα διαμαρτυρίας στη Λευκορωσία δεν είναι ούτε «αντιρωσικό» ούτε «φιλορωσικό», και απ' την άλλη ούτε «φιλοευρωπαϊκό» ούτε «αντιευρωπαϊκό».

«Το ζήτημα δεν είναι τι συμβαίνει στη Λευκορωσία, αλλά ότι κάποιοι θέλουν να συμβεί κάτι άλλο εκεί. Επιδιώκουν να επηρεάσουν αυτές τις διαδικασίες και να επιτύχουν ορισμένες αποφάσεις που, όπως πιστεύουν, ανταποκρίνονται στα πολιτικά τους συμφέροντα», υπογράμμισε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, αναφερόμενος σε εξωτερικούς παράγοντες που επιδιώκουν να επηρεάσουν τις διαδικασίες και τις διαδηλώσεις στη Λευκορωσία.

Από την πλευρά της η Ρωσία, μετά από αίτημα του Λουκασένκο, δημιούργησε μια εφεδρική αστυνομική δύναμη για να υποστηρίξει τον Λευκορώσο ηγέτη, η οποία όμως δεν θα χρησιμοποιηθεί παρά μόνο αν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη, δηλαδή αν οι διαδηλωτές αρχίσουν να «πυρπολούν σπίτια, τράπεζες, να προσπαθήσουν να καταλάβουν διοικητικά κτίρια κ.λπ.», είπε ο Πούτιν, εκφράζοντας την ελπίδα ότι «δεν θα υπάρξει ανάγκη».

Πρόσθεσε ότι από τη στιγμή που στη Λευκορωσία «έχουν βγει άνθρωποι στους δρόμους, πρέπει να ληφθεί υπόψη, να τους ακούσουν, να αντιδράσουν», ενώ αναφέρθηκε στην πρόθεση του Λουκασένκο για «συνταγματική μεταρρύθμιση, να υιοθετήσει ένα νέο Σύνταγμα, να διεξαγάγει νέες εκλογές (...) με βάση αυτό το νέο Σύνταγμα».

Στις ξένες παρεμβάσεις «στις εσωτερικές υποθέσεις της Λευκορωσίας» αναφέρθηκε και το ρωσικό ΥΠΕΞ. «Βλέπουμε τι κάνουν τα κράτη της Βαλτικής, η Πολωνία και πολλές άλλες χώρες της ΕΕ, τη στάση των ΗΠΑ, ακόμα και του ΝΑΤΟ. Είναι παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους», είπε η εκπρόσωπος του υπουργείου, Μαρία Ζαχάροβα.

Ο δε Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, σε συνάντηση που είχε με τον Αμερικανό αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Στίβεν Μπίγκαν, υπογράμμισε ότι «ορισμένες χώρες έχουν ενοχληθεί από τη σταθερότητα στη Λευκορωσία». Απέρριψε ακόμα κάθε προσπάθεια να ασκηθούν πιέσεις, «είτε μέσω κυρώσεων είτε πολιτικές».