Το γεγονός ότι τα περιβόητα κυβερνητικά μέτρα «στήριξης της κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας» στην πραγματικότητα προσθέτουν νέα όπλα στη φαρέτρα της εργοδοσίας, ώστε να προωθήσει παραπέρα πάγιες αντεργατικές επιδιώξεις της και ταυτόχρονα να φορτώσει στους εργαζόμενους τα «σπασμένα» από τις συνέπειες της επιδημίας του κορονοϊού στα καπιταλιστικά κέρδη, επιβεβαιώνει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της 20ής Μάρτη, με την οποία εξειδικεύονται τα τελευταία σχετικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΠΝΠ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αναστολή της απαγόρευσης επιστράτευσης και επίταξης απεργών, ενώ δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να προχωρά σε «αναστολή συμβάσεων», σε μονομερή ορισμό «προσωπικού ασφαλείας» και σε μεταφορά εργαζομένων από επιχείρηση σε επιχείρηση του ίδιου ομίλου, χωρίς να διασφαλίζονται τα δικαιώματά τους.

Αναλυτικότερα:

-- Με το άρθρο 11 της ΠΝΠ, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις που συνεχίζουν τη λειτουργία τους να αναστείλουν τις συμβάσεις εργασίας μέρους ή και όλου του προσωπικού τους! Δίπλα δηλαδή στα άλλα όπλα που διαθέτουν οι επιχειρήσεις (διαθεσιμότητα, εκ περιτροπής εργασία κ.λπ.), τους δίνεται μία ακόμα δυνατότητα να στείλουν μαζικά εργαζόμενους σπίτι, να απαλλαγούν από τη μισθοδοσία τους, κρατώντας αυτό το εργατικό δυναμικό «παγωμένο», ώστε να μπορέσουν όποτε θέλουν να το ξαναχρησιμοποιήσουν ή όχι, ανάλογα με τα εκάστοτε επιχειρηματικά τους συμφέροντα.

-- Ενώ υποτίθεται ότι οι επιχειρήσεις που θα χρησιμοποιήσουν την εν λόγω ρύθμιση υποχρεώνονται να μην προβούν σε μειώσεις προσωπικού και απολύσεις, καθώς αυτές θα θεωρούνται άκυρες, η εν λόγω διάταξη - όπως και όλες οι υπόλοιπες «ρήτρες» που διαφημίζει η κυβέρνηση - δεν καλύπτει τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους μέχρι τις 18 Μάρτη. Η πρόβλεψη να ενταχθούν οι απολυμένοι στο επίδομα των 800 ευρώ για 45 μέρες δεν μπορεί να «χρυσώσει» το χάπι, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι με τις επιπτώσεις που έτσι κι αλλιώς έχει στην οικονομία η επιδημία του κορονοϊού, θα είναι πολύ δύσκολο να βρουν ξανά δουλειά για πολύ καιρό. Εντελώς ξεκρέμαστοι μένουν ταυτόχρονα οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, αφού από τη μια στιγμή στην άλλη πετιούνται στο δρόμο χωρίς καν να θεωρούνται απολυμένοι...

-- Με το άρθρο 10 οι επιχειρήσεις μπορούν να μεταφέρουν προσωπικό από επιχείρηση σε επιχείρηση του ίδιου ομίλου, χωρίς καμία ρητή δέσμευσή για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, όπως και για το ότι μετά την πανδημία οι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν στην αρχική δουλειά τους, με τα ίδια δικαιώματα. Η διατύπωση «οι επιχειρήσεις του ομίλου που θα εφαρμόσουν τα οριζόμενα στην παρ. 1 υποχρεούνται να διατηρήσουν, συνολικά, τον ίδιο αριθμό εργαζομένων που απασχολούνταν πριν από τη μεταφορά» προφανώς δεν αποτελεί καμία εγγύηση.

-- Με το άρθρο 9 δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να ορίζει μονομερώς προσωπικό ασφαλούς λειτουργίας της επιχείρησης, επιβάλλοντας πρακτικά εκ περιτροπής απασχόληση για τουλάχιστον 6 μήνες. Και εδώ υπάρχει ασάφεια αν αυτή η μορφή απασχόλησης μπορεί να επιβληθεί παράλληλα και στους εργαζόμενους που εργάζονται με μερική απασχόληση.

-- Με το άρθρο 12 προβλέπεται η αναστολή της απαγόρευσης πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης απεργών. Πρόκειται για απαράδεκτη διάταξη, με στόχευση στο μέλλον, ενταγμένη στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διασφαλίσει ακόμα πιο λυμένα χέρια για την εργοδοσία.

Παράλληλα με τη μεγάλη ενίσχυση του οπλοστασίου της εργοδοσίας, η ΠΝΠ επιβεβαιώνει και την ανεπάρκεια ακόμα και εκείνων των μέτρων που αφορούν τους εργαζόμενους, τους απολυμένους, συνολικά τις λαϊκές οικογένειες:

-- Στο άρθρο 1 ορίζεται μειωμένος ΦΠΑ στα είδη ατομικής υγιεινής και προστασίας στο 6%, αντί σε συνθήκες πανδημίας αυτά τα είδη να έχουν μηδενικό ΦΠΑ, όπως βέβαια και τα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, που είναι αναγκαία για την διαβίωση της λαϊκής οικογένειας.

-- Στο άρθρο 2, η πρόβλεψη για έκπτωση κατά 40% του ενοικίου για κύρια κατοικία περιορίζεται μόνο σε όσους εργαζόμενους «συνδέονταν με σχέση εργασίας με την επιχείρηση κατά τον χρόνο έναρξης εφαρμογής των ειδικών και έκτακτων μέτρων περί αναστολής ή προσωρινής απαγόρευσης λειτουργίας...». Αυτό σημαίνει ότι η έκπτωση στο ενοίκιο δεν αφορά τους δεκάδες χιλιάδες απολυμένους και τους «οικιοθελώς» αποχωρήσαντες έως τις 18 Μάρτη. Επίσης δεν περιλαμβάνει όσους εργαζόμενους δουλεύουν στις εν λόγω επιχειρήσεις αλλά τυπικά δεν είναι εργαζόμενοί τους (π.χ. εργολαβικοί, εξωτερικοί συνεργάτες με σύμβαση, «μπλοκάκια», ωρομίσθιοι κ.ο.κ.). Κατά συνέπεια, απαιτείται επέκταση του μέτρου σε όσους εργαζόμενους έχουν πληγεί είτε με καταγγελία σύμβασης, είτε με αναστολή, είτε με αρνητική μεταβολή.

-- Με το άρθρο 7 προβλέπεται η παράταση του επιδόματος ανεργίας ή των ανάλογων βοηθημάτων μέχρι τις 31/5 για όσους δικαιούχους έληξε ή θα λήξει το δικαίωμα εντός του πρώτου τριμήνου του έτους 2020. Εξακολουθεί δηλαδή να υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα ότι πάνω από 900.000 άνεργοι δεν παίρνουν καθόλου επίδομα ανεργίας. Απαιτείται να δοθεί έκτακτο, έστω για 2 μήνες, επίδομα ανεργίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για όλους τους ανέργους.

-- Με το άρθρο 8 προβλέπονται μέτρα οικονομικής ενίσχυσης για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολουμένους, όμως δεν ξεκαθαρίζεται αν σε αυτά εντάσσονται και οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκι» σε κλάδους όπως αυτοί των μηχανικών, δικηγόρων, λογιστών κ.ο.κ.