Από πρόσφατο γύρο επαφών στο πλαίσιο των ΜΟΕ

Ανεξαρτήτως της συγκυρίας των ημερών η σχετική πείρα από τη διαδικασία αυτή είναι αρνητική, παρότι ορισμένοι συνεχίζουν να την προτείνουν ως πανάκεια σερβίροντας στο λαό ξαναζεσταμένη σούπα. Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι τα αμερικανοΝΑΤΟικής έμπνευσης ΜΟΕ προέκυψαν το 1987 μετά την κρίση του Μάρτη, με την εμφάνιση του πλοίου «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο, βγαίνοντας από τη μεριά της Τενέδου. Παρά την ύπαρξη των ΜΟΕ φθάσαμε στην κρίση των Ιμίων (Γενάρης 1996). Οι συζητήσεις για τα ΜΟΕ, μετά την κρίση των Ιμίων, πήραν νέα ώθηση, αποτελώντας κρίκο μιας αλυσίδας γεγονότων - διαδικασιών ελληνο-τουρκικής «προσέγγισης», που προωθήθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Σημίτη. Το 1997 είχαμε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία της Μαδρίτης και το 1999 του Ελσίνκι. Την ίδια περίοδο, δρομολογήθηκε η λεγόμενη ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών σε τομείς «χαμηλής πολιτικής», καθώς και με επαφές μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών για την υιοθέτηση ΜΟΕ.

Μετά τα Ιμια και την εμπλοκή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είχαμε την επιβεβαίωση του γκριζαρίσματος του Αιγαίου και τις ευχαριστίες Σημίτη στους Αμερικανούς. Γιατί το γκριζάρισμα της περιοχής είχε γίνει από τη δεκαετία του '50 και το ΝΑΤΟ το είχε βάλει κάτω από το χαλί, ενώ μετά το 1974 το έβγαλε στην επιφάνεια με την εκχώρηση περιοχών επιτήρησης και επιχειρησιακής ευθύνης. Με τις Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι στο πλαίσιο Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αντίστοιχα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε «νόμιμα» και «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και αποδέχθηκε την ύπαρξη «μεθοριακών διαφορών» αντί τουρκικών διεκδικήσεων, όπως θα έπρεπε να λέγονται. Με τη Συμφωνία του Ελσίνκι το 1999, η ΕΕ αποφάσισε επίσης την παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Δικαστήριο της Χάγης, χωρίς όμως η κυβέρνηση Σημίτη να θέτει θέμα υφαλοκρηπίδας και των χωρικών μας υδάτων με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, που έχει υπογράψει η Ελλάδα το 1982 και το οποίο δεν δέχεται η Τουρκία. Οι συμφωνίες «χαμηλής πολιτικής», όπως οικονομία, εμπόριο, τουρισμός, προώθησαν μόνο τα καπιταλιστικά κέρδη των εκατέρωθεν αστικών τάξεων με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ο κρίκος αυτής της αλυσίδας αμερικανοΝΑΤΟικών παρεμβάσεων, που περιλάμβανε και τα ΜΟΕ, αποδείχτηκε ότι δεν είναι υπέρ του λαού.

Ακόμη και σε άρθρο του Νίκου Κουρή, επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ, αρχηγού ΓΕΑ και τέως υφυπουργού Αμυνας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σε γνωστή εφημερίδα το 2009 μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι: «Στόχος της πολιτικής των ΗΠΑ, μέσω της προώθησης και αποδοχής εκ μέρους της Ελλάδας των λεγομένων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης είναι η αποδυνάμωση του ελέγχου του Αιγαίου από την Ελλάδα και η εγκατάσταση ενός νέου καθεστώτος ελεγχόμενου το οποίο παράλληλα να εξυπηρετεί τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια».

Πρόσφατα, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ Χριστίδης Κ. σε συνέντευξή του, ανέφερε σχετικά με τα ΜΟΕ ότι η εμπειρία που έχω, είναι ότι αυτά τα μέτρα, όταν εφαρμόστηκαν δεν μας έχουν βοηθήσει στην ουσία. Εχουν βοηθήσει την Τουρκία να βάζει και κάτι άλλο στο τραπέζι.

Επομένως τα ζητήματα που συζητούνται στο πλαίσιο των ΜΟΕ είναι κατ' εξοχήν πολιτικά και είναι απαράδεκτο να εμφανίζονται κατά κύριο λόγο ως «στρατιωτικής τεχνικής» φύσεως, που θα «λύσουν» το πρόβλημα υπέρ της Ελλάδας.

Οι τουρκικές επιδιώξεις υποστηρίζονται ανοιχτά από το ΝΑΤΟ, εμπλέκοντας στην υπόθεση του «επιχειρησιακού ελέγχου» που ασκούν τα στρατηγεία της λυκοσυμμαχίας στο Αιγαίο, που το θεωρούν ενιαίο επιχειρησιακό χώρο. Χαρακτηριστικές είναι διαχρονικά οι ΝΑΤΟικές εντολές. Το 2010 απαγορεύτηκε στα ελληνικά αεροπλάνα - ως ΝΑΤΟικά - στη διάρκεια ασκήσεων, να πετάνε εγγύτερα των 6 ναυτικών μιλίων στις ακτές των νησιών - ως αποστρατιωτικοποιημένων, όπως απαιτεί η Τουρκία. Το 2006 εκδόθηκε από το ΝΑΤΟ ο «Οδηγός για την Πολιτική του Αιγαίου» (Aegean Policy Guidance) που εξαιρεί από τους σχεδιασμούς ΝΑΤΟικών ασκήσεων τη Λήμνο και άλλα ελληνικά νησιά, επειδή δήθεν είναι αποστρατιωτικοποιημένα ή αμφισβητούνται από την τουρκική πλευρά. Το 1984 ανάλογοι ήταν και οι «κανόνες Λουντς», τότε γγ του ΝΑΤΟ.

Τελικά οι ελληνοτουρκικές συζητήσεις για τα ΜΟΕ, επί της ουσίας, αποσκοπούν στην προώθηση καθεστώτος ελληνοτουρκικής συνδιαχείρισης του Αιγαίου με αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία, η οποία σημαίνει για το Αιγαίο και εγκατάλειψη από ελληνικής πλευράς του δικαιώματος άμυνας. Η τουρκική αυτή επιδίωξη σημαίνει: «Αποστρατιωτικοποιημένα» ελληνικά νησιά, με μικρότερο εναέριο χώρο γύρω τους, δίχως δικαιώματα, χωρίς υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, μοίρασμα του Αιγαίου στη μέση (25ος μεσημβρινός).

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, απαιτώντας δίκαιη λύση με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που καθορίζει το δικαίωμα για ΑΟΖ στα 200 μίλια από τις ακτές. Τα νησιά, εκτός από τους βράχους που δεν έχουν οικονομική ζωή, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν το ίδιο δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, μέχρι και 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές όπως οι ηπειρωτικές περιοχές. Οταν η απόσταση είναι μικρότερη από τα 400 μίλια η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα νησιά, στην Τουρκία, ή άλλη χώρα, πρέπει να είναι η μέση απόσταση. Αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, η Τουρκία τονίζει με όλους τους τρόπους ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Καμιά λοιπόν παραχώρηση, ούτε καν σε σκέψεις για συνδιαχείριση, αλλά εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου για τη Θάλασσα. Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, που στηρίζουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Ιδιαίτερα ο κόσμος που αισθάνεται αριστερός και η νεολαία να γυρίσουν την πλάτη στα 9 σημεία που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν θίγουν τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αντίθετα καλλιεργούν εφησυχασμό και αυταπάτες ότι η λύση θα δοθεί μέσα από τον συνεχή εγκλωβισμό στις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την εφαρμογή των ΜΟΕ που υποδεικνύουν και πολλές φορές επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές.

Στιγμιότυπο από την άσκηση

Η επιλογή της περιοχής για τη διεξαγωγή της άσκησης είναι πέρα για πέρα προκλητική, έστω κι αν δεν αντιβαίνει στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Είναι προκλητική διότι αφορά την περιοχή για την οποία η Τουρκία με τη Λιβύη υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας, καθορίζοντας αναμεταξύ τους τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, αγνοώντας παντελώς τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στην περιοχή. Επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί με τη στάση τους ενθαρρύνουν τις επιθετικές βλέψεις της Τουρκίας για να αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Δικαιώνει με αυτόν τον τρόπο τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, που απειλούν ότι η Τουρκία θα ξεκινήσει γεωτρήσεις νότια της Κρήτης και θα κάνει νηοψίες σε πλοία που πλέουν στην περιοχή διότι της ανήκει, μετά την υπογραφή μνημονίου ανάμεσα στην Τουρκία και τη Λιβύη.

Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων χρειάζεται να βγάλουν συμπεράσματα από όλες αυτές τις ενέργειες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη χώρα μας και στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και από την εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.